« χαῖρε, Ἀλήθεια κυδρή· πρόθανες γάρ ἐμοῖο»

Τελικῶς,πολύ ὁρθῶς ἔκανε ὁ Ἄξελ καί ἐπέλεξε τήν Ἰθάκη γιά νά ἀνακοινώσῃ τίς πολιτικάντηκες μπαροῦφες του. Διότι δέν μποροῦσε νά βρῇ πιό χαρακτηριστικό πρόσωπο ἀπό αὐτό τοῦ ὀμηρικοῦ ἤρωος Ὀδυσσέως,πού νά τοῦ ταιριάζῃ τόσο ἀπόλυτα !

Ναί,ὅντως ὁ Ὀδυσσεύς θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ Τσίπρας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἕνα πονηρό,δόλιο,ψεύτης,πανοῦργο,ἀνόσιο ἄτομο πού ἐκμεταλεύτηκε στό ἔπακρον τίς καταστάσεις καί τίς συνθῆκες πού ἐδημιουργήθησαν στόν πόλεμο κατά τῆς Τροίας, γιά νά κατατάξῃ τόν ἑαυτόν του στούς ἤρωες...

Ὕπουλος καθώς ἦταν,μέ μεγάλη πανουργία ἔβγαλε ἀπό τήν μέση τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού θά μποροῦσαν συγκρινόμενα μαζύ του ν'ἀποδείξουν πόσο λίγος ἦταν ! Ἔτσι βγῆκε ἀπό τήν μέση ὁ Παλαμήδης ( ἐφευρέτης,στρατιωτικός,ἐποποιός,ἀλλά καί μέγας φιλόσοφος) :

Τα γράμματα π, φ και χ ή το α, β, γ, δ, ε, ι, κ, λ, μ, ν, ο, π, ρ, σ, τ, υ. Μάλιστα ο Οδυσσέας χλευάζοντάς τον ( θα αναφέρουμε πιο κάτω τον λόγο αυτής της αντιπάθειας του ήρωα προς τον Παλαμήδη), του έλεγε να μην καυχάται που βρήκε το Υ, διότι αυτό το σχηματίζουν και οι Γέρανοι όταν πετάνε. Από αυτή τον σχολιασμό του Οδυσσέα ονομάζονται οι Γέρανοι « όρνεα του Παλαμήδους». ( Ωγυγίας Μέρος ΣΤ’, Βιβλ. Γ’ κεφ. Β’) . ἀπό ἐδῶ

«…πέραν δὲ τοῦ Νεμείου Διὸς Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός, εἰ δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν ἐς τοῦτον τὸν ναόν…» ( Παυσανίου Περιήγησις, Κορινθιακά, κεφ. 20 παρ. 2 ) ἀπό ἐδῶ

 « ο Παλαμήδης έγινε και άριστος εποποιός και φιλόσοφος ευφυέστατος! Μάλιστα λέγεται πως άφησε πολλά ποιήματα τα οποία όμως εξαφάνισαν είτε ο Αγαμέμνων είτε ακόμη και ο ίδιος ο Όμηρος, «… και δια τούτον δεν αναφέρει λόγον περί αυτού, επειδή αν ανέφερε τον Παλαμήδη, δεν εδύνατο να πλάση την Οδύσσειαν…» (Ωγυγίας Μέρος ΣΤ’, Βιβλ. Γ’ κεφ. Β’),ἀπό ἐδῶ.

Ἡ ζήλεια καί τό μῖσος τοῦ Ὀδυσσέως κατά τοῦ Παλαμήδους,ἔχει ἀρχή ἀπό τήν Ἰθάκη ἀκόμη,ὅταν ὁ πρῶτος μή θέλοντας νά πάῃ στήν ἐκστρατεία ἔκανε τόν τρελό. Ποιός ἀπέδειξε τήν ψεύτικη τρέλα του; Μά ὁ Παλαμήδης :

«… ὁ δὲ οὐ βουλόμενος στρατεύεσθαι προσποιεῖται μανίαν. Παλαμήδης δὲ ὁ Ναυπλίου ἤλεγξε τὴν μανίαν ψευδῆ, καὶ προσποιησαμένῳ μεμηνέναι παρηκολούθει· ἁρπάσας δὲ Τηλέμαχον ἐκ τοῦ κόλπου τῆς Πηνελόπης ὡς κτενῶν ἐξιφούλκει. Ὀδυσσεὺς δὲ περὶ τοῦ παιδὸς εὐλαβηθεὶς ὡμολόγησε τὴν προσποίητον μανίαν καὶ στρατεύεται…» Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Επιτομή, κεφ. 3, παρ. 7   ἀπό ἐδῶ

« ...Ο Οδυσσέας που είχε σταλεί από τον Αγαμέμνονα στην Θράκη προς ανεύρεση τροφών, επέστρεψε άπρακτος, κάτι που έκανε τον Παλαμήδη να τον χαρακτηρίζει ως ανάξιο. Μάλιστα ανέλαβε την πρωτοβουλία να πάει εκείνος να βρει τροφές, κάτι που πραγματικά και επέτυχε με αποτέλεσμα να προκαλέσει την μεγαλύτερη απέχθεια και μίσος για το πρόσωπό του εκ’ μέρους του Οδυσσέα. Ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι»!

Η αίσια αυτή επιχείρηση του Παλαμήδη εννοείται πως αύξησε την ήδη υψηλή εκτίμηση που του είχαν οι Έλληνες, ο οποίος, όχι για έναν, αλλά για πολλούς λόγους εκτιμάτο, αλλά έδωσε και «τροφή» στα μικρόψυχα αισθήματα του Οδυσσέα ο οποίος πήγε στον Αγαμέμνονα και άρχισε να τον διαβάλει: «…λέγει προς τον Αγαμέμνονα, ότι ο Παλαμήδης πείθει τους Έλληνες, να κηρύξωσιν Αρχιστράτηγον τον Αχιλλέα. Επίστευσε τοίνυν ο Αγαμέμνων, επειδή ο Αχιλλεύς και Παλαμήδης ήσαν φίλοι, και μάλιστα τότε δεν ήσαν εκεί, αλλ’ επόρθουν τας πέριξ πόλεις, πεμφθέντες υπό του Αγαμέμνονος. Τότε επόρθησαν είκοσι τρείς πόλεις, και έλαβον άπειρα λάφυρα και αιχμαλώτους, και την Βρισηίδα και Χρυσηίδα…». (Ωγυγίας Μέρος ΣΤ’, Βιβλ. Γ’ κεφ. Β’) .

Τότε στήθηκε το άνομο σχέδιο των Οδυσσέα-Αγαμέμνονα,οι οποίοι έπιασαν αιχμάλωτο έναν Τρώα , που  μετέφερε χρήματα προς τον Σαρπηδώνα που ήταν σύμμαχος του Πριάμου, και τον αναγκάζουν να γράψει μια πλαστή επιστολή, η οποία υποτίθεται είχε σταλεί από τον Πρίαμο προς τον Παλαμήδη, και αναφερόταν στην συμφωνία εκείνου με τον γιό του Ναυπλίου, περί προδοσίας των Ελλήνων εκ μέρους του. Την επιστολή συνόδευαν και τα χρήματα ώστε να φαίνεται ακόμη πιο πειστική η απάτη!!! Στην συνέχεια σκοτώνουν τον Τρώα και πείθουν με δώρα τον δούλο του Παλαμήδη να πάρει την επιστολή και τα χρήματα και να τα κρύψει στην σκηνή του ήρωα. Και αφού τα έκαναν όλα αυτά κατά το σχέδιο, συγκαλούν την εκκλησία των ηγετών της εκστρατείας και  «αποκαλύπτουν» την προδοσία.

Όταν πράγματι επέστρεψε ο Παλαμήδης τους είπε πως δεν έχουν ανάγκη τις πολιορκητικές μηχανές αφού είχαν τους δυο Αίαντες οι οποίοι ήσαν από μόνοι τους αρκετοί για την πολιορκία. Και σαν τον ρώτησαν για το θέμα της προδοσίας, ο γιός του Ναυπλίου στο άκουσμα αυτό μένει ενεός!!! Στην συνέχεια και αφού έχει συνέλθει από το πρώτο σοκ, έξω φρενών αλλά και με έκδηλη την απορία, πώς μπορεί να έχει ειπωθεί και από ποιους τέτοιο πράγμα, διατράνωνε την αθωότητά του που όμως δεν μπορούσε να αποδειχτεί.  Τότε ο Οδυσσέας παίζοντας «θέατρο»  ότι δήθεν απέκλειε μια τέτοια περίπτωση προδοσίας εκ μέρους του Παλαμήδη και εκείνος είναι απόλυτα αθώος, είπε πως με έναν τρόπο μόνο θα  αποδειχθεί η συκοφαντία εις βάρος του. Να πάνε να ψάξουν στην σκηνή του. Όταν λοιπόν πήγαν εκεί και βρήκαν τα στοιχεία της «προδοσίας» ( επιστολή- χρήματα), αλλά και με την «μαρτυρία» του εξαγορασμένου από τους Οδυσσέα-Αγαμέμνονα, δούλου, του Παλαμήδη η καταδίκη για προδοσία του ήρωα, ήταν πια μονόδρομος… Έτσι καταδικάστηκε στον δια λιθοβολισμού θάνατον!!! » ἀπό ἐδῶ

Ο δε Παλαμήδης ούτε δειλίαν έδειξεν, ούτε λύπην, ούτε παρεκάλεσεν, αλλά λιθαζόμενος έλεγε:« χαῖρε, Ἀλήθεια κυδρή· πρόθανες γάρ ἐμοῖο»Τζέτζης Ἰωάννης στιχ.385,(Ωγυγίας Μέρος ΣΤ’, Βιβλ. Γ’ κεφ. Β’) .ἀπό ἐδῶ

Βεβαίως ἡ ἀλήθεια πέθανε πρό αὐτοῦ,ὅπως εἶπε ὁ Παλαμήδης,ἀλλά γιά τόν θάνατόν της πάντα κάποιοι εὐθύνονται καί στήν προκειμένη περίπτωσιν ἦσαν οἱ πολιτικάντηδες τῆς ἐποχῆς, ὁ Ὀδυσσεύς καί ὁ Ἀγαμέμνων. Τήν ἀλήθεια πού τόσο αἰσχρῶς, θανατώνουν, μέχρι σήμερα, οἱ πολιτικάντηδες πού τυγχάνει νά εἶναι καί οἱ ἐξουσιαστές τῆς δυστυχίας μας ! 

« …Ο Αίας,πεσών επί το σώμα του Παλαμήδους και εναγκαλισάμενος αυτό περιπαθώς, έκλαυσε πικρώς και οδυνηρώς, στενάζων και ολολύζων, και κατασπαράττων την κόμην αυτού. Έπειτα δε αφ’ ού το εκήδευσεν εντίμως, εκόμισεν αυτό εις την Λέσβον, και το έθαψεν εις το όρος της Μεθύμνης, Λαπέτυμνον καλούμενον, ένθα ετίμησαν αυτόν ως Ήρωα οι εγχώριοι, κτίσαντες και ιερόν αυτού. Ο δε Τζέτζης εποίησε το εξής επίγραμμα. «Κείμαι δη Παλαμήδης Ναυπλιάδης Μεθύμνη Αντ’ ευεργεσίης λαϊνέη νιφάδι» (Ωγυγίας Μέρος ΣΤ’, Βιβλ. Γ’ κεφ. Β’) .ἀπό ἐδῶ

Ἀλλά καί τόν μεγάλο ἤρωα καί πρωταγωνσιτή τοῦ πολέμου τῆς Τροίας τόν Ἀργεῖο Διομήδη πῆγε να τόν βγάλῃ ἀπ' τήν μέση.

« Όταν τον έστειλαν μαζί με τον Οδυσσέα, να κλέψουν το Παλλάδιο της Αθηνάς ξεγέλασε τον Οδυσσέα και μπήκε μόνος και το αφαίρεσε λέγοντας στον Οδυσσέα ότι αυτό δεν ήταν το γνήσιο, επειδή γνώριζε πολύ καλά την ματαιοδοξία και την πανουργία του Ιθακήσιου βασιλιά. Καθώς γυρνούσαν όμως στις ελληνικές γραμμές ο Οδυσσέας αναγνώρισε από κάποια σημεία πως το Παλλάδιο ήταν το αληθινό και τότε τράβηξε το ξίφος του για να τον σκοτώσει και να πάρει αυτός το Παλλάδιο να το φέρει στους Έλληνες. Ο Διομήδης όμως που κατάλαβε τι πάει να κάνει ο Οδυσσέας έβγαλε και εκείνος το ξίφος του όχι για να τον σκοτώσει αλλά να τον αναγκάσει να προπορεύεται και έτσι με την απειλή του ξίφους και κατά κάποιο τρόπο γελοιοποιώντας τον, έφερε τον Οδυσσέα μέχρι το στρατόπεδο. Από αυτό το χαρακτηριστικό επεισόδιο έχει βγει και η γνωστή φράση «Διομήδειος ανάγκη» ἀπό ἐδῶ

Ἀκόμη καί τήν πιστή Πηνελόπη,τήν φουκαριάρα πού τόν περίμενε 20 χρόνια,μετά τήν ἐπάνοδό του στήν Ἰθάκη,τήν ἔστειλε στόν πατέρα της : Ἀπολλοδώρου βιβλιοθήκη,Ἐπιτομή κεφ.7,παραγρ.38 : « τινές δὲ Πηνελόπην ὑπό Ἀντινόου φθαρεῖσαν λέγουσιν ὑπό Ὀδυσσέως πρός τόν πατέρα Ἰκάριον ἀποσταλῆναι»

Ἀλλά καί ὁ Παυσανίας τό γράφει,στά Ἀρκαδικά κεφ.12,παραγρ.6: «...Πηνελόπην φησίν ὑπ' Ὀδυσσέως καταγνωσθεῖσαν ὡς ἐπισπαστούς ἐσαγάγοιτο ἐς τόν οἶκον, καί ἀποπεμφθεῖσαν ὑπ' αὐτοῦ, τό μέν παραυτίκα ἐς Λακεδαίμονα ἀπελθεῖν, χρόνῳ δέ ὕστερον ἐκ τῆς Σπάρτης ἐς Μαντίνειαν μετοικῆσαι, καί οἱ τοῦ βίου τήν τελευτήν ἐνταῦθα συμβῆναι». 

Τί νά πῇ κανείς γιά τόν ὑπερτιμημένο Ὀδυσσέα; Ἕναν Ὀδυσσέα πού ἐπί 20 χρόνια τριγυρνοῦσε τίς θάλασσες γιά νά βρῇ τήν πατρίδα του,ἀλλά καλοπερνοῦσε μέ τίς κυρίες πού τύχαινε στό διάβα του,ὅμως.  Τέλος,αὐτός κατέληξε νά εἶναι ὁ μέγας ἤρως καί νά τόν γνωρίζουν οἱ πάντες,ἔτσι. Νά τολμήσω νά ἐρωτήσω ποιός γνωρίζει τόν Παλαμήδη ἤ τόν μεγάλο μαχητή καί κύριον πρωταγωνιστή τοῦ τρωϊκοῦ πολέμου,Διομήδη (μέχρι τήν Ἀφροδίτη καί τόν ἴδιο τόν θεό τοῦ πολέμου, Ἄρη,τραυμάτισε !) ; Ὄχι,δέν τό κάνω διότι γνωρίζω τήν ἀπάντησιν. Πάντως ὁ δολοπλόκος,πανοῦργος,δόλιος,κενόδοξος,ματαιόδοξος Ὀδυσσεύς εἶναι πασίγνωστος καί ὑμνεῖται ! 

Συμπερασματικῶς : ὁ Τσιπρά,ὁ Ἄξελ πού μᾶς ἄρχει,ἕνα τέτοιο πρᾶγμα εἶναι ὅπως ἦταν καί ὁ παπανδρέας (εἴπαμε,τυχαίως ἦταν τό ἴνδαλμά του; ). Καί γι'αὐτό τίμησε δεόντως καί τήν πατρίδα τοῦ Ὀδυσσέως,τήν Ἰθάκη,ἀπ'ὅπου παρουσίασε τήν ἐπαίσχυντο καί προδοτική του διακυβέρνησιν ὡς τήν ἐπιτυχημενη καί ὠφελήσασα τήν Ἑλλάδα στά 3 τελευταῖα χρόνια ! Ποιός νά πῇ,ἀλλά καί σέ ποιόν,τό πόσο αἰσχρά προδοτικός εἶναι ὁ ἕως σήμερα ῥόλος του,μέ πρῶτο καί μεγάλο θῦμα τήν Μακεδονία μας ...

Πολύ ὀρθῶς λοιπόν ἔκανε ὅτι ἔκανε ἀπό ἐκεῖνο τό συμβολικό μέρος,τήν Ἰθάκη. Ἀλλά,προφανῶς πολλοί θά ἀντιδράσουν διαβάζοντας μία τέτοια ἄποψιν,ἀλλά τί ἄλλο μπορῶ νά πῶ γιά νά τούς πείσω γιά τό ὀρθόν αὐτῆς ; Βλέπεις,εἶναι καί αὐτά τά ...ψιλά γράμματα τῆς Ἱστορίας πού ἐλάχιστοι μπαίνουν στόν κόπο μιᾶς ἀναγνώσεώς τους...

* Κυδρός,-ά,-όν (κῦδος)=κυδάλιμος,ἔνδοξος,ἐπιφανής,εὐγενής,ὑπερήφανος,μεγαλοπρεπής,θυμοειδής (λεξικόν Σταματάκου)

Ἡ Πελασγική