Όπως είναι γνωστό* οι πρώτες εμφανίσεις (επιδρομές και όχι εγκαταστάσεις) Σλάβων στην Χερσόνησο του Αίμου χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα μ.Χ. επί Ιουστινιανού Α΄ (527-565) και επομένως οποιαδήποτε σχέση των τότε (άρα και των σημερινών Σλάβων) με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μ. Αλέξανδρο είναι πρακτικά αδύνατη, αν αναλογισθούμε το χάσμα των 900 χρόνων που μεσολαβεί. Επομένως, οι ισχυρισμοί των Σκοπιανών μόνον ως ανέκδοτο μπορούν να αντιμετωπισθούν.
Οι Σλάβοι της εποχής εκείνης ήσαν υποτελείς των Αβάρων, ενός ληστρικού νομαδικού λαού (πιθανόν πρωτοτουρκικής καταγωγής), προερχόμενου από την κεντρική Ασία, όπως οι Ούννοι του 4ου αιώνα μ.Χ., εγκατεστημένου ήδη στις πεδιάδες της Παννονίας (η μετέπειτα Ουγγαρία) και τους ακολουθούσαν ως βοηθητικά στρατεύματα.
Διαβᾶστε ὁλόκληρον τό θέμα ἐδῶ
Την γλωσσολογική προσέγγιση αξιοποίησε στο έπακρο ένας βοτανολόγος, ο Πολωνός Jozef Rostafinski (1850-1928). Διαπιστώνοντας οι ότι ονομασίες κάποιων δέντρων σε όλες τις σλαβικές γλώσσες είναι δάνειες, και αντιθέτως ότι υπάρχει κοινή σλαβική λέξη για κάποια άλλα, πρότεινε ότι η αρχική κοιτίδα των Σλάβων πρέπει να βρισκόταν σε κάποια περιοχή της ανατολικής Ευρώπης όπου δεν φύονται τα πρώτα αλλά φύονται τα δεύτερα. Την περιοχή αυτή εντόπισε περί τα έλη του Pripet μεταξύ της σημερινής Λευκορωσίας και Ουκρανίας. Έκτοτε η ιδέα ότι οι Σλάβοι προέρχονται από τα έλη του Pripet, από όπου διασπάστηκαν κινούμενοι προς διάφορες κατευθύνσεις, έχει καθιερωθεί περίπου ως κανόνας σε ό,τι αφορά στη σλαβική προϊστορία.
Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό κεφάλαιον «Ἡ ἐγκατάση τῶν Σλαυϊκῶν φύλων στά Βαλκάνια»,ἐδῶ
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου