Στίς 5 Ἀπριλίου τοῦ 1240 μ.Χ.,οἱ Ῥῶσσοι (Ῥώς,τότε)ἔδωσαν μία μάχη κυριολεκτικῶς γιά τήν ἴδια τους τήν ὕπαρξιν καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ τους. Μία μάχη πού ἐπεί δή πραγματοποιήθηκε ἐπάνω στήν παγωμένη λίμνη Πεϊπούς,ἔμεινε στήν ἱστορίαν ὡς " ἡ Μάχη τῶν Πάγων". Μία μάχη τῆς ὁρθοδόξου ἀνατολικῆς Εὐρώπης ἀπέναντι στήν καθολική Δύση. Ἡ σημαντικότητά της εἶναι τεραστία ἐάν ἀναλογιστεῖ κανείς πώς σχεδόν 40 χρόνια πρίν ἡ Βασιλεύουσα,ὁ Λύχνος τῆς Ὀρθοδοξίας,ἡ Κωνσταντινούπολις,εἶχε πέσει στά χέρια τῶν καθολικῶν Λατίνων τῆς Δ΄Σταυροφορίας, μέ ὅ,τι τελικῶς ἐσήμανε αὐτό γιά τό μέλλον τῆς Πόλης...
Οἱ Ῥῶσσοι,μετά τήν καθιέρωσιν τοῦ νέου ἡμερολογίου,τιμοῦν τήν ἡμέρα αὐτήν τῆς μεγαλειώδους ἐπικρατήσεώς τους,κατά τήν 18η Ἀπριλίου, ὡς τήν Ἡμέρα τῆς Στρατιωτικῆς Δόξης τῆς Ῥωσσίας.
(Ἑλλάς Αἰώνιον)
Τό ἱστορικόν :
Η μάχη αυτή ήταν μια νίκη των ορθόδοξων απέναντι στις
σταυροφορίες του βορά των καθολικών, έγινε στις 5/4/1242 μχ στην λίμνη Τσουντ
κοντά στα σημερινά σύνορα Ρωσίας – Εσθονίας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : οι
Ρώσοι αποσύρθηκαν στην παγωμένη λίμνη Peipus για να αντιμετωπίσουν εκεί
το τάγμα, ποντάροντας στον πάγο. Οι ιππότες από την άλλη, με πανοπλίες
μέχρι και στα άλογά τους, παραήταν ανυπόμονοι να σφάξουν τον εχθρό και
δεν συνειδητοποίησαν ότι ο πάγος δεν θα κρατούσε το υπέρογκο βάρος τους.
Έτσι κι έγινε, με τους ιππότες και τα άλογά τους να κολλάνε στον πάγο ή
να βυθίζονται στη λίμνη, δίνοντας τη δυνατότητα στο ρωσικό πεζικό να
τους εξοντώσει εύκολα. Όσοι Τεύτονες Ιππότες επιβίωσαν, τράπηκαν σε
φυγή...
Οι Τεύτονες
Ιππότες στόχευαν στην επέκταση της κυριαρχίας τους στην ανατολική Ευρώπη. Οι
Τεύτονες επιτέθηκαν και αντιμετωπίστηκαν από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Νιέφσκι που
διοικούσε χωρικούς, ο πρίγκιπας τους οδήγησε στην λίμνη Πέιπους που το στρώμα
του πάγου είχε λεπτύνει και δεν μπορούσε να κρατήσει το βαρύ οπλισμό των
ιπποτών, έτσι βρήκαν τραγικό θάνατο στο παγωμένα νερά της λίμνης.
Την άνοιξη του 1242 μχ νίκησαν μια μικρή δύναμη του Νόβγκοροντ νότια του φρουρίου Ντόρπατ (Τάρτου) και μετά από αυτή την επιτυχία τους διοικούμενοι από τον πρίγκιπα Ερμάνο που ήταν και επίσκοπος στο Ντόρπατ με Εσθόνους Ουγκάουνι στις 5/4/1242 συνάντησαν τις δυνάμεις του Αλεξάνδρου στο πέρασμα που συνδέει το βόρειο και το νότιο τμήμα της λίμνης Τσουντ, ο Αλέξανδρος σκόπευε να πολεμήσει σε επιλεγμένη από τον ίδιο τοποθεσία και υποχώρησε εσπευσμένα με στόχο να παρασύρει προς την παγωμένη λίμνη τους σταυροφόρους που πίστεψαν στην εύκολη νίκη.
Οι σταυροφόροι αριθμούσαν 1.000 με 2.500 πολεμιστές κυρίως Γερμανούς, Δανούς, Σουηδούς και Εσθόνων μαζί με Τεύτονες Ιππότες, οι Ρώσοι έφταναν τους 5.000 άνδρες που αποτελούντο από τις δυνάμεις του Αλέξανδρου και του αδελφού του Ανδρέα (ντουζίνα) 1.000 άνδρες, τον στρατό του Νόβγκορον.
Το σχέδιο που κατέστρωσε ο Νιέφσκι προέβλεπε ότι το πεζικό θα αντιστεκόταν στην πρώτη επίθεση, οι Μογγόλοι τοξότες θα παρέμεναν καλυμένοι στην αριστερή πλευρά και το ιππικό στα μετόπισθεν, τα ρωσικά χρονικά μας αποκαλύπτουν ότι ύστερα από ώρες μάχης σώμα προς σώμα ο Αλέξανδρος διέταξε την αριστερά πτέρυγα τοξοτών να ριχτούν στην μάχη, οι ιππείς εξαντλημένοι από την μάχη και από την ολισθηρότητα της παγωμένης λίμνης, χτυπήθηκαν από τα φονικά βέλη των Μογγόλων και ατάκτως υποχώρησαν στην μέση του πάγου, την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε το ξεκούραστο ρωσικό ιππικό και οι Εσθονοί ετράπησαν σε φυγή, όταν οι Ιππότες προσπάθησαν να φτάσουν στο μακρινό σημείο της λίμνης ο λεπτός πάγος κατέρρευσε από το βάρος του οπλισμού τους και πνίγηκαν, γλύτωσε μόνο ο μέγας μάγιστος με λίγους ιππότες και έφτασαν στο Ντόμπατ, οι απώλειες τους ήταν 400 στρατιώτες και 20 μέλη του τάγματος.
Η ήττα αυτή ήταν η σημαντικότερη των χριστιανικών ιπποτικών ταγμάτων και σηματοδότησε το τέλος των στρατιωτικών εκστρατειών εναντίον του ορθοδόξου κράτους του Νόβγκοροντ, μετά την τευτονική κατάκτηση της Εσθονίας.
 |
| φωτό |
(πηγή τοῦ ἱστορικοῦ τῆς μάχης,ἐδῶ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου