ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Ἡ Πελασγική
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024
Ὁ Τράμπ ὡς σημάδι γιά ἕναν νέο ἱστορικό κύκλο - Ἡ Γενεακή Θεωρία
Η Γενεακή Θεωρία των Strauss-Howe, ή η "Τέταρτη Καμπή", υποστηρίζει ότι η ιστορία ακολουθεί κυκλικά μοτίβα μέσω τεσσάρων Περιόδων Καμπής, κάθε μία από τις οποίες διαρκεί περίπου 20-25 χρόνια:
1. Κορυφή (Πρώτη Καμπή) - Μια εποχή ισχυρών θεσμών και εναρμόνισης. Η συλλογική εμπιστοσύνη είναι υψηλή και ο ατομικισμός χαμηλός.
2. Αφύπνιση (Δεύτερη Καμπή) - Μια πολιτιστική αναταραχή όπου η νεότερη γενιά επαναστατεί ενάντια στα καθιερωμένα πρότυπα, οδηγώντας σε πνευματική και πολιτιστική ανανέωση.
3. Εκτύλιξη (Τρίτη Καμπή) - Οι θεσμοί αποδυναμώνονται, ο ατομικισμός αυξάνεται και η εμπιστοσύνη του πλήθους στους θεσμούς μειώνεται. Η κοινωνία καθίσταται κατακερματισμένη.
4. Κρίση (Τέταρτη Καμπή) - Μια περίοδος μεγάλης αναταραχής, όπου απαιτείται συλλογική δράση για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, που συχνά περιλαμβάνει πόλεμο, οικονομική κατάρρευση ή μείζονες κοινωνικές αλλαγές. Αυτό οδηγεί ξανά σε μια νέα Κορυφή, επανεκκινώντας τον κύκλο.
Αυτοί οι κύκλοι διαμορφώνονται από τη συλλογική ψυχολογία διαφορετικών γενεών (Προφήτης, Νομάς, Ήρωας και Καλλιτέχνης), η καθεμία με ξεχωριστά χαρακτηριστικά που επηρεάζονται από την εποχή στην οποία γεννήθηκαν. Η θεωρία προτείνει ότι η κατανόηση αυτών των κύκλων μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη και την προετοιμασία για μελλοντικές κοινωνικές αλλαγές.
Η Γενεακή Θεωρία των Strauss-Howe σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν ιστορικό κύκλο σε έναν άλλο, ένα πέρασμα που συμβολίζεται σήμερα από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο νεοσυντηρητισμός και ο χριστιανικός σιωνισμός θεωρούνται αναπόσπαστα μέρη της φάσης της Κρίσης, αποτελώντας σημαντική πρόκληση.
Η θεωρία των Strauss-Howe είναι ιδιαίτερα σημαντική όταν εξετάζεται η δυναμική μεταξύ της κοινωνικότητας (ολισμού) και του ατομικισμού. Αυτό μοιάζει με το περίφημο δίλημμα του L. Dumont, όπου η κοινωνικότητα αντιπροσωπεύει την Κορυφή, την αρχή και την άνοιξη, ενώ ο ατομικισμός σηματοδοτεί την Κρίση, το τέλος και τον χειμώνα, με το άτομο να απεικονίζεται ως Κράμπους.
Η Δυτική Νεωτερικότητα, σε αυτό το πλαίσιο, είναι η Κρίση, η παρακμή (Untergang). Ο δυτικός νομιναλισμός και ο ατομικισμός είναι εμβληματικά ο χειμώνας της ιστορίας, που σηματοδοτεί τη μετάβαση από την κουλτούρα στον πολιτισμό (σύμφωνα με τον Σπένγκλερ) και τη λήθη του Όντος (Χάιντεγκερ). Η Γενεακή Θεωρία μπορεί να επεκταθεί για να συμπεριλάβει μεγαλύτερους ιστορικούς κύκλους.
Αντιπαραθέτοντας σχετικά σύντομους κύκλους όπως το saeculum και τις Καμπές με τις τεράστιες εποχές της ιστορίας (όπως η Παράδοση, η Νεωτερικότητα, η Μετανεωτερικότητα), καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Τραμπ σηματοδοτεί το τέλος μιας μεγάλης εποχής - το τέλος του σύγχρονου κόσμου.
Αυτό σηματοδοτεί επίσης το τέλος της Δυτικής Νεωτερικότητας. Ο Μεταμοντερνισμός χρησιμεύει ως φιλοσοφικό θεμέλιο για την κουλτούρα του woke και τη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αποκαλύπτοντας τον μηδενισμό που ενυπάρχει στη Δυτική Νεωτερικότητα. Αυτό είναι το αποκορύφωμα των τελών, το τέλος της δυτικής ιστορίας.
Ο Τραμπ οριστικοποιεί αυτό το τέλος, συμβολίζοντας το τέλος του τέλους. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Έχει επίγνωση της αποστολής του; Μπορεί να δρομολογήσει μια νέα αρχή; Η επόμενη Κορυφή δεν μπορεί να είναι κάτι υποκειμενικό, περιορισμένο ή τοπικό. Η επόμενη Καμπή πρέπει να είναι μια παγκόσμια Συντηρητική Επανάσταση σε παγκόσμια κλίμακα.
Η επόμενη Κορυφή πρέπει να σηματοδοτήσει την υπέρβαση της Νεωτερικότητας, δηλαδή του δυτικού ατομικισμού, ατομισμού, φιλελευθερισμού και καπιταλισμού. Η Δύση πρέπει να υπερβεί τον εαυτό της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα έργα του Weaver και ο πολιτικός Πλατωνισμός είναι τόσο κρίσιμα. Η επόμενη Κορυφή πρέπει να είναι μια Μεγάλη Αφύπνιση (Συνειδητοποίηση), αλλά όχι με την έννοια του Strauss-Howe.
Η Δυτική Νεωτερικότητα ήταν θεμελιωδώς ελαττωματική, οδηγώντας σε πλήρη εκφυλισμό και καταστροφή, με αποκορύφωμα τη βασιλεία του Αντιχρίστου. Η κουλτούρα της αφύπνισης (woke culture) είναι η κουλτούρα του Αντιχρίστου.
Η επόμενη Kορυφή μπορεί να είναι μόνο η Μεγάλη Επιστροφή στον Χριστό. Ο Χριστός είναι ο βασιλιάς του κόσμου. Την εξουσία Του σφετερίστηκε προσωρινά ο πρίγκιπας αυτού του κόσμου, αλλά η κυριαρχία του Σατανά τελειώνει. Οι φιλελεύθεροι θεωρούνται κατεχόμενοι από τον Σατανά και η ίδια η Νεωτερικότητα είναι σατανική. Με ινδουιστικούς όρους, αυτός ο κύκλος είναι γνωστός ως Kali-Yuga, η σκοτεινή εποχή.
Ο Τραμπ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός Τραμπ∙ είναι ένα Σημάδι.
Μετάφραση: οικονόμου Δημήτριος
Ἀπό : geopolitika.ru
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !
Ἡ Πελασγική
Οἱ εὐχές τοῦ Πούτιν γιά τό νέον ἔτος. Στούς φίλους...
Ο Πούτιν συγχαίρει τους ξένους ηγέτες για το νέο έτος και τα Χριστούγεννα
Η λίστα δεν περιελάμβανε τους ηγέτες του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας και άλλων μεγάλων κρατών μη φιλικών προς τη Ρωσία
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έστειλε ευχές για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά σε αρκετούς ξένους ηγέτες, ανέφερε η υπηρεσία Τύπου του Κρεμλίνου.
Τις τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου, ο Πούτιν συγχαίρει παραδοσιακά τους ξένους ομολόγους του για το νέο έτος και τα Χριστούγεννα. Σήμερα το Κρεμλίνο δημοσίευσε έναν κατάλογο ηγετών που έλαβαν τέτοια τηλεγραφήματα από τον Ρώσο πρόεδρο.
Συγκεκριμένα, ο Ρώσος πρόεδρος συνεχάρη τους ηγέτες των χωρών των BRICS, συμπεριλαμβανομένων της Βραζιλίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής, καθώς και τους ηγέτες πολλών άλλων χωρών του παγκόσμιου Νότου και Ανατολής. Παραδοσιακά, δόθηκαν επίσης συγχαρητήρια στους ηγέτες των περισσότερων χωρών της ΚΑΚ και της Νότιας Οσετίας.
Η λίστα δεν περιελάμβανε τους ηγέτες του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας και άλλων μεγάλων κρατών μη φιλικών προς τη Ρωσία.
Όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια, δεν υπήρχαν σχεδόν δυτικοί ηγέτες στη λίστα - μηνύματα στάλθηκαν μόνο στον Πρόεδρο της Σερβίας και τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, ενώ μεταξύ των ηγετών των χωρών του ΝΑΤΟ, συγχαρητήρια έλαβε και ο Πρόεδρος της Τουρκίας.
Ο Πούτιν συνεχάρη επίσης τον Πάπα Φραγκίσκο και ορισμένους πρώην ξένους ηγέτες, μεταξύ των οποίων ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρόντερ και ο πρώην πρόεδρος του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ. ( ἐδῶ)
Κάποτε ... Ποῦτιν : Εὐχές στόν « φίλο μας Ἑλληνικό λαό»
Τί μήπως περίμενε κανείς νά στείλῃ εὐχές καί σ᾿ἐμᾶς ὁ Ποῦτιν ; Σιγά καλέ ! Ἀπό ποῦ κι᾿ὡς ποῦ ; Εἴπαμε στούς φίλους εὐχήθηκε,ὄχι στούς ἐχθρούς. Θά ᾿πῆ κάποιος ἀφελής :Μά ἡ Ῥωσσία δέν εἶναι ὁμόδοξος χώρα ;Μιά χαρά σχέσεις δέν εἴχαμε μέ τούς Ῥώσσους ;Ἀκόμη καί ἐπί Σοβιετίας τίς εἴχαμε τίς σχέσεις μας, μέ τόν ἕναν ἤ ἄλλον τρόπον ( ἐδῶ στό λιμάνι τοῦ Ναυπλίου νά βλέπατε κάθε χειμῶνα τά ῥώσσικα ἐμπορικά καράβια, νά φορτώνουν τόνους τά πορτοκάλια. Τό ἕνα πίσω ἀπό τό ἄλλο. Οἱ καλλίτεροι πελάτες τῶν ἐσπεριδοειδῶν ἦσαν, ἀλλά καί ὄχι μόνον...)
Πᾶνε αὐτά χάθηκαν. Περασμένα καί ἀπολύτως ξεχασμένα πιά ! Βλέπεις ἦρθε μία Οὐκρανία γιά νά ᾿δείξῃ τό πρόσωπό της ἡ βρωμερή πολιτικάντικη ἐξουσία τῆς ἑλλαδικῆς. Μέ ὅλο τό πολιτικό σκυλολόϊ ἀπό κοντά πού βλέπει τόν Πούτιν σάν τό χειρότερο ἐχθρό του.
Σέ ποιούς λοιπόν νά εὐχηθῇ ὁ Πρόεδρος τῆς Ῥωσσίας ; Χμμ.. Θυμᾶμαι πρό ὀλιγων χρόνων πού μᾶς εὐχόταν καί χαιρόμαστε πού ὁ ἡγέτης τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας μᾶς θεωροῦσε φίλους :
Ὅλα αύτά ἔφυγαν ἀνεπιστρεπτί. Λίγοι, πολύ λίγοι μείναμε σταθεροί στήν φιλία μας. Πιστοί σ᾿ὅ,τι πρεσβεύει αὐτή ἡ σχέσις. Δέν πειράζει, λίγοι καί καλοί.
Ἀγαπητέ Πρόεδρε Βλαδίμηρε Πούτιν Χρόνια Πολλά, Καλή Πρωτοχρονιά καί τό Νέον Ἔτος νά φέρῃ γιά τήν Ῥωσσία τά καλλίτερα. Μεγαλύτερες ἐπιτυχίες καί φυσικά τήν ὁλοκληρωτική νίκη στήν Εἰδική Ἐπιχείρησιν στήν Οὐρανία.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !
Ἡ Πελασγική
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2024
Ὁ πόλεμος συνεχίζεται ἀμείλικτος !
Ἔκλεισαν τό ἱστολόγιον odysseiatv !
Δυστυχῶς πρό ὀλίγης ὥρας μᾶς πληροφόρησε ὁ ἀγαπητός Ἰωάννης Καποδίστριας τοῦ Ὀδύσσεια Τηλεόρασις πώς κατήργησαν τό ἱστολόγιον.
Διαβᾶστε τό σχόλιον πού μᾶς ἔστειλε ( δημοσιεύτηκε ἐδῶ ) :
« Kαλησπέρα, χρόνια καλά καί πάντα μέ υγεία καί καλή εβδομάδα Πελασγική μας!
Είμαι ο "Ιω. Καποδίστριας" από τό ...έως τό πρωΐ σήμερα Ιστολόγιο της 'ΟdysseiaTV'.
Σου γράφω γιά νά ενημερωθείς, πώς λειτούργησε ΞΑΝΑ τό ....μεγάλο ΨΑΛΙΔΙ!
Όπως πιθανώς θά είδες μέ τά μάτια σου, μας ΚΑΤΕΒΑΣΑΝ πλέον καί γίναμε ...."ιστορία"!
Αφού επί σειρά πολλών εβδομάδων μας κατέβαζαν δύο, τρείς καί τέσσερεις αναρτήσεις εβδομαδιαίως, σχετικές κατά κανόνα μέ θέματα υγείας καί των "ευεργετικών ενέσεων", μέ πηγές πάντα από τό εξωτερικό, σήμερα λίγο πρίν τίς 12 τό μεσημέρι, μας τελείωσαν!
[ Είναι πάρα πολύ αφελείς άν πίστεψαν ότι θά σταματήσουμε, ή θά καμφθούμε μέ αυτές τίς "τιμωρίες".....]
Πάντως αυτή είναι η "δημοκρατία τους".
Χθές τό βράδυ μάλιστα αναρτήσαμε τό τρομερό ζήτημα μέ τό Νομοσχέδιο περί Κτηματολογίου, που κ ρ ύ β ε ι μέσα του μία διάταξη, που άπαντες οι Έλληνες φορολογούμενοι "κλειδώνονται" μέ εύσχημο τρόπο καί ΔΕΝ θά γνωρίζουν τί ετοιμάζει τό "κρατικό ξίφος", νά ΤΟΥΣ "κόψει"!
Αναλυτικότερα άν θέλεις λεπτομέρειες, ώστε νά καταλάβεις πώς νομοθέτησαν ύπουλα μέσα στά Χριστούγεννα, ( ποιός τάχα παρακολουθεί τό κοινοβουλευτικό έργο, ιδίως μέσα σέ εορταστική περίοδο; ) καί έβαλαν μέ απίστευτα επιτήδειο τρόπο τήν δυνατότητα αρνήσεως των φορολογουμένων - μέσα στό 'TAXIS' - στήν μεθόδευση αυτή, νά έχει περιθώριο καί λήξη ....αύριο 31η Δεκεμβρίου!!!!!
Πόσοι τάχα θά προλάβουν νά τό κάνουν - μέσα στίς εορτές - έως καί αύριο;
Δές σχετικά τό μεγάλο πρωτοσέλιδο σήμερα της εφημ. 'Δημοκρατία'!
Καλή & ευλογημένη χρονιά εύχομαι μέ υγεία, ευτυχία καί ειρήνη καί ο Θεός νά μας φωτίζει νά μετανοήσουμε όσο είναι ακόμα καιρός.»
Ἀπάντησις ἀπό Πελασγική :
Ἀγαπητέ Ἰωάννη Καποδίστρια, Χρόνια Πολλά μέ ὑγεία καί πάλι γρήγορα κοντά μας εὔχομαι ὁλοψύχως!
Εἰλικρινῶς πολύ στεναχωρήθηκα μέ ὅλο αὐτό καί ἀναρωτιέμαι, τί τἄχα συμβαίνει ! Μήπως δέν ἔχομε καταλάβει κάποια πράγματα πού ἔρχονται ; Μήπως λαμβάνομε ὀλίγον τί ἐλαφρῶς μία ἐπερχόμενη σκληρή πραγματικότητα πού δέν ἀπέχει πολύ ἀπό ἐκεῖνες τίς ζωφερές ἡμέρες πού βίωνε ὁ μεγάλος ῥῶσσος φιλόσοφος καί λογοτέχνης Ἀλεξάντερ Σολζενίτσιν ;
Δέν μπορῶ ἀλλιῶς νά φανταστῶ ὅ,τι ἔρχεται πέραν ἀπό ἕνα σκληρό κομμουνιστικό καθεστώς πού μπροστά του καθεστῶτα "χουντικά" μοιάζουν νά εἶναι κυριολεκτικῶς "παιδική χαρά" !
Δέν θέλω ἐπ᾿οὐδενί νά συμβῇ κάτι τέτοιο οὐδέ γιά ἕνα δευτερόλεπτο στήν ζωή μας. Ὅμως ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν κάτι σημαίνουν. Κάποιο καμπανάκι χτυπᾶ καί σίγουρα δέν εἶναι χαρμόσυνο...Κουδούνι κινδύνου εἶναι καί πρέπει τώρα ὅλοι μας νά προσέξουμε ὥστε νά μπορέσουμε νά τό σταματήσουμε πάραυτα. Τώρα !
Ἀγαπητέ Ἰωάννη Καποδίστρια εὔχομαι νά ἐάν μπορέσετε νά ἐπαναφέρεται τήν σπουδαία σελίδα σας, ἀλλιῶς δημιουργεῖστε μία καινούργια καί φυσικά θά ἔχετε τήν ἀμέριστον συμπαράστασίν μας.
Εὐχές γιά ἕνα εὐτυχές Νέον Ἔτος, γιά μία δημιουργική Χρονιά καί κυρίως γιά μεγάλη δύναμιν ἀφοῦ οἱ ἀγῶνες γίνονται ὅλο καί πιό δύσκολοι. Δυσκολευόμεθα μέν ἀλλά ποτέ δέν θά γίνομαι ῥιψάσπιδες.
Καλή Πρωτοχρονιά !
Δυστυχῶς ὁ πόλεμος ἀπό τήν Καμπαλαρία, συνεχίζεται ἀμείλικτος. Ὅμως ἐλπίζουμε καί στήν βοήθειά σας, ὥστε νά συνεχίσουμε τόν ἀγῶνα.
Δέν θά τούς περάσῃ !
Ἡ Πελασγική
Ἄϊ Βασίλης ἔρχεται !
Χριστιανικό τραγούδι σέ στίχους Γ. Βερίτη
Νέγρη Ε.: Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς
Παλαιό Ἀναγνωστικό Β΄ Δημοτικοῦ , Ἀθῆναι 1979
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ !
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024
Τό «Τεῖχος τῶν Δακρύων» καί ἡ ἑβραϊκή κοροϊδία !
Γράφει ὁ Laurent Guyénot
Το 70 μ.Χ., ο ναός του Ηρώδη ισοπεδώθηκε από τους Ρωμαίους, εκπληρώνοντας την πρόβλεψη του Ιησού για αυτό το «άντρο των ληστών» (Μάρκος 11:17): «Δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα που να μην κρημνισθή » ( Μάρκος 13:2)...
Με κάποιο επιπλέον θαύμα, αυτό το υποτιθέμενο συγκρότημα του Ναού, το Haram esh-Sharif στο οποίο βρίσκεται τώρα ο Θόλος του Βράχου και το Τζαμί Al-Aqsa, ταιριάζει στο πρότυπο σχέδιο και μέγεθος των ρωμαϊκών οχυρών που είναι διάσπαρτα σε όλη την αυτοκρατορία και χτίστηκαν μετά σχέδιο του πραιτωριανού στρατοπέδου στο βορειοανατολικό τμήμα της Ρώμης.
Δεύτερον μετά τον ναό που βρίσκεται πάνω από την πηγή Gihon, ένα άλλο επιχείρημα στη θεωρία του Martin αφορά τον «Βράχο» που βρίσκεται τώρα κάτω από τον Θόλο του Βράχου. Υπάρχει μια αρχαία και επίμονη παράδοση ότι αυτό ήταν «το πεζοδρόμιο του βράχου» ( Λιθόστρωτος στα ελληνικά, Γκαμπάτα στα εβραϊκά) μέσα στο Πραιτώριο, στο οποίο ο Ιησούς στεκόταν μπροστά στον Πιλάτο, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (19:13). «Οι Χριστιανοί από τον πέμπτο αιώνα και μετά πίστευαν ότι τα ίχνη του Ιησού ήταν ορατά στον «Βράχο» όπου στεκόταν μπροστά στον Πιλάτο. Αυτή η πεποίθηση είναι ένας βασικός παράγοντας για τη σωστή αναγνώριση της τοποθεσίας."[6] Εκεί οι Χριστιανοί έχτισαν την Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, την οποία ο Σωφρόνιος, ο Αρχιεπίσκοπος της Ιερουσαλήμ την εποχή του χαλίφη Ομάρ, ονόμασε «Οίκος της Πέτρας» (καταστράφηκε το 614 όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ με τη βοήθεια των Εβραίων).
Την απόλυτη καταστροφή του ναού επιβεβαιώνει ένας άλλος αυτόπτης μάρτυρας, ο Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος. Τα λόγια που αποδίδει στον Ελεάζαρ, τον Εβραίο διοικητή στη Masada, γύρω στο 73 μ.Χ., καθιστούν σαφές ότι τίποτα δεν είχε απομείνει από την πόλη εκτός από το ρωμαϊκό οχυρό:
Πού είναι αυτή η πόλη που πιστεύεται ότι κατοικεί ο ίδιος ο Θεός; Τώρα είναι κατεδαφισμένος μέχρι τα θεμέλια, και δεν του έχει απομείνει τίποτα παρά μόνο εκείνο το μνημείο του που διατηρείται, εννοώ το στρατόπεδο εκείνων [των Ρωμαίων] που το κατέστρεψαν. ( Εβραϊκός Πόλεμος, VII, 8, 379)
Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, κάθε πέτρα του Ναού αναποδογυρίστηκε γιατί περιείχε τεράστιες ποσότητες χρυσού, που έλιωναν κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς και κατέβηκαν στις ρωγμές των λίθινων θεμελίων. Η Δέκατη Λεγεώνα έβαλε τους Εβραίους αιχμαλώτους να σκάψουν κάθε πέτρα για να ανακτήσουν τον χρυσό ( Εβραϊκός Πόλεμος, VI, 6, 1). Όλος ο χρυσός που ανακτήθηκε από το Ναό και από διάφορες κρυψώνες (64 σύμφωνα με τον Χάλκινο Κύλινδρο ), ήταν καθοριστικός για την άνοδο του Βεσπασιανού και του Τίτου στον αυτοκρατορικό θρόνο.
Περίπου το 180 μ.Χ., ο Έλληνας γεωγράφος Παυσανίας έγραψε για «την πόλη της Ιερουσαλήμ, μια πόλη που ο Ρωμαίος βασιλιάς κατέστρεψε μέχρι τα θεμέλιά της» ( Ελλάδος Περιήγησις, VIII, 16). Σύμφωνα με τον Επιφάνιο, ο οποίος έζησε στην Παλαιστίνη τον τέταρτο αιώνα, όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός επισκέφτηκε την πόλη το 130 μ.Χ., «την βρήκε ολοσχερώς κατεστραμμένη και τον Ιερό Ναό του Θεού ερείπιο, όπου δεν υπήρχε τίποτα στο σημείο της πόλης παρά μόνο μερικές κατοικίες και ένα εκκλησάκι» ( Περί Βαρών και Μέτρων, IV). Ο Αδριανός έχτισε μια νέα πόλη στα ερείπια της παλιάς, την οποία ονόμασε Aelia Capitolina (οι Άραβες θα την αποκαλούσαν Iliya ), αλλά χρησιμοποίησε τον χώρο του ναού ως χωματερή της πόλης. Ο Ευσέβιος, ο οποίος έζησε επίσης στην Παλαιστίνη τον τέταρτο αιώνα, έγραψε:
Ο λόφος που ονομάζεται Σιών και Ιερουσαλήμ, τα κτίρια εκεί, δηλαδή ο Ναός, τα Άγια των Αγίων, το Θυσιαστήριο και ό,τι άλλο υπήρχε εκεί αφιερωμένο στη δόξα του Θεού, έχουν αφαιρεθεί ή καταρρεύσει εντελώς, σε εκπλήρωση του Λόγου. ( Απόδειξη του Ευαγγελίου, VIII, 3, 405-406)
Εδώ έχουμε δύο μεγάλα προβλήματα. Πρώτον, οι ρωμαϊκές και χριστιανικές λογοτεχνικές πηγές συμφωνούν με τον Ιησού ότι από τον Ναό δεν θα στεκόταν πέτρα στην πέτρα . Πώς μπορούμε να το συμβιβάσουμε αυτό με το γεγονός ότι τα τείχη του υποτιθέμενου Όρους του Ναού έχουν ακόμα περισσότερες από 10.000 πέτρες που στέκονται η μία πάνω στην άλλη; Δεύτερον, ο Ιώσηπος, ένας αυτόπτης μάρτυρας, λέει ότι το μόνο σημαντικό κτήριο που άφησαν σώο οι Ρωμαίοι ( το 66-70) ήταν το δικό τους αυτοκρατορικό αρχηγείο, το ρωμαϊκό οχυρό που ονομάζεται Fort Antonia, που έχτισε ο Ηρώδης ο Μέγας και πήρε το όνομά του από τον προστάτη του Μάρκο Αντώνιο. Πού είναι αυτό το φρούριο; Οι αρχαιολόγοι έσκαβαν μάταια γι αυτό και δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν πού βρισκόταν. Να τι λέει ο Ισραηλινός αρχαιολόγος Shlomit Weksler-Bdolah:
Παραδόξως, παρά τη μακρά διάρκεια στρατιωτικής παρουσίας στην Ιερουσαλήμ, … κανένα αρχαιολογικό κατάλοιπο δεν έχει αποδοθεί με βεβαιότητα στο στρατόπεδο και η τοποθεσία του δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. … Δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει τη δυσκολία που προκαλεί η απουσία αδιάψευστων στοιχείων για το στρατόπεδο του ρωμαϊκού στρατού στην Ιερουσαλήμ. … Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει αποδεκτή λύση στο πρόβλημα της «έλλειψης ερειπίων».[1]
Το Fort Antonia στέγαζε μια λεγεώνα, που θα αριθμούσε τουλάχιστον 5000 άνδρες και περίπου 5000 προσωπικό υποστήριξης. Ο Ιώσηπος μας λέει ότι ήταν σαν μια πόλη σε μέγεθος, που κυριαρχούσε στην εβραϊκή πόλη. Ήταν τόσο μεγάλο που τα στρατεύματα μπορούσαν να εκτελέσουν στρατιωτικούς ελιγμούς εντός του περιβόλου, σε ασκήσεις εικονικής εκπαίδευσης πολέμου. Γνωρίζουμε ότι το Fort Antonia δεν καταστράφηκε το 70 επειδή συνέχισε να στεγάζει τη Ρωμαϊκή Λεγεώνα X Fretensis μέχρι το 289 μ.Χ., όταν η Λεγεώνα μεταφέρθηκε στο Ailat στην Ερυθρά Θάλασσα.[2]
Έτσι, ενώ οι πηγές μας λένε ότι ο ναός κατεδαφίστηκε μέχρι πέτρας και το ρωμαϊκό φρούριο παρέμεινε σε χρήση για 200 χρόνια, εντούτοις μας ζητείται να πιστέψουμε ότι συνέβη το αντίθετο: το τεράστιο οχυρωμένο ρωμαϊκό φρούριο εξαφανίστηκε εντελώς, ενώ το συγκρότημα του Ναού είναι ακόμα απόλυτα αναγνωρίσιμο, με τους τέσσερις τοίχους του σχεδόν ανέπαφους.
Μια δημοφιλής εικόνα του Όρους του Ναού στην εποχή του Ιησού, όπως την παρουσιάζουν, με μια μικροσκοπική απόδοση του Fort Antonia -στόν κόκκινο κύκλο- (φωτό)
Με κάποιο επιπλέον θαύμα, αυτό το υποτιθέμενο συγκρότημα του Ναού, το Haram esh-Sharif στο οποίο βρίσκεται τώρα ο Θόλος του Βράχου και το Τζαμί Al-Aqsa, ταιριάζει στο πρότυπο σχέδιο και μέγεθος των ρωμαϊκών οχυρών που είναι διάσπαρτα σε όλη την αυτοκρατορία και χτίστηκαν μετά σχέδιο του πραιτωριανού στρατοπέδου στο βορειοανατολικό τμήμα της Ρώμης.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να κατανοήσετε αυτή την παράλογη κατάσταση: το ρωμαϊκό φρούριο έχει παρερμηνευτεί με το Όρος του Ναού. Όπως το έθεσε ο καθηγητής George W. Buchanan σε ένα άρθρο του 2011 για την Washington Report for Middle East Affairs : «Αν και δεν έχει δημοσιευτεί ευρέως, είναι σίγουρα γνωστό για περισσότερα από 40 χρόνια ότι το 45 στρέμματα, καλά οχυρωμένο μέρος που λανθασμένα ονομάστηκε «Όρος του Ναού» ήταν στην πραγματικότητα το ρωμαϊκό φρούριο —Fort Antonia— που έχτισε ο Ηρώδης».[3]
Η πλήρης επίδειξη έγινε από τον Ernest L. Martin στις 490 σελίδες του βιβλίου του The Temples That Jerusalem Forgot , που δημοσιεύτηκε το 1999. Ο Martin βασίστηκε στο έργο του Benjamin Mazar, «του κοσμήτορα των βιβλικών αρχαιολόγων» και του γιου του Ory Mazar , ο οποίος πίστευε ότι οι ναοί του Σολομώντα και του Ζοροβάβελ βρίσκονταν στο κάτω άκρο της νοτιοανατολικής κορυφογραμμής, όπου το αρχικό «όρος Σιών» που οχυρώθηκε από τον βασιλιά Δαβίδ εντοπίστηκε, όπως είναι πλέον ομόφωνα αποδεκτό. Σύμφωνα με τον Ernest Martin, «σύγχρονοι μελετητές και θρησκευτικοί ηγέτες πριν από εκατό και πλέον χρόνια επέστρεψαν σωστά το «Όρος Σιών» στην αρχική του θέση στη νοτιοανατολική κορυφογραμμή, αλλά δεν κατάφεραν να επιστρέψουν μαζί του το «Όρος του Ναού» όπως θα απαιτούσε η κοινή βιβλική λογική. .»[4]
Ήταν η ανακάλυψη στη δεκαετία του 1880 της σήραγγας Εζεκία, από την πηγή Γκιχόν έως την λίμνη του Σιλωάμ κάτω από τη νοτιοανατολική κορυφογραμμή, που έπεισε τους μελετητές ότι η αρχική Σιών του βασιλιά Δαβίδ βρισκόταν εκεί. «Μέσα στη βιβλική περίοδο», γράφει ο Μάρτιν, «τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι ο αρχικός ναός βρισκόταν πάνω από την πηγή Γκιχόν, και οι σύγχρονες γεωλογικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι η μόνη πηγή σε απόσταση πέντε μιλίων από την Ιερουσαλήμ ήταν η Gihon».[5] Η πηγή Γκιχόν ήταν τελετουργικά απαραίτητη μέσα στον περίβολο του Ναού, καθώς οι ιερείς χρειάζονταν φρέσκο νερό για να καθαρίζονται καθημερινά από το αίμα της θυσίας. Το εδάφιο Ιεζεκιήλ 47:1 περιγράφει «το νερό που ρέει από κάτω από το κατώφλι του ναού προς τα ανατολικά».
Έχουμε επίσης την αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα ενός Αιγύπτιου ονόματι Αριστέα που γύρω στο 285 π.Χ. είδε ότι ο Ναός βρισκόταν πάνω από μια ανεξάντλητη πηγή που αναβλύζει στο εσωτερικό τμήμα του Ναού. 400 χρόνια αργότερα, ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έδωσε άλλη μια αναφορά ότι ο Ναός της Ιερουσαλήμ είχε μέσα στον περίβολό του μια φυσική πηγή νερού που έβγαινε από το εσωτερικό του ( Ιστορία, V, 12). Η πηγή Γκιχόν βρίσκεται κάτω από τη νοτιοανατολική κορυφογραμμή της Ιερουσαλήμ, 1000 πόδια μακριά από το Haram esh-Sharif που πάντα χρειαζόταν βρύσες για την παροχή νερού. Ακολουθεί μια απεικόνιση από το άρθρο του George Buchanan στο διαδίκτυο και παρακάτω, μια δοκιμαστική ανασύσταση από το βιβλίο του Ernest Martin (με έναν Ναό πολύ μεγάλο και πολύ ψηλό, υποστηρίζουν μερικοί τώρα).
Τα ισλαμικά χρονικά λένε ότι όταν ο Ομάρ κατέκτησε την Ιερουσαλήμ το 638, ήθελε να μάθει πού βρισκόταν ο Ναός, αλλά έδωσε λίγη προσοχή στο Haram esh-Sharif και στον βράχο του. Μόνο υπό τον Abd al-Malik, ο οποίος έχτισε τον Θόλο του Βράχου το 691, ο Βράχος άρχισε να αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το Ισλάμ. Έγινε το μέρος όπου ο Αβραάμ επρόκειτο να θυσιάσει τον γιο του, και αργότερα ο Βράχος από τον οποίο ο Μωάμεθ ανέβηκε στον ουρανό.
Αλλά ήταν μόλις 400 χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, που ο «Βράχος» «μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά στην τοποθεσία τα Άγια των Αγίων των Εβραϊκών Ναών». Αυτό διευκόλυνε το γεγονός ότι, όταν οι σταυροφόροι ανέλαβαν τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ το 1099, απαγορεύτηκε στους Εβραίους η είσοδος στην πόλη για περισσότερα από 50 χρόνια. «Αυτή η «εγκατάλειψη της Ιερουσαλήμ» ήταν ένα σημείο καμπής στην ιστορία του Ιουδαϊσμού. Όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν τελικά μετά από 50 χρόνια, υιοθέτησαν μια διαφορετική προσέγγιση για τη σημασία της Πόλης της Ιερουσαλήμ».[7]
Η θεωρία του Ernest Martin έχει υιοθετηθεί από τον αυτοδίδακτο βιβλικό αρχαιολόγο Robert Cornuke, η έρευνα του οποίου παρουσιάζεται στην ταινία «The Temple» . Αυτό το άρθρο στο popular-archaeology.com από τη Marilyn Sams είναι επίσης μια εξαιρετική εισαγωγή, με χρήσιμες εικόνες. Η Sams δημοσίευσε επίσης ένα βιβλίο το 2014, The Jerusalem Temple Mount Myth, αφιερωμένο στον Martin.
Αφού διάβασα προσεκτικά το βιβλίο του Martin και ελέγχοντας τις προσπάθειες να τον διαψεύσουν, είμαι πεπεισμένος ότι έχει δίκιο. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η θεωρία του δυσφημίζεται ως θεωρία συνωμοσίας από εβραϊκά και ισραηλινά ιδρύματα. Η βιβλική αρχαιολογία είναι άκρως πολιτική. Όπως σημειώνει η Marilyn Sams, επικαλούμενη το βιβλίο της Nadia Abu El Haj Facts on the Ground: Archaeological Practice and Territorial Self-Fashioning in Israeli Society (2001), «ο μύθος του ναού χρησιμοποιείται από τους αρχαιολόγους ως μέρος της αφήγησης τους για τη δημιουργία του έθνους. την εβραϊκή ταυτότητα, ένα μνημείο για το μακρύ παρελθόν τους με τεράστια επιρροή».[8]
Ωστόσο, για να επαναλάβω τα λόγια του Ernest Martin, είναι αρκετά βέβαιο ότι οι σημερινές θρησκευτικές αρχές εξυψώνουν με ύψιστη εκτίμηση και σέβονται έναν περίβολο ως τον χώρο του Ναού που ήταν επί των ημερών του Ιησού το κύριο αρχιτεκτονικό σύμβολο της διεκδίκησης της Ρώμης ως αυτοκρατορική παγκόσμια εξουσία. … Ακόμη και οι προσκυνητές στο «Τείχος των Δακρύων» κατευθύνουν τις σημερινές τους αφιερώσεις και λατρείες σε ένα ρωμαϊκό οικοδόμημα που οι πρόγονοί τους την εποχή του Ηρώδη περιφρονούσαν απόλυτα.[9]
Τι μεγάλη ειρωνεία, για έναν λαό που τόσο συνηθίζει να κοροϊδεύει τον κόσμο και είναι τόσο σίγουρος για τη δύναμη των δικών του συμβόλων! Εάν, εν αγνοία τους, οι προσευχές τους πηγαίνουν πραγματικά στους θεούς της Ρώμης, θα ρίξουν την επιστροφή της Δέκατης Λεγεώνας στο κεφάλι τους;
Ἀπό : unz.comΔιαβάζοντας τό θέμα νοιώσατε πόσο κορόϊδα τῶν ἑβραίων εἴμαστε ; Πόσο χειραγωγούμενοι καί πόσο εὔκολα ἀφομοιώνουμε ὅ,τι θέλουν νά μᾶς δώσουν ὡς "ἀλήθεια " ; Γιά πόσα χρόνια σχεδόν στό σύνολό της ἡ Ἀνθρωπότης πιστεύει ὅτι ἐκεῖνα τά τείχη εἶναι μέρος τοῦ περιβόλου τῆς Ἱερουσαλήμ ὅπου ἐκεῖ εὐρίσκετο ὁ περίφημος Ναός τοῦ Ἡρώδη ( ὁ 2ος ναός στήν θέσιν τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομώντος ) καί παρατηρούσαμε τόσον κόσμο νά ἐπισκέπτεται τόν χώρο. Τούς ἡγέτες ἀπό ὅλες, μά ὅλες τίς χῶρες ὅταν πήγαιναν ἐπίσκεψη στό Ἰσραήλ ἐκτός ἀπό τό μουσεῖο ὁλοκαυτώματος ( Yad Vashem), θά πρέπῃ ἀπαραιτήτως νά πηγαίνουν καί στό τεῖχος τῶν δακρύων. Νά ἀκουμποῦν τό χέρι στίς πέτρες καί νά κάνουν τήν προσευχή ( ἀνεξαρτήτως τῆς Πίστεως πού ἔχουν ) καί μέ τό καθίκι στό κεφάλι, σέ ἕνα ΨΕΜΜΑ !
Στήν οὐσία, ἐκεῖ πού γίνονται οἱ δεήσεις, στόν περίβολο τοῦ ῥωμαϊκοῦ φρουρίου-στρατοπέδου, θά ἔλεγε κανείς πώς τυχαίως δέν γίνεται. Πώς τό ψέμμα τῶν ἑβραίων ἐπίσης δέν εἶναι τυχαῖον. Πῶς ἀλλιῶς νά τό πῶ ; Ἴσως ἄν ἔλεγα Ἀτλαντίδα- Τροία - Ῥώμη, νά σήμαινε κάτι ; Ἴσως...
Ἡ Πελασγική
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2024
Μία σατανική ἱστορία δολιοφθορᾶς στήν Βαλτική θάλασσα
Κύριο ἄρθρο τοῦ Strategic Culture Foundation
Αυτή την εβδομάδα σημειώθηκε ένα ακόμη περιστατικό υποτιθέμενης δολιοφθοράς με υποβρύχιο καλώδιο στη Βαλτική Θάλασσα. Σύμφωνα με πληροφορίες, διακόπηκε μια γραμμή ηλεκτρικού ρεύματος κατά μήκος του βυθού της θάλασσας από τη Φινλανδία στην Εσθονία. Τα δυτικά ειδησεογραφικά μέσα ενέκριναν ως υπεύθυνο ένα τάνκερ που μετέφερε ρωσικό αργό πετρέλαιο, υπονοώντας ότι η ζημιά προκλήθηκε εσκεμμένα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, υπήρξαν κι άλλα περιστατικά υποτιθέμενης δολιοφθοράς καλωδίων τηλεπικοινωνιών κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα. Στις 17 Νοεμβρίου, μια σύνδεση δεδομένων μεταξύ Φινλανδίας και Λιθουανίας υπέστη ζημιά. Την επόμενη μέρα, στις 18 Νοεμβρίου, μια άλλη γραμμή Διαδικτύου που βρισκόταν στον βυθό της θάλασσας από τη Φινλανδία στη Γερμανία φέρεται να κόπηκε. Και τα δύο καλώδια λέγεται ότι καταστράφηκαν από εξωτερική παράγοντα.
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους και άλλοι ρωσοφοβικοί πολιτικοί έχουν υπονοήσει ότι η υποτιθέμενη δολιοφθορά είναι μια μορφή «υβριδικού πολέμου» που διεξάγεται από τη Ρωσία και πιθανώς με τη βοήθεια της Κίνας στην περίπτωση των επεισοδίων του Νοεμβρίου.
Η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αρνηθεί κατηγορηματικά οποιαδήποτε εμπλοκή σε υποθαλάσσιες υποδομές στην περιοχή της Βαλτικής. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ απέρριψε τις κατηγορίες κατά της Ρωσίας για επιβαρυντικές ζημιές ως «παράλογες» και, όπως σημείωσε, λέγονται χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Βολικά, μετά το τελευταίο περιστατικό αυτή την εβδομάδα, ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Mark Rutte διαβεβαιώνει τη Φινλανδία, τη Σουηδία και τις χώρες της Βαλτικής ότι η συμμαχία ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις τους για περισσότερη ασφάλεια αυξάνοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις της συμμαχίας για περιπολία στις θαλάσσιες οδούς.
Οποιοσδήποτε ανεξάρτητος ποινικός ερευνητής θα έβρισκε εύκολα αξιόπιστες απαντήσεις στην ερώτηση Cui Bono (Ποιος είναι ο κερδισμένος ;).
Τα καλώδια κόβονται με ασυνήθιστη συχνότητα (υποδηλώνοντας όχι τυχαία ζημιά). τα άτομα που αναφέρουν τη ζημιά το κάνουν χωρίς να δώσουν στοιχεία (βασιζόμαστε στην εκδοχή τους) : οι κατηγορίες αποδίδονται κατά βάση στη Ρωσία χωρίς στοιχεία, αλλά βασίζονται σε ρωσοφοβικές προκαταλήψεις. Οι κατηγορίες, με τη σειρά τους, αναφέρονται για να κάνουν εκκλήσεις για αυξημένη προστασία του ΝΑΤΟ. και το ΝΑΤΟ παρέχει δεόντως την ζητούμενη «προστασία».
Ένα συμπέρασμα είναι ότι ο στρατός του ΝΑΤΟ δίνει στον εαυτό του άδεια να αυξήσει τα πολεμικά πλοία, τα πολεμικά αεροσκάφη και τα συστήματα επιτήρησης στη βόρεια πλευρά της Ρωσίας – όλα με το πρόσχημα της «απάντησης σε ρωσικές δολιοφθορές».
Μια τέτοια κίνηση αποτελεί, φυσικά, μέρος της μακροπρόθεσμης στρατηγικής προσπάθειας να περικυκλώσουν τη Ρωσία, να απειλήσουν την εθνική της ασφάλεια και να αποσταθεροποιήσουν την κυριαρχία της. Με άλλα λόγια, όλα αυτά αποτελούν μέρος της μακροπρόθεσμης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της Ένωσης, του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας, στην οποία [αντιπαράθεσιν] ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι παρά ένα θέατρο.
Ο έλεγχος των θαλάσσιων διαδρομών και πόρων της Αρκτικής είναι ένας κορυφαίος στρατηγικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών και των Σκανδιναβών εταίρων τους στο ΝΑΤΟ, ειδικότερα. Η Ρωσία έχει ένα φυσικό πλεονέκτημα στην περιοχή της Αρκτικής λόγω της γεωγραφίας της. Ένας τρόπος να ανατραπεί η ισορροπία πλεονεκτημάτων είναι να στρατιωτικοποιήσει το ΝΑΤΟ την περιοχή.
Ένας άλλος στρατηγικός στόχος είναι να περιοριστεί η ρωσική εμπορευματική ναυτιλία μέσω της Βαλτικής Θάλασσας. Τα δεξαμενόπλοια που εκτελούν δρομολόγια από τα ρωσικά λιμάνια της Βαλτικής Θάλασσας Primorsk, Ust-Luga, St Petersburg, Vyborg και Vystok παρέχουν μια ζωτικής σημασίας θαλάσσια οδό για τις εξαγωγές ρωσικού αργού πετρελαίου.
Είναι σημαντικό ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ στρέφουν την προσοχή τους στη διακοπή των εξαγωγών πετρελαίου της Ρωσίας μέσω της Βαλτικής Θάλασσας. Υπάρχει τεράστια ανησυχία, όπως ανέφερε ο αρθρογράφος μας Ian Proud την περασμένη εβδομάδα, μεταξύ των δυτικών εχθρών ότι οι άνευ προηγουμένου οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν την τελευταία δεκαετία δεν κατάφεραν να ακρωτηριάσουν τη ρωσική οικονομία. Πράγματι, μακριά από αυτό, η οικονομία της Ρωσίας προχωρά, εν μέρει επειδή οι εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου της βρίσκουν εναλλακτικές παγκόσμιες αγορές σε σχέση με τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές που έχουν αποκοπεί από τις μονομερείς κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας.
Ένας αποκαλυπτικός τίτλος στην European Pravda (ένα μέσο προπαγάνδας που χρηματοδοτείται από τη CIA) ήταν το εξής: «Γιατί η ΕΕ εξακολουθεί να αποτυγχάνει να περιορίσει τις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου και τι πρέπει να γίνει αντ' αυτού».
Το άρθρο συνεχίζει λέγοντας: «Ο όγκος των θαλάσσιων εξαγωγών αργού πετρελαίου από ρωσικά λιμάνια στη Βαλτική Θάλασσα αντιπροσωπεύει περίπου το 60% των συνολικών εξαγωγών πετρελαίου της Ρωσίας… Αργά ή γρήγορα, η ΕΕ ή ένας συνασπισμός χωρών της Βαλτικής Θάλασσας, μαζί με την Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναγκαστούν να εφαρμόσουν περιοριστικά μέτρα εναντίον αυτού του θαλάσσιου εμπορίου πετρελαίου».
Δεδομένου του πλαισίου ότι η ατζέντα του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για την ήττα της Ρωσίας μέσω του αντιπροσώπου του στην Ουκρανία απέτυχε και δεδομένου ότι οι δυτικές οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν αποδειχθεί άχρηστες, αναμένεται ότι πρέπει να αναζητηθούν άλλες μορφές εξαναγκασμού και επιθετικότητας. Η αποκοπή των δρομολογίων πετρελαίου και άλλων εμπορευμάτων της Ρωσίας στη Βαλτική Θάλασσα θα ήταν ένα υπολογισμένο πλήγμα.
Για να καταστεί αυτή η επίθεση εύλογη, το ΝΑΤΟ και τα εξαιρετικά ρωσοφοβικά μέλη στα κράτη της Βαλτικής Εσθονίας, Λιθουανίας και Λετονίας, μαζί με τους Σκανδιναβούς, αναμένεται αξιόπιστα να επιδοθούν σε προκλήσεις κατά της Ρωσίας για να δικαιολογήσουν μια «απάντηση ασφαλείας» του ΝΑΤΟ.
Συνωστίζοντας την περιοχή της Βαλτικής με δυνάμεις του ΝΑΤΟ, αυτό θα επέτρεπε την παρενόχληση των ρωσικών δεξαμενόπλοιων και τη δημιουργία των συνθηκών για αποκλεισμό των θαλάσσιων λιμένων της Ρωσίας.
Η Ρωσία δεν έχει κανένα κίνητρο να σαμποτάρει τα υποβρύχια καλώδια στη Βαλτική Θάλασσα. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ το κάνουν.
Άλλωστε, ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες που ανατίναξαν τους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream που περνούσαν από τη Ρωσία στη Γερμανία κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα. Αυτή η πράξη της κρατικής τρομοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 2022 αναφέρθηκε πειστικά από τον ερευνητή δημοσιογράφο Seymour Hersh. Το όλο νόημα αυτής της δολιοφθοράς ήταν να βλάψει τη ρωσική και την ευρωπαϊκή οικονομία προς στρατηγικό όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δυστυχώς, καμία ευρωπαϊκή έρευνα δεν έχει διεξαχθεί σωστά για να προσδιοριστεί τον ένοχο όταν είναι προφανές ότι ήταν οι ΗΠΑ
Ο υποτιθέμενος βανδαλισμός των υποβρυχίων καλωδίων είναι μια επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος του Nord Stream. Είναι προφανές ότι το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κερδίζει από τα τελευταία περιστατικά.
Η ειρωνεία είναι ότι ενώ ο επόμενος ηγέτης των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, απειλεί τα μέλη του ΝΑΤΟ τον Καναδά και τη Δανία (Γροιλανδία) με προσάρτηση της επικράτειάς τους, άλλα μέλη του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής «κλαίγονται στον θείο Σάμ» τονΑμερικανό ιμπεριαλιστή νταή, για προστασία.
Δεν μπορείς να κάνεις αυτά τα πράγματα. Αλλά τέτοιος είναι ο παραλογισμός της ιμπεριαλιστικής τρέλας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Ἀπό : strategic-culture.su
Victoria Nuland: «Εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Nord Stream 2 δεν θα προχωρήσει».
Ἡ Πελασγική
Ἔρχεται ἡ ἕνωσις ΗΠΑ-Καναδᾶ ;
Φαντασθεῖτε νά ᾿δοῦμε τόν Καναδᾶ, ἐπί κυβερνήσεως Τράμπ, νά ἑνωθῇ μέ τίς ΗΠΑ. Ἴσως αὐτό νά εἶναι τό τεράστιο ἐπίτευγμα πού ἀναμφιβόλως θά κατέτασσε τόν Ντόναλντ Τράμπ στίς μεγαλύτερες ἡγετικές φυσιογνωμίες πού πέρασαν ἀπό τήν Ἱστορία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.
Καί ξέρετε, δέν εἶναι καί πολύ μακριά ἀπό τό νά γίνῃ πραγματικότης. Ἄλλως τε, ὅπως διαβάζουμε, περισσότεροι ἀπό τό μισό τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Καναδᾶ ἐπιθυμοῦν τήν ἕνωσιν μέ τίς ΗΠΑ.
Ἄν λοιπόν κατά τήν θητεία του ἑστιαστεῖ στο ἐσωτερικό καί προσπαθήσει νά δώσῃ λύσεις στά μεγάλα προβλήματα πού ταλανίζουν τούς πολίτες τῆς χώρας ( οἰκονομικό, μεταναστευτικό, προστασία ἀπό προπαγάνδα LGBTQ +++ καί λοιπά νεοταξίτικα θέματα πού ἔχουν ἐπιβάλλει οἱ δημοκρατικοί σατανάδες ) τότε σέ συνδυασμό μέ τήν εἰρηνευτική ἐξωτερική πολιτική πού ἔχει ὑποσχεθεῖ νά ἀσκήσῃ σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ὄχι μόνον θά ἐπιτύχῃ νά κάνῃ τήν Ἀμεική Μεγάλη Ξανά, ἀλλά τοὐλάχιστον οἱ λογικῶς σκεπτόμενοι ἄνθρωποι, αὐτοί πού ἐπιδιώκουν καί λειτουργοῦν μέ βάσιν τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος, θά τοῦ ἀναγνωρίσουν τήν ἀξία νά σταθῇ ἐπαξίως δίπλα στίς μεγάλες ἱστορικές φυσιογνωμίες τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας .
Διαβάζομε σχετικῶς :
Η ιδέα του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την προσάρτηση του Καναδά είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να σκεφτούμε τη δημιουργία μιας αληθινής ένωσης μεταξύ των γειτονικών χωρών, δήλωσε ο Καναδός επενδυτής και σταρ του ριάλιτι Kevin O'Leary.
Συνέχισε ισχυριζόμενος ότι πολλοί Καναδοί θα υποστήριζαν τους βαθύτερους δεσμούς με τον νότιο γείτονά τους.
Ο Τραμπ προκάλεσε οργή στην Οτάβα πρόσφατα όταν ισχυρίστηκε ότι ο Καναδάς θα επωφεληθεί από το να γίνει η «51η πολιτεία» της Αμερικής.
«Οι Καναδοί κατά τη διάρκεια των γιορτών –τις τελευταίες δύο μέρες– μιλούσαν για αυτό. Θέλουν να ακούσουν περισσότερα», είπε ο O'Leary στο Fox Business την Παρασκευή.
Οι στενότεροι δεσμοί μεταξύ των δύο βορειοαμερικανικών χωρών θα μπορούσαν να έχουν τα πλεονεκτήματά τους, ακόμη και αν «υπάρχουν προφανώς πολλά ζητήματα», πρόσθεσε. Σύμφωνα με τον O'Leary, το καναδικό κοινό θέλει «να καταλάβει ποια είναι πραγματικά η πρόταση».
«Σκεφτείτε τη δύναμη του συνδυασμού των δύο οικονομιών, τη διαγραφή των συνόρων μεταξύ του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών και την τοποθέτηση όλων αυτών των πόρων στα βόρεια σύνορα όπου η Κίνα και η Ρωσία χτυπούν την πόρτα», υποστήριξε ο επιχειρηματίας.
«Δώστε ασφάλεια [τα βόρεια εδάφη], ένα κοινό νόμισμα, υπολογίστε τους φόρους σε όλους τους τομείς, βάλτε τα πάντα στο εμπόριο αμφίδρομα, δημιουργήστε ένα νέο διαβατήριο σχεδόν σαν την ΕΕ – Μου αρέσει αυτή η ιδέα και τουλάχιστον οι μισοί Καναδοί ενδιαφέρονται, " είπε.
«Δεν χρειάζεται να πουλήσετε τη χώρα, δεν χρειάζεται καν να τη συγχωνεύσετε, αλλά μπορείτε να δημιουργήσετε μια ένωση», είπε ο O'Leary. Πρόσθεσε ότι ο liberal πρωθυπουργός Justin Trudeau είναι «εξαιρετικά αντιδημοφιλής» στο εσωτερικό και πιθανότατα θα χάσει την εξουσία τους επόμενους μήνες.
Ο Τραμπ έκανε εκστρατεία με υπόσχεση να προστατεύσει τα αμερικανικά εμπορικά συμφέροντα και απείλησε να επιβάλει δασμούς σε καναδικά προϊόντα. Η ιδέα να γίνει ο Καναδάς μια πολιτεία των ΗΠΑ φέρεται να προέρχεται από μια συνομιλία νωρίτερα αυτόν τον μήνα μεταξύ Τραμπ και Trudeau στο θέρετρο Mar-a-Lago του νεοεκλεγμένου προέδρου στη Φλόριντα. Ο Καναδός υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας Dominic LeBlanc, ο οποίος ήταν παρών στη συνάντηση, είπε στους δημοσιογράφους ότι οι ηγέτες έκαναν αστεία και ότι η γραμμή του Τραμπ για την 51η πολιτεία δεν ήταν «σε καμία περίπτωση ένα σοβαρό σχόλιο». ( ἀπό ἐδῶ)
Τώρα ἐάν ἀστειευόταν ἤ ὄχι ὁ Τράμπ, φαίνεται ἀπό τό πῶς τό ἔχουν ἐκλάβει ἄτομα ὅπως ὁ O'Leary πού ὅσο νἄναι μέ τέτοια δημοφιλία ἔχει τήν βαρύτητά του ὡς πρός τόν ἐπιρρεασμό τῆς κοινῆς γνώμης. Ἐπίσης ὁ χλευαστικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετώπίζει ὁ Τράμπ τόν Trudeau ἀποδεικνύει πώς μόνον γιά ἀστεῖο δέν ἦταν ἡ πρότασις πού τοῦ ἔκανε στήν κατ᾿ἰδίαν συνάντησίν τους.
Συνεπῶς, ἄς ἑτοιμαζόμαστε νά ᾿δοῦμε νά πραγματώνεται μία τέτοια κίνησις πού θά φέρῃ ἕνα νέο status quo καί μία νέα παγκόσμια τάξιν μέ ὅ,τι μορεῖ νά σημαίνῃ κάτι τέτοιο. Ἀρκεῖ, ὅπως ἔγραψα παραπάνω, ἡ εἰρηνευτική ἐξωτερική πολιτική τήν ὁποία ἔχει ἐξαγγείλει ὁ Τράμπ καί τήν ὁποία εἶχε ἀκολουθήσει καί κατά τήν πρώτη θητεία του, θά εἶναι μἰα πολιτική πού θά φέρῃ τίς μεγάλες δυνάμεις κοντά νά συνεργαστοῦν γιά τό καλό τῆς Ἀνθρωπότητος.
Ἡ Πελασγική
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024
Ἐμεῖς ἔτσι θέλουμε τίς ἑορτές ! Ὄχι κομμουνιστικές...
Οι εορτές των Χριστουγέννων στην Ουγγαρία, κατάφεραν με κάποιο τρόπο να επιβιώσουν από την καταπίεση του κομμουνισμού, παρ’ όλες τις προσπάθειες των κομμουνιστών να μετατρέψουν την χριστιανική γιορτή σε «Γιορτή του Έλατου» (Fenyounnep) και του «Πατέρα του Χειμώνα» (Telapo, χωρίς καμία αναφορά στον Αγ. Βασίλειο / St. Nikolaus για τους καθολικούς ).
Κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη δεκαετία του 1980, η θρησκεία ως τέτοια, κατεστάλη από το κομμουνιστικό καθεστώς και το ίδιο οι θρησκευτικές παραδόσεις και εορτές, καθώς και οι λειτουργίες στην εκκλησία. Τα Χριστούγεννα παρέμειναν ως εορτή, όμως ως "επαναπροσδιορισμένη" σύμφωνα με το κομμουνιστικό στυλ. Τα Κομμουνιστικά Χριστούγεννα ήταν η εορτή της οικογένειας, ο εορτασμός του ελάτου, οι εύθυμες χειμωνιάτικες δραστηριότητες, και πράσινο, παντού πράσινο. Η οικογένεια ήταν, φυσικά, το κύτταρο της μεγάλης Κομμουνιστικής αδελφότητας. Ιησούς, Βηθλεέμ, τρεις μάγοι, Χριστιανισμός, όλα αυτά δεν αναφέρονταν ως μέρος των Χριστουγέννων.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν διακοσμημένο σύμφωνα με το κομμουνιστικό στυλ και η ουγγρική χριστουγεννιάτικη καραμέλα, το σοκολατένιο φοντάν σοκολάτας “szaloncukor” δεν θα μπορούσε να λείπει από το δέντρο (αν υπήρχε ένα δέντρο ή αν υπήρχαν Szaloncukor - μερικές φορές δεν υπήρχε τίποτα από τα δύο, λόγω ελλείψεων στην αγορά). Το δέντρο ήταν εορταστικά ντυμένο και υπήρχαν δώρα τοποθετημένα από κάτω του. Μόνο ο Χριστός ήταν χωμένος κάπου βαθιά.
Οι άνθρωποι στην Ουγγαρία, και γενικά στις κομμουνιστικές χώρες πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, αποθαρρύνονταν να παρακολουθήσουν τις χριστουγεννιάτικες θρησκευτικές εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των λειτουργιών τα μεσάνυχτα, οι οποίες εξακολουθούσαν να τελούνται σε μικρότερες πόλεις και χωριά, κρυφά και μυστικά. Υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που ζουν από την κομμουνιστική εποχή και που θυμούνται ακόμα εκείνες τις χριστουγεννιάτικες λειτουργίες πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Σε γενικές γραμμές, το να πηγαίνει κάποιος εκκλησία δεν ήταν συμβατό με το να είναι «καλός κομμουνιστής», που κάθε πολίτης έπρεπε να είναι, κάτι που ήταν κανόνας σε κάθε χώρα του ανατολικού μπλοκ που είχε επιβληθεί ο κομμουνισμός. Οι πολίτες ήταν παρακολουθούμενοι από τα όργανα της μυστικής αστυνομίας των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών κυβερνήσεων. Υπήρχαν χιλιάδες «μικροί βοηθοί» που βρίσκονταν χωμένοι σε κάθε κοινότητες και οι οποίοι θα έτρεχαν να αναφέρουν τυχόν «απαράδεκτη» (θρησκευτική) συμπεριφορά.
Αυτοί οι χαφιέδες του κομμουνιστικού καθεστώτος ήταν συχνά καθημερινοί άνθρωποι, μέρος της κοινότητάς τους, που απλώς απειλούνταν με κάθε είδους ποινή (για τους ίδιους και τις οικογένειές τους), εάν έδειχναν την παραμικρή πρόθεση να απορρίψουν την ιδέα της καταγραφής αναφορών ως κομμουνιστικοί κατάσκοποι. Ήταν σε πολλές περιπτώσεις, ένα μέσο επιβίωσης το να γίνεις ένα κόκκινο τούβλο στο σύστημα της συνεχόμενης, μέρα νύχτα παρακολούθησης. Ο Big Brother ήταν όντως παντού βλέποντάς τα όλα, ακόμα και τις χριστουγεννιάτικες εορτές.
Έτσι, ορισμένες εκδηλώσεις για τα Χριστούγεννα ήταν υπό τον έλεγχο και προγραμματισμό της ουγγρικής Αρχής Κρατικής Προστασίας (AVH), δηλαδή της ουγγρικής κομμουνιστικής μυστικής αστυνομίας. Για παράδειγμα, ο Jozsef Mindszenty ο καρδινάλιος της Καθολικής Εκκλησίας ήταν αιχμάλωτος τα Χριστούγεννα:
«Ήταν μια συμβολική χειρονομία ότι η επιτροπή κρατικής προστασίας [...] προγραμμάτισε τη σύλληψη και φυλάκιση του Jozsef Mindszenty στις 26 Δεκμεβρίου του 1949» (πηγή: Ουγγρική ιστορική πύλη: mult-kor.hu).
Αργότερα, η «δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων» απλώς καταργήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Ράκοσι, αντί των Χριστουγέννων, εορτάζονταν τα «γενέθλια του Στάλιν» ως το κύριο γεγονός του χειμώνα (18 Δεκεμβρίου 1878). Η 24η Δεκεμβρίου ήταν μια γιορτή για το έλατο με πολλές παραστάσεις από τα παιδιά και ενήλικες, αλλά δεν είναι το κύριο γεγονός στο ημερολόγιο της δεκαετίας του 1950. Ο Στάλιν ήταν η μορφή του Μεγάλου Πατέρα και η πηγή παντός αγαθού...
Όταν οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν τη Ρωσία κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, ο στόχος τους ήταν να επιφέρουν δραστικές αλλαγές στις δομές της κοινωνίας. Ένας τρόπος με τον οποίο προσπάθησαν να το κάνουν αυτό ήταν με την αλλαγή του ημερολογίου. Το 1929, δημιούργησαν το «Σοβιετικό Αιώνιο Ημερολόγιο», το οποίο άλλαξε την δομή της εβδομάδας, του μήνα και του έτους. Ο μήνας διαιρέθηκε σε 6 πεντάδες και το έτος σε 72. Αργίες δεν προβλέπονταν, παρά μόνο ευκαιριακά. Εννοείται ότι η αργία της Κυριακής καταργήθηκε.
Πολλές φορές όταν ισχυρές πολιτικές ιδεολογίες, κατάφερναν ανατροπές στην πολιτική κατάσταση της εποχής τους, ήθελαν να αποτυπώσουν την ιδεολογία τους (και κατ’ αυτό τον τρόπο να «διαιωνίσουν» την παρουσία τους στη ροή του χρόνου) - εκτός των άλλων νεωτερισμών - και με διαφορετικά από τα ισχύοντα ημερολόγια. Ο κύριος στόχος τους ήταν να τονίσουν στον αποδέκτη λαό ότι η «νέα κατάσταση» έρχεται σε αντίθεση με την παλιά και συνεπώς με τα κηρύγματά τους εγκαινιάζουν κάτι καινούργιο που θα αποτελέσει «σταθμό» μέσα στο χρόνο.
Η πιο ανατρεπτική αλλαγή του ισχύοντος ημερολογίου, δηλαδή του χριστιανικού, έγινε στη Γαλλία το 1793. Οι Γάλλοι επαναστάτες, επιθυμούντες να υπογραμμίσουν την κατάργηση του παλαιού καθεστώτος και την εγκαθίδρυση του νέου, της δημοκρατίας, καθιέρωσαν το «δημοκρατικό ημερολόγιο» (calendrier républicain) υπολογίζοντας αναδρομικά το 1792 ως «έτος 1». Το «δημοκρατικό ημερολόγιο» διεπόταν από έντονο ορθολογιστικό και αντιχριστιανικό πνεύμα. Η σοβιετική μεταρρύθμιση του Γρηγοριανού ημερολογίου ήταν πολύ διαφορετική από το «δημοκρατικό ημερολόγιο» που έγινε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Αν και δεν αναιρέθηκε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, η νέα μεταρρύθμιση αναδιάρθρωσε πλήρως τις εβδομάδες. Ο επίσημος λόγος ήταν η «μεγαλύτερη παραγωγικότητα από τους εργαζόμενους και τα εργοστάσια», αλλά όπως και στη γαλλική μεταρρύθμιση πριν από αυτό, η σοβιετική ημερολογιακή μεταρρύθμιση ήταν σε μεγάλο βαθμό μια αντίδραση ενάντια στην (χριστιανική) θρησκεία.
[Στις 10 Δεκεμβρίου 1918 θεσπίστηκαν έξι Μπολσεβίκικες γιορτές κατά τη διάρκεια των οποίων οι εργασίες απαγορεύονταν. Η 1η Ιανουαρίου – εορτή Πρωτοχρονιάς, η 22η Ιανουαρίου η εορτή της «Ματωμένης Κυριακής του 1905», η 12η Μαρτίου - εορτή της «Ημέρας της Ανατροπής της απολυταρχίας», η 18η Μαρτίου – εορτή της «Ημέρας της Παρισινής Κομμούνας», η 1η Μαΐου – εορτή της «Παγκόσμιας Ημέρας των Εργαζομένων», η 7η Νοεμβρίου – εορτή της «Ημέρας της Προλεταριακής Επανάστασης». Τον Ιανουάριο του 1925 η επέτειος του θανάτου του Λένιν το 1924 προστέθηκε στην 21η Ιανουαρίου.]
Τον Μάιο του 1929, ο Εβραίος μπολσεβίκος Yuri M. Larin (κανονικό όνομα: Mikhail Aleksandrovich Luria, γιος του σιωνιστή Shneur Zalman Luria), πρότεινε μια συνεχή εβδομάδα παραγωγής. Ενώ αρχικά η πρότασή του ελαφρώς απορρίφθηκε, τον επόμενο μήνα κέρδισε την υποστήριξη του Ιωσήφ Στάλιν, ηγέτη (Γενικού Γραμματέα) της Σοβιετικής Ένωσης. Κάθε αντίθεση στην προτεινόμενη μεταρρύθμιση γρήγορα συνθλίφτηκε ως «αντεπαναστατικό γραφειοκρατικό σαμποτάζ». Δύο μήνες αργότερα, στις 26 Αυγούστου 1929, το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού (CPC) αποφάσισε ότι όλες οι παραγωγικές επιχειρήσεις θα μεταφέρονταν από την παραδοσιακή εβδομάδα εργασίας που διακόπτεται από το Σαββατοκύριακο, σε μια εβδομάδα συνεχούς παραγωγής. Περαιτέρω, η CPC δήλωσε ότι ήταν «απαραίτητο η συστηματική προετοιμασμένη μετάβαση των επιχειρήσεων και θεσμών στην συνεχή παραγωγή να αρχίσει κατά τη διάρκεια του οικονομικού έτους 1929-1930». Η ιδέα φάνηκε απλή: διαιρέστε το σύνολο των εργαζομένων σε βάρδιες. Αυτό ίσχυε όχι μόνο για τους εργαζόμενους στα εργοστάσια, αλλά και για το προσωπικό των καταστημάτων και τους κυβερνητικούς υπαλλήλους. Με τα εργοστάσια και τα καταστήματα να λειτουργούν και να παράγουν 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα της εβδομάδας, η παραγωγικότητα θα αυξηθεί. Αυτό ονομάστηκε ‘nepreryvka’ ή εβδομάδα «χωρίς διακοπή».
Η μεταρρύθμιση στο ημερολόγιο ήταν απλά μόνο αυτό που φαινόταν. Η επίδραση στην κοινωνική ζωή ήταν καταστροφική. Οι εβδομάδες ήταν πέντε ημέρες. Κάθε μέρα ήταν κωδικοποιημένη είτε με ένα λατινικό αριθμό, I έως V, είτε με ένα χρώμα. Αυτά τα χρώματα σύντομα ήρθαν να ταυτιστούν με ορισμένες ημέρες της εβδομάδας. Οι εργαζόμενοι σημείωναν έναν αριθμό ή ένα χρώμα για να δείξουν τις μέρες που είχαν ρεπό.
Με ένα τόσο μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας να εργάζεται οποιαδήποτε δεδομένη ημέρα, το αποτέλεσμα ήταν να απομονώνεται από τους φίλους, τα μέλη της εκκλησίας και της οικογένειάς του. Εάν ο σύζυγος αναπαύονταν κάθε Κόκκινη ημέρα, η σύζυγος ξεκουραζόταν κάθε Μπλε ημέρα και τα παιδιά δεν είχαν σχολείο κάθε Πράσινη ημέρα, υπήρχαν πολύ λίγες ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση ακόμη και εντός της οικογένειας, μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς.
Οι εργαζόμενοι μπορεί να αναπαύονταν πιο συχνά από ό, τι πριν (μία φορά κάθε πέντε, αντί για επτά, ημέρες), αλλά σίγουρα δεν ξεκουράζονταν μαζί, ως μία κοινωνία, δεδομένου ότι το 80 τοις εκατό του συνόλου του ενεργού πληθυσμού θα ήταν στην εργασία οποιαδήποτε δεδομένη ημέρα.Είτε Χριστιανός, είτε μουσουλμάνος, είτε Εβραίος, είτε άθεος, η ζωή ενός ατόμου περιστρέφονταν γύρω από τις ημέρες που δεν είχε εργασία. Το σοβιετικό ημερολογιακό πείραμα ήταν πολύ πιο ριζοσπαστικό από εκείνο των Γάλλων. Αντί απλά να αλλάξουν τον αριθμό των ημερών σε μια εβδομάδα, οι Σοβιετικοί ουσιαστικά χώρισαν την κοινωνία σε πέμπτα : το ένα πέμπτο της κοινωνίας που ζούσε από το ένα ημερολόγιο, το δεύτερο ένα πέμπτο ζούσε από ένα άλλο, το τρίτο από ακόμα ένα άλλο και ούτω καθεξής. Αυτή ήταν μια κατακερματισμένη κοινωνία. Εκκλησίες, οικογένειες, ολόκληρη η κοινωνία δεν ήταν πλέον ένα αρμονικό σύνολο, αλλά, στην ουσία, πέντε ξεχωριστές κοινωνίες, που ζούσαν παράλληλα, αντί να ζουν από κοινού.
Ως κοινωνικό πείραμα, οδήγησε σε μια πλήρη κατάρρευση της οικογενειακής μονάδας.
Το ότι κάποιος θα επέλεγε τους φίλους του μεταξύ εκείνων που είχαν τις ίδιες ημέρες ρεπό, είναι απολύτως κατανοητό, δεδομένου ότι, κατά τις ημέρες που οι εργαζόμενοι είχαν ρεπό, μόνο ένα περίπου 20 τοις εκατό των ανθρώπων γνώριζε ότι θα είναι διαθέσιμο για κοινωνικές σχέσεις, το άλλο 80 τοις εκατό για εργασία.Ωστόσο, όπως φαίνεται από την ακόλουθη καταγγελία, η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα ‘Πράβντα’ την ίδια την μέρα που η ‘nepreryvka’ τέθηκε σε ισχύ, τέτοια προβλήματα επισκιάστηκαν από την πραγματική διακοπή της οικογενειακής ζωής που επέφερε η μεταρρύθμιση : «Τι μένει σε εμάς να κάνουμε στο σπίτι, αν οι γυναίκες μας είναι στο εργοστάσιο, τα παιδιά μας στο σχολείο και κανείς δεν μπορεί να μας επισκεφθεί... ; Αυτό δεν είναι αργία, αν πρέπει να είσαι μόνος σου».
Λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή μαρξιστική αποστροφή προς την οικογένεια, (βλέπε κι εδώ) είναι αρκετά πιθανό ότι η ενδεχόμενη καταστροφή της οικογένειας μπορεί να ήταν η πραγματική ατζέντα των αρχιτεκτόνων της Σοβιετικής ημερολογιακής μεταρρύθμισης.
Η δυσαρέσκεια του πληθυσμού οδήγησε σύντομα σε μια τροποποίηση της ημερολογιακής μεταρρύθμισης. Στις 16 Μαρτίου του 1930, η «κυβέρνηση της Επιτροπής του Συμβουλίου Εργασίας και Άμυνας για τη Μετάβαση των Επιχειρήσεων και Γραφείων σε μια Εβδομάδα Συνεχούς Παραγωγής» αναγνώρισε την ανάγκη να υπάρχουν ίδια ρεπό και ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εν λόγω αιτήματα για προγράμματα ανάθεσης εργασιών. Το CPC εξέδωσε διάταγμα στις 23 Νοεμβρίου 1931, το οποία τερμάτιζε ένα πείραμα τόσο καταστροφικό για τις οικογένειες. Ωστόσο, δεν αποκαταστάθηκε η παραδοσιακή εβδομάδα των επτά ημερών. Από τότε και μέχρι τον Ιούνιο του 1940, το Σοβιετικό Γρηγοριανό ημερολόγιο χωρίστηκε σε μήνες που περιείχαν πέντε εβδομάδες έξι ημερών ή αλλιώς ‘chestidnevki’. Η έκτη ημέρα ήταν κοινό ρεπό για όλους.
Είναι γνωστό ότι κατά τον Μαρξ η θρησκεία ήταν απλώς μια "απόδραση από την πραγματικότητα". Έπρεπε λοιπόν, οπωσδήποτε η θρησκεία να φύγει από την μέση. Το σύνθημα του καθεστώτος των μπολσεβίκων ήταν : «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Ως τέτοια, η θρησκεία θεωρήθηκε "δεισιδαιμονία για τα αδύναμα μυαλά" η οποία έπρεπε να "συντριβεί". Όπως και στη Γαλλία 140 χρόνια νωρίτερα, ο κύριος σκοπός της κατάργησης της εβδομάδας των επτά ημερών στη Σοβιετική Ένωση ήταν να καταστραφεί η θρησκεία.Όχι μόνο ήταν δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος μια κυριακάτικη λειτουργία, αλλά μόνο μία φορά κάθε τριάντα πέντε ημέρες ο εργαζόμενος, θα μπορούσε να πάει στην εκκλησία. Όταν ο Κομισάριος Εργασίας εξέφρασε την ανησυχία του για το μέλλον της Κυριακής ως βιώσιμης ημέρας στο ημερολόγιο, κατηγορηματικά δήλωσε ότι ο σκοπός της μεταρρύθμισης ήταν, στην ουσία, «η καταπολέμηση του θρησκευτικού πνεύματος».
Ο εκκλησιασμός και ο γάμος, δύο θεοίδρυτοι θεσμοί, δέχτηκαν την επίθεση από την διαβολική ημερολογιακή μεταρρύθμιση. Η ανατροπή αυτής της μεταρρύθμισης ξεκίνησε από πιστούς αγρότες.
Όπως και στη Γαλλία 140 χρόνια νωρίτερα , ήταν ο κατ’ ουσίαν πιστός στις παραδόσεις αγροτικός πληθυσμός ο οποίος ηγήθηκε του κινήματος για τη διατήρηση της εβδομάδας των επτά ημερών. Όταν οι αρχές επέμειναν να ξεκουράζονται σύμφωνα στο νέο κοσμικό εβδομαδιαίο ρυθμό, πολλοί αγρότες ακολούθησαν το παράδειγμα των προκατόχων τους, των Γάλλων και σαμποτάρισαν τις προσπάθειές τους με το να παίρνουν και τις επίσημες σοβιετικές κρατικές αργίες και τις ημέρες εκκλησιασμού της παραδοσιακής εβδομάδας, τις οποίες προκλητικά σημείωναν στα επίσημα χρονοδιαγράμματα που εκδίδονταν από το τυπογραφείο της κυβέρνησης.
Η ημερολογιακή μεταρρύθμιση δεν είχε τα παραγωγικά και οικονομικά οφέλη που οραματίστηκαν οι μπολσεβίκοι. Όχι μόνο οι μηχανές κατέρρεαν περισσότερο καθώς δεν υπήρχε χρόνος να γίνει η συντήρηση ρουτίνας, αλλά και με τους εργαζόμενους στο ίδιο εργοστάσιο να φεύγουν από την εργασία ή να επιστρέφουν στη δουλειά κάθε μέρα, η έλλειψη συνέχειας στο εργατικό δυναμικό συνέβαλε στη μείωση της παραγωγής αλλά και στην αύξηση της ανευθυνότητας η οποία, με τη σειρά της, έφερε ακόμη περισσότερη μειωμένη παραγωγή. Ο επίσημος λόγος που δόθηκε για την εγκατάλειψη του μεταρρυθμισμένου ημερολογίου ήταν η αποκατάσταση της παραγωγικότητας. Ωστόσο, ένας μεγάλος παράγοντας που συνέβαλλε, αν και δεν αναγνωρίστηκε επίσημα, ήταν η άρνηση των χωρικών να συμμορφωθούν πλήρως.
Για να εκτιμηθεί ο ρόλος που διαδραμάτισαν τα θρησκευτικά συναισθήματα στην πτώση της ‘chestidnevki’, ας σημειωθεί ότι, μαζί με την αποκατάσταση του εβδομαδιαίου κύκλου των επτά ημερών, οι σοβιετικές αρχές αποκατέστησαν και την Κυριακή ως την επίσημη ημέρα της εβδομαδιαίας ανάπαυσης. Αν δεν υπήρχαν οι ισχυρές θρησκευτικές πιέσεις προφανώς, η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιλέξει εύκολα οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας, ιδίως με δεδομένο το γεγονός ότι η Κυριακή ήταν επισήμως «νεκρή» σχεδόν έντεκα χρόνια.
Στις 26 Ιουνίου 1940 το Προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ αποκατέστησε την εβδομάδα των επτά ημερών.
Τώρα ἔρχονται οἱ κομμουνιστικές φωνές καί κάνουν λόγον γιά τήν ἐμπορευματοποίησιν τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Ἅϊ Βασίλη καί γενικῶς κατακεραυνώνουν ὅλο αὐτό πού βιώνουμε οἱ χριστιανοί,τά Χριστούγεννα, ὡς μία περίοδο χαρούμενη, μέ εὔθυμη διάθεσιν, κάπως παιδιάστικες συμπεριφορές ( βλέπεις τά δῶρα οὔτως ἤ ἄλλως σέ κάνουν παιδί ...εὐτυχῶς ...) ἀλλά καί γενικότερα τήν ὑπέροχη ἑορταστική ἀτμόσφαιρα.
Πέραν τῶν κομμουνιστικῶν θεωρήσεων καί ὑπερασπίσεως τῶν "ἰδεωδῶν" του, κάποια πράγματα λέγονται. Καί αὐτά ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἀντίθεσιν, ὑποστηρίζουν, τοῦ μηνύματος τόσο τῶν Χριστουγέννων ὅσο καί τοῦ Ἅϊ Βασίλη, σέ σχέσιν μέ τήν καπιταλιστική ἐκμετάλλευσιν. Θά ἦταν ἴσως ἰδανικό νά μήν ὑφίστατο ὅλη αὐτή ἠ ἀκραία ( ἄς τήν ποῦμε ἔτσι ) ἐμπορευματοποίησις τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Ἅϊ Βασίλη, ὅμως θά κάνω μία ἐρώτησιν :Ἐάν οἱ κομμουνιστές εἶχαν τήν δυνατότητα μιᾶς παρόμοιας ἐκμεταλλεύσεως δέν θά τό ἔκαναν ; Ἴσως γι᾿αὐτό καί εἶχαν ἀπαγορευτεῖ τά Χριστούγεννα, γι᾿αὐτό ἐδιώκετο ὁ Χριστιανισμός, ἡ Πίστις καί ἡ Ἐκκλησία. Καί τό βλέπουμε στά 2 παραπάνω θέματα.
Καί θά σημειώσω κάτι ἀκόμη : Ἐάν δέν εἶχαν πάρει αὐτή τήν "ἐμπορευματοποιημένη μορφή" οἱ ἑορτές τῶν Χριστουγέννων, μέ ὄλο αὐτό τό χρῶμα, τό φῶς, τίς διακοσμήσεις, τά ὅμορφα χριστουγεννιάτικα δένδρα, τά πολύχρωμα λαμπιόνια, τά στολισμένα καταστήματα, τά γλυκά πού εὐωδιάζουν, τόν κόσμο πού χαρούμενος περιδιαβαίνει στούς δρόμους τῶν πόλεων γιά νά κάνῃ τίς ἀγορές του, νά πάρῃ τά δῶρα τῶν παιδιῶν ἀλλά καί τῶν μεγάλων, τί ἀκριβῶς θά ἦταν ; Μία χειμωνιάτικη μουντή ἡμέρα πού θά περίμενε μία λειτουργία στήν ἐκκλησία καί μετά πίσω ἀπό τούς τοίχους στό σπίτι τῆς οἰκογένειας, ἕνα τραπέζι καί ὕπνο...Κάτι σάν τήν ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατοῦσε στά Σοβιετικά καθεστῶτα...
Λοιπόν, πολύ καλό εἶναι αὐτό πού ζοῦμε ὅπως τό ζοῦμε καί τό χαιρόμαστε. Ναί, κάποιοι γεμίζουν τά ταμεῖα τους παρά πάνω, αὐτές τίς ἡμέρες, ὅμως σκεφτεῖτε ὅλους αὐτούς τί παρέχουν στόν κόσμο. Δέν κάνω λόγον γιά τά μεγάλα κεφάλαια, ἀλλά γιά τόν ἁπλό ἐμπορικό κόσμο στίς πόλεις καί τά χωριά. Τά καταστήματα, μ᾿ὅλα ὅσα θά παρέχουν στόν καταναλωτή γιά τήν ἑορταστική περίοδον, γιά τά ἑστιατόρια, τά ζαχαροπλαστεῖα, τά κέντρα διασκεδάσεως, τά ξενοδοχεῖα, γενικῶς μία ἁλυσίδα κόσμου ( ἰδιοκτητῶν καί εργαζομένων ) πού τίς ἡμέρες αὐτές περιμένουν γιά κάτι καλλίτερο ὥστε νά μπορέσουν νά ὑφίστανται καί νά καλλιτερεύουν σέ ὥφελος τόσο δικό τους ὅσο καί βεβαίως τοῦ καταναλωτή. Αὐτή εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῶν κοινωνιῶν μας. Καί μέσα σέ αὐτήν βρίσκεται καί ἡ θρησκεία μας πού ἐνσωματώνεται ὡς Πίστις ἀλλά καί ὡς μέρος μιᾶς ὄμορφης καί χαρούμενης ἐκφράσεως.
Ἡ Πελασγική
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
