Και ερχόμαστε στην 12η Ιανουαρίου για να θυμηθούμε μια ακόμη φορά κάποιους ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣοι οποίοι έδωσαν το παράδειγμα και αποτέλεσαν τον "φάρο" της πορείας προς την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, όχι απλά της Πατρίδος μας, αλλά του Έθνους ολοκλήρου!!! Καθ' ότι εκεί οδηγούν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΩΣ τα πράγματα ( πώληση μαρίνων, λιμανιών, ελληνικών εταιρειών στους τούρκους) ... Η 12η Ιανουαρίου 1934, αποτελεί ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ για την ελληνική πολιτική ιστορία, η οποία όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου και του λαού. Ο Ελευθέριος βενιζέλος, ναί αυτός ο ανακηρυγμένος "Εθνάρχης", ο δημοκράταρος, αυτός του οποίου το όνομα φέρουν δρόμοι σ'όλες τις πόλεις της Ελλάδος, και αμέτρητοι αδριάντες του "κοσμούν" πλατείες στην ελλαδική με πρωτοστατούσα αυτή έμπροσθεν της Βο(υ)λής ( ίσως είναι το μοναδικό σημείο όπου αξίζει να υπάρχει, αφού ήταν ο ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ της ρεμούλας, των σκανδάλων, της διασπάθησης του δημοσίου χρήματος, ΑΡΧΙΚΙΝΗΜΑΤΙΑΣ και δοσίλογος, ξενολάτρης, ο άμεσα υπαίτιος της δολοφονίας των έξ και και και.....) με αποκορύφωμα την ονοματοδοσία στον εθνικό μας αερολιμένα εν Αθήναις ! Αυτός λοιπόν την αποφράδα αυτή ημερομηνία έστειλε επιστολή στον Σουηδό Πρόεδρο της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών και τους παρακαλούσε να τιμήσουν με το Νόμπελ Ειρήνης τον Κεμάλ Αττατούρκ !!!
Μάλιστα τον Αρχι-σφαγέα του Ελληνισμού του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης και τον πρωτεργάτη της γενοκτονίας των Αρμενίων ! Άφωνοι έμειναν ακόμη και αυτοί οι Σουηδοί που δεν πίστευαν στα μάτια τους διαβάζοντας την επιστολή του Έλληνα ( ;;;;;; ;!!!) πρωθυπουργού. Ευτυχώς οι Σουηδοί δεν είναι Έλληνες που πίστευαν στα λόγια του Βενιζέλου και έτσι το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη απενεμήθη στον Αρθουρ Χέντερσον πρόεδρο της Διάσκεψης για τον Αφοπλισμό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Παρ' όλα αυτά η Ιστορία κατέγραψε το γεγονός της ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ πράξης αλλά και αυτό, συν ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τις τιμές που απεδόθησαν στο πρόσωπο του Ελ. Βενιζέλου !!! Δυστυχώς ... Αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά πως οι μεγάλοι προδότες ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ τις τιμές και τους ΤΙΤΛΟΥΣ στην Ελλάδα της πλέον της εκατοενταετούς αριστερής ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ...
Ιδού ολόκληρη η ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ :
“Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934
Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων. Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ’ αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική. Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή. Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών. Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια. Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή. Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.
Με βαθύτατη εκτίμηση
Ε. Κ. Βενιζέλος “
(πηγή για επιστολή και φωτό από ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου