Ἐπεί δή ἡ 25η Μαρτίου ἔρχεται ...

 

Ξύπνα ραγιᾶ 

Ραγιᾶ καημένε μου ραγιᾶ γιὰ σήκω τὸ κεφάλι, 

τὴ δόξα ποῦ ‘χες μιὰ φορὰ ἀπόκτησέ την πάλι. 

Ξύπνα καημένε μου ραγιᾶ, ξύπνα νὰ δεῖς τὴ λευτεριά. 

Διψοῦν οἱ κάμποι γιὰ νερὸ καὶ τὰ βουνὰ γιὰ χιόνια 

διψοῦνε καὶ γιὰ λευτεριὰ οἱ σκλάβοι τόσα χρόνια. 

Κοιμοῦμαι μ’ ἕνα ὄνειρο, ξυπνῶ μὲ μιὰν ἐλπίδα 

νὰ ἰδῶ κι ἐγὼ μιὰ μέρα φῶς ἐλεύθερη πατρίδα. 

Ξύπνα καημένε μου ραγιᾶ, ξύπνα νὰ δεῖς τὴ Λευτεριά. 

Ὁ γέρος τοῦ Μοριᾶ 

Ἕνα τραγούδι θὰ σᾶς πῶ γιὰ τὸν λεβέντη,

τὸν ἀσπρομάλλη μου τὸ γέρο τὸν Μοριᾶ 

καὶ βάλτε ἀδέρφια μου γιὰ νὰ στηθεῖ τὸ γλέντι 

Τριπολιτσιώτικο κρασὶ καὶ ψησταριά. 

Στῆσε χορὸ ξενητεμένε Μοραΐτη, 

ἀπόψε ἂς παίξουνε λαγούτα καὶ βιολιά 

καὶ πὲς πὼς γύρισες στὸ πατρικό σου σπίτι 

καὶ πὼς σὲ πήρανε οἱ γέροι σου ἀγκαλιά. 

Γειὰ καὶ χαρά σας Μοραΐτες ἀδερφοί 

καὶ σεῖς κοπέλες γειά σας, 

τὴ λευτεριὰ ἡ Ἑλλάδα μας 

χρωστάει στὴ λεβεντιά σας. 

Τώρα ποὺ αἷμα ἀδερφικὸ τὸ χῶμα ἱδρώνει 

κι ἡ Ἑλλάδα πνίγει τὴν Ἑλλάδα στὰ βουνά, 

ἔβγα ἀπ’ τὸν τάφο Θοδωρῆ Κολοκοτρώνη 

κι ἀδέρφια κάνε ὅλους τοὺς Ἕλληνες ξανά. 

Τὰ ὄμορφα χρόνια τὰ παλιὰ νὰ ξαναζήσουν 

καὶ στοῦ Ταΰγετου τὴν πιὸ ψηλὴ κορφή, 

τῶν πρόγονών μας οἱ σκιὲς χορὸ νὰ στήσουν 

καὶ νὰ τοὺς λέει τ’ ἀγέρι ἐτούτη τὴ στροφή. 

Γειὰ καὶ χαρά σας Μοραΐτες ἀδερφοί 

καὶ σεῖς κοπέλες γειά σας, 

τὴ λευτεριὰ ἡ Ἑλλάδα μας 

χρωστάει στὴ λεβεντιά σας. 

Γειὰ καὶ χαρά σας Μοραΐτες ἀδερφοί, 

ποὺ ἡ μάνα ἂν δὲ σᾶς γέννα, 

οὔτ’ Ἅγια Λαύρα θά `χαμε, οὐτὲ Εἰκοσιένα. 

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 

ΖΗΤΩ Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΡΙΑΣ ! 

( τά ποιήματα ἀπό ἐδῶ)

Ἡ Πελασγική