Οι υποψίες των Βενετών για ενορχήστρωσι δολιοφθορών προς αποδυνάμωσι της Βενετίας έγιναν βεβαιότητες όταν ανεκάλυψαν το 1567 κείμενα στην εβραϊκή τα οποία ανέλυαν σχέδια δολιοφθορών τις οποίες θα οργάνωναν Εβραίοι της Βενετίας σε συνεργασία με Εβραίους της Κωνσταντινουπόλεως . Το κατασκοπευτικό δίκτυο του Νάσι στην Κύπρο ήταν σε πλήρη ανάπτυξι. Ο ίδιος κατείχε μεγάλης εκτάσεως αμπελώνες στο νησί και δεν έπαυε να τονίζη στο αλκοολικό υποχείριό του ( τόν Σουλτάνο Σελήμ) ότι τα καλύτερα κρασιά προέρχονται απ’ την Κύπρο. Ο Νάσι επεθύμη διακαώς την Κύπρο ώστε να δημιουργήση υποδομή οργανωμένης εβραϊκής μεταναστεύσεως με προοπτικές μονιμότητος των οικισμών και με εξασφαλισμένη ασφάλεια από επιδρομείς (κάτι αδύνατον για την Παλαιστίνη και φοβερά δύσκολο για τις ελληνικώτατες Κυκλάδες) νομίζοντας ότι έδινε έτσι οριστική λύσι στο εδαφικό πρόβλημα των Εβραίων. Η Κύπρος είναι η κλεις ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου, είσοδος ασφαλεστάτη στην Μέση Ανατολή και κυρίως, ένα βήμα από την Παλαιστίνη, εγγυάτο δε πολιτικο-γεωγραφική αυτονομία και απομόνωσι. Θα απετέλη για πάντα ασφαλή χώρο διαβιώσεως Εβραίων με ποιότητα ζωής αρίστη ενώ ήταν και είναι αυτάρκης σε ότι αφορά την συντήρησι πληθυσμού. Η γεωγραφική της απομόνωσις εγγυάτο πολιτική ανεξαρτησία.
Για να εξοντώση τους μισητούς του Ισπανούς έπρεπε να εκμηδενίση την ναυτική δύναμι της Βενετίας. Η Κύπρος εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό. Τα ακριβώς αντίθετα επίστευε – ορθώς – ότι έπρεπε να πράξη ο Μεγάλος Βεζύρης, Μεχμέτ Σοκολού, ο οποίος προσεπάθη να διασώση ό,τι μπορούσε. Οι Ενετοί το εγνώριζαν διότι εγνώριζαν πολύ καλά τον τρόπο δράσεως του Νάσι ειδικά τώρα που τους είχε πάρει τις Κυκλάδες μέσα από τα χέρια και φυσικά τον είχαν κηρύξει εκτός νόμου. Εξ άλλου έχουμε αναφέρει προηγουμένως ότι ο Ιωσήφ ήδη είχε ζητήσει απ’ αυτούς μία νήσο για εβραϊκή εγκατάστασι. Έχουμε μαρτυρία ότι οι Βενετοί έλαβαν κάποια μέτρα όταν αντελήφθησαν την ύπουλη δράσι των πρακτόρων του Ιωσήφ στην Κύπρο. Ο διοικητής της Αμμοχώστου διέταξε την σύλληψι κάποιων Χριστιανών και Εβραίων αλλά και πολλών εξισλαμισθέντων Κυπρίων οι οποίοι περιεφέροντο στην νήσο και έστελναν αναφορές στον Ζοάο Μιγκέζ ή Τζοβάνι Μιτσέζ ή Ιωσήφ Νάσι. Επίσης οι Ενετοί εζήτησαν να μάθουν τον αριθμό των Εβραίων στο Νησί. Είναι ενδιαφέρον το ότι γινόταν τόση φασαρία με τους πράκτορες αυτούς σε τόσο σύντομο χρόνο. Διότι ο ραββίνος του Πέζαρο Ελιγιά, στο ταξείδι προσκυνήματος προς Παλαιστίνη το 1563, βρήκε στην Αμμόχωστο 25 μόνο ευκατάστατες εβραϊκές οικογένειες με ωραία συναγωγή. Άρα, ο Νάσι εκινήθη δραστηρίως ώστε να στείλη στα επόμενα πέντε έτη αρκετούς δικούς του οι οποίοι να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως αποσταθεροποιητικοί παράγοντες. (αργότερα βρήκαν τρόπο με ΕΟΚΑ Β΄, κλπ, να επιτύχουν το ίδιο πράγμα).
Ο Ελιάζαρ Ηλία Ασκενάζυ, γνωστός ταλμουδιστής και συγγραφεύς, πολύ φανερά αναφέρεται στην φιλία του με τον Ιωσήφ και μάλιστα του αφιέρωσε ένα βιβλίο. Φανερά γράφει για γνωριμία μαζύ του στην Κωνσταντινούπολι αλλά με πολύ λίγα λόγια και προφύλαξι γράφει για τον κίνδυνο που διέτρεξε όταν ζούσε στην Κύπρο.
Σαν απεσταλμένος του Ιωσήφ εκεί, σε συνεργασία με τους άλλους απεσταλμένους, είχαν την πεμπτοφαλαγγίτικη αποστολή να προϊδεάσουν τον κόσμο της Κύπρου για την επερχομένη τουρκική κατάκτησι και να δημιουργήσουν αντιβενετικές αντιδράσεις. Η δημιουργία τέτοιου αποσταθεροποιητικού κλίματος αναταραχής και λαϊκής αντιδράσεως κατά των Ενετών ήταν απαραίτητο για την ομαλή κατάκτησι και εν συνεχεία εβραιοποίησι της Νήσου. Τελικά, οι Ενετοί μιλούσαν για προσπάθεια του Νάσι να δημιουργήση επανάστασι στην Κύπρο προς όφελος των Οθωμανών ενώ ο Ενετός πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολι το 1568, ισχυρίζετο ότι η ανακοίνωσις κηρύξεως πολέμου από Τουρκία προς Βενετική Κύπρο ήταν ήδη γραμμένη αλλά ο Σοκολού απέτρεψε προσωρινώς τον πόλεμο...
Οι Ενετοί, μέσω του δικτύου των και των ικανοτήτων του πρέσβεώς των Μαρκαντώνιο, ενέτειναν τις προσπάθειές τους για έγκαιρη πληροφόρησι. Ο Μαρκαντώνιο προσεπάθη να κερδίση χρόνο ώστε η γερουσία της Βενετίας να συγκεντρώση και αποστείλη στρατό και εφόδια στην Κύπρο. Ο έξυπνος πρέσβυς δεν παρεπλανήθη από τους οθωμανικούς κύκλους οι οποίοι προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι η τεραστία στρατιά στην Κιλικία με τον μεγάλο στόλο έναντι της Κύπρου προετοιμάζονται για επιδρομή κατά της Ισπανίας προς υποστήριξιν των επαναστατημένων Μαυριτανών και μάλιστα εζήτησε από τον Σοκολού εγγράφως την διαβεβαίωσι ότι δεν θα γίνη επιδρομή κατά της Κύπρου. Αυτό το έπραξε για να κερδίση χρόνο διότι ταυτοχρόνως έστειλε πολλά μηνύματα στην γερουσία εκλιπαρώντας να φροντίσουν για την άμυνα της νήσου.
Οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν εκ φύσεως να διαθέτουν δίκτυο κατασκοπίας και τον σημαντικό αυτό ρόλο τον ανέλαβε ο Νάσι με τις εβραϊκές κοινότητες. Εντέχνως κατάφερναν κι εγνώριζαν ή κατακρατούσαν τα γράμματα των Ενετών με αποτέλεσμα τα πιο πολλά μηνύματα του Μαρκαντώνιο να μην φθάσουν ποτέ στον προορισμό τους. Η συμμαχία Εβραίων-Τούρκων έχει τέτοιου μεγέθους και τέτοιας ηλικίας βάσεις και θεμέλια. Τα οποία βέβαια η σιωνιστική προπαγάνδα δεν θα επιτρέψη ποτέ στους Τούρκους να ξεχάσουν. Αυτά ώφειλαν να τα εγνώριζαν οι Ελλαδίτες Φαναριώτες-πολιτικοί και λοιποί παρα-μορφωμένοι σοφοί και να τα διετυμπάνιζαν πριν σταλή ο ανθός της Ελληνικής νεολαίας στα κολαστήρια της Μικρασίας το 1920 σε οργανωμένη αποστολή βεβαίας καταστροφής ώστε η Τουρκία να αποτελέση ισχυρό προγεφύρωμα στο υπό ίδρυσιν Ισραήλ.
Μπορούμε πάντως να υποθέσουμε ότι η υπόθεσις Νταούντ επανενεργοποίησε τον Νάσι διότι τον Σεπτέμβριο του 1569 ήταν πλέον μάχιμος. Τόσο μάχιμος που στις 13 Σεπτεμβρίου 1569 την νύκτα η Βενετία να ξυπνήση από μία τρομακτική έκρηξι προερχομένη από τον ναύσταθμο, επιβεβαιώνοντας κατά τον καλύτερο τρόπο τα προ 3ετίας ευρεθέντα κείμενα σχεδίου δολιοφθορών εκ μέρους των Εβραίων . Ερχόταν η ώρα του κυπριακού πολέμου και οι Βενετοί έπρεπε να έχουν όσο το δυνατόν λιγώτερα πλοία. Όλως συμπτωματικώς λοιπόν, κάποιοι ανετίναξαν τον ναύσταθμο. Οι τεράστιες φλόγες και οι εκρήξεις έπειθαν για τεράστια καταστροφή. Αμέσως εκυκλοφόρησαν παγκοσμίως τα νέα ότι ανετινάχθη ο Ενετικός Στόλος. Ακόμη και σήμερα, ιστορικοί οι οποίοι δεν ερεύνησαν σε βάθος, διαιωνίζουν αυτή την άποψι.
Με το φως της ημέρας κατεδείχθη ότι οι ζημίες ήταν επιπόλαιες με καταστροφή μόνο 4 πλοίων και 3 πυριτιδαποθηκών. Δεν υπήρχε σε κανέναν η αμφιβολία για το ποιός ήταν ο ηθικός αυτουργός αυτής της πράξεως. Ο Βενετός πρέσβυς, πληροφορημένος από τον Γάλλο πρέσβυ Γκρανσάμπ, ο οποίος μισθοδοτούσε τον προδότη βοηθό του Ιωσήφ, τον Νταούντ και άρα γνώστης των αποκρύφων σχεδίων του Ιωσήφ, είχε ήδη κοινοποιήσει στην γερουσία της Βενετίας τα σχέδια του Ιωσήφ περί Κύπρου. Ο Νταούντ απεκάλυψε ότι ο Ιωσήφ Νάσι εχρίσθη ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ έναντι 200.000 δουκάτων ετησίως, ότι ο Σελήμ τον προσφωνούσε Βασιλέα και ότι ήδη είχε ετοιμάσει την χρυσοκέντητη επίσημη σημαία του κράτους του.
( Ἀριστερά : Ἡ πολιορκία τῆς Ἀμμοχώστου κατά τόν δ΄Βενετοτουρκό πόλεμο [1570-1571]. ἀπό ἐδῶ)
Οι Βενετοί εγνώριζαν άριστα το τι επρόκειτο να γίνη. Το ότι δεν προετοιμάσθηκαν αρκετά καλά δείχνει το μέγεθος της αδυναμίας και προϊούσης παρακμής των. Με την βεβαιότητα ότι ο Ενετικός Στόλος κατεστράφη και με τον Ιωσήφ να πείθη όλους ότι ο πόλεμος στην Κύπρο θα ήτο περίπατος, άρχισαν οι τελικές ετοιμασίες. Η αφορμή εδώθη όταν ο Σελήμ απήτησε αύξησι του ετησίου φόρου υποτελείας της Κύπρου από 3.000 σε 4.000 δουκάτα. Οι Βενετοί, γνωρίζοντας τι η οικονομική απαίτησις ήτο πρόσχημα, δεν επλήρωσαν περιμένοντας την εισβολή. Ο μεγάλος μουφτής Αμπού Σαούντ ευλόγησε τα όπλα ενώ ετόνισε πως αφού η Κύπρος ήτο φόρου υποτελής στην Αίγυπτο και η Αίγυπτος τώρα ανήκει στους Οθωμανούς άρα η Κύπρος ανήκει στον σουλτάνο! Εξέδωσε δε διακοίνωσι Ιερού πολέμου… Στις 23 Νοεμβρίου 1569 ο Ενετός πρέσβυς ειδοποίησε ότι ο πόλεμος ξεκινά και οι Οθωμανοί ήταν βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Οι πολεμικές επιχειρήσεις συνήθως αρχίζουν με τον ερχομό της ανοίξεως. Ο πρώτος μήν της ανοίξεως είναι Μάρτιος εκ του Μαρς (λατινικά ο Άρης, θεός του πολέμου). Την άνοιξι λοιπόν του 1570 περίμεναν και οι Οθωμανοί για την απόβασι. Τον Μάιο, 50.000 άνδρες με στόλαρχο τον Πιαλή πασά έπλεον προς Κύπρον για να ωφελήσουν τα συμφέροντα του Νάσι και του 2ου μεγάλου σιωνιστικού κινήματος και να πάρη ο ίδιος εκδίκησι από τους Ενετούς που δεν τον άφησαν να αλωνίση την χώρα τους. Οι Ενετοί έλαβον την διακήρυξι κηρύξεως του πολέμου, το κείμενο της οποίας δείχνει να έχη την προσωπική σφραγίδα του Νάσι. Είναι εμπαθέστατο, κατάπτυστο, ταπεινωτικώτατο και αντανακλά το μίσος και την περιφρόνησι ενός ραδιούργου ανθρώπου σε λαούς που επέλεξαν την ελευθερία τους. Τέτοιο κείμενο δείχνει μία ποιότητα ηγεσίας η οποία δυστυχώς επαναλαμβάνεται... Παραθέτουμε το κείμενο κηρύξεως του πολέμου της Κύπρου το 1570 όπως το διέσωσε ο Κ. Σάθας στην "Τουρκοκρατουμένη Ελλάδα" :
«Αφέντης σουλτάνος Σελήμ της Κωνσταντινούπολης, νέας Ρώμης, Αφρικής, Τραπεζούντας, ρήγας του Πόντου, της Βεντάς, Καππαδοκίας, Παφλαγονίας, Σικελίας, Μπαφυλίας, Λυκίας, Χαρίας, Σιγίας, Σκούντζιας, Αρμενίας, Αρβανίας, αυθέντης της Ταρταρίας, Ουγγαρίας, αυθέντης και βασιλεύς ολωνών και πάντων των σκεπομένων υπό τον ήλιον, απεσταλμένος από την άνω πρόνοια του μεγάλου θεού, και χαλαστής της πίστεως των χριστιανών, αυθέντης δε και βασιλεύς όλων εσάς, που είστε φταίχτες και άρπαγες του τόπου και αφέντες, που εμένα καρτερεί, σας στέλνω χαιρετίσματα, για να μπορέσω με το χέρι της ανδρείας μου να τελειώσω εκείνο, που είναι για το υψηλό και μεγάλο αίμα το δικό μου, χρέος εναντίον σας, και έτσι ενάντια σε εκείνον που θέλει πει, ότι να σας ειδοποιήσω (;) κάνοντάς σας το γνωστό, θέλω χύσει το δικό σας αίμα με το ακονισμένο και κοφτερό μαχαίρι μου σε κάποια χρόνια, ότι μπροστά στο μαχαίρι μου δεν θα αξίζη η δύναμί σας, μήτε η ελπίδα του τριζορού σας, γιατί είμαι σαν ποταμός τρεχούμενος, και θα σας κάνω να φύγετε ακόμα και αν είστε πολύ ανδρείοι.
Το βασίλειο της Κύπρου, που μου οφείλετε, να μου το αφήσετε σαν κύριος και νοικοκύρης του που είμαι εγώ με την δύναμη του σουλτάνου του Καΐρου, αλλιώς θα έρθω εναντίων σας με όλη μου τη δύναμη τόσο διά ξηράς όσο και διά θαλάσσης, και δε θα μπορέσετε να βοηθηθήτε, γιατί από μένα θα πεθάνετε, σφαγμένοι και ντροπιασμένοι, γιατί ο μέγας και υψηλός προφήτης μας μου το έταξε. Και για να εμφανισθή ακόμα καθαρότερα η δικαιοσύνη μου θέλησα και έστειλα τον παρόντα αγγελιοφόρο μου, στον οποίο έδωσα πλήρη εξουσία να μπορή να σας πει την μάχη για το βασίλειο, που δικαιωματικά μου ανήκει, και αν δεν θέλετε να το δώσετε δεν θα γλυτώσετε από τον χαλασμό και τον τρόμο που θα σας δώσω, και θα σας σκοτώσω με τον πλέον ντροπιαστικό τρόπο, όπου μπορέσω»
(Ἀριστερά : Οἱ ὀθωμανοί καταλαμβάνουν τό κάστρο τῆς Λεμεσοῦ. ἀπό ἐδῶ)
Την 1η Ιουλίου 1570, ο Οθωμανικός στρατός υπό τον Μουσταφά Λάλα απεβιβάσθη στην Μεγαλόνησο. Ο Nicolas Cheetham στο "Medieval Greece", σελ. 254 απλώς αναφέρει ότι η επίθεσις στην Κύπρο "προωθήθηκε ή ενεργοποιήθηκε" από τον Νάσι ("promoted by Nassi" συγκεκριμένα). Η εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, αναφερομένη στα γεγονότα αυτά, καταγράφει λακωνικώς τα ίδια που κατέγραψε και ο ιστοριοδίφης Κ. Σάθας. Ότι δηλαδή ο Σελήμ Β΄ έστειλε τα στρατεύματα του στην Κύπρο "τη προτροπή του διαβοήτου Εβραίου Ιωσήφ Νάζη Βασιλέως της Νάξου, ίνα αρπάση την υπό των Ενετών κατεχομένη Κύπρον, ως φόρον άλλοτε υποτελή των σουλτάνων της Αιγύπτου" . Είναι όμως αρκετή η τελευταία αυτή πρότασις για να περιγράψη και περιλάβη όλες τις συνιστώσες και δυναμικές οι οποίες ανεπτύχθησαν προκειμένου ο διαβόητος Εβραίος να δυνηθή να προτρέψη ή καλύτερα καθοδηγήση τους Οθωμανούς εις Κύπρον; Οπωσδήποτε όχι. Ούτε μπορούμε να ψέξουμε τον Σάθα γι' αυτό. Διότι, προ 150 ετών, ο Σάθας ευρέθη εις θέσιν να κατανοήση ότι υπάρχει ισχυρό παρασκήνιο το οποίο προτρέπει και καθοδηγεί. Στο διάστημα όμως των 150 ετών από τότε, θα έπρεπε κάποιοι, με όλα τα μέσα στην διάθεσίν των, με παχυλούς μισθούς, με πρόσβασι σε αρχεία Κρατών και βιβλιοθήκες, να έχουν αναλύσει ενδελεχώς όλο το παρασκήνιο στο οποίο ακροθιγώς αναφέρεται ο Σάθας. Αντί γι' αυτό η άτιμη ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ... Και ένας ολόκληρος λαός, όμηρος της ιστορικοπολιτικής αμαθείας, της παραπληροφορήσεως και εντατικής προσπαθείας συγκαλύψεως της αληθείας.
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γρηγορίου Μπέλλου : ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΑ « Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν τῆς Κύπρου ἀδικουμένης» (ἀποσπάσματα ἀπό σελ. 220-230)
Συνεχίζεται ...
Ἡ Πελασγική
