«Ἡ τραγωδία εἶναι τὸ τίμημα τῆς δόξας.»
«Τὸ νὰ ὑπάρχεις σημαίνει νὰ ἀψηφᾶς ὅλα ὅσα σὲ ἀπειλοῦν. Τὸ νὰ εἶσαι ἐπαναστάτης δὲν σημαίνει νὰ συσσωρεύεις μιὰ βιβλιοθήκη ἀνατρεπτικῶν βιβλίων ἢ νὰ ὀνειρεύεσαι φανταστικὲς συνωμοσίες ἢ νὰ κατακτᾶς τὰ βουνά. Σημαίνει νὰ φτιάχνεις τὸν δικό σου νόμο. Νὰ βρίσκεις μέσα σου αὐτὸ ποὺ μετράει. Νὰ βεβαιώνεσαι ὅτι δὲν θὰ «θεραπευτεῖς» ποτὲ ἀπὸ τὴ νεότητά σου. Νὰ προτιμᾶς νὰ τοὺς στήνεις ὅλους στὸν τοῖχο παρὰ νὰ μένεις ξαπλωμένος. Νὰ λεηλατεῖς ὅ,τι μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ νόμο σου, χωρὶς νὰ ἀνησυχεῖς γιὰ τὴν ἐμφάνισή σου.»
«Ὁ κόσμος μας δὲν θὰ σωθῇ ἀπὸ τυφλοὺς ἐπιστήμονες ἢ ἀπόμακρους μελετητές. Θὰ σωθῇ ἀπὸ ποιητὲς καὶ ἀγωνιστές, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σφυρηλάτησαν τὸ «μαγικὸ σπαθὶ» γιὰ τὸ ὁποῖο μίλησε ὁ Ernst Jünger, τὸ πνευματικὸ σπαθὶ ποὺ κάνει τὰ τέρατα καὶ τοὺς τυράννους νὰ ὠχριοῦν. Ὁ κόσμος μας θὰ σωθῇ ἀπὸ τοὺς φρουροὺς ποὺ βρίσκονται στὰ σύνορα τοῦ βασιλείου καὶ τοῦ χρόνου.»
«Υἱοθετῶντας τὴν διασταύρωση ὡς ὁρίζοντά τους, οἱ περισσότερες χῶρες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης εὐνόησαν τὰ μεταναστευτικὰ ρεύματα ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ ἢ τὴν Ἀφρική. Ὑπό το φῶς τῶν νέων νόμων, μέσῳ μιᾶς πλήρους ἀνατροπῆς τῆς ζωτικῆς ἠθικῆς, ὁ ἔνοχος ἔπαψε νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ κατέστρεψε τὸν λαό του, γιὰ νὰ γίνει αὐτὸς πού, ἀντίθετα, ἐργάστηκε γιὰ τὴ διατήρησή του.
Δὲν ὑπάρχει ἱστορικὸ παράδειγμα πολιτισμοῦ ποὺ νὰ ἔχει ὠθήσει σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο τὴν ἄρνηση ἐπιβίωσης καὶ τὴ θέληση γιὰ αὐτοεξάλειψη. Τὸ φαινόμενο εἶναι ἀκόμη πιὸ διεστραμμένο στὸ ὅτι συνοδεύεται ἀπὸ ἐμφανεῖς ἐκδηλώσεις ἰσχύος, μιᾶς οἰκονομικῆς καὶ τεχνικῆς ἀποτελεσματικότητας ποὺ χρησιμεύει ὡς μάσκα γιὰ τὴν παρακμὴ καὶ καταφύγιο γιὰ τὶς δημιουργικὲς ἱκανότητες τῶν λαῶν εὐρωπαϊκῆς καταγωγῆς.
Αὐτὴ ἡ ἐναλλαγὴ συνέπεσε μὲ ἕνα ἀντίθετο κίνημα στὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία καὶ γενικὰ ἐκτὸς τῶν ὁρίων τοῦ πρώην «λευκοῦ κόσμου».
Παντοῦ, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς ἀποαποικιοποίησης, μειονότητες εὐρωπαϊκῆς καταγωγῆς ἀποκλείστηκαν ἢ ἐκδιώχθηκαν μὲ βία. Αὐτὴ ἡ ἐξάλειψη πραγματοποιήθηκε στὸ ὄνομα τῆς ἀρχῆς τῆς ἐθνικῆς ὁμοιογένειας, τὴν ὁποία οἱ Δυτικοὶ εἶναι οἱ μόνοι ποὺ ἀποκηρύσσουν. Ἂν ἔχουν φτάσει σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, εἶναι σὲ ἐξιλέωση γιὰ τὴ συλλογική τους αὐτοκτονία στοὺς δύο παγκόσμιους πολέμους.»
«Ὅ,τι καὶ ἂν λέει ἡ ψευδὴς καὶ ἰδιοτελὴς προπαγάνδα, τὰ πολυεθνικὰ κράτη εἶναι ἀναπόφευκτα καταδικασμένα σὲ διαιρέσεις καὶ διχασμένες θρησκευτικὲς πεποιθήσεις. Τὰ σύνορά τους δὲν εἶναι μόνο ἐξωτερικά, ἀλλὰ καὶ ἐσωτερικά. Διασταυρώνονται μεταξὺ πολλαπλῶν καὶ ἀντίθετων δεσμῶν, δημιουργῶντας τόσες πολλὲς γραμμὲς ρήξης.»
«Ὅσο πιὸ «σύγχρονος» ὁ ἄνθρωπος, δηλαδή, ἀστικοποιεῖται, τόσο περισσότερο μεγαλώνει τὸ μῖσος του γιὰ τὴ φύση. Πιστεύει ὅτι ἀγαπᾶ τὰ ζῶα, ἐνῷ καταδικάζει τοὺς κυνηγούς, γιὰ παράδειγμα, χωρὶς νὰ βλέπει ὅτι ἔτσι ὑπακούει σὲ μιὰ συμπονετικὴ ἠθικὴ ξένη πρὸς τὴ φύση. Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸ ποὺ μισεῖ στοὺς κυνηγοὺς εἶναι τὸ μέρος της ζωικότητας, τῆς ἀληθινῆς φύσης καὶ τῆς ἀγριότητας ποὺ διατηρεῖται ἀκόμα σὲ αὐτούς.»
«Ὁ ἄνθρωπος «καθαυτὸς» τοῦ Διαφωτισμοῦ δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχουν μόνο συγκεκριμένοι ἄνθρωποι, γιοὶ μιᾶς κληρονομιᾶς, μιᾶς γῆς, μιᾶς ἐποχῆς, ἑνὸς πολιτισμοῦ, μιᾶς ἱστορίας, μιᾶς παράδοσης ποὺ ἀποτελοῦν τὸ πλαίσιο τοῦ πεπρωμένου τους.»
~ Dominique Venner
ἀπό τά βιβλία :
« Τό Σόκ τῆς Ἱστορίας: Θρησκεία, Μνήμη, Ταυτότητα »
« Ἕνας Σαμουράϊ τῆς Δύσης: Ἡ Σύνοψη τῶν Ἐπαναστατῶν
« Ἱστορία καί Παράδοση τῶν Εὐρωπαίων: 30.000 Χρόνια Ταυτότητας »
Θυμηθεῖτε τόν Dominique Venner
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου