Ἀπό : Μιμίδια Είς Την Ελληνικήν
Ἡ Πελασγική
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2025
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2025
Ἰσραήλ, ὁ ἔμπορος Σάϊλοκ τοῦ Λεβάντε
Ο Σάιλοκ, ένας Εβραίος τοκογλύφος/δανειστής, είναι ένας από τους κύριους χαρακτήρες στο πεντάπρακτο έργο του 16ου αιώνα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Έμπορος της Βενετίας». Ο Αντόνιο, ένας Βενετός έμπορος, δανείστηκε χρήματα από τον Σάιλοκ με ένα ομόλογο που δήλωνε ότι εάν αθετούσε το δάνειο εγκαίρως, ο Σάιλοκ δικαιούται μια λίβρα από τη σάρκα του Αντόνιο. Ο Αντόνιο αθέτησε το δάνειο επειδή τα εμπορικά του πλοία ειπώθηκε ότι χάθηκαν στη θάλασσα. Απορρίπτοντας ένα τριπλάσιο υψηλότερο χρηματικό ποσό ως αποπληρωμή, ο Σάιλοκ επέμεινε στο δικαστήριο στο νόμιμο δικαίωμά του στη λίβρα σάρκα του Αντόνιο. Μεταμφιεσμένη σε άνδρα δικηγόρο, η φίλη του Αντόνιο, η Πόρσια, έσωσε τη ζωή του Αντόνιο υποστηρίζοντας ότι το ομόλογο του Σάιλοκ του δίνει δικαίωμα στη μια λίβρα σάρκα του Αντόνιο, αλλά ούτε μια σταγόνα από το αίμα του.
Το Ισραήλ έχει ξεπεράσει το σφαγικό πνεύμα του Σάιλοκ. Ξεκινώντας με τη «Διακήρυξη Balfour» της βρετανικής κυβέρνησης το 1917 και τα τελευταία 108 χρόνια, οι εβραϊκές σιωνιστικές τρομοκρατικές ομάδες, η Hagana, η Irgun (ETZEL), η Stern και η LEHI , που αργότερα σχημάτισαν τον ισραηλινό τρομοκρατικό στρατό, σφαγιάζουν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους· άνδρες, γυναίκες, παιδιά και, ναι, μωρά, σε εκατοντάδες φρικιαστικές σφαγές ( Όλα όσα απομένουν του Walid Khalidi). Η γενοκτονία του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία έριξε εκατοντάδες χιλιάδες βόμβες των 2 τόνων ( βόμβες MK-84 ) αμερικανικής κατασκευής και προμήθειας, ισοπεδώνοντας το 90% των υποδομών της Γάζας, παράγοντας 60 εκατομμύρια τόνους ερειπίων σύμφωνα με το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP),
δολοφονώντας κατά μέσο όρο 112.069 Παλαιστίνιους πολίτες (όχι τους υποτιθέμενους 70 χιλιάδες), άνδρες, γυναίκες, παιδιά και νεογέννητα μωρά, πολλά από τα οποία είχαν νευρώσεις, ακρωτηριαστεί, καεί από φωτιά και θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια, και εξακολουθώντας να δολοφονεί καθημερινά Παλαιστίνιους πολίτες παρά την ψεύτικη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, είναι μόνο ένα γενοκτονικό περιστατικό της σχεδιασμένης μεγάλης γενοκτονίας (παρόμοιας με τη γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικανών) ολόκληρου του αραβικού έθνους στο πλαίσιο του σχεδίου του Μεγάλου Ισραήλ.
Δεν ήταν αρκετό για τους Εβραίους Ισραηλινούς να επιδεικνύουν απόλυτη περιφρόνηση για την παλαιστινιακή ζωή καταστρέφοντάς την με κάθε αδιανόητη μέθοδο, η εξαχρείωσή τους πήγε τόσο βαθιά που βιάζουν τα σώματα όσων δολοφονούν συλλέγοντας και χρησιμοποιώντας τα όργανά τους ως εμπορικό προϊόν. Στην πραγματικότητα, δημιούργησαν μια βιομηχανία και μια επικερδή διεθνή επιχείρηση συλλογής και εμπορίας ανθρώπινων μελών του σώματος. Αν και η Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης του 1949 επιβάλλει τον σεβασμό της αξιοπρέπειας των νεκρών αμάχων και απαγορεύει ρητά τη λεηλασία ή τον ακρωτηριασμό των σώματών τους κατά τη διάρκεια πολέμου, οι Ισραηλινοί, οι οποίοι παραχωρούν στον εαυτό τους το δικαίωμα να αγνοούν και να παραβιάζουν όλους τους διεθνείς και ανθρωπιστικούς νόμους, αγνοούν και παραβιάζουν επίσης αυτή τη σύμβαση.
« Το διεθνές δίκαιο δεν ισχύει για τους Εβραίους. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στον εκλεκτό λαό και τους άλλους.» ( Bezael Smotrich, ὑπουργός ἄμυνας τοῦ Ἰσραήλ )
Αυτή η ισραηλινή βιομηχανία εμπορίας οργάνων ενθαρρύνεται και υποστηρίζεται από Εβραίους ραβίνους και από την ισραηλινή κυβέρνηση. Ο ηγέτης του Chabad Lubavitch Rabbi Yitzhak Ginsburgh, γνωστός ως Malakh (ο άγγελος), δίδαξε ότι:
« Αν ένας Εβραίος χρειάζεται ένα συκώτι, μπορείς να πάρεις το συκώτι ενός αθώου μη Εβραίου που περνάει από εκεί για να τον σώσεις; Η Τορά πιθανότατα θα το επέτρεπε αυτό... η εβραϊκή ζωή έχει άπειρη αξία. Υπάρχει κάτι απείρως πιο ιερό και μοναδικό στην εβραϊκή ζωή από τη μη εβραϊκή ζωή .» (The Jewish Week, 26 Απριλίου 1996).
Αυτή η ρατσιστική στάση υιοθετείται από την πλειοψηφία των Εβραίων Ισραηλινών και κηρύσσεται από πολλούς ραβίνους και πολιτικούς, όχι μόνο από τους ραβίνους Chabad Lubavitch.
Βασισμένη σε μια τέτοια θρησκευτικά ρατσιστική δήλωση, η Εθνική Τράπεζα Δέρματος του Ισραήλ ιδρύθηκε επίσημα το 1986 από το Ιατρικό Σώμα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και το Υπουργείο Υγείας και βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hadassah στην Ιερουσαλήμ. Παρόλο που ιδρύθηκε 40 χρόνια μετά την ίδρυση της αμερικανικής τράπεζας ανθρώπινου δέρματος, με τη συντηρητική εκτίμηση για τουλάχιστον 170 τετραγωνικά μέτρα φυλασσόμενου ανθρώπινου δέρματος, αυτή η Ισραηλινή Τράπεζα Δέρματος θεωρείται η μεγαλύτερη τράπεζα δέρματος στον κόσμο. Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς από πού προμηθεύεται το δέρμα της αυτή η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο, καθώς το Ισραήλ είναι μια μικροσκοπική χώρα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, έχει το χαμηλότερο ποσοστό δωρητών στον κόσμο - έναν στους 10 ενήλικες - σύμφωνα με το BBC , και ο εβραϊκός θρησκευτικός νόμος απαγορεύει τις δωρεές οργάνων ή/και τις μεταμοσχεύσεις ως «βεβήλωση του σώματος». Ωστόσο, είναι εντάξει να βεβηλώνονται τα σώματα μη Εβραίων (γκοίμ).
Το Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο Abu Kabir ιδρύθηκε το 1954 στο Τελ Αβίβ ως μέρος του ποινικού τμήματος της αστυνομίας. Η διοίκησή του μεταφέρθηκε πολλές φορές σε διάφορα υπουργεία, πανεπιστήμια, ιατρικά ιδρύματα και τελικά το 2012 μεταφέρθηκε στην ιατρική διοίκηση του Υπουργείου Υγείας. Το Abu Kabir είναι η μόνη εγκατάσταση στο Ισραήλ που είναι εξουσιοδοτημένη να διεξάγει νεκροψίες. Αυτό το ινστιτούτο έχει περάσει από πολλά σκάνδαλα αμέλειας σχετικά με κλοπή και πώληση οργάνων σώματος.
Η επιχείρηση της παγκόσμιας εμπορίας οργάνων από το Ισραήλ άρχισε να ξεδιπλώνεται με την υπόθεση KidneyGate του 2000 που αποκαλύφθηκε από τη Nancy Scheper-Hughes, καθηγήτρια ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και ιδρύτρια του οργανισμού Organ Watch για την καταπολέμηση της εμπορίας οργάνων. Ο Ilan Perry, ένας Ισραηλινός επιχειρηματίας με υπόβαθρο στην ιατρική ασφάλιση, είχε στήσει ένα παγκόσμιο σχέδιο εμπορίας οργάνων και μεταμόσχευσης με τη συνεργασία του Richard Friedlan, του Εβραίου διευθύνοντος συμβούλου του Ομίλου Netcare στη Νότια Αφρική, το οποίο διήρκεσε έντεκα χρόνια πριν αποκαλυφθεί.
Το 2008 αποκαλύφθηκε επίσης η υπόθεση της κλινικής Medicus στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου. Ο Ισραηλινός Moshe Harel ήταν ο κύριος οργανωτής υλικοτεχνικής υποστήριξης, ο σχεδιασμός ταξιδιών και ο οικονομικός πράκτορας μεταξύ ασθενών και θυμάτων δοτών. Συνεργάστηκε με τον Τούρκο χειρουργό Yusuf Sonmez και με τον Εβραίο Ισραηλινό Boris Wolfman , γνωστό ως έναν από τους ηγέτες των οργανωτών εμπορίας οργάνων στο Ισραήλ. Ο Wolfman συνελήφθη αργότερα στην Τουρκία τον Δεκέμβριο του 2015, ενώ προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί απελπισμένους Σύρους πρόσφυγες πουλώντας τα νεφρά τους.
Τον Οκτώβριο του 2009, η σουηδική AftonBladet δημοσίευσε ένα ερευνητικό άρθρο με τίτλο «Τα όργανά μας λεηλατούνται ». Ο συγγραφέας, Donald Bostrom, ενημερώθηκε από Παλαιστίνιους ότι έχουν έντονες υποψίες ότι οι νεαροί άνδρες τους, οι οποίοι είχαν δολοφονηθεί και τα σώματά τους είχαν απαχθεί από Ισραηλινούς στρατιώτες, είχαν κλαπεί τα όργανά τους. Η έρευνα του Bostrom στο θέμα αποκάλυψε τον Levy Izhak Rosenbaum, έναν Εβραίο Ισραηλινό/Αμερικανό διπλό υπήκοο από το Μπρούκλιν των ΗΠΑ, ως «προξενητή » μεταξύ « Ισραηλινών δοτών νεφρών » και Αμερικανών πελατών. Ο Francis Delmonici, καθηγητής χειρουργικής μεταμοσχεύσεων στο Χάρβαρντ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Ιδρύματος Νεφρού, ενημέρωσε τον Bostrom ότι παρόμοιες επιχειρήσεις εμπορίας οργάνων διεξάγονται και σε άλλα μέρη του κόσμου και ότι πραγματοποιούνται 5.000-6.000 παράνομες μεταμοσχεύσεις ετησίως.
Από πού προμηθεύονται τα όργανα οι Εβραίοι Ισραηλινοί έμποροι οργάνων; Στην ιστοσελίδα του , ο Donald Bostrom έδωσε την σοκαριστική απάντηση. Ανέφερε ότι τα πτώματα των σκοτωμένων Παλαιστινίων απήχθησαν από τον ισραηλινό στρατό για μήνες και στη συνέχεια, όταν επέστρεψαν στις οικογένειές τους, ο στρατός επέβαλε αυστηρή διαδικασία άμεσης ταφής των πτωμάτων, συνήθως το βράδυ χωρίς να τα εξετάσει και με την παρουσία μόνο των άμεσων μελών της οικογένειας. Όλα γίνονταν γρήγορα και σιωπηλά. Αφού παρατήρησαν χειρουργικές τομές στο δέρμα των πτωμάτων, τα μέλη της οικογένειας αργότερα εκταφήσαν τα πτώματα για ιατρική εξέταση. Διαπιστώθηκε ότι όλα τα εσωτερικά τους όργανα είχαν αφαιρεθεί. Δυστυχώς, αυτές οι ανακαλύψεις αγνοήθηκαν εντελώς από το υγειονομικό τμήμα, τους δυτικούς δημοσιογράφους και τους αξιωματούχους.
Ο Bostrom πήρε συνέντευξη από τον Chen Kugel, έναν Ισραηλινό Συνταγματάρχη και Υπολοχαγό παθολόγο, έναν γενναίο πληροφοριοδότη, ο οποίος εργαζόταν στο Ινστιτούτο Abu Kabir. Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Kugel προσπαθούσε να σταματήσει την κλοπή οργάνων από το εσωτερικό του συστήματος. Αντιμετώπισε σφοδρή αντίσταση και τελικά τον έδιωξαν από το Ινστιτούτο, όπου είχε παρακολουθήσει αυτές τις εξαγωγές/κλοπές οργάνων για 15 χρόνια. Ο Kugel εξήγησε:
« Στο ινστιτούτο, ό,τι ήταν δυνατόν αφαιρέθηκε από τους νεκρούς χωρίς την άδεια Παλαιστινίων, Ισραηλινών, τουριστών, φιλοξενούμενων εργατών, ακόμη και των δικών μας στρατιωτών ».
Ο Kugel εξήγησε περαιτέρω ότι, σύμφωνα με πηγές που εργάζονται στο Ισραηλινό Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο Abu Kabir στο Τελ Αβίβ, όπου έλαβαν χώρα αυτές οι « παρατυπίες », πραγματοποιήθηκαν παράνομες εκτεταμένες εξαγωγές οργάνων κατά τη διάρκεια μιας περιόδου τουλάχιστον 24 ετών. Όχι μόνο αφαιρέθηκαν τα κύρια όργανα όπως η καρδιά, το συκώτι, ο εγκέφαλος, τα νεφρά, οι πνεύμονες από τα σώματα, αλλά και τα μάτια, οι κερατοειδείς χιτώνες, το δέρμα, οι αδένες, οι αρθρώσεις, οι τένοντες και τα μακρά οστά, καθώς και το μηριαίο οστό. Ορισμένα μέρη χρησιμοποιήθηκαν για μεταμόσχευση, ενώ άλλα μέρη του σώματος και ιστοί χρησιμοποιήθηκαν για έρευνα ή για φοιτητές ιατρικής, ανάλογα με το ποιος ήταν ο πελάτης. Για να κρύψουν αυτές τις μη εξουσιοδοτημένες δραστηριότητες, τα βλέφαρα κολλήθηκαν μεταξύ τους, τα στομάχια γέμισαν με χαρτί υγείας και το μηριαίο οστό αντικαταστάθηκε με ράβδους σκουπών. Το δέρμα αφαιρέθηκε μόνο από το πίσω μέρος, όπου η ανακάλυψη είναι πιο δύσκολη.
Το γεγονός είναι, ωστόσο, ότι η ισραηλινή βιομηχανία αφαίρεσης οργάνων έχει πλοκάμια που φτάνουν σε κάθε μέρος του κόσμου. Έχει τεκμηριωθεί εδώ και χρόνια ότι αυτή η επικερδής επιχείρηση λειτουργεί με την άμεση συμμετοχή της ισραηλινής κυβερνητικής χρηματοδότησης, υψηλόβαθμων Ισραηλινών αξιωματούχων, εξέχοντων Ισραηλινών γιατρών και ισραηλινών υπουργείων. Το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας συμμετείχε άμεσα σε αυτό που ονομάζεται «παράνομο εθνικό πρόγραμμα μεταμοσχευτικού τουρισμού» του Ισραήλ . Σε μια διάλεξη που χρηματοδοτήθηκε από το PBS 13 Forum της Νέας Υόρκης, η Nancy Scheper-Hughes κατέθεσε σε ακρόαση υποεπιτροπής του Κογκρέσου των ΗΠΑ το 2001 ότι ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Δυτική Όχθη της είχαν παραπονεθεί για Ισραηλινούς παθολόγους που κλέβουν ιστούς και όργανα από τα σώματα Παλαιστινίων μαρτύρων. Εξήγησε ότι οι Ισραηλινοί έμποροι οργάνων:
«... είχαν και εξακολουθούν να έχουν ένα σύστημα πυραμίδας που λειτουργεί και είναι καταπληκτικό...έχουν μεσίτες παντού, τραπεζικούς λογαριασμούς παντού. Έχουν recruiters, έχουν μεταφραστές, έχουν ταξιδιωτικούς πράκτορες που εκδίδουν τις βίζες.»
Παρακολουθούσε τις διασυνδέσεις του Levy Izhak Rosenbaum για 10 χρόνια, κάτι που τελικά οδήγησε στη σύλληψή του τον Ιούλιο του 2009, στο πλαίσιο μιας έρευνας του FBI στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Bid Rig» στο Νιου Τζέρσεϊ. Το nbcnews ανέφερε ότι η υπόθεσή του, μέρος ενός κυκλώματος με επίκεντρο το Ισραήλ, είναι η πρώτη υπόθεση εμπορίας οργάνων που διώχθηκε στις ΗΠΑ. Αυτή η υπόθεση εμπορίας ανθρώπινων οργάνων, ξεπλύματος χρήματος, πολιτικών δωροδοκιών και εκβιασμού οδήγησε στη σύλληψη 44 άλλων ατόμων, αξιωματούχων και ραβίνων, συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου του Χόμποκεν, Peter Cammarano III, του δημάρχου του Σεκάουκους, Dennis Elwell, του δημάρχου του Ρίτζφιλντ, Anthony Suarez, της αντιδημάρχου του Τζέρσεϊ Σίτι, Leona Beldini, του βουλευτή της πολιτείας, L. Harvey Smith, και του βουλευτή της πολιτείας, Daniel Van Pelt.
Οι πέντε ραβίνοι ήταν ο Saul Kassin της συναγωγής Shaarei Zion στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, ο Eliahu ben-Haim, ραβίνος της Συναγωγής, Ohel Yaacob στο Ντιλ, ο Edmond Nahum της Συναγωγής Ντιλ, ο Mordechai Fish της Συναγωγής, Sheves Achim στο Μπρούκλιν, και ο αδελφός του, Lavel Schwartz. Αυτό το σκάνδαλο και η σύλληψη αναφέρθηκαν επίσης από την εφημερίδα The Guardian .
Όπως ανέφερε το CNN , το 2000 η Nancy Scheper-Hughes πήρε συνέντευξη από τον Δρ. Yehuda Hiss, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του ιατροδικαστικού ινστιτούτου Abu Kabir, όταν ομολόγησε την παράνομη αφαίρεση οργάνων. Εξήγησε ότι χρησιμοποίησαν την δικαιολογία ότι ένας Παλαιστίνιος κρατούμενος χρειαζόταν νεκροψία κατά την οποία αφαιρούν τα ζωτικά του όργανα, γεγονός που εξηγεί τη μακροχρόνια πρακτική του ισραηλινού στρατού να δολοφονεί και να απάγει πολυάριθμα μικρά παιδιά Παλαιστινίων σε όλες τις πόλεις της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Στη συνέχεια, έδωσε την κασέτα στο ισραηλινό κανάλι Channel 2 TV , το οποίο με τη σειρά του πήρε ξανά συνέντευξη από τον Hiss. Ο Hiss ομολόγησε:
« Αρχίσαμε να συλλέγουμε κερατοειδείς για διάφορα νοσοκομεία στο Ισραήλ... ό,τι κι αν γινόταν ήταν εντελώς άτυπο. Δεν ζητήθηκε άδεια από τις οικογένειες... η συλλογή περιελάμβανε επίσης καρδιακές βαλβίδες, δέρμα και οστά.»
Η Maira Weiss, Ισραηλινή ερευνήτρια ομότιμη καθηγήτρια με εξειδίκευση στην Ανθρωπολογία της Ιατρικής, της Επιστήμης και του Σώματος, δημοσίευσε το βιβλίο της στα εβραϊκά με τίτλο «Πάνω στα πτώματα, η δύναμη, η γνώση και το Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής στο Ισραήλ», στο οποίο ασχολήθηκε με τις οδυνηρές λεπτομέρειες της αφαίρεσης οργάνων μεταξύ 1996-2002, όταν διεξήγαγε την επιστημονική της έρευνα στο Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο Abu Kabir, όπου έγινε μάρτυρας της ζοφερής πραγματικότητας της παράνομης αφαίρεσης οργάνων, ιδίως από παλαιστινιακά πτώματα. Εξηγεί ότι χειρουργούσαν τα πτώματα αλλοδαπών, Ισραηλινών στρατιωτών και κυρίως Παλαιστινίων μαρτύρων. Εξηγεί ότι αφαιρούν κάθε υγιές όργανο του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των κερατοειδών, των καρδιακών βαλβίδων, του δέρματος, των οστών και των αδένων. Στη συνέχεια, γεμίζουν το σώμα με χαρτί υγείας, κολλούν τα βλέφαρα, χρησιμοποιούν ξυλάκια σκουπόξυλων για να αντικαταστήσουν τα οστά και αφαιρούν δέρμα από την πλάτη, ώστε να μην το προσέξει κανείς.
Τον Ιούλιο του 2015, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε μια ιστορική έκθεση για την εμπορία οργάνων, με τίτλο « Εμπορία Ανθρωπίνων Οργάνων », στην οποία το Ισραήλ αναφέρεται ως μία από τις κεντρικές χώρες που εμπλέκονται στην εμπορία ανθρωπίνων οργάνων. Η εισαγωγή της σημειώνει:
« Πριν από το 2000, το πρόβλημα της εμπορίας ανθρώπινων οργάνων... περιοριζόταν κυρίως στην ινδική υποήπειρο και τη Νοτιοανατολική Ασία. Ωστόσο, μετά την αλλαγή της χιλιετίας, η εμπορία οργάνων φαίνεται να έχει αρχίσει να εξαπλώνεται παγκοσμίως, σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενη από Ισραηλινούς γιατρούς.»
Το έγγραφο συνέχισε να περιγράφει λεπτομερώς μια σειρά από υποθέσεις εμπορίας οργάνων υψηλού προφίλ. Στο Κεφάλαιο 8 «Εμπορία οργάνων και επιβολή του νόμου στην Ευρώπη και πέραν αυτής», η έκθεση απαριθμεί πραγματικές υποθέσεις: το ινδικό δίκτυο Gurgaon, το νοτιοαφρικανικό δίκτυο Netcare, το δίκτυο Medicus του Κοσσυφοπεδίου και, επιπλέον, το αμερικανικό δίκτυο Rosenbaum. Σε όλες εκτός από μία, η αποδεικτική πορεία οδήγησε απευθείας στο σιωνιστικό ισραηλινό κράτος, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.
Τον Νοέμβριο του 2023, το Euro-Med Monitor είχε καταγράψει την κλοπή νεκρών Παλαιστινίων από τον ισραηλινό στρατό από το νοσοκομείο Al-Shifa και από το ινδονησιακό νοσοκομείο στην πόλη της Γάζας. Είχαν επίσης ξεθάψει και κλέψει πτώματα από ένα πρόσφατα κατασκευασμένο αυτοσχέδιο νεκροταφείο μπροστά από το τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου.
Κατά τη διάρκεια της «ψεύτικης» συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και της ανταλλαγής πτωμάτων και των δύο πλευρών, τα σώματα των επιστρεφόμενων νεκρών Ισραηλινών στρατιωτών ήταν άθικτα με πιστοποιητικά θανάτου, ενώ τα σώματα των επιστρεφόμενων νεκρών Παλαιστινίων πολιτών ήταν βαριά ακρωτηριασμένα, σε πλήρη αποσύνθεση και χωρίς πιστοποιητικό θανάτου που να ταυτοποιεί τους και τον τρόπο θανάτου τους. Μετά από ενδελεχή εξέταση των νεκρών Παλαιστινίων σωμάτων, ο διάσημος Βρετανός πλαστικός και επανορθωτικός χειρουργός της Παλαιστίνης, Δρ. Ghassan Abu Sittah, ο οποίος πέρασε περισσότερο από ένα μήνα εργαζόμενος στα νοσοκομεία της Γάζας κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, δήλωσε ότι τα σώματα παρουσιάζουν σημάδια αφαίρεσης οργάνων από ειδικό, λείπουν καρδιές, πνεύμονες, συκώτια, νεφρά και κερατοειδείς.
Αφού εξέτασε 120 νεκρούς Παλαιστίνιους που είχαν επιστραφεί στις 17 Οκτωβρίου, πολλοί από τους οποίους ήταν ακόμα με δεμένα μάτια, με δεμένα τα χέρια και τα πόδια τους, με σημάδια βασανιστηρίων, απαγχονισμού ή πυροβολισμών από κοντινή απόσταση και με σαφή στοιχεία κλοπής οργάνων, ο Dr. Ismail al-Thawabta, Γενικός Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Κυβέρνησης της Γάζας, κατηγόρησε επίσημα το Ισραήλ ότι κλέβει όργανα από παλαιστινιακά σώματα και ζήτησε διεθνή έρευνα.
Δεδομένου ότι τα ισραηλινά εγκλήματα υποστηρίζονται και προστατεύονται κυρίως από πολλές συνεργούς δυτικές κυβερνήσεις, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία και η Γαλλία, μεταξύ άλλων, οι οποίες δεν θα επέτρεπαν μια τέτοια διεθνή έρευνα, το Ισραήλ ένιωσε άτρωτο και ενθαρρύνθηκε να συνεχίσει ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα. Αυτά τα εγκλήματα δεν αποτελούν πλέον μεμονωμένα περιστατικά ή εξαιρέσεις, αλλά έχουν γίνει μια συστηματική πολιτική που εφαρμόζεται τακτικά. Υποστηρίζονται και ενθαρρύνονται από ανοιχτά τηλεοπτική μισητή πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική ρητορική που νομιμοποιεί τη δολοφονία και παρέχει στους στρατιώτες πλήρη ασυλία.
Μετά την ψεύτικη εκεχειρία, οι Παλαιστίνιοι έφηβοι, ιδίως από τη Δυτική Όχθη, έχουν γίνει εύκολος στόχος δολοφονίας απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν υποψίες ή ακόμα και επειδή απλώς βρίσκονται σε λάθος μέρος, και στη συνέχεια τα πτώματά τους κρατούνται αιχμάλωτα για να μην επιστραφούν ποτέ για μήνες, αν όχι ποτέ. Τον περασμένο μήνα, Νοέμβριο του 2025, Ισραηλινοί στρατιώτες δολοφόνησαν εν ψυχρώ έξι Παλαιστίνιους εφήβους, ηλικίας μεταξύ 14 και 16 ετών, και απήγαγαν τα πτώματά τους.
Αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της διαφθοράς της εβραϊκής σιωνιστικής ισραηλινής αποικίας. Αξίζει να θυμόμαστε, και είναι σημαντικό να κατανοήσουμε καλά, ότι από την εβραϊκή θρησκευτική οπτική γωνία οι Παλαιστίνιοι είναι γκοΐμ (μη Εβραίοι, όπως εσείς και εγώ), των οποίων ο Εβραίος θεός, ο ρατσιστής αιμοδιψής Γιαχβέ, είχε δημιουργήσει τις ψυχές των ζώων σε ανθρώπινα σώματα ως σκλάβους για τον εκλεκτό λαό του.
Το Ισραήλ συνεχίζει να «διεκδικεί» τόνους σάρκας τρυφερών παλαιστινιακών παιδιών, ωστόσο, σε αντίθεση με τον Αντόνιο, τον έμπορο της Βενετίας, ο οποίος βρήκε έναν δικηγόρο για να τον προστατεύσει από το εκδικητικό μίσος του Σάιλοκ, οι ψευδώς αυτοαποκαλούμενοι ανθρωπιστικοί και νομικοί διεθνείς οργανισμοί παραμένουν άπραγοι επιτρέποντας σε αυτό το παλαιστινιακό ολοκαύτωμα να συνεχιστεί αμείωτο.
Για περισσότερες πληροφορίες/μελέτη, ακολουθήστε τους παρακάτω συνδέσμους:
Διευθυντής της Ισραηλινής Τράπεζας Δέρματος παραδέχεται ότι αφαίρεσε παλαιστινιακά όργανα.
Το Ισραήλ παραδέχεται ότι έχει αφαιρέσει παράνομα όργανα από νεκρούς Παλαιστίνιους.
Αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1990 ότι το Ισραήλ έκλεβε όργανα από παλαιστινιακά σώματα.
Ισραηλινό εμπόριο και κλοπή οργάνων : από τη Μολδαβία στην Παλαιστίνη.
Αφαιρεση οργάνων στο Ισραήλ : Η Νέα «Συκοφαντία Αίματος»;
Μια σύντομη ιστορία της κλοπής και εμπορίας παλαιστινιακών οργάνων από το Ισραήλ.
Το ιστορικό του Ισραήλ στην κλοπή και εμπορία παλαιστινιακών οργάνων.
Ο ισραηλινός στρατός κατηγορείται ξανά για κλοπή οργάνων από Παλαιστίνιους.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τις φωτογραφίες των βασανισμένων Παλαιστινίων ομήρων που επέστρεψαν το Ισραήλ.
Ἡ Πελασγική
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2025
Ἡ σφαγή στήν Αὐστραλία : Πῶς οἱ ἑβραῖοι ἐκμεταλλεύονται αὐτό πού δημιούργησε ὁ δικός τους ἀκτιβισμός
 |
| φωτό |
Με τη λογική του Brendan, πρέπει να υπάρχουν τεράστιες ποσότητες «φασιστικής βρωμιάς» στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ισχυρών υπουργών της κυβέρνησης όπως ο Itamar Ben-Gvir. .. οι Εβραίοι και οι «φυσικοί σύμμαχοί» τους είναι πολύ κακοί για κάτι που ισχυρίζεσαι ότι θεωρείς πολύτιμο . Ο εβραϊκός ακτιβισμός δημιούργησε το λουτρό αίματος στην παραλία Μπόντι και Εβραίοι ακτιβιστές εκμεταλλεύονται τώρα το λουτρό αίματος για να περιορίσουν περαιτέρω την ελευθερία του λόγου. Otzma Yehudit!
Γράφει ὁ Tobias Langdon
Η Αυστραλία και η Βρετανία βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές του πλανήτη. Αλλά το μυαλό εκμηδενίζει την απόσταση και το μυαλό ενός κορυφαίου Ιρλανδού ηθικολόγου έχει πρόσφατα αναλογιστεί τα γεγονότα σε αυτές τις δύο χώρες που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση. Ναι, ο τροτσκιστής φιλελεύθερος σχολιαστής, Brendan O’Neill ( ἀρθρογράφος στό διαδικτυακό Spiked ) έθεσε δύο πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με δύο ζεύγη ενεργητικών Μουσουλμάνων, το ένα ζευγάρι στην Αυστραλία και το άλλο στη Βρετανία. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω ότι ο Brendan έδωσε καλές απαντήσεις, οπότε θα προσπαθήσω να το κάνω για αυτόν. Τέλος πάντων, ας επανεξετάσουμε τις ερωτήσεις του. Αφού ένα ζευγάρι Μουσουλμάνων έσφαξε Εβραίους στην παραλία Μπόντι, [1] ο Brendan ρώτησε : «Δεν υπάρχει πουθενά ασφάλεια από την κατάρα του εβραϊκού μίσους ;» Και αφού ένα άλλο ζευγάρι Μουσουλμάνων βίασε ένα λευκό κορίτσι στο Λέμινγκτον Σπα, ο Brendan ρώτησε : «Γιατί αυτοί οι Αφγανοί βιαστές ήταν ακόμη στη Βρετανία;»
Στη Βρετανία, Ιρλανδοί Καθολικοί όπως ο Brendan O’Neill έχουν εκμεταλλευτεί τον Εβραίο Frank Furedi με τον ίδιο τρόπο. Όταν λειτουργούσαν ως Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα , ο Frank και οι γεμάτοι αγανάκτηση και διψασμένοι για εκδίκηση οπαδοί του απαίτησαν «τον τερματισμό όλων των ελέγχων στη μετανάστευση». Το 2015, με τον σαφή τίτλο « Αφήστε τους να μπουν », ο Brendan εξέδωσε μια συγκινητική έκκληση εκ μέρους των ενεργητικών Μουσουλμάνων που φιλοδοξούν να εισέλθουν στην Ευρώπη:
Αυτό συνέβη πριν από δέκα χρόνια. Το 2025, ο Brendan είδε - αλλά δεν παραδέχτηκε - το λάθος του. Ενώ κάποτε υποστήριζε με λυρικό τρόπο τα ανοιχτά σύνορα για την νωθρή Ευρώπη, τώρα κατατάσσει αυτήν ακριβώς την υποστήριξη ανάμεσα στα τρία χειρότερα παραδείγματα της βλακείας που προτρέπει τους λογικούς ανθρώπους η αφυπνισμένη αριστερά: «οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες, ανοίξτε τα σύνορα, το Ισραήλ είναι κακό». Βλέπετε, ο Brendan συνειδητοποίησε καθυστερημένα ότι ορισμένοι άτονοι και δόλιοι μετανάστες έχουν «φιλοδοξίες» να είναι « φασιστική βρωμιά ». Έτσι, τουλάχιστον, περιέγραψε ο Brendan τον Sajid και τον Naveed Akram, τον Μουσουλμάνο πατέρα και γιο που έσφαξαν Εβραίους στην παραλία Μπόντι. Νομίζω ότι η περιγραφή του είναι ιδεολογικά ανακριβής και ηθικά άστοχη. Το να αποκαλείς τους ιδεολογικούς αντιπάλους σου «βρωμιά» μπορεί να είναι διασκεδαστικό για την αφυπνισμένη αριστερά και άλλους αυτάρεσκους εφήβους, αλλά δεν είναι μια ετικέτα που περιμένω να δω να χρησιμοποιείται από ηθικά σοβαρούς ενήλικες. Μια τέτοια ταμπέλα δικαιολογεί την αφαίρεση των δικαιωμάτων των ανθρώπων και τον βασανισμό ή τη δολοφονία τους ( σαν τον ήρωα των Frank και Brendan , Leon Trotsky, στην πραγματικότητα). Ίσως ο Brendan θα έπρεπε να μιλήσει στον εαυτό του, επειδή σε ένα άλλο άρθρο του έπαιζε πολύ διαφορετικά:
Η « φασιστική βρωμιά » και οι Αφγανοί βιαστές των οποίων οι ζωές είναι « σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμες» για το μυαλό του Brendan O’Neill
Η εβραϊκή συνταγή για κοινωνική ευδαιμονία
Οι ερωτήσεις είναι πολύ εύκολες στην απάντηση, αλλά ο Brendan αρνήθηκε να τις απαντήσει. Ιδού η απάντηση στην πρώτη: Ναι, υπάρχουν πολλά μέρη ασφαλή από την κατάρα του εβραϊκού μίσους. Υπάρχει η Ουγγαρία, για παράδειγμα. Αυτή είναι η γενέτειρα του γκουρού του Brendan, του Εβραίου κοινωνιολόγου Frank Furedi . Οι Εβραίοι δεν σφαγιάζονται εκεί για έναν πολύ απλό λόγο. Είναι επειδή η Ουγγαρία δεν ακολούθησε ποτέ την εβραϊκή συνταγή για κοινωνική ευδαιμονία. Στους Εβραίους δεν αρέσει να ζουν ως προφανής μειονότητα σε ομοιογενή λευκά έθνη, επειδή φοβούνται ότι οι λευκοί θα στραφούν εναντίον τους χωρίς κανέναν απολύτως λόγο , όπως έχουν κάνει τόσο συχνά οι λευκοί στο παρελθόν. Συνεπώς, οι Εβραίοι σε όλη τη Δύση έχουν εργαστεί σκληρά για τη μετανάστευση μη λευκών, ειδικά από Μουσουλμάνων. Οι Εβραίοι θεωρούν εδώ και καιρό τη μουσουλμανική μετανάστευση ως «Καλό για τους Εβραίους». Και ποια άλλη παράμετρος έχει σημασία; Στη Βρετανία, ο Εβραίος Δρ. Richard Stone έχει πει «Οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι είναι φυσικοί σύμμαχοι». Στην Ολλανδία, ο Εβραίος Arnon Grunberg έχει πει «Joden en moslims […] zijn natuurlijke bondgenoten ( οἱ ἑβραῖοι καί οἱ μουσουλμάνοι εἶναι φυσικοί σύμμαχοι ) », που σημαίνει το ίδιο. Στην Αυστραλία, οι Εβραίοι ηγήθηκαν της εκστρατείας (βλ. επίσης τη σειρά 5 επεισοδίων του Brenton Sanderson σχετικά με την εβραϊκή εκστρατεία για τον τερματισμό της πολιτικής της Λευκής Αυστραλίας) για την κατάργηση της πολιτικής της «Λευκής Αυστραλίας» που εμπόδιζε τη μετανάστευση Μουσουλμάνων και άλλων μη λευκών. Στην Αμερική, Εβραίοι όπως ο Emmanuel Celler εκμεταλλεύτηκαν τις εθνοτικές δυσαρέσκειες του Ιρλανδού Καθολικού Teddy Kennedy, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας για το άνοιγμα των συνόρων της Αμερικής στον εμπλουτισμό του Τρίτου Κόσμου.
Στη Βρετανία, Ιρλανδοί Καθολικοί όπως ο Brendan O’Neill έχουν εκμεταλλευτεί τον Εβραίο Frank Furedi με τον ίδιο τρόπο. Όταν λειτουργούσαν ως Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα , ο Frank και οι γεμάτοι αγανάκτηση και διψασμένοι για εκδίκηση οπαδοί του απαίτησαν «τον τερματισμό όλων των ελέγχων στη μετανάστευση». Το 2015, με τον σαφή τίτλο « Αφήστε τους να μπουν », ο Brendan εξέδωσε μια συγκινητική έκκληση εκ μέρους των ενεργητικών Μουσουλμάνων που φιλοδοξούν να εισέλθουν στην Ευρώπη:
Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε ή να υποτιμούμε τους Αφρικανούς μετανάστες. Πρέπει να τους καλωσορίζουμε. […] Δεν πρέπει να λυπόμαστε αυτούς τους μετανάστες. Πρέπει να τους θαυμάζουμε που χρησιμοποιούν πονηριά, θράσος και επιμονή για να έρθουν εδώ. Είναι ακριβώς το είδος των ανθρώπων που χρειάζεται περισσότερο η νωθρή Ευρώπη, ένα αντίδοτο στους μαθητές μας που δεν μπορούν ούτε να χειροκροτήσουν χωρίς να έχουν ψυχική κατάρρευση και στη νέα μας γενιά που πιστεύει ότι το να σου λένε «ανέβα στο ποδήλατό σου» για να ψάξεις για δουλειά ισοδυναμεί με κακοποίηση.
Ας χαλαρώσουμε τα σύνορα και ας τους αφήσουμε να μπουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στις χώρες μας και ας δούμε πώς θα τα πάνε. Αν το κάνουμε αυτό, θα βγάλουμε τους διακινητές από τη δουλειά, θα τερματίσουμε τους θανάτους στη Μεσόγειο και, το πιο σημαντικό, θα κάνουμε το καθήκον μας για να επιτρέψουμε την πραγματοποίηση των φιλοδοξιών των ανθρώπων που δεν έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα εκτός από το να θέλουν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους στις κωμοπόλεις μας, στις πόλεις μας, δίπλα μας. (“ Let Them In ”, Spiked Online , 21 Απριλίου 2015)
Μερικοί από τους Εβραίους που εργάστηκαν για να τερματίσουν την πολιτική της Λευκής Αυστραλίας
Ένας Αφγανός άνθρωπος αξίζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αφγανικά σκυλιά
Υπήρξαν πολλά ανησυχητικά πράγματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι αμερικανικές και οι νατοϊκές δυνάμεις αποσύρθηκαν από το Αφγανιστάν . Ήταν χαοτικό και αιματηρό. Οι ΗΠΑ άφησαν μια τεράστια ποσότητα όπλων, χάμβι και ελικοπτέρων για να τα διεκδικήσουν οι Ταλιμπάν. Αλλά για μένα, ένα από τα πιο ανησυχητικά πράγματα ήταν η στρεβλή εστίαση της βρετανικής ελίτ των μέσων ενημέρωσης στα αφγανικά κατοικίδια, στην απομάκρυνση των ζώων από το Αφγανιστάν. Πάντα ένιωθα λίγο μπερδεμένος από την άθλια σχέση των Βρετανών με τα ζώα. Τίποτα δεν μου θυμίζει περισσότερο το πόσο ξένος είμαι στην Αγγλία, από το να βλέπω ενήλικες Βρετανούς να γουργουρίζουν πάνω από τις γάτες τους ή να χαϊδεύουν τα σκυλιά τους. Κι όμως, ακόμη και εγώ έχω σοκαριστεί από την αδικαιολόγητη έμφαση - ξεφορτωθείτε αυτήν: την ανήθικη έμφαση - που έχουν δώσει τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης στα τετράποδα πλάσματα του Αφγανιστάν. Είναι μια επαίσχυντη αποτυχία της ανθρωπότητας να ανησυχεί για τα ζώα όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. […]
Κατά τη γνώμη μου, κάθε ανθρώπινη ζωή είναι σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμη, για την αίσθηση, τη συνείδηση και την υπόσχεση που ενσαρκώνει. Μία ανθρώπινη ζωή αξίζει όσο ένα εκατομμύριο ζωές ζώων. Αν η σωτηρία έστω και ενός Αφγανού θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να συνεπάγεται την καταδίκη κάθε σκύλου σε αυτή τη χώρα σε φτώχεια ή θάνατο, δεν θα δίσταζα να το κάνω. Μέχρι να ανακαλύψουμε ξανά τι είναι διαφορετικό και σημαντικό στην ανθρωπότητα, θα είμαστε αναγκασμένοι να κατοικούμε στον βόθρο του ηθικού σχετικισμού στον οποίο 150 γάτες και σκύλοι τραβάνε τις καρδιές μας περισσότερο από τις κραυγές των απελπισμένων και φοβισμένων ανθρώπινων συμμάχων μας. (« Ένας Αφγανός άνθρωπος αξίζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο Αφγανικά σκυλιά », Spiked Online , 31 Αυγούστου 2021)
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Brendan θεωρεί τον εαυτό του «ξένο» στη Βρετανία, αλλά εξακολουθεί να αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να κάνει κήρυγμα στους Βρετανούς για το πώς να διεξάγουν τις υποθέσεις τους. Όπως θα σχολίαζε ο ίδιος ο λαϊκός Brendan: Αλαζονικός, έτσι δεν είναι; Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ο Brendan πιστεύει ότι «κάθε ανθρώπινη ζωή είναι σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμη». Αλλά τι γίνεται με τις ζωές της «φασιστικής βρωμιάς», Brendan; Σταμάτησες ποτέ να σκεφτείς αν αυτοί οι «φοβισμένοι και απελπισμένοι» Αφγανοί μπορεί να έχουν «φασιστικές» απόψεις για τους Εβραίους, τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους; Προφανώς όχι.
Τέλος πάντων, το άρθρο του Brendan, που γίνεται λυρικό υπέρ των Αφγανών, παρέχει την απλή απάντηση στο δεύτερο ερώτημά του : «Γιατί αυτοί οι Αφγανοί βιαστές βρίσκονταν ακόμη στη Βρετανία;» Αυτό οφείλεται σε αριστερούς όπως ο Brendan O'Neill, οι οποίοι θεωρούν τους Αφγανούς όχι αυτόνομους ανθρώπους με δική τους δράση, αλλά ως απρόσωπα, ανταλλάξιμα σύμβολα σε ένα ναρκισσιστικό παιχνίδι ηθικολογικής στάσης.
Όσο για μένα: θα καλωσόριζα τα αφγανικά σκυλιά στη Βρετανία και θα αρνιόμουν την είσοδο σε Αφγανούς ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τον Brendan O'Neill, παίρνω τους ανθρώπους στα σοβαρά και κατανοώ σωστά την «υπόσχεση» και το «δυναμικό» τους. Βλέπετε, έχω παρατηρήσει ότι τα σκυλιά από το Αφγανιστάν δεν βιάζουν ούτε ρίχνουν χημικές ουσίες που τρώνε σάρκα στα πρόσωπα των γυναικών ούτε μαχαιρώνουν γυναίκες μέχρι θανάτου και γλείφουν το ματωμένο μαχαίρι μετά. Τα σκυλιά από το Αφγανιστάν εμπλουτίζουν τις ζωές των Βρετανών Λευκών. Οι άνθρωποι από το Αφγανιστάν καταστρέφουν τις ζωές των Βρετανών Λευκών. Το ίδιο ισχύει, mutatis mutandis , για τα ζώα και τους ανθρώπους από άλλες ζωντανές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Γι' αυτό λέω «Ναι, οπωσδήποτε» στα σκυλιά ή τις γάτες και «Όχι, απολύτως όχι» στους ανθρώπους.
Ο φανατικός εθνικιστής Itamar Ben-Gvir, που μισεί τη Χαμάς, σε μια συγκέντρωση του κόμματος Εβραϊκή Δύναμη
Με κάνει «φασιστική βρωμιά» η προτίμησή μου για τα ζώα του Τρίτου Κόσμου έναντι των ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου; Αν ναι, τότε η ίδια ετικέτα πρέπει να ισχύει και για τον Βίκτορ Όρμπαν, τον Ούγγρο πρωθυπουργό που κράτησε την Ουγγαρία απαλλαγμένη από την «κατάρα του εβραϊκού μίσους» αρνούμενος να τους «αφήσει να μπουν » όταν οι Ούγγροι αριστεροί και φιλελεύθεροι είχαν ζητήσει τον εμπλουτισμό του Τρίτου Κόσμου.
Και αν ο Brendan ανησυχεί τόσο πολύ για τη «φασιστική βρωμιά», ίσως θα έπρεπε να διερευνήσει ορισμένους από τους υπουργούς της ισραηλινής κυβέρνησης που πλήττει τη Χαμάς και τους οποίους υποστήριξε σθεναρά για δύο χρόνια. Για παράδειγμα, υπάρχει ο Itamar Ben-Gvir . Είναι ο νυν Ισραηλινός Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας και ηγείται ενός κόμματος που ονομάζεται Otzma Yehudit , που σημαίνει «Εβραϊκή Δύναμη». Σου ακούγεται λίγο φασιστικό αυτό το όνομα, Brendan; Θα έπρεπε, επειδή το Otzma Yehudit είναι ο άμεσος « ιδεολογικός απόγονος » ενός πλέον απαγορευμένου κόμματος που ονομάζεται Kach («Έτσι»), του οποίου επικεφαλής ήταν ένας διαβόητος Εβραίος φασίστας που ονομάζεται Ραβίνος Meir Kahane . Πριν ο Ben-Gvir μπει στην πολιτική και αναγκαστεί να καθαρίσει την εικόνα του, είχε με υπερηφάνεια ένα πορτρέτο κάποιου που ονομαζόταν Baruch Goldstein στο σαλόνι του. Όπως περιέγραψα στο « Fingernails and Fascism », ο Goldstein ήταν μάρτυρας με πολυβόλο. Μπήκε σε ένα τζαμί την ημέρα του Πουρίμ το 1994, δολοφόνησε δεκάδες αθώους Άραβες Μουσουλμάνους και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους επιζώντες.
Αυτή η προφανώς ρατσιστική σφαγή σίγουρα καθιστά τον Goldstein και τους θαυμαστές του «φασιστική βρωμιά» για τον Brendan O’Neill. Αν ναι (και πώς γίνεται να μην είναι;), τότε ο Brendan θα πρέπει να σημειώσει ότι ο Goldstein έχει πολλούς θαυμαστές στο Ισραήλ. Η Jerusalem Post έχει αναφέρει ότι «το 10% των Ισραηλινών Εβραίων πιστεύει ότι ο τρομοκράτης Baruch Goldstein είναι «εθνικός ήρωας».
Με τη λογική του Brendan, πρέπει να υπάρχουν τεράστιες ποσότητες «φασιστικής βρωμιάς» στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ισχυρών υπουργών της κυβέρνησης όπως ο Itamar Ben-Gvir. Κι όμως, ο Brendan είναι ένθερμος υποστηρικτής του Ισραήλ και εφαρμόζει την ετικέτα «φασίστας» μόνο στη Χαμάς. Ασυνεπές, πολύ; Όσο για μένα: χαίρομαι που αποκαλώ τον Ben-Gvir «φασίστα», γιατί αυτό είναι. [2] Αλλά δεν θα τον περιέγραφα ποτέ ως «φασιστική βρωμιά». Δεν είμαι ένας αυτάρεσκος έφηβος ούτε μέλος της αφυπνισμένης αριστεράς, βλέπεις, και δεν θέλω να σκέφτομαι ή να ενεργώ σαν να είμαι. Θα έπρεπε να το δοκιμάσεις, Brendan. Είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι φαίνεται. Μπορεί επίσης να σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς οι Εβραίοι και οι «φυσικοί σύμμαχοί» τους είναι πολύ κακοί για κάτι που ισχυρίζεσαι ότι θεωρείς πολύτιμο . Ο εβραϊκός ακτιβισμός δημιούργησε το λουτρό αίματος στην παραλία Μπόντι και Εβραίοι ακτιβιστές εκμεταλλεύονται τώρα το λουτρό αίματος για να περιορίσουν περαιτέρω την ελευθερία του λόγου. Otzma Yehudit!
[1] Οι Εβραίοι στην παραλία Μπόντι «γιόρταζαν» τη Χανουκά, την ήσσονος σημασίας εβραϊκή γιορτή με την οποία οι Εβραίοι εθνοναρκισιστές έχουν χρησιμοποιήσει τον ανταγωνισμό και την αποδυνάμωση της σημασίας των Χριστουγέννων.
[2] Δεν νομίζω ότι η Χαμάς και άλλοι Ισλαμιστές είναι φασίστες, ωστόσο. Ο φασισμός είναι φυλετικά αποκλειστικός και υπερεθνικιστικός με έναν τρόπο που δεν είναι ο Ισλαμισμός. Για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir και άλλοι θαυμαστές του Baruch Goldstein ακολουθούν την σεβάσμια εβραϊκή παράδοση θεωρώντας τους μαύρους ως ενδιάμεσο σημείο μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων (βλ. τη διδασκαλία του μεγάλου Εβραίου μελετητή Μαϊμονίδη). Σε πλήρη αντίθεση, ο Ισλαμισμός θεωρεί τους μαύρους ως πλήρως ανθρώπους και τους καλωσορίζει ως νεοσύλλεκτους και μαχητές.
Ἀπό : theoccidentalobserver.net
Ἡ Πελασγική
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2025
Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση Πρέπει νά Καταστραφῇ
Aleksandr Dugin: Ξέρετε, με αυτή τη δημοσίευση του νέου δόγματος Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, παρατηρούμε και πάλι τις περίφημες ταλαντώσεις του Τραμπ μεταξύ του στρατοπέδου MAGA και των νεοσυντηρητικών — ταλαντώσεις για τις οποίες μιλάμε συνεχώς στις εκπομπές μας και τις οποίες παρακολουθούμε προσεκτικά. Και μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα: η τρέχουσα δογματική γραμμή έχει συνταχθεί ακριβώς στα πρότυπα του MAGA. Πρόκειται για την αυθεντική δογματική γραμμή «MakeAmericaGreatAgain», τη φωνή των πεπεισμένων αντιπάλων της παγκοσμιοποίησης και των σκληρών επικριτών του νεοσυντηρητικού πυρήνα — του ίδιου πυρήνα χάρη στον οποίο ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές.
Στην ουσία, αυτή η στρατηγική είναι πολύ κοντά σε αυτό που ονόμασα στο βιβλίο μου για τον Τραμπ «τάξη των μεγάλων δυνάμεων». Τώρα αυτός ο όρος ακούγεται όλο και πιο συχνά στο δημόσιο χώρο — «τάξη των μεγάλων δυνάμεων». Σημαίνει ότι ο Δυτικός κόσμος δεν θεωρεί πλέον τον εαυτό του εγγυητή της δημοκρατίας, δεν ασχολείται με τη διάδοση των φιλελεύθερων αξιών, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για όλη την ανθρωπότητα και δεν θεωρεί τον εαυτό του μέρος ενός ενιαίου χώρου με την Ευρώπη. Η Αμερική είναι πλέον μόνη της. Εξακολουθεί να επιδιώκει τη μεγαλοσύνη, την ανάπτυξη και την κυριαρχία της, αλλά ορίζει σαφώς ως έδαφος αυτής της κυριαρχίας, πρωτίστως το δυτικό ημισφαίριο, τις δύο αμερικανικές ηπείρους. Από εδώ προέρχεται και ο όρος «επικαιροποίηση του δόγματος Μονρόε». Η επικαιροποίηση είναι μια επέκταση, μια εξέλιξη ενός γεωπολιτικού σχεδίου, και αυτή η επικαιροποίηση του Τραμπ είναι, στην ουσία, η τάξη των μεγάλων δυνάμεων.
Τι λένε ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του σε αυτό το έγγραφο; Η Αμερική ενδιαφέρεται πρωτίστως για δύο ηπείρους: τη Βόρεια Αμερική (συμπεριλαμβανομένης, αν θέλετε, της Γροιλανδίας ως φυσικής συνέχειας της Αλάσκας) και ολόκληρη τη Νότια Αμερική. Αυτή είναι η ζώνη τους, την οποία διατηρούν ανεπιφύλακτα. Όσον αφορά τον υπόλοιπο κόσμο, έχει εξαφανιστεί η κύρια παγκοσμιοποιητική θέση ότι οι κύριοι στρατηγικοί αντίπαλοι είναι η Ρωσία και η Κίνα. Τέτοιες διατυπώσεις δεν υπάρχουν πλέον. Για τη Ρωσία γίνεται μάλλον ουδέτερη και ακόμη και φιλική αναφορά — ως πιθανός εταίρος. Η Κίνα θεωρείται σοβαρός οικονομικός ανταγωνιστής και συγκεκριμένη απειλή, αλλά όχι πλέον εχθρός με την παλιά έννοια. Η παρέμβαση στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής και άλλων ευρασιατικών ζωνών θα μειωθεί σχεδόν στο μηδέν. Η Αφρική έχει χαρακτηριστεί αδιάφορη, η Ινδία δεν αναφέρεται καθόλου — δηλαδή δεν θεωρείται πλέον στρατηγικός εταίρος.
Το αποτέλεσμα είναι ένας πραγματικά πολυπολικός κόσμος. Ο Τραμπ δηλώνει ανοιχτά: ναι, παραμένουμε ο μεγαλύτερος πόλος, θα διατηρήσουμε και θα εδραιώσουμε την ηγεμονία μας, αλλά θα την μειώσουμε σημαντικά. Η απόρριψη της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας ανοίγει αντικειμενικά το δρόμο σε άλλους πόλους — τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία — για πλήρη εδραίωση. Και στους υπόλοιπους ο Τραμπ απλά λέει: δεν με νοιάζει, δημιουργήστε τους δικούς σας πόλους ή μην τους δημιουργήσετε… όπως θέλετε. Φυσικά, η αμερικανική ηγεμονία αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία τις χώρες BRICS και οποιαδήποτε ενοποίηση άλλων πολιτισμών. Αυτή η συνέπεια της Δόγματος Μονρόε αποτελεί άμεση πρόκληση για όλη τη Λατινική Αμερική και θα την αναγκάσει να αναζητήσει μια κοινή στρατηγική, προκειμένου να αποτρέψει την απροκάλυπτη αμερικανική κυριαρχία στην ήπειρό της. Το ίδιο ισχύει και για την Αφρική.
Στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με μια βαθιά αντιευρωπαϊκή στρατηγική. Η ατλαντική αλληλεγγύη αναφέρεται μόνο με σαρκασμό και χλευασμό. Προτείνεται η «κατανομή του βάρους» των στρατιωτικών δαπανών στο ΝΑΤΟ: η Αμερική απαλλάσσεται από την κύρια ευθύνη για την Ευρώπη, διατηρώντας μόνο τις βασικές θέσεις. Αυτό, στην ουσία, σημαίνει το τέλος του ατλαντισμού ως τέτοιου. Η Ευρώπη είναι πλέον αναγκασμένη να σκεφτεί μόνη της και να δημιουργήσει τον δικό της πολιτισμικό πόλο.
Αυτή η δοξασία αντικατοπτρίζει ακριβώς την προσέγγιση MAGA με την οποία ο Τραμπ ήρθε στην εξουσία. Στη συνέχεια, απομακρύνθηκε σημαντικά από αυτήν: δεν εμπλέχθηκε πραγματικά στην ουκρανική σύγκρουση, την κάλυψε με ένα φύλλο συκής αντί για μια πραγματική λύση, βομβάρδισε το Ιράν, υποστήριξε σθεναρά τον Νετανιάχου — απομακρύνθηκε πολύ από το αρχικό του πρόγραμμα. Και με αυτή τη στρατηγική επιστρέφει στις ρίζες: back to MAGA. Δεν είναι τυχαίο ότι το έγγραφο προκάλεσε πραγματικό πανικό στους παγκοσμιοποιητές — τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ίδιες τις ΗΠΑ. Φωνάζουν με υστερία: ποιος το συνέταξε; Αν το πρώτο δόγμα του Τραμπ γράφτηκε από νεοσυντηρητικούς και παγκοσμιοποιητές — Pompeo, Bolton, Pence — τώρα το γράφουν οι πραγματικοί MAGA: Hicks, Vance, Miller. Το παράδειγμα έχει αλλάξει εντελώς. Είναι ένας επερχόμενος ρεαλισμός — επιθετικός, ηγεμονικός, αλλά ρεαλισμός. Η ιδέα της προώθησης των φιλελεύθερων αξιών έχει απορριφθεί μια για πάντα.
Η Αμερική μετατρέπεται σε μια συγκεκριμένη, σαφώς οριοθετημένη στρατιωτική και πολιτική δύναμη με προφανή συμφέροντα, τα οποία θα υπερασπίζεται σκληρά στο ημισφαίριό της. Όποιος βρεθεί στο δρόμο της, δεν θα έχει καλή τύχη. Αλλά οι συζητήσεις για τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχουν πια. America First — και τελεία. Αντικειμενικά, ο πολυπολικός κόσμος, για τον οποίο μιλούσε ο Πρόεδρός μας στην ομιλία του στο Μόναχο, απορρίπτοντας τις αξιώσεις του Δυτικού κόσμου για οικουμενισμό και παγκοσμιοποίηση, τώρα, στην ουσία, δηλώνεται από τον ίδιο τον Τραμπ. Άλλο θέμα είναι αν ο διάδοχός του, για παράδειγμα ο Vance, θα αντέξει αυτή την πορεία μετά τον 80χρονο Τραμπ. Ή μήπως οι νεοσυντηρητικοί θα επιστρέψουν τελικά; Προς το παρόν, αυτή είναι μια κήρυξη πολέμου — όμως όχι εναντίον μας, αλλά εναντίον της παγκόσμιας φιλελεύθερης-παγκοσμιοποιητικής ελίτ.
Παρουσιαστής: Όσον αφορά την Ουκρανία, κυκλοφορούν φήμες ότι ο Τραμπ είναι δυσαρεστημένος με το γεγονός ότι ο Ζελένσκι δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το ειρηνευτικό του σχέδιο. Ο γιος του Τραμπ υποθέτει μάλιστα ότι, με φόντο όλες τις υποθέσεις διαφθοράς, η Αμερική ενδέχεται να σταματήσει εντελώς τη συμμετοχή της στην ουκρανική σύγκρουση τους επόμενους μήνες. Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;
Aleksandr Dugin: Το σχέδιο που προωθεί τώρα ο Τραμπ είναι ακριβώς αυτό που μας ικανοποιεί. Του το εξηγήσαμε με απόλυτη σαφήνεια: τι είναι αποδεκτό για εμάς και τι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να δεχτούμε. Ωστόσο, αυτό που του εξηγήσαμε και που, όπως φαίνεται, δέχτηκε, δεν θα είναι πραγματική νίκη για εμάς. Δυστυχώς, πρόκειται για έναν ακόμη συμβιβασμό. Δεν είναι ήττα — σε καμία περίπτωση — αλλά ούτε και νίκη με την πλήρη, βαθιά έννοια του όρου.
Μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ορισμένη επιτυχία, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ταπείνωση της Δύσης, είναι σίγουρα μια προσωπική και οριστική ήττα του Ζελένσκι — αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος της Ουκρανίας ως πρότζεκτ και σίγουρα δεν είναι το τέλος της Δύσης ως πολιτισμικής δύναμης. Ο Τραμπ το κατάλαβε πολύ καλά. Κατάλαβε το βασικό: αν πραγματικά θέλει να σώσει την Ουκρανία — δηλαδή να σώσει την αντι-Ρωσία, το ρωσοφοβικό προγεφύρωμα που χτίστηκε εναντίον μας για τόσα χρόνια — πρέπει να αποδεχτεί αμέσως τις προτάσεις μας. Για τους παγκοσμιοποιητές, για τους Ευρωπαίους και, φυσικά, για τον ίδιο τον Ζελένσκι, αυτό θα είναι μια σοβαρή, οδυνηρή ήττα. Αλλά για την Ουκρανία ως τέτοια — όχι. Η Ουκρανία θα σωθεί. Και μάλιστα θα σωθεί ακριβώς με την ιδιότητα με την οποία δημιουργήθηκε: ως αντι-Ρωσία. Και την σώζει ακριβώς ο Τραμπ, θυσιάζοντας τον Ζελένσκι και μια ολόκληρη ομάδα ευρωπαίων ηλιθίων, που μέχρι τώρα δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που συμβαίνει.
Αν ο Τραμπ, έχοντας κάνει ό,τι μπορούσε, απλώς αποσυρόταν από τη σύγκρουση και την άφηνε στην Ευρώπη και την Ουκρανία — κάτι που, παρεμπιπτόντως, έχει υπαινιχθεί επανειλημμένα και έχει ακόμη και δηλώσει ανοιχτά — αυτό θα ήταν πραγματικά το ιδανικό σενάριο για εμάς. Ναι, θα έπρεπε να συνεχίσουμε να πολεμάμε — ίσως για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και με δυσκολία — αλλά τότε θα είχαμε μπροστά μας μια πραγματική προοπτική για μια πραγματική, πλήρη και μη αναστρέψιμη νίκη. Και οποιαδήποτε εκεχειρία μπορούμε να συνάψουμε τώρα είναι μόνο μια προσωρινή ανάπαυλα, και μάλιστα για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ούτε η Ουκρανία, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε καν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα λάβουν υπόψη αυτή την εκεχειρία στο μέλλον, μόλις αισθανθούν ότι έχουν και πάλι την παραμικρή ευκαιρία να την παραβιάσουν.
Παρουσιαστής: Αν ο Τραμπ αποφασίσει να ασχοληθεί με τη Βενεζουέλα, ενώ εμείς αναπτύσσουμε σχέσεις συμμαχίας με τη Βενεζουέλα, πώς θα αντιδράσει η Ρωσία;
Aleksandr Dugin: Αυτό είναι ένα περίπλοκο ζήτημα. Από τη μία πλευρά, έχουμε πράγματι συμμαχικές σχέσεις με τη Βενεζουέλα και, αν ήμασταν πιο ισχυροί, θα έπρεπε να εμπλακούμε πλήρως σε αυτή τη σύγκρουση στο πλευρό του Maduro ενάντια στην αμερικανική επιθετικότητα. Αλλά, δυστυχώς, δεν είμαστε σε αυτή την κατάσταση: όλες οι δυνάμεις μας είναι πλήρως δεσμευμένες στον πόλεμο της Ουκρανίας — όπως και στη Συρία, όπως και στο Ιράν. Μετά τη νίκη, σίγουρα θα εμπλεκόμασταν. Αλλά τώρα, δυστυχώς, είμαστε αδύναμοι.
Παρουσιαστής: Ας αρχίσουμε αυτό το μέρος της εκπομπής με τη δήλωση του ειδικού εκπροσώπου του Ρώσου προέδρου, Kirill Dmitriev. Είπε ότι οι καλύτεροι διπλωμάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Έτσι σχολίασε την είδηση από την Πολωνία ότι ο ίδιος ο Dmitriev και ο Αμερικανός επιχειρηματίας ΈλονΜασκ αποφάσισαν να χωρίσουν την Ευρώπη. Με τι σχετίζονται αυτές οι συζητήσεις για τη διαίρεση της Ευρώπης; Γιατί ο Μασκ έγινε πιο ενεργός; Είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το δημόσιο προσκήνιο για κάποιο διάστημα, αλλά τώρα ανανέωσε τη διαμάχη με την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την ελευθερία του λόγου και τους ευρωπαϊκούς νόμους. Πού οδηγούν όλα αυτά;
Aleksandr Dugin: Στην πραγματικότητα, εδώ, όπως και στην υιοθέτηση του νέου δόγματος εθνικής ασφάλειας, καθώς και στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, παρατηρούμε την ίδια γενική τάση — μια ισχυρή τάση επιστροφής στο αρχικό σχέδιο MAGA. Γιατί, όταν ο Τραμπ ήρθε στην εξουσία, ουσιαστικά κήρυξε την πλήρη επανεκκίνηση ολόκληρης της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής, και τα σχέδια MAGA όντως ξεκίνησαν. Και μετά απομακρύνθηκε πολύ σοβαρά και πολύ μακριά από αυτό. Για σχεδόν ένα χρόνο — οκτώ, εννέα μήνες — ασχολήθηκε με εντελώς διαφορετικά πράγματα: έκρυβε τις λίστες του Έπσταϊν, ξέφευγε από την τεράστια, απροσδόκητη πίεση του ισραηλινού λόμπι στην αμερικανική πολιτική, πρόδιδε τους πιστούς συντρόφους του. Δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, έπαψε να είναι MAGA. Απομακρύνθηκε από το MAGA για ένα κρίσιμο διάστημα. Και όμως, όλα ξεκίνησαν ακριβώς όπως ξεκινούν τώρα. Και τώρα επιστρέφει — επιστρέφει ο Τραμπ και, κατά συνέπεια, επιστρέφει ο Μασκ.
Γιατί ο Μασκ έλαβε σαφώς την έγκριση να προχωρήσει στην αποσυναρμολόγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην εξουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται οι «καλύτεροι διπλωμάτες» για τους οποίους μιλάμε — είναι οι υπερ-παγκοσμιοποιητές, οι απόλυτοι, αδιάλλακτοι εχθροί του Τραμπ, οι σκληρότεροι αντίπαλοι της πορείας του, των ιδεών του, της αντίληψής του για τον κόσμο και την κοινωνία. Ήδη τον περασμένο χειμώνα, τον Ιανουάριο του περασμένου έτους, πριν από σχεδόν ένα χρόνο, ο Μασκ ξεκίνησε αυτή την εκστρατεία: εναντίον του Starmer, υπέρ του AfD, εναντίον του Macron. Και στην πραγματικότητα το Twitter — το δίκτυο που έχει απαγορευτεί στη Ρωσική Ομοσπονδία — έγινε η πλατφόρμα που ενοποίησε την εθνικιστική αντιπολίτευση σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, ανυψώνοντάς την ακριβώς όπως κάποτε ο Σόρος ανύψωσε τους παγκοσμιοποιητές, αλλά μόνο σε αντίθετη κατεύθυνση. Τώρα ο Μασκ απλώς εφάρμοσε την ίδια τακτική, αλλά με αντίθετο τρόπο. Και άρχισε να το κάνει πριν από ένα χρόνο: υποστηρίζοντας το AfD, τους αντιπάλους του Starmer στη Βρετανία, την Marine Le Pen, την Meloni — όλους όσοι ήταν εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναντίον του ευρωπαϊκού κατεστημένου, υπέρ του ευρωπαϊκού εθνικισμού, αν θέλετε.
Και μετά ο ίδιος ο Μασκ απομακρύνθηκε από τη θέση του στο DOGE — την υπηρεσία για την αποτελεσματικότητα και την ορθολογικότητα του κράτους. Εν ολίγοις, χώρισε με τον Τραμπ, και παράλληλα ο Τραμπ ασχολήθηκε με εντελώς διαφορετικά θέματα, τα οποία προκάλεσαν μόνο κριτική από τον Μασκ. Αλλά ο Μασκ συγκρατήθηκε. Αρχικά άρχισε να κριτικάρει τον Τραμπ, μετά έκανε μια παύση. Και περίμενε τη στιγμή που οι διακυμάνσεις του τραμπισμού θα έμπαιναν ξανά στη φάση MAGA. Δηλαδή, είναι back to the MAGA. Με αυτό ξεκινήσαμε τη σημερινή εκπομπή: στην Αμερική βλέπουμε ότι ο Τραμπ επιστρέφει στον αρχικό του σχέδιο, στο σχέδιο Α, στο σχέδιο MAGA. Και, φυσικά, ο Μασκ συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη διαδικασία και συνεχίζει να κατακρίνει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή τη φορά είναι πολύ πιο σοβαρό. Η δεύτερη προσπάθεια για την αποσυναρμολόγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την πλευρά του MAGA, νομίζω, θα είναι πολύ πιο αποφασιστική και συνεπής. Αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από τη νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας όσο και από τη συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ουκρανική κρίση, η οποία συνεχώς ανατρέπει τα σχέδια του Τραμπ για τη διάσωση της Ουκρανίας. Τώρα έχουν συγκλίνει όλες οι συνθήκες για να προχωρήσουμε απλά στην καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κανείς δεν κρύβει πια τίποτα. Ο Μασκ λέει ανοιχτά: τέρμα η ΕΕ, ας καταστρέψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει κάθε λόγο να το κάνει: είναι υποστηρικτής ενός συντηρητικού-εθνικιστικού υψηλής τεχνολογίας σχεδίου, το οποίο οι φιλελεύθεροι στην εξουσία απλά εμποδίζουν να ζήσει και να αναπνεύσει.
Νομίζω ότι η ίδια η Αμερική, ο Τραμπ και η ομάδα του, όπου το MAGA αρχίζει να βγαίνει από το λήθαργο και να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο, έχουν πράγματι αρχίσει να διαλύουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρέπει μόνο να το χειροκροτήσουμε και, αν είναι δυνατόν, να ωθήσουμε αυτό που ήδη πέφτει. Αν είχαμε τη δύναμη και τα μέσα να επηρεάσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαι βέβαιος ότι και από τις δύο πλευρές θα μπορούσαμε να στείλουμε αυτούς τους θαυμάσιους «καλύτερους Ευρωπαίους διπλωμάτες» απλά στο κενό. Γιατί δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τίποτα πιο αηδιαστικό, άθλιο, επιθετικό, κυνικό, ψεύτικο, τοξικό, σάπιο από μέσα και που μεταδίδει αυτή τη σήψη σε όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα, από την τρέχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρουσιαστής: Και αυτό το πρόστιμο, το οποίο η εταιρεία X έλαβε σύμφωνα με τον νέο νόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν μόνο μια αφορμή για τον Μασκ να ξεκινήσει ξανά την εκστρατεία του κατά της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, όλα συνέβησαν ακριβώς μετά από εντολή του Τραμπ, καθώς συνέπεσε με τη δημοσίευση της νέας στρατηγικής.
Aleksandr Dugin: Αυτό είναι απλώς μια δικαιολογία, αλλά ταιριάζει απόλυτα με τη γενική αμφιταλάντευση της αμερικανικής πολιτικής — από το MAGA στους νεοσυντηρητικούς και πάλι πίσω στο MAGA. Πριν από ένα χρόνο, όταν στο πρόγραμμα Escalation θέσαμε ως στόχο να παρακολουθούμε προσεκτικά αυτές τις διακυμάνσεις της αμερικανικής πολιτικής, περιγράψαμε με αρκετή ακρίβεια, όπως αποδεικνύεται τώρα, τη λογική της δημιουργίας του νέου τραμπικού καθεστώτος: θα ταλαντεύεται συνεχώς μεταξύ MAGA, πλησιάζοντας το σχέδιο MAGA — τη τάξη των μεγάλων δυνάμεων — και αποκλίνοντας από αυτό. Φυσικά, δεν περίμενα ότι θα πάει τόσο μακριά, τόσο ντροπιαστικά και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, διώχνοντας όλους τους στενούς υποστηρικτές του. Αλλά ο Τραμπ είναι ένας πραγματικά απρόβλεπτος άνθρωπος. Με την ίδια ευκολία με την οποία τους διώξε, τους συγκέντρωσε ξανά. Ακριβώς όπως απαγόρευσε τα πάντα, τώρα τα επέτρεψε όλα. Η ένταση αυτών των διακυμάνσεων αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική από ό,τι προβλέπαμε, όταν διατυπώναμε υποθέσεις, αλλά η ουσία της διαδικασίας είναι ακριβώς αυτή.
Και τώρα, είμαι σίγουρος, ο Μασκ απλώς χρησιμοποίησε αυτό το πρόστιμο ως αφορμή για να ασχοληθεί ξανά με την πραγματική δουλειά. Ο Τραμπ του έδωσε σιωπηρή ευλογία για αυτό, και οι σχέσεις τους σταδιακά αποκαθίστανται. Του επέβαλαν πρόστιμο άνω των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ήδη τις πρώτες ώρες μετά από αυτό, το X — το δίκτυο του που έχει απαγορευτεί στη Ρωσική Ομοσπονδία — ανέβηκε στην πρώτη θέση σε λήψεις σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, έχει ήδη νικήσει. Έδειξε την πραγματική στάση των Ευρωπαίων απέναντι στις κυβερνήσεις τους — στην ουσία, μια σιωπηρή ψηφοφορία υπέρ ή κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, κανείς δεν υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από τους ίδιους τους Ευρωπαίους, εκτός από αυτή τη συμμορία των Βρυξελλών — ένα διεθνές σμήνος μανιακών παγκοσμιοποιητών και τον Starmer, που έχει προσχωρήσει σε αυτούς, επίσης ένας απόλυτα μανιακός. Αυτοί οι μανιακοί προσπαθούν τώρα πυρετωδώς να καταστείλουν κάθε διαφορετική άποψη στην Ευρώπη. Κυκλοφορεί τώρα ένα meme: μια φωτογραφία του Starmer με τη λεζάντα «Έχουμε πλήρη ελευθερία του λόγου. Όποιος το αμφισβητεί, θα συλληφθεί αμέσως». Αυτή είναι περίπου η γενική κατάσταση των Ευρωπαίων σήμερα. Και επειδή το X δεν λογοκρίνεται από αυτούς, προσπαθούν να καταστείλουν ακριβώς αυτόν τον τομέα της ελευθερίας. Αλλά πίσω από τον Μασκ και το δίκτυό του βρίσκεται η δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, και τώρα ο Τραμπ υποστήριξε ανοιχτά τον Μασκ. Ο Hicks τον υποστήριξε, ο Vance τον υποστήριξε. Δήλωσαν ότι η λογοκρισία της ελευθερίας του λόγου είναι άνευ προηγουμένου. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι casus belli, αφορμή για πόλεμο, για άμεση διπλωματική και πολιτική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νομίζω ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ σοβαρά. Φυσικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο Τραμπ να υπαναχωρήσει και πάλι από τη στρατηγική MAGA.
Ωστόσο, προς το παρόν παρατηρούμε μια νέα, ισχυρή στροφή πίσω στο MAGA. Όλα εξελίσσονται αυστηρά σύμφωνα με το σενάριο. Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και οι ΗΠΑ — συγκεκριμένα οι ΗΠΑ στο σύνολό τους — κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Φυσικά, οι δημοκράτες, οι φιλελεύθεροι και οι παγκοσμιοποιητές έχουν εντελώς διαφορετική άποψη. Βρίσκονται σε πανικό, σε πραγματικό τρόμο. Διαβάζω τα σχόλια του McFaul — ενός από τους πιο επικίνδυνους παγκοσμιοποιητές και αρχιτέκτονες της πολιτικής για τη Ρωσία και την Ουκρανία: είναι απλά τρομοκρατικές, εξτρεμιστικές εκκλήσεις για την ανατροπή της εξουσίας στη Ρωσία, για την αλλαγή του καθεστώτος και ούτω καθεξής. Ο πρώην πρέσβης, δημοκράτης, παγκοσμιοποιητής — είναι απλά σε υστερία: τι συμβαίνει, αντί να πολεμάμε τη Ρωσία και την Κίνα, πολεμάμε τους κύριους συμμάχους μας στην Ευρώπη! Ο πανικός είναι απόλυτος — τόσο στην Ευρώπη όσο και μεταξύ των Αμερικανών παγκοσμιοποιητών.
Σε αυτό το κλίμα βρισκόμαστε τώρα. Και θα μπορούσαμε να χαρούμε για όλα όσα συμβαίνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν υπήρχε ένα εξαιρετικά προβληματικό για εμάς σημείο — το ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία που προωθεί ο Τραμπ. Δεν το κάνει από κακία, απλά έχει το δικό του πρόγραμμα, το δικό του όραμα για τον κόσμο. Πράγματι, έχει αφαιρέσει τη Ρωσία από τη λίστα των κύριων εχθρών και υποκειμένων μίσους. Δεν είμαστε ουσιαστικά σημαντικοί για αυτόν, έχει άλλες προτεραιότητες. Και σε αυτό διαφέρει ριζικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, αντίθετα, προετοιμάζεται ανοιχτά για πόλεμο εναντίον μας. Αποδεικνύεται ότι στο στρατόπεδο των αντιπάλων μας — ας το πούμε προσεκτικά — και των εχθρών μας έχει επέλθει μια πραγματική διάσπαση. Και αν είχαμε τα απαραίτητα μέσα, τις απαραίτητες δυνάμεις για να συμμετάσχουμε ενεργά σε αυτή τη διαδικασία, είμαι πεπεισμένος ότι η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η συμβολή στη διάλυσή της, θα πρέπει να γίνει ο κύριος στόχος της εξωτερικής μας πολιτικής στην ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Γιατί η ταπείνωση που υπέστημεν από την Ευρωπαϊκή Ένωση — όχι από τους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά από αυτή την κατασκευή των Βρυξελλών — είναι αδύνατο να συγχωρεθεί. Σκοπεύουν να πολεμήσουν εναντίον μας, χρηματοδοτούν, οπλίζουν και υποστηρίζουν ηθικά και πολιτικά τους εχθρούς μας. Είναι απλά εχθροί. Πρέπει να ονομάζουμε τα πράγματα με το όνομά τους: η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εχθρός. Πρέπει να καταστραφεί.
Και βλέπουμε ότι οι ΗΠΑ σήμερα — συγκεκριμένα οι MAGA-τραμπιστές — έχουν πράγματι αρχίσει την εξάλειψή της. Όλοι φώναξαν αμέσως: κοιτάξτε, είναι μαζί με τον Πούτιν! Νομίζω ότι μας θεωρούν καλύτερους από ό,τι είμαστε στην πραγματικότητα. Αν είχαμε τέτοιες δυνατότητες — ανώνυμους εκπροσώπους σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που μοιράζουν μπισκότα και υποστηρίζουν όλους όσοι είναι έτοιμοι να καταστρέψουν αυτή την κατασκευή — θα μπορούσαμε να αποκαταστήσουμε τις εξαιρετικές σχέσεις με τη νέα Ευρώπη: την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των παραδόσεων, την πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία, με τον πολιτισμό και τα συμφέροντά της. Δεν είναι σίγουρο ότι θα γινόταν αμέσως φίλη μας — πολύ αμφιβάλλω — αλλά πρέπει να καταστρέψουμε την παθολογία που είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να καταστραφεί.
Παρουσιαστής: Οι συνάδελφοι υποδεικνύουν ότι ο McFaul δεν περιλαμβάνεται σε καμία λίστα...
Aleksandr Dugin: Αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ κακό. Είναι πραγματικά κακό, γιατί τέτοιοι τύποι προκαλούν τεράστια ζημιά στη χώρα μας — τόσο διπλωματική όσο και πολιτική. Προσβάλλουν συνεχώς τον πρόεδρό μας, ξεσηκώνουν και προκαλούν εναντίον μας τόσο το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο όσο και τις κοινωνίες της Ευρώπης και της Αμερικής. Φυσικά, ήμουν απολύτως βέβαιος ότι θα ήταν σε αυτή τη λίστα. Παρακολουθώ προσεκτικά τις δηλώσεις του και για μένα αυτό είναι απλά εκπληκτικό. Ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν εκεί, μαζί με τον Σόρος ή τον τρομοκράτη Lindsay Graham, ο οποίος έχει κηρυχθεί παράνομος στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Εδώ επίσης έχουμε κάποια κενά. Καλά κάνατε που το διορθώσατε. Πρέπει οπωσδήποτε να το λάβουμε υπόψη.
Παρουσιαστής: Και τώρα και οι ακροατές μας συμμετείχαν στη συζήτηση. Ένας από αυτούς πρόλαβε να θέσει το θέμα: «Από ποια χώρα θα ξεκινήσει η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή θα υπάρξει ντόμινο;»
Aleksandr Dugin: Τώρα εμφανίστηκε ένας υπέροχος όρος — EUREXIT, δηλαδή η ίδια η Ευρώπη αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποχωρεί κάποια μεμονωμένη χώρα, αλλά αποχωρεί όλη η Ευρώπη, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι καθόλου Ευρώπη. Είναι ένα τεχνητό, ανώμαλο τέρας, που στέρησε την πραγματική κυριαρχία από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό το φαινόμενο πρέπει να καταστραφεί εντελώς.
Και ο EUREXIT, μου φαίνεται, είναι η πιο σωστή και ακριβής προσέγγιση. Θυμηθείτε πώς έλεγαν οι Μπολσεβίκοι: δεν έχει σημασία από ποια χώρα θα ξεκινήσει η παγκόσμια επανάσταση, το σημαντικό είναι να ξεκινήσει, να τραβήξει το νήμα εκεί όπου δεν είναι καλά τοποθετημένο, και μετά η διαδικασία θα προχωρήσει από μόνη της. Βέβαια, η πρόβλεψή τους δεν επαληθεύτηκε — όπου και αν ξεκίνησαν, η παγκόσμια επανάσταση δεν πραγματοποιήθηκε. Αλλά στην περίπτωση του EUREXIT αυτό είναι απολύτως εφικτό.
Όποιος και αν αποχωρήσει τώρα — η μικρή Δανία ή κάποιος άλλος, για να μην πούμε για μια μεγάλη χώρα όπως η Γαλλία, αν η Marine Le Pen έρθει στην εξουσία (και το υπόσχεται ανοιχτά σε όλους) ή αν το AfD ρίξει την κυβέρνηση του Merz (και οι δυνάμεις τους αυξάνονται ραγδαία), — όποια χώρα, μεγάλη ή μικρή, αποχωρήσει σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπό τις τρέχουσες συνθήκες — αυτό θα είναι το EUREXIT. Όλα. Τέλος.
Αν και, για παράδειγμα, η Ουγγαρία και η Σλοβακία ας παραμείνουν μέσα μέχρι το τέλος — ακολουθούν απολύτως σωστή πολιτική και είναι καλύτερα να εργάζονται από μέσα παρά από έξω. Αλλά οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός από αυτές τις δύο, αν αρχίσει να αποχωρεί — ακόμα και από την Ανατολική Ευρώπη (και εκεί τους θεωρούν ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας, απλά τους περιφρονούν, για την «παλιά Ευρώπη» είναι σκουπίδια, όχι άνθρωποι, εκτός, φυσικά, από τους Βαλτικούς Ατλαντιστές, που δεν θα αποχωρήσουν ποτέ), — λοιπόν, αν αποχωρήσει έστω και μία σοβαρή, μεγάλη χώρα, αυτό θα είναι η αρχή του τέλους.
Δεν έχει σημασία από πού ακριβώς θα ξεκινήσει η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σημασία έχει μόνο ένα πράγμα — να ξεκινήσει. Γιατί τότε η παγκόσμια συντηρητική επανάσταση θα νικήσει πραγματικά και στο δυτικό τμήμα της ευρασιατικής ηπείρου.
Παρουσιαστής: Ταυτόχρονα, όμως, μόλις αναφέρθηκε η Γερμανία. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, σχεδόν το 70% των Γερμανών είναι δυσαρεστημένοι με το έργο της σημερινής κυβέρνησης. Οι αρνητικές αξιολογήσεις του Merz σπάνε επίσης όλα τα ρεκόρ. Σε αυτό το πλαίσιο, ξεκινούν οι διαδικασίες μετονομασίας των οδών με σοβιετικά ονόματα: καταργείται η οδός Λένιν, καθώς και άλλες οδοί που συνδέονται με Γερμανούς κομμουνιστές ηγέτες που δραστηριοποιήθηκαν στο έδαφος της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Όλοι καταλαβαίνουμε πολύ καλά πώς συνήθως καταλήγει μια τέτοια διαδικασία μετονομασίας οδών. Γιατί ακριβώς τώρα η Γερμανία αποφάσισε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο;
Aleksandr Dugin: Μου φαίνεται ότι αυτό είναι ένα αδιέξοδο. Για να προετοιμάσουν τη Γερμανία — και ολόκληρη την Ευρώπη — για τον πόλεμο, είναι απολύτως αδύνατο να το κάνουν μόνο με τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Θα πρέπει να επιστρέψουν στον εθνικισμό. Και οι ίδιοι, σύμφωνα με την τρέχουσα ιδεολογία τους, είναι ριζοσπάστες, θεμελιώδεις αντίπαλοι κάθε εθνικισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα παράδοξο: ο φιλελεύθερος φασισμός, ο φιλελεύθερος ναζισμός, που χτίζουν τώρα σε όλη την Ευρώπη, αυτοπεριορίζεται και αυτοπαράλυεται.
Θέλουν να αναγκάσουν την κοινωνία τους να μας μισεί στο όνομα των γκέι παρελάσεων, στο όνομα των νέων εκατομμυρίων βρώμικων μεταναστών, τους οποίους εισάγουν συνειδητά χωρίς καμία οικονομική σκοπιμότητα — μόνο και μόνο για να διαλύσουν, να διαλύσουν τον αυτόχθονο πληθυσμό. Η Ευρώπη έχει ήδη μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Και παράλληλα θέλουν να ανεβάσουν το μαχητικό πνεύμα σε αυτή την κοινωνία. Για ένα πραγματικό μαχητικό πνεύμα χρειάζεται μια ιδεολογία κινητοποίησης — ακόμα και αν είναι ακραία εθνικιστική, ακόμα και αν είναι ανοιχτά φασιστική. Και προσπαθούν να το καλύψουν με τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ένα αποκλείει απολύτως το άλλο.
Δεν μπορούν να κινητοποιήσουν μια κοινωνία την οποία ταυτόχρονα διαλύουν. Δεν μπορούν να της εμφυσήσουν ρεβανσιστικό, εθνικιστικό, ναζιστικό πνεύμα, αν ταυτόχρονα καταστρέφουν όλες τις μορφές συλλογικής ταυτότητας, καταριώντας συνεχώς όχι μόνο την ιστορία μας, αλλά και τη δική τους. Πρόκειται για δύο αμοιβαία αποκλειόμενους στόχους. Αν προσπαθήσουν να επιτύχουν και τους δύο ταυτόχρονα, κανένας από τους δύο δεν θα επιτευχθεί. Ο φιλελευθερισμός θα σαπίσει τελικά, ενώ ο φασισμός δεν θα επιτευχθεί ποτέ.
Γι' αυτό, μου φαίνεται, σήμερα έχουν μπλοκάρει τους βασικούς τους άξονες. Πρέπει ταυτόχρονα να διατηρήσουν τον παγκοσμιοποίηση και τον φιλελευθερισμό και να κινητοποιήσουν την κοινωνία για πόλεμο εναντίον μας. Αυτό το έργο είναι αντικειμενικά ανέφικτο. Ή το ένα ή το άλλο. Για το πρώτο δεν είναι πλέον ικανοί, για το δεύτερο δεν είναι έτοιμοι.
Γι' αυτό και βλέπω εδώ λόγους για έναν ορισμένο, και ίσως σοβαρό, οπτιμισμό. Αν συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν τώρα — ο Μακρόν θα μαλώνει με την Κίνα, η Κάγια Κάλλας θα καταστρέφει τις συμφωνίες εκεχειρίας και ούτω καθεξής — αυτό μόνο ενισχύει τις θέσεις μας και μας δίνει όλο και περισσότερους λόγους για έναν πραγματικό, βαθύ οπτιμισμό.
Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος
Ἀπό ἐδῶ
Ἡ Πελασγική
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
