Τα πολύτιμα σκούρα θραύσματα του πρώτου αστεροειδούς που εντόπισαν ποτέ οι αστρονόμοι στο διάστημα, λίγες μόλις ώρες πριν αυτός διαλυθεί στην ατμόσφαιρα της Γης, ανακαλύφθηκαν στις ερήμους του Σουδάν και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορούν πλέον να αποτελέσουν ένα είδος "στήλης της Ροζέτας", που θα βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση της διαδικασίας σχηματισμού της Γης και των γειτονικών πλανητών, καθώς και των ίδιων των μετεωριτών και αστεροειδών.Η σημαντική ανακάλυψη και περιγραφή του αστεροειδούς, με τα αρχικά "2008 TC3", έγινε στο περιοδικό "Nature" από τον αμερικανό αστρονόμο Πίτερ Τζένισκενς του Κέντρου Καρλ Σαγκάν του Ινστιτούτου SETI και του Κέντρου Έρευνας Ames της NASA, τον Ντάγκλας Ραμπλ του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, καθώς και τον σουδανό Μουαβία Σαχάντ του πανεπιστημίου του Χαρτούμ, σύμφωνα με τα πρακτορεία Γαλλικό και Associated Press και την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science.
Οι ερευνητές υπολόγισαν την τροχιά του αστεροειδούς και, μετά από αναζήτηση αρκετών ημερών με τη βοήθεια ομάδας ντόπιων φοιτητών, βρήκαν δεκάδες θραύσματα, συνολικού βάρους αρκετών κιλών, σκορπισμένα σε μια έκταση 29 τετρ. χλμ. στην απομονωμένη έρημο της Νουβίας. Ο αστεροειδής, μεγέθους αυτοκινήτου, είχε εντοπιστεί αρχικά από ένα ερασιτέχνη με ένα τηλεσκόπιο στην Αριζόνα των ΗΠΑ πέρυσι τον Οκτώβριο, ενώ 19 ώρες μετά τον εντοπισμό του -και αφού στο μεταξύ είχε σημάνει συναγερμός στη διεθνή αστρονομική κοινότητα- έπεσε στη Γη σαν μπάλα φωτιάς, με ταχύτητα 12 χλμ. το δευτερόλεπτο.
Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης -που διαφέρει από οποιονδήποτε άλλο έχει βρεθεί μέχρι τώρα στον πλανήτη μας- αποτελείται από πολύ σκούρο πορώδες υλικό, ιδιαίτερα εύθραυστο, γεγονός που εξηγεί γιατί εξερράγη ψηλά στη γήινη ατμόσφαιρα, πολύ πριν φτάσει στο έδαφος, σε υψόμετρο περίπου 37 χλμ. Θεωρείται ότι ανήκει στην μυστηριώδη κατηγορία "F" των αστεροειδών, που έχουν ξεχωριστές ιδιότητες και ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν αναλυθεί στο εργαστήριο.
Από πλευράς χημικής σύστασης, ανήκει στη σπάνια κατηγορία των λεγόμενων "ουρεϊλιτών" μετεωριτών, οι οποίοι αποτελούν λιγότερο από το 1% των ουρανίων σωμάτων που πέφτουν στη Γη. Πιθανώς προέρχονται από το ίδιο αρχικό ουράνιο σώμα (που οι επιστήμονες αγνοούν), πριν αυτό διασπαστεί σε κομμάτια ή αποτελεί έναν από τους βράχους που προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν τελικά να γίνουν πλανήτης. Είναι μια μοναδική ευκαιρία, που προσφέρεται στο "πιάτο"στους επιστήμονες (αντί να χρειαστεί να στείλουν ένα ρομποτικό σκάφος πάνω σε ένα αστεροειδή για να συλλέξουν υλικό), προκειμένου να μελετήσουν το πρώιμο στάδιο της πλανητικής εξέλιξης, εξ ου και ο χαρακτηρισμός του μετεωρίτη ως "στήλη της Ροζέτας".
Παράλληλα, η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους επιστήμονες να προετοιμαστούν καλύτερα για την περίπτωση που η Γη απειληθεί από κάποιο άλλο αστεροειδή στο μέλλον. Σύμφωνα με τον ορυκτολόγο Μάικλ Ζολένσκι της NASA, για παράδειγμα, δεν θα ήταν έξυπνη ιδέα η ανατίναξη του αστεροειδούς όπως στο φιλμ "Αρμαγεδδών", επειδή, καθώς είναι τόσο εύθραυστος, όλα τα κομμάτια θα κατευθυνθούν μετά προς τη Γη! Πιο αποτελεσματικό θα ήταν ένα μικρό "σπρώξιμο" (από ένα διαστημόπλοιο) έξω από την τροχιά του.
Ο μετεωρίτης είναι γεμάτος από μέταλλα, όπως σίδηρο και νικέλιο, καθώς και οργανικές ουσίες, όπως γραφίτες. Η πρώτη ανάλυση του άνθρακα των θραυσμάτων δείχνει ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν βρέθηκαν σε περιβάλλον πολύ υψηλής θερμοκρασίας. Βρέθηκαν επίσης νανο-διαμάντια μέσα στα απομεινάρια του μεωτεωρίτη, τα οποία πιθανότατα σχηματίστηκαν από συγκρούσεις στο διάστημα και τα οποία κάνουν τον αστεροειδή να λάμπει.
.jpg)
