Ἡ ἡθική κατάπτωσις τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ ἔχει αὐτουργό

Ο εβραϊκός εκπρόσωπος Oliver Barrett IV κρατά τον Σταυρό της στα χέρια του. Ο Σταυρός της λάμπει πάνω στό γυμνό στήθος της. '

Ἑβραϊκό, σημαίνει « δέν χρειάζεται νά πῇς συγγνώμη ΠΟΤΕ »

Η μέρα που ο δυτικός πολιτισμός έχασε την παρθενιά του 

Υπότιτλος: Πώς το Love Story (1970)  επαναπροσδιόρισε σιωπηλά το σεξ, την πίστη και την ηθική εξουσία μέσω του συμβολισμού

Ἴσα πού μπορεῖς νά τό καταλάβῃς. Στούς περισσότερους διέφυγε. Ἀλλά ὑπάρχει.

Στην ταινία Love Story (1970), η Jenny Cavilleri, μια καθολική κοπέλα, ξαπλώνει γυμνή στο κρεβάτι με τον  Oliver Barrett IV , τον κληρονόμο μιας πλούσιας προτεσταντικής οικογένειας στην Ανατολική Ακτή.  Μια βουβή εικόνα -- ένας σταυρός πάνω σε γυμνό δέρμα -- μιλάει πιο δυνατά από οποιονδήποτε μονόλογο. Δεν είναι απλώς μια προσωπική στιγμή. Είναι μια πολιτιστική ιεροτελεστία.

από τον George Steppen *  ( henrymakow.com)

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το Love Story είναι απλώς ένα δακρύβρεχτο ρομαντικό κλασικό μυθιστόρημα. Δεν είναι.

Κάτω από τα βιολιά και τη χιονόπτωση κρύβεται κάτι βαθύτερο -- μια τελετή ήπιας δύναμης μεταμφιεσμένη σε ρομαντισμό. Αυτή η μία εικόνα σήμαινε κάτι.

Δεν επρόκειτο απλώς για μια ερωτική σκηνή. Ήταν η συμβολική υποταγή της καθολικής αρετής σε μια νέα πολιτιστική δύναμη -- μια δύναμη που θα ξαναέγραφε την ηθική μέσω του κινηματογράφου, όχι των γραφών.

Αυτό που πρόκειται να διαβάσετε δεν είναι κριτική κινηματογράφου. Είναι μια αποκωδικοποίηση.

............. Σε μια στιγμή ηρεμίας εκείνου του υπέροχου απογεύματος, σε μια από εκείνες τις στιγμές που όλα και τίποτα δεν είναι σχετικά, άγγιξα τον μικρό σταυρό και ρώτησα τι θα είχε να πει ο ιερέας της για το ότι ήμασταν μαζί στο κρεβάτι, και ούτω καθεξής. Απάντησε ότι δεν είχε ιερέα.

«Δεν είσαι καλό Καθολικό κορίτσι;» ρώτησα.

«Λοιπόν, είμαι κορίτσι», είπε. «Και είμαι καλή.»

Με κοίταξε για επιβεβαίωση και χαμογέλασα. Μου χαμογέλασε κι εκείνη.

«Άρα αυτό είναι δύο στα τρία.»

Τη ρώτησα τότε γιατί ο σταυρός. Μου εξήγησε ότι ήταν της μητέρας της· τον φορούσε για συναισθηματικούς λόγους, όχι για θρησκευτικούς. Η συζήτηση επέστρεψε στους δικούς μας.(από το Κεφάλαιο 5, της ταινίας)

Αυτή η ήρεμη σκηνή -- ένα Καθολικό κορίτσι που φοράει σταυρό, ξαπλωμένο γυμνό δίπλα σε έναν Προτεστάντη άνδρα -- ήταν κάτι περισσότερο από μια ερωτική σκηνή. Ήταν μια προσεκτικά φτιαγμένη εικόνα, που μετέδιδε ένα μήνυμα σε εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς να χρειάζεται να το πουν δυνατά. Το μήνυμα; Ότι οι παραδοσιακές αξίες -- η σεξουαλική σεμνότητα, ο θρησκευτικός συμβολισμός και η ηθική αυτοσυγκράτηση -- δεν θα διαφυλάσσονταν πλέον από εκκλησίες ή γονείς, αλλά από στούντιο, σενάρια και οθόνες. Ότι η εξουσία να ορίζει την αγάπη, την αμαρτία και την αρετή είχε αλλάξει χέρια.

Πίσω ἀπό τήν κουρτίνα. 

Ποιος διαμόρφωσε αυτόν τον μύθο; Erich Segal (συγγραφέας) -- Εβραίος

Arthur Hiller (σκηνοθέτης) -- Εβραίος

Στελέχη της Paramount -- Εβραίοι

Το ίδιο το μυθιστόρημα; Ένα στρατηγικό προϊόν μάρκετινγκ

Δεν πρόκειται για εθνικότητα. Πρόκειται για τον έλεγχο της αφήγησης. Οι ιστορίες διαμορφώνουν την ηθική. Και από τη στιγμή που κατέχεις την αφήγηση, κατέχεις και τον πολιτισμό.

2025: Η Κληρονομιά μιας Σκηνής

Πενήντα χρόνια αργότερα:  Το περιστασιακό σεξ είναι αναμενόμενο Η θρησκεία χλευάζεται

Τα καθολικά κορίτσια απαιτούν παράσταση στην κρεβατοκάμαρα, όχι γαμήλιους όρκους

Η κατάκτηση δεν έγινε με βία. Κερδήθηκε με κάμερες, σενάρια και παρτιτούρες.

Μας αποπλάνησαν -- και μας είπαν ότι ήταν έρωτας.

Ανακτώντας τον Συμβολισμό, Ανακατασκευάζοντας τη Διάκριση

Αυτό δεν είναι κάλεσμα για λογοκρισία. Είναι κάλεσμα για διάκριση.

Πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε τον πολιτιστικό συμβολισμό με τον τρόπο που οι πρόγονοί μας διαβάζουν τις παραβολές. Γιατί αν δεν το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να συγχέουμε την αισθητική κατάκτηση με τη συναισθηματική κάθαρση.

Το Love Story δεν ήταν απλώς η ιστορία ενός κοριτσιού που πέθανε - ήταν η ιστορία μιας αρετής που αποπλανήθηκε, μιας κουλτούρας που ξαναγράφτηκε και ενός κοινού που ήταν πολύ μαγεμένο από τα βιολιά για να το προσέξει.

Ο πόλεμος για την αρετή χάθηκε όχι ξαφνικά, αλλά με μια ερωτική σκηνή.

(φωτό αριστερά, ο εβραίος συγγραφέας: Erich Segal)

Και θα αναρωτιόμαστε γιατί οι ιστορίες μας δεν είναι πλέον εμπνευσμένες -- απλώς αποσπώνται.

---

*  Ο George Steppen είναι ανεξάρτητος συγγραφέας που διερευνά τη διασταύρωση της αφήγησης, της ηθικής και της πολιτισμικής ανατροπής.

Ἀπό : henrymakow.com

Σχετικά θέματά μας : 

Ἠθικός ξεπεσμός - Μονότονα,ἡ ἴδια διαπίστωσις...

Περιούσιοι καί πορνογραφία, οἱ «ὄμορφες πολιτιστικές συνέπειες» ...

Οἱ Ἑβραῖοι καί ἡ ὁμοφυλοφιλία ὡς ἑβραϊκή παράδοσις...

Ὁ ρόλος τῶν Ἑβραίων στήν πορνεία καί τήν ἐμπορία γυναικῶν, σύμφωνα μέ βιβλίο Ἑβραίου συγγραφέως

Πολιτιστικός Μαρξισμός : Ἡ καρδιά τοῦ ἠθικοῦ ξεπεσμοῦ μας

Καί ἄλλα βεβαίως... 

Ὅταν κάνεις αὐτές τίς διαπιστώσεις, χαρακτηρίζεσαι ἀντισημήτης, ῥατσιστής, νεοναζί, χιτλερικός,φασίστας καί ὅ,τι ἄλλο «ὄμορφο» ἔχουν ἐφεύρει οἱ κατατσροφεῖς τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ. Οἱ φανατικοί πολέμιοι τοῦ Χριστιανισμοῦ. 

Ἄ ναί. Ἕνα ἀκόμη "ἀτοῦ" στά χέρια τους ὥστε νά πολεμήσουν κάθε ἕναν πού προσπαθεῖ νά δείξῃ τό κακό, εἶναι ἡ κατηγορία τοῦ « πράκτορα τῆς μασσωνίας, τοῦ σιωνισμοῦ » ! Ὡραία ἐφεύρεσις καί ἀποδεδειγμένως πιάνει. Ἀφελεῖς, μπόλικοι...

Σκεφθεῖτε το ...

Ἡ Πελασγική