Ὁ «Χρυσοκάνθαρος» Ἀνδρέας Συγγρός !

Ὅπου καί νά ψάξῃ κανείς,μέσα στήν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ τόπου,ἀπό τά πανάρχαια χρόνια,διαπιστώνει μία κοροϊδία,μία πλάνη πού ἀποδέκτη ἔχει τοῦτον τόν λαόν ! Ἕναν λαό πού φαίνεται τόσο εὔκολο θῦμα γιά τόν ἁπλούστατον λόγον πού ἔχει νά κάνῃ μέ τήν ἐλάχιστη μνήμη πού τόν χαρακτηρίζει. Προφανῶς,αὐτός ὁ λαός,δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό κανέναν λωτό πρός βρῶσιν καθότι ἔχει στόν γενετικό του κώδικα, γραμμένο μέ παχιά γράμματα τήν λέξιν λήθη ! Ἄρα διόλου τυχαῖο δέν εἶναι πού τόν βλέπουμε νά βασανίζεται ἀπό δυνάστες καθ᾿ ὅλον τόν βίον του...

Ἀπό πολιτικάντηδες πού εἶναι οἱ πλέον συνήθεις ...δράστες ἕως καί τούς λεγομένους «ἐθνικούς εὐεργέτες» ! Ἕναν τέτοιο θέλω νά δοῦμε σήμερα,τήν ἱστορία τοῦ ὁποίου,εἶμαι σίγουρη,ἐλαχιστότατοι γνωρίζετε. Ἰδού λοιπόν,ἀγαπητοί μου,ὁ Ἀνδρέας Συγγρός ἤ Singer (;).

Ποιός ἦταν αὐτός ὁ ...μέγας ἐθνικός εὐεργέτης,πού τόσες ὁδοί, σέ πόλεις τῆς Ἑλλάδος,ἔχουν ἀφιερωθεῖ στήν μνήμη του ;  Πρίν ὅμως περάσουμε σ᾿αὐτό,θέλω νά ξεκαθαρίσω κάτι : σέ καμμία περίπτωσιν δέν ἀμφισβητῶ τό φιλανθρωπικό ἔργο τοῦ ἀνδρός καί τήν βαρύτητα αὐτοῦ στήν ἑλληνική κοινωνία,ὅμως αὐτό πού πιστεύω πώς πρέπει νά ἐξετασθῆ εἶναι πώς προέκυψεν αὐτός ὁ πλοῦτος,ποιοί ζημιώθηκαν γιά τήν αὔξησίν του καί ποιοί καί πόσον ἐβλάφθησαν. Διότι ἐάν κάποιος μέ τό νά γίνῃ φιλάνθρωπος σβήνει μονοκονδυλιά τίς βλάβες καί τόν πόνο πού ἔχει προκαλέσῃ στόν συνάθρωπο,πόσῳ δέ μᾶλλον σ᾿ἕνα κράτος ὁλόκληρο καί μάλιστα σέ μία περίοδο πού προσπαθοῦσε νά σταθῇ ὡς τέτοιο,τότε αὐτό δέν μπορεῖ νά εἰπωθῇ φιλανθρωπία παρά καί μᾶλλον ἐξιλέωσις ...

Ὁ Ἀνδρέας Συγγρός,υἱός τοῦ Δομίνικο Τσιγγροῦ καί τῆς Μονδινῆς Νομικοῦ,καταγόταν ἀπό τήν Χῖο.Ναί,τήν Χῖο τῆς ἀριστοκρατίας καί τῆς ἐξουσίας  Τότε...Σήμερα,ἡ Χῖος τοῦ ...πολυ-πολιτισμοῦ,προφανῶς ἄκρως ἀλληλένδετα !

Στοιχεῖα τῆς οἰκογενείας,πέραν τοῦ πατρός Δομίνικο πού ἦταν μεγαλοιατρός,δέν ἔχουμε,περιέργως...Καί λέω περιέργως,διότι γιά νά γίνῃ κάποιος ἱατρός,ἐκείνη τήν ἐποχή (ἀρχές 1800),ἐννοεῖται πώς ὑπῆρχε τό οἰκονομικό ὑπόβαθρον στήν οἰκογένεια.Μία οἰκογένεια πού ἔβγαλε δύο ἱατρούς,ἀφοῦ καί ὁ ἀδερφός τοῦ Δομίνικο,ὁ Γεώργιος,ἦταν ἱατρός ἐπίσης καί προφανῶς ζοῦσε στήν Ῥουμανία ἀφοῦ πέθανε (1854) στό Βουκουρέστι,ὅπως διαβάζουμε.Γιατί λοιπόν δέν ὑπάρχουν ἄλλα στοιχεῖα γιά τήν οἰκογένεια; ! 
Τώρα,πόσο μεγαλοιατρός ἦταν ὁ πατέρας τοῦ Ἀνδρέα Συγγροῦ; Ἀρκεῖ νά σᾶς πῶς ὅτι ἦταν ὁ προσωπικός ἱατρός τῆς ἀδελφῆς τοῦ Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ ! Οὐδέν ἄλλο σχόλιον...

Ἐκεῖ στήν Κωνσταντινούπολι γεννήθηκε καί ὁ Ἀνδρέας Συγγρός.Ὅμως μετά ἀπό 4 χρόνια βρέθηκαν στήν Ἄνδρο ὅπου καί ὁ μικρός Ἀνδρέας πῆγε στήν σχολή τοῦ Θεόφιλου Καΐρη (Ο Καΐρης ανέπτυξε μία προσωπική θρησκεία τη «Θεοσέβεια» επηρεασμένος από τους Γάλλους δεϊστές. Μία μονοθεϊστική διδασκαλία με δικές της τελετές λατρείας και αναφορές στην ισότητα και την ουσιαστική ελευθερία του ατόμου). Ἐπίσης οὐδέν σχόλιον...
Μετά τήν σύλληψι τοῦ Καΐρη ἡ οἰκογένεια πηγαίνει στήν Σῦρο τῶν ἱερῶν-ἀνίερων Κυκλάδων ! Καί ἔτσι ὁ Ἀνδρέας πῆγε στό γυμνάσιο τῆς Ἐρμουπόλεως. Βεβαίως ὁ πατήρ του τόν ἤθελε ἱατρό,ἀλλά ὁ πανέξυπνος Ἀνδρέας ἤξερε πώς στήν νέα Εὐρώπη καί δή τήν Βαλκανική,ἀλλοῦ βρισκόταν τό μέλλον πιά. Ἔτσι πῆγε στήν Σάμο,στόν Ῥοδοκανάκη πού ἦταν πραγματικός δάσκαλος τοῦ πῶς νά βγάζῃς χρῆμα μέ τήν σέσουλα ! Ἐκεῖ ἀρίστευσεν στήν τοκογλυφία,στό πῶς νά δημιουργῆς τράπεζες καί γενικῶς στό ...ἐμπόριον...

Λίαν συντόμως βρέθηκε στήν Πόλιν καί στόν οἰκογενειακό φίλο Νικόλαο Παρέμπλη πού ἔγινε Δαμιανός (γιατί ἄρα γε ἄλλαξε ἐπίθετο ὁ ἔμπορος μεταξιοῦ Παρέμπλης; Ποιός ξέρει ; Ὑποπτευόμεθα μόνον ἀφοῦ τό μετάξι ἀπό Κῖνα ἐρχόταν,ἐκεῖ τά πράγματα ἦταν ἀρκετά ...περίεργα καί μέ Ἄγγλους στήν μέσιν,καταλαβαίνετε...Λέμε τώρα,ὑποθέσεις...)

Μέσα σέ λίγα χρόνια καί μέ τόν θάνατο τοῦ Δαμιανοῦ,ὁ Ἀνδρέας Συγγρός ἀναλαμβάνει τήν ἐπιχείρησιν καί μέσα σέ δέκα χρόνια ἀγοράζει καί τό 4% τῆς ἐπιχειρήσεως,ἡ ὁποία ὅμως ἐντός 5ετίας διαλύεται. Καί τί κάνει ὁ Ἀνδρέας Συγγρός; Φτιάχνει μία ἄλλη ἑταιρεία κι᾿ἀρχίζει νά δανίζει τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία ! Ναί,ναί, δανίζει μία ὁλόκληρη αὐτοκρατορία ! Ὅλα αυτά,παρέα μέ ἕναν τραπεζίτη,τόν Σκουλούδη,πού ἔγινε μετά καί πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ! Ἕδρα τους,ἡ Αἴγυπτος.Κάπως ἔτσι γνωρίστηκε μέ τόν Τρικούπη (ὑπουργός ἐξωτερικῶν,τότε)καί ἦρθε στήν Ἑλλάδα.Ἔδωσε κι᾿ἔνα δῶρο 800 δραχμῶν πρός τήν κυβέρνησιν τῆς ἑλλαδικῆς,ἐξαγόρασε κι᾿ἕνα μέρος τοῦ δανείου της (μέ ἄλλα λόγια δάνισε τό ἑλλαδικό κράτος καί τόν Γεώργιο Α΄,ἐπίσης,τό 1867.Δάνειο μέ ...γερούς τόκους ! ) ἐν τῶ μεταξύ,μαζύ μέ τόν Σκουλούδη καί τόν Κορωνιό,πού εἶχαν κάνῃ τήν ἑταιρεία «Συγγρός-Κορωνιός &Σία»,δημουργοῦν τήν Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως μέ κεφάλαιο 1 ἑκατομμύριο στερλίνες.

Ἦρθε στήν Ἑλλάδα λοιπόν καί ἄνοιξαν ὅλοι οἱ δρόμοι τῆς ...ἐπιτυχίας διάπλατα ! Καί ἐπεί δή φαντάζομαι τίποτα τυχαῖο δέν εἶναι,τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ τίς μπίζνες ἐν τῇ ἑλλαδικῇ,δεῖτε πώς ἔγινε τό μεγάλο ...κόλπο μέ τά μεταλλεῖα Λαυρίου.

Διαβάζουμε ἀπό : Ἀπόκρυφη Μύκονος (Ὅσοι δέν τό ἔχετε διαβάσῃ,νά τό διαβάσετε.Θά δεῖτε πόσο παλαιά εἶναι τά σχέδια «φαγώματος τῶν σωθικῶν τῆς Ἑλλάδος».Θά δεῖτε τόν ὕποπτο ῤόλο τῶν ..φιλελλήλων περιηγητῶν καί πολλά ἀκόμη...)

φωτό

φωτό

«Τον Οκτώβριο 1863 στην Ελληνική μεταλλευτική σκηνή εμφανίστηκε ο Ιταλός Giovanni Baptista Serpieri, που τον ελληνοποίησαν σαν Ιωάννης Βαπτιστού Σερπιέρης. Ο "ελληνοποιημένος", στις 26 Οκτωβρίου 1863, αναφέρει: "Τα εν Μασσαλία εμπορικά καταστήματα των κυρίων Bouquet et Serpieri και των κυρίων Roux de Fraissinet... απέστειλαν εμέ τον υποφαινόμενον  εις Αθήνας, ίνα διαπραγματευθώ μετά της Ελληνικής Κυβερνήσεως και αιτήσω... την πώλησιν και παραχώρησιν... του ρηθέντος όρους (Λαύριο), όσαι ανήκουν εις την Κυβέρνησιν... ή αλλαχού... εις την κυριότητα του Δημοσίου". Το 1864 ο Serpieri άρχισε να συνεργάζεται με τον Κορδέλλα.  Προέκυψαν κάτι εθνικιστικής μορφής αντιδράσεις μα οι πρεσβευτές της Γαλλίας και της Ιταλίας, στις 13 Σεπτεμβρίου 1872, επέδωσαν στον Υπουργό Εξωτερικών Σπηλιωτάκη μία ταυτόσημη διακοίνωση - διαμαρτυρία "προσβολής κεκτημένων δικαιωμάτων της εταιρείας Bouquet et Serpieri "..." (βλ. "Ο ελληνικός ορυκτός πλούτος", σελ. 184 και 185). Οι νομικοί της κυβέρνησης του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη (8.7.1872 έως 9.2.1874) αποφάνθηκαν... υπέρ της εταιρείας (το 1861, έτος ίδρυσης της "Εταιρείας", λειτουργούσε η κυβέρνηση του Αθανασίου Μιαούλη). Ο Δεληγιώργης "εξελέγη' Πρωθυπουργός 6 φορές. Φανταζόμαστε... επειδή η κυβέρνηση κωλυσιεργούσε και ο Serpieri δυσανασχετούσε, "...οι εκπρόσωποι των δύο κρατών απειλούσαν την Ελλάδα, ακόμα και με δυναμική επέμβαση. Η Ιταλία και η Γαλλία απευθύνθηκαν στην Ρωσία, στην Αγγλία και στην Αυστρία, και η Ιταλία στην Γερμανία..." (ο.π. σ. 185), οι ίδιες ακριβώς χώρες που ξεκίνησαν την (μεταφορική και πραγματική) "χαμαιτυποποίηση" των Βαλκανίων και της πατριδάρας μας, διαχρονικά.
Επαναφορά: η Αυστρία "τσίνησε" και τότε ακριβώς τα οικονομικά και λοιπά δεινά της χώρας μας, απέκτησαν άλλο ένα σημαντικό ονοματεπώνυμο: Ανδρέας Τσιγκρός ή Συγγρός ή  Singer. Ο κύριος "εμφανίστηκε" σαν  εκπρόσωπος  της «Τραπέζης Κωνσταντινουπόλεως» και της "Γενικής  Πιστωτικής Τραπέζης της Ελλάδος"! »

Ἐπίσης διαβάζουμε ἀπό τό βικιπαίδια :

«Το 1864 η κυβέρνηση ανέθεσε στη γαλλική εταιρεία Roux - Serpieri - Fressynet C.E. την εκμετάλευση των ορυχείων του Λαυρίου. Το 1869 προέκυψε ζήτημα σχετικά με τις εκβολάδες των υπολειμμάτων των μεταλλευμάτων που βρίσκονταν επί του εδάφους. Η κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, με την πίεση κυρίως του πολιτικού Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, επέμενε ότι ήταν εθνικές, ενώ η εταιρεία θεωρούσε ότι η εκμετάλλευσή τους προβλεπόταν από το συμβόλαιο. Στο θέμα ενεπλάκησαν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και Ιταλίας, ενώ παράλληλα οι φήμες περί κοιτασμάτων χρυσού αύξαναν συνεχώς την τιμή της μετοχής της εταιρείας. Τελικώς, η κυβέρνηση προκειμένου να λυθεί το ζήτημα ξεκινάει να αναζητεί ελληνα αγοραστή. Στην πρόσκληση της κυβερνησης απάντησε ο Ανδρέας Συγγρός, ο οποίος δέχτηκε να αγοράσει την εταιρεία και να μεταβιβαστούν οι μετοχές στην Τράπεζαν Κωνσταντινουπόλεως. Μετά τη μεταβίβαση, ο Συγγρός διατήρησε τις φήμες περί κοιτασμάτων χρυσού και προχώρησε στη μετοχοποίηση της εταιρείας με αποτέλεσμα χιλιάδες αθηναίοι να τρέξουν να αγοράσουν τις μετοχές. Καθώς χρηματιστήριο δεν υπήρχε, το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» ανέλαβε να αναπληρώσει το κενό. Μετοχές αξίας 200 δρχ. πωλούνταν έως και 310 δραχμές, ενώ κανείς δεν ενδιαφερόταν για το αν πράγματι υπήρχαν όλα αυτά τα υποτιθέμενα κοιτάσματα.
Την απότομη άνοδο των τιμών των μετοχών θα ακολουθήσει ακάθεκτη κάθοδος, η οποία και θα οδηγήσει χιλιάδες αθηναίων σε οικονομική κατάρρευση. Την περίοδο 1873 - 1875 οι πτωχεύσεις διπλασιάστηκαν. Σύσσωμος ο τύπος θα κατηγορήσει τον Ανδρέα Συγγρό για την οικονομική καταστροφή χιλιάδων πολιτών ».ἐδῶ

Ἀλήθεια,ἀπό ὅλους ἐκείνους τούς χιλιάδες ἀνθρώπους,πού ξεγελάστηκαν,τούς εἶπαν ψέμματα,τούς πούλησαν,κυριολεκτικῶς,φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες,πόσοι ἔχασαν τήν ζωή τους; Πόσοι δέν μπόρεσαν νά σπουδάσουν τά παιδιά τους; Πόσοι δέν εἶχαν γιά νά προικίσουν τίς κόρες τους καί ἔμειναν ἀνύπαντρες; Πόσα παιδιά μπορεῖ νά πέθαναν ἀπό τήν πεῖνα; Πόσοι ἔμειναν ἄστεγοι;Καί πόσο  κακό ἀκόμη πού δέν θά μάθουμε ποτέ; Ὅλα αὐτά τά σβήνει μία φιλανθρωπία; Εἶναι ἰκανή μία φιλανθρωπία ὅσο μεγάλη καί νά εἶναι,νά ἀντικαταστήσῃ τόν μόχθο μιᾶς ζωῆς πού χάθηκε; Μία φιλανθρωπία καί ὅλα καλά κι'ὅλα ὡραῖα γιά τίς χιλιάδες τῶν κατεστραμμένων νοικοκυραίων; 

Καί τί ἔγινε; Ὅπως γίνεται πάντα σέ ἐτοῦτο τόν τόπον :ΤΙΠΟΤΑ. Ὁ Συγγρός,πέντε χρόνια μετά,μόλις προσαρτήθηκε ἡ Θεσσαλία στήν Ἑλλάδα (1881), ἔτρεξε νά φτιάξῃ μία νέα τράπεζα ἐκεῖ,τήν Τράπεζα ἩπειροΘεσσαλίας ! Καί ὄχι ἀπλῶς μία τράπεζα,ἀλλά μία προνομιοῦχο τράπεζα μέ τό δικαίωμα νά ἐκδίδῃ καί νά κυκλοφορῆ δικό της νόμισμα στίς «νέες χῶρες»,τίς περιοχές δῆλα δή πού εἶχαν προσφάτως ἐνσωματωθῇ μέ τήν Ἑλλάδα. Πέραν δέ αὐτοῦ,ἄρχιζε νά ἀγοράζῃ τεράστιες ἐκτάσεις στήν Θεσσαλία ἀπό τούς τούρκους (ἕως τότε) ἰδιοκτῆτες,κάτι πού ἔκαναν πολλοί ἕλληνες (;) τῆς διασπορᾶς ! Γιατί νά μήν τό κάνη; λεφτά ὑπῆρχαν μόνος του ἔκοβε τήν μονέδα τῇ συναινέσει τῆς ἑλλαδικῆς ! ( Ἕνα ἀκόμη, πού δέν ἔχω καταλάβη γιά τό προδοτικό αὐτό κράτος, εἶναι τοῦ πῶς ἐπέτρεπε νά θεωροῦνται νόμιμοι οἱ τίτλοι γαιῶν,πού εἶχαν ἀγορασθῆ ἀπό τούρκους «ἰδιοκτῆτες»! Πῶς μποροῦσαν οἱ κατακτητές νά ἔχουν νόμιμους τίτλους κατεχομένης χώρας; !!! Προδοσία στήν προδοσία !)
Καί ὁ ἄκληρος (νομίμως) Συγγρός,τί θά τίς ἔκανε τίς ἐκτάσεις αὐτές; Μετά θάνατον τίς ἄφησε,ὅπως καί πολλές ἄλλες στήν Εὔβοια,στό νόθο υἱό πού εἶχε ἀποκτήσῃ,ἀλλά ποτέ δέν εἶχε ἀναγνωρίσῃ,μέ κάποια Νομικοῦ. Τό περίεργον εἶναι πώς καί τῆς μητρός του τό ἐπίθετον Νομικοῦ ἦταν...Νόμιμη σύζυγος του ἦταν ἡ Ἰφιγένεια Μαυροκορδάτου,μέ τήν ὁποία δέν ἀπέκτησαν παιδιά. 

Οἱ τοκισμοί συνεχίζονταν,ἐν τῷ μεταξύ,ὅπως καί οἱ ἱδρύσεις κι᾿ἄλλων ἑταιρειῶν. Δανίζει τόν δῆμο Ἀθηναίων,μεσολαβεῖ γιά δάνειο τῆς κυβερνήσεως μέ ξένους ἐπενδυτές (κοράκια καί γῦπες δῆλα δή,πού μᾶς ῥουφοῦσαν τό αἷμα). Καί ἐκλέγεται καί βουλευτής,ἀφοῦ προφανῶς ἡ δεκαετία (ὅπως τό ὑπολόγιζε καί ὁ Μητσοτάκης) ἦταν ἀρκετή γιά νά ξεχάσουν τήν οἰκονομική καταστροφή πού εἶχαν πάθη ἐξ᾿αἰτίας του,ἀκόμη κι᾿αὐτοί οἱ Ἀθηναῖοι πού τόν ἐξέλεξαν δήμαρχο !!! Ἀσχέτως ἐάν μετά κρίθηκε μή νόμιμος ἡ ἐκλογή του. Μετά βγῆκε καί πάλι βουλευτής Ἀττικο-Βοιωτίας.Ξανά δάνισε τό ἑλληνικό κράτος μέ 16 ἑκατομμύρια δραχμές καί ξανά βγῆκε βουλευτής ὅπως καί γιά μία φορά ἀκόμη τήν χρονιά πού πέθανε. Ἐν τῷ μεταξύ εἶχε ἀσκήσῃ ἔντονες πιέσεις πρός τόν Βασιλέα καί ἐπεδίωκε νά περιέλθουν οἱ πρόσοδοι (ὅτι εἰσέπρατε ἀπό παντοῦ,δῆλα δή)τοῦ ἐλληνικοῦ κράτους σέ ὅμιλο ἑλλήνων και ξένων κεφαλαιούχων στόν ὁποίο ἠγεῖτο ὁ ἴδιος ! Καλά,γιατί δέν ἔλεγε στόν Βασιλιᾶ,μέ τόν ὁποίον εἶχαν γίνῃ καί φιλαράκια,νά πάρῃ τήν Πρωθυπουργία τῆς χώρας; Αὐτό δέν ἤθελε; Ἤ ἔστω νά τόν διόριζε τσάρο τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας...Τί ματαιοδοξία ! 

«Η νέα κυβέρνηση Τρικούπη αντιμετώπισε οξύ οικονομικό πρόβλημα. Ο Συγγρός με διάφορες κινήσεις προσπάθησε να συμβάλει στην χρεοκοπία της χώρας, έτσι ώστε να καταφέρει να γίνει μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας. Κατηγορήθηκε δε από τον τύπο και τον πολιτικό κόσμο για κερδοσκοπία εις βάρος της Ελλάδος».ἐδῶ

φωτό

Δῆλα δή,ἔβαλε τό χεράκι του γιά τά καλά καί στό «δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν»,ἔτσι; Κατά τά ἄλλα μἐγας ἐθνικός εὐεργέτης ! Καί μάλιστα μέ πολλές,πολλές τιμές ! 

«Είχε τιμηθεί με την Ταινία του Μετζιτιε Α΄ Τάξεως και το παράσημο Μετζιτιέ Β΄ Τάξεως από το Σουλτάνο, με το παράσημο των Ανώτερων Ταξιαρχών του Δάνεμβρογ από τη βασιλική οικογένεια της Δανίας, με τα παράσημο της Β΄ Τάξεως και των Ταξιαρχών της Λεγεώνας της Τιμής από τη Γαλλική κυβέρνηση, με το Σταυρό των Ανώτερων Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος για τις προσφορές του στο Έθνος, με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος, με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και με το Μεγαλοσταυρό του Β΄ Τάγματος του Σωτήρος από το Βασιλιά Γεώργιο Α΄. Επίσης πολλοί δρόμοι σε ελληνικές πόλεις φέρουν το όνομά του».(ἐδῶ)
Τί νά γράψω γιά ἐπίλογο; Τό μόνον πού μπορῶ νά γράψω ἀκόμη μία φορά,εἶναι πώς σχεδόν ὅλοι,γιά νά μήν πῶ ὅλοι,αὐτοί πού μέ τόν ἕναν ἤ ἄλλον τρόπο,παρά-διακρίνονται ἀνάμεσα στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες μέσῳ κυρίως τοῦ ἐμπορίου πού τούς καθιστᾶ κροίσους,γίνονται καί μεγάλοι ...φιλάνθρωποι ! Μόνον πού τήν φιλανθρωπία τους τήν ξεχνοῦν ὅταν πρόκειται νά κάνουν τήν ...μπίζνα ! Ἐκεῖ εἶναι ὡμοί ἐπαγγελματίες χωρίς ἴχνος συναισθήματος πρός πᾶσα κατεύθυνσιν ! Αὐτοί καί οἱ «ἐξέχοντες» πολιτικοί ἄνδρες,πού ...παίζουν μέ τίς τύχες τῶν λαῶν,ἀνακαλύπτουν τήν φιλανθρωπία καί κατασκευάζουν ἱδρύματα προωθήσεως πανανθρωπίνων ἐννοιῶν μονάχα ὅταν κολυμποῦν πλέον στό χρυσάφι ! Τί ὑποκρισία ! 

Ἡ Πελασγική