Τίς ἀδικίες τῶν ἐξουσιαστῶν μας πληρώνουμε,ἀλλά ...« Ἔστι Δίκης ὀφθαλμός, ὅς τά πάνθ' ὁρᾷ.»

« Εἶναι κακή ἡ ἀδικία γιά τόν ταπεινό θνητό,μά οὔτε καί ὁ εὐγενής
νά τήν ἀντέξῃ ευκολα μπορεῖ,μά καταβάλεται ἀπ'αὐτήν,
ὅταν οἱ συμφορές τόν βρίσκουν.Ὅμως ὑπάρχει ἀπό τήν ἄλλη,ὁδός
καλλίτερη νά τήν περάσῃς,πού ὁδηγεῖ στό δίκαιο. Καί ἡ δικαιοσυνη
νικᾷ,στό τέλος σάν ἐμφανισθεῖ,τήν ἀδικία.Σάν πάθῃ ὁ ἀνόητος μαθαίνει.
Γιατί ἀμέσως τρέχει ὁ Ὅρκος μαζύ μέ τίς κακοδικίες.
Καί ταραχή σηκώνεται,ὅταν ἡ Δικαιοσύνη σέρνεται ὅπου τυχόν τήν πᾶνε
οἱ δωροφάγοι ἄντρες πού κρίνουνε τά δίκαια μέ κρίσεις στρεβλές.
Κι'ἐκείνη κλαίγοντας ἀκολουθεῖ στήν πόλιν καί τά μέρη πού συχνάζουν τά πλήθη
ντυμένη μέ ὀμίχλη καί φέρνει κακό σέ 'κείνους τούς ἀνθρώπους
πού τήν διώχνουν καί δέν τήν ἀπονέμουν ἴσια. 

Μά ὅσοι ἀπονέμουν κρίσεις δίκαιες στούς ξένους καί τούς ντόπιους
καί ἀπό τοῦ δίκαιου τήν ὁδό δέν παρεκβαίνουν,
ἀκμάζει ἡ πόλις τους κι'ἀνθεῖ ὁ λαός σέ τούτη.
Εἰρήνη πού τά νειάτα τρέφει ἔχουν στήν γῆ τους κι'οὔτε ποτέ
ὁ Δίας πού μακριά ἠχεῖ πόλεμον σκληρό γι'αὐτούς ὀρίζει.
Οὔτε ὁ λοιμός σ'ἀνθρώπους ἔρχεται πού δἰκαια κρίνουν
οὔτ'ἡ καταστροφή,μά νέμονται στίς εὐωχίες τούς καρπούς ἀπ'τά χωράφια πού φροντίζουν.
Βίος πολύ σέ τούτους φέρνει ἡ γῆ καί στά βουνά ἡ βελανιδιά
φέρνει στήν ἄκρη τῶν κλαδιῶν τά βελανίδια,στήν μέσιν τά μελίσσια.
Καί τά πυκνότριχα ἀρνιά ἀπ'τό μαλλί βαραίνουν,
γεννοῦν παιδιά οἱ γυναῖκες τους πού μοιάζουν στούς γονεῖς τους.
Εὐδαιμονοῦν μέ τ'ἀγαθά τους ἀδιάκοπα.Σέ πλοῖα πάνω
δέν ταξειδεύουν,μά ἡ σιτοδότρα γῆ καρπό τούς δίνει.

Σ'ἐκείνους ὅμως πού τούς νοιάζει ἡ ἀδικία ἡ κακή καί τ'ἄθλιά της ἔργα
ὁρίζει τιμωρία ὁ Δίας πού μακρια ἠχεῖ,ὁ γιός τοῦ Κρόνου,
Πολλές φορές ἀπό ἕναν ἄνθρωπο κακό μία πόλις στό σύνολό της ὑποφέρει,
ἄν ἀμαρτάνει αὐτός καί μηχανεύεται ἀνόσια ἔργα.
Σ'αὐτούς μεγάλη συμφορά ἀπό τόν οὐρανό στέλνει ὁ ξιός τοῦ Κρόνου,
λιμό συνάμα καί λοιμό,κι'οἱ ἄνθρωποι ἀφανίζονται.
Οὔτε οἱ γυναῖκες τους γεννοῦν,μικραίνουν οἱ οἰκογένειες
μ'ἀπόφασι τοῦ Ὁλύμπιου Δία. Κι'ἄλλοτε πάλι
μεγάλη τους στρατιά,ἀφανίζει ὁ γιός τοῦ Κρόνου ἤ τείχος
ἤ πλοῖα τους στήν θάλασσα,ἐκδικεῖται.

Βασιλιᾶδες,κι'ἐσεῖς ἐπίσης τήν τιμωρία τούτη στοχαστεῖτε ! 
Γιατί κοντά σας,ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους,βρίσκονται Θεοί
ἀθάνατοι καί παρατηροῦν ἐκείνους πού μ' ἄδικες κρίσεις
καταπονοῦν τόν ἕναν ὁ ἄλλος,περιφρονώντας τήν τιμωρία τῶν Θεῶν.
Γιατί ἐπάνω στήν πολύτροφη τήν γῆ,τρῖς μύριοι ἀθάνατοι τοῦ Δία
ὑπάρχουν φύλακες τῶν θνητῶν ἀνθρώπων,
πού παραφυλοῦν τίς δίκες καί τ' ἄθλια ἔργα,
ντυμένοι ὀμίχλη,σ'ὅλη τήν γῆ γυρνώντας.

Μία Παρθένα εἶναι ἡ Δίκη,ἀπό τόν Δία γεννημένη,
ἔνδοξη κι'ἀξιοσέβαστη ἀπ'τούς Θεούς πού ἐξουσιάζουν τόν Ὅλυμπον.
Ὅταν κανείς τήν βλάπτει καί τήν κατηγορεῖ στρεβλά,
ἀμέσως πάει καί κάθεται πλάϊ στόν Δία τόν πατέρα της,τόν γιό τοῦ Κρόνου,
κι'ἀπαγγέλλει τόν ἄδικο τῶν ἀνθρώπων νοῦ,γιά νά πληρώσῃ
ὁ λαός τίς ἀμαρτίες τῶν βασιλιάδων του,πού στέκονται ὀλέθρια
κι'ἐκτρέπουνε τό δίκαιο σ'ἄλλο δρόμο μέ ἄδικες ἀποφάσεις.

Αὐτά,Βασιλιᾶδες,ν'ἀποφεύγετε,τίς κρίσεις σας διορθῶστε
δωροφάγοι,καί τίς στραβές τίς δίκες σας ξεχᾶστε τις ὁλότελα.

Στόν ἴδιο του τόν ἑαυτό κάνει κακό ὁ ἄνθρωπος πού κάνει κακό σέ ἄλλον
κι'ἡ κακή σκέψη γιά ἐκεῖνον πού τήν σκέφθηκε εἶναι πιό κακή.

Ὅλα τά βλέπει τοῦ Δία ὁ ὁφθαλμός κι'ὅλα τά νοιώθει
καί βέβαια καί τοῦτα ἀκόμη τά παρατηρεῖ,ἄν τό θελήσῃ,
οὔτε καί τοῦ ξεφεύγει τί εἴδους δίκαιον εἶναι αὐτό πού ἡ πόλις ἐντός της κλείνει».


Ἡσιόδου  «Ἔργα καί Ἡμέραι» , στιχ.214-269 ( Καί τό ἀρχαῖον κείμενον,ἐδῶ) 


Ἡ Πελασγική