Οἱ πανταχοῦ παρόντες ... ἐπικίνδυνοι Λευκοί

Ἀντι-Λευκή Προπαγάνδα καί στίς δημόσιες πισίνες 

 Ο Joakim Andersen υποστηρίζει ότι οι αφίσες που τοιχοκολλούνται σε δημόσιες πισίνες παρουσιάζουν τους λευκούς άνδρες ως τους κύριους δράστες παρενόχλησης, προκειμένου να υποστηρίξουν μια αντι-λευκή ιδεολογική αφήγηση υπό το πρόσχημα της πολιτικής ορθότητας.

Γράφει ὁ Joakim Andersen

Σε σχέση με τη μαζική μετανάστευση, η σεξουαλική παρενόχληση και οι επιθέσεις δεν είναι σπάνιες περιπτώσεις που αποτελούν πρόβλημα στις δημόσιες πισίνες. Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, οι πισίνες και οι δήμοι σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δημοσιεύουν αφίσες και εικόνες που αποσκοπούν στο να ενημερώσουν το κοινό ότι πρόκειται για απαράδεκτη συμπεριφορά. Με βάση αυτές τις εικόνες και μια βασική ιδεολογική ανάλυση, μπορεί να εντοπιστεί ένα μοτίβο, το οποίο προσφέρει μια εικόνα για την ηγεμονική ιδεολογία και την ψυχολογία που τη συνοδεύει. Οι δράστες που απεικονίζονται σε αυτές τις εικόνες είναι συνήθως λευκοί άνδρες, ενώ τα θύματα είναι συνήθως μη λευκά. Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί ως σύμπτωση, ούτε μπορεί να εξηγηθεί με στατιστικά στοιχεία, καθώς οι λευκοί άνδρες ως ομάδα υποεκπροσωπούνται σε τέτοια πλαίσια. Επομένως, πιθανότατα εξηγείται ως έκφραση μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας.

Μπορούμε να ανατρέξουμε στο προηγούμενο θέμα μας  σχετικά με τα τέσσερα επίπεδα πολιτικής ορθότητας (  Political Correctness- PC) για να διερευνήσουμε την ιδεολογία που εξετάζουμε. Το πρώτο επίπεδο είναι το ρητορικό ή ψευδαισθησιακό. Εδώ, οι δημόσιες πληροφορίες μπορούν να ερμηνευθούν είτε από την οπτική γωνία του κειμένου, «μην ψαχουλεύετε», είτε από την οπτική γωνία των εικόνων, «οι λευκοί άνδρες ψαχουλεύουν». Η τελευταία είναι η πιο λογική ερμηνεία δεδομένου του σαφούς μοτίβου. Ταυτόχρονα, το μήνυμα είναι προφανώς λανθασμένο. Οι λευκοί άνδρες ψαχουλεύουν, βεβαίως, αλλά άλλα δημογραφικά στοιχεία υπερεκπροσωπούνται, ειδικά σε ομάδες.

Στη συνέχεια, προχωράμε στο δεύτερο επίπεδο του PC, το πολιτικό ή ιδεολογικό. Εδώ, πρόκειται περισσότερο για μια εντολή, για τη δημιουργία και τη διατήρηση μιας ιδεολογικής τάξης. Υπάρχουν, φυσικά, ψηφοφόροι με χαμηλή πληροφόρηση που απορροφούν το μήνυμα από τις δημόσιες εκστρατείες και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «οι λευκοί άνδρες ψαχουλεύουν». Αυτό μπορεί να ισχύει για ορισμένους συνταξιούχους και νεοαφιχθείσες οικογένειες με παιδιά. Εδώ, υπάρχει ένα στοιχείο συμβολικής βίας εναντίον των λευκών ανδρών ως ομάδας, οι οποίοι χρησιμοποιούνται άδικα σε αυτά τα πλαίσια και στη διαδικασία βλέπουν το κύρος τους ελαφρώς να μειώνεται. Αυτό το είδος δημόσιας πληροφόρησης δεν πρέπει να θεωρείται μεμονωμένα. Πράγματι, κάθε φορά που απεικονίζονται σεξουαλικά εγκλήματα σε ταινίες ή παρόμοια μέσα, χρησιμοποιούνται συχνά λευκοί άνδρες. Όταν πρόκειται να απεικονιστούν εγκληματίες στην ποπ κουλτούρα, επιλέγονται συχνά Αλβανοί και Ρώσοι: είναι αρκετά εξωτικοί και λευκοί ώστε να φαίνονται ρεαλιστικοί αλλά πολιτικά αποδεκτοί. Τουλάχιστον όταν έχουμε να κάνουμε με ανταγωνιστές.

Περνώντας τα όρια μεταξύ του πολιτικού επιπέδου και του τρίτου, του ημι-καταπιεσμένου επιπέδου, διαπιστώνουμε ότι το πραγματικό μήνυμα σε αυτές τις εικόνες είναι ότι ορισμένες ομάδες δεν μπορούν να επικριθούν σε ορισμένα πλαίσια. Ένα απλό πείραμα whataboutist το επιβεβαιώνει αυτό: οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι οι εικόνες που απεικονίζουν λευκά θύματα και μη λευκούς δράστες θα πυροδοτούσαν κατηγορίες για ρατσισμό και θα δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα σε οποιονδήποτε δημόσιο επικοινωνιακό φορέα τις δημοσίευε. Το μήνυμα, εν ολίγοις, είναι «σκάσε» αντί για «μην ψαχουλεύεις», και το κοινό-στόχος είναι οι ίδιοι λευκοί άνδρες που βλέπουμε στις αφίσες. Οι δημόσιες πληροφορίες που μεταφέρονται εδώ αφορούν περισσότερο τον εντοπισμό των ομάδων που καταλαμβάνουν το χαμηλότερο σκαλί στην πολιτικά ορθή ιεραρχία.

Το τέταρτο επίπεδο, το πλήρως καταπιεσμένο ή ανεστραμμένο, παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον. Το μήνυμα εδώ μοιάζει περισσότερο με το «όλοι γνωρίζουν» και τα τρία προαναφερθέντα επίπεδα είναι διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποφευχθεί η υπενθύμιση αυτού και η αντιμετώπισή του. Για κάποιον που έχει υιοθετήσει μια αντι-λευκή ιδεολογία και έχει επιτρέψει τη μαζική μετανάστευση που έχει καταστρέψει αρκετές πισίνες και έχει βλάψει τις ζωές αρκετών γυναικών, είναι εντελώς άβολο να αντιμετωπίσει την ευθύνη του. «Όλοι γνωρίζουν», αλλά για να προστατευθεί η ηγεμονική ιδεολογία και η συναισθηματική αρμονία όσων την έχουν εσωτερικεύσει, κανείς δεν επιτρέπεται να πει τίποτα. Η γνώση της σκληρής πραγματικότητας και η δική του ενοχή πρέπει να κρατηθεί σε απόσταση - μια γνώση που διαφορετικά θα υπονόμευε τόσο την κοσμοθεωρία όσο και την εικόνα του εαυτού που υποστηρίζει («Είμαι καλός-PC, άλλοι Λευκοί είναι κακοί» και ούτω καθεξής).

Ερευνώντας ακόμη βαθύτερα την ψυχή των Λευκών PC, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι, όπως ακριβώς οι φεμινίστριες θεωρητικοί έχουν υποστηρίξει ότι οι άνδρες συχνά βλέπουν τις γυναίκες μέσα από τη διχοτομία Μαντόνα/πόρνη, ο «αντιρατσιστής» λειτουργεί με μια τριχοτομία «θύμα/ευγενής άγριος (/βιαστής)». 

Επιπλέον, υπάρχει μια στενή σύνδεση μεταξύ των δύο τελευταίων: τα ίδια τα χαρακτηριστικά που ρομαντικοποιούνται στον ευγενή άγριο επιτρέπουν επίσης επιθέσεις σε πισίνες και αλλού. Είναι επίσης πιθανό ότι υπάρχει ένα κανονικά ασυνείδητο επίπεδο στο οποίο η ψυχή των PC όχι μόνο καταστέλλει αυτή τη σύνδεση, αλλά την επιθυμεί ενεργά. Αυτό συμβαίνει όταν το θέαμα των ταινιών, των διαφημίσεων, των ειδησεογραφικών αποσπασμάτων κ.λπ., διαβάζεται ως ένα μυθικό σύνολο με μια σαφή αφήγηση. Είναι μια αφήγηση που καθοδηγείται από τα ανά τους αιώνες αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται οι Λευκοί, και δια αυτής της μυθικής λογικής, οι τιμωρίες που τους αξίζουν και θα λάβουν είναι σαφείς. Αυτή η λογική δεν λειτουργεί με «άτομα» αλλά με ομάδες, σύμφωνα με την αρχή «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Εν ολίγοις, η ρήξη με το θέαμα και την ιδεολογία που κατηγορεί την ίδια την ομάδα για φρικτά εγκλήματα μπορεί να είναι αρκετά λογική, ειδικά επειδή αυτές οι κατηγορίες τείνουν να είναι τόσο στοχευμένες/επιλεκτικές όσο και ανακριβείς.

Ἀπό : arktosjourna.com

Ἄν τε σύντομα καί στό ἑλλάντα ...

Ἡ Πελασγική