Χορεύοντας στόν ῥυθμό τοῦ Πολυπολισμοῦ

Πρόκειται πάντα για σκληρή δουλειά – για το κοινό καλό. Γι' αυτό αγωνίζονται οι BRICS και ο SCO.

 Γράφει ὁ Pepe Escobar

Ω, τι παράσταση ήταν αυτή. Μια πανασιατική, πανευρασιατική, διασταυρούμενη χοροεσπερίδα του Παγκόσμιου Νότου, με φόντο την λαμπερή ενέργεια της Tianjin, που απολάμβανε ως τέτοια η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη, ενώ παράλληλα, όπως ήταν αναμενόμενο, δημιουργούσε μια περιφρόνηση από την κατακερματισμένη Δύση του στυλ : "ὅσα δέν φτάνει ἡ ἀλεποῦ..." - από την παντοδύναμη Αυτοκρατορία του Χάους μέχρι τον Συνασπισμό των ξεδοντιασμένων Τσιουάουα.

Η ιστορία θα καταγράψει ότι όσο κι αν οι BRICS τελικά ήρθαν στο προσκήνιο στη σύνοδο κορυφής στο Καζάν το 2024, τόσο και ο Ὁργανισμός Συνεργασίας τῆς Σαγκάης ( SCO ) επανέλαβε την κίνηση στη σύνοδο κορυφής στην Tianjin το 2025.

Ανάμεσα σε μια πανδαισία από highlights – δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ξεπεράσει τον Πούτιν και τον Μόντι να περπατούν χέρι-χέρι – αυτό ήταν φυσικά ο χορός του MC Xi. Οι αρχικές RIC (Ρωσία, Ινδία, Κίνα), όπως τις είχε σχεδιάσει ο Μέγας Primakov στα τέλη της δεκαετίας του 1990, επέστρεψαν επιτέλους στο παιχνίδι, μαζί.

Αλλά ήταν ο Xi που έθεσε προσωπικά τις κύριες κατευθυντήριες γραμμές - προτείνοντας ένα ευρύ, νέο μοντέλο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, με σημαντικές επιπτώσεις όπως η υποστήριξη της ανάπτυξης του SCO, το οποίο θα πρέπει να συμπληρώσει την Εθνική Τράπεζα των BRICS, καθώς και τη στενή συνεργασία στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης σε αντίθεση με τον τεχνο-φεουδαρχισμό της Silicon Valley.

Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, ο κινεζικός τρόπος, περιλαμβάνει πέντε βασικές αρχές. Η πιο κρίσιμη, αναμφίβολα, είναι η κυρίαρχη ισότητα. Αυτή συνδέεται με τον σεβασμό του διεθνούς κράτους δικαίου - και όχι με μια μεταβαλλόμενη, κατά βούληση, «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες». Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση προωθεί την πολυμέρεια. Και αναπόφευκτα ενθαρρύνει μια πολύ επαινεμένη «ανθρωποκεντρική» προσέγγιση, μακριά από τα κατεστημένα συμφέροντα.

Ο Πούτιν, από την πλευρά του, περιέγραψε λεπτομερώς τον ρόλο του SCO ως «όχημα για γνήσιο πολυμερισμό», σε αρμονία με αυτή τη νέα Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Και ζήτησε, κατά κύριο λόγο, ένα πανευρασιατικό μοντέλο ασφάλειας. Αυτή ακριβώς είναι η «αδιαιρέτου φύσης ασφάλεια» που πρότεινε το Κρεμλίνο στην Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο του 2021 - και δεν έλαβε καμία απάντηση.

Έτσι, συνολικά, οι BRICS και ο SCO έχουν δεσμευτεί πλήρως να θάψουν τη νοοτροπία της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, έναν κόσμο διαιρεμένο σε μπλοκ· και ταυτόχρονα είναι αρκετά οραματιστές ώστε να ζητούν τον σεβασμό του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί.

Αυτή θα είναι η Μητέρα των Δύσκολων Μάχων – συμπεριλαμβανομένων όλων, από την απομάκρυνση του ΟΗΕ από τη Νέα Υόρκη έως την πλήρη αναμόρφωση του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ο χορός της αρκούδας, του δράκου και του ελέφαντα

Αν ο Σι όριζε τις κατευθυντήριες γραμμές στην Tianjin, ο στρατηγικός προσκεκλημένος της τιμής έπρεπε να είναι ο Πούτιν. Και αυτό συνέπεσε με την κατ' ιδίαν συνάντησή τους την Τρίτη στο Zhongnanhai στο Πεκίνο: πολύ ιδιωτική, καθώς μόνο ειδικές συζητήσεις πραγματοποιούνται στο πρώην αυτοκρατορικό παλάτι. Ο Σι χαιρέτησε τον «παλιό του φίλο» στα ρωσικά.

Καθώς ο Πούτιν τόνιζε τον κεντρικό ρόλο του Προγράμματος Ανάπτυξης του SCO για τα επόμενα 10 χρόνια, το έπαιζε σε μεγάλο βαθμό με τον κινεζικό τρόπο, όσον αφορά όλα αυτά τα διαδοχικά, επιτυχημένα 5ετή σχέδια.

Αυτοί οι οδικοί χάρτες είναι απαραίτητοι για τον καθορισμό μακροπρόθεσμων στρατηγικών. Και στην περίπτωση του SCO, αυτό σημαίνει την οργάνωση της σταδιακής μετάβασής του από έναν αρχικά αντιτρομοκρατικό μηχανισμό σε μια σύνθετη πολυμερή πλατφόρμα που συντονίζει την ανάπτυξη υποδομών και τη γεωοικονομία.

Και εδώ ακριβώς έρχεται στο προσκήνιο η νέα ιδέα της Κίνας - η ίδρυση της Τράπεζας Ανάπτυξης του Οργανισμού Συνεργασίας του Νότου (SCO). Είναι ένας καθρέφτης θεσμός της Εθνικής Τράπεζας (NDB) - της τράπεζας BRICS με έδρα τη Σαγκάη, και παράλληλος με την Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών της Ασίας (AIIB), την πολυμερή τράπεζα με έδρα το Πεκίνο.

Για άλλη μια φορά, οι BRICS και ο SCO λειτουργούν αλληλένδετα, καθώς ο βασικός τους στόχος είναι η σταδιακή εγκατάλειψη της εξάρτησης από τα δυτικά παραδείγματα και ταυτόχρονα η καταπολέμηση των επιπτώσεων των κυρώσεων, οι οποίες όχι τυχαία έπληξαν σκληρά τα τέσσερα κορυφαία μέλη τόσο των BRICS όσο και του SCO: τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και το Ιράν.

Και φυσικά, ανάμεσα σε όλη τη συντροφικότητα στην Tianjin, υπήρχε και ο Μόντι στην Κίνα για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια. Ο Σι πήγε κατευθείαν στο θέμα: «Η Κίνα και η Ινδία είναι μεγάλοι πολιτισμοί των οποίων οι ευθύνες εκτείνονται πέρα ​​από τα διμερή ζητήματα». Και ο MC Σι ανέβηκε για άλλη μια φορά στην πίστα: το μέλλον βρίσκεται «στον χορό του δράκου και του ελέφαντα». Σηματοδοτεί τους Τρεις φίλους της Ευρασίας να συνομιλούν φιλικά στους διαδρόμους.

Η Διακήρυξη της Tianjin – όχι τόσο εκτενής όσο η του Καζάν πέρυσι – κατάφερε να τονίσει τα βασικά σημεία που ισχύουν για την Ευρασία: κυριαρχία, πάνω απ' όλα, μη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών-μελών και πλήρη απόρριψη μονομερών κυρώσεων ως εργαλείων εξαναγκασμού.

Είναι κρίσιμο να τονιστεί ότι αυτό θα πρέπει να ισχύει όχι μόνο για τα κράτη μέλη του SCO αλλά και για τους εταίρους - από τις αραβικές πετρελαιομοναρχίες μέχρι τις δυνάμεις της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι αναπτυξιακές στρατηγικές διαφορετικών εθνών συνεργάζονται ήδη, στην πράξη, με έργα BRI, από τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC) μέχρι το Βιομηχανικό Πάρκο Κίνας-Λευκορωσίας, με επέκταση στο διασυνοριακό ηλεκτρονικό εμπόριο, την Τεχνητή Νοημοσύνη και τα Μεγάλα Δεδομένα.

Η εκπληκτική γεωγραφική κλίμακα του SCO, σε συνδυασμό με το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού, ενέχει τεράστιες δυνατότητες σε όλο το φάσμα - για παράδειγμα στο εμπόριο, τις υποδομές μεταφορών, τις διασυνοριακές επενδύσεις και τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Οι δυνατότητες απέχουν πολύ από το να υλοποιηθούν.

Αλλά τα τρένα υψηλής ταχύτητας ήδη κινούνται: οι γεωπολιτικές επιταγές καθοδηγούν την αυξημένη γεωοικονομική αλληλεπίδραση σε όλη την Ευρασία.

Το Shanghai Spirit κατακεραυνώνει τον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας»

Αυτό, λοιπόν, είναι το κορυφαίο συμπέρασμα της Έκθεσης της Tianjin: ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάη (SCO) επιβεβαιώνεται ως ένας ισχυρός στρατηγικός πόλος που ενώνει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας πλειοψηφίας. Και όλα αυτά χωρίς την ανάγκη να μετατραπεί σε ένα επιθετικό στρατιωτικό κολοσσό όπως το ΝΑΤΟ.

Είναι πολύ μακριά από ένα κιόσκι σε ένα πάρκο της Σαγκάης το 2001, μόλις τρεις μήνες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου - την οποία η Αυτοκρατορία του Χάους προωθούσε ως τον θεμέλιο λίθο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Αυτός ο άλλος αρχικά μετριοπαθής θεμέλιος λίθος - με τη Ρωσία, την Κίνα και τρία «stan» της Κεντρικής Ασίας - ήταν το «πνεύμα της Σαγκάης»: ένα σύνολο αρχών που βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και όφελος, την ισότητα, τη διαβούλευση, τον σεβασμό της ποικιλομορφίας των πολιτισμών και την έμφαση στην κοινή οικονομική ανάπτυξη.

Το πώς το πνεύμα της Σαγκάης τελικά επέζησε του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» μας αφήνει με πολλά να σκεφτούμε.

Στην πρόποσή του στο κομψό συμπόσιο που προσφέρθηκε στην Tianjin για τους καλεσμένους του SCO, ο Σι αναγκάστηκε να παραθέσει μια ρήση: «Σε έναν αγώνα εκατό σκαφών, αυτοί που κωπηλατούν πιο σκληρά θα προηγηθούν».

Σκληρή δουλειά. Τα αποτελέσματα της οποίας μπορούν να τα δει όποιος αντιμετωπίζει τη θεαματική ανάπτυξη της Tianjin. Αυτό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη «δημοκρατία» – τόσο υποβαθμισμένη από τους φερόμενους ως ασκούντες την εξουσία όσο και σε ολόκληρη τη Δύση – σε αντίθεση με «τους αυταρχικούς», ή τους «κακούς», ή τον Άξονα της Αναταραχής, ή οποιαδήποτε άλλη βλακεία. Πρόκειται πάντα για σκληρή δουλειά – για το κοινό καλό. Γι' αυτό αγωνίζονται οι BRICS και ο SCO.

Ἀπό : strategic-culture.su

Αὐτό εἶναι τό πραγματικό γεγονός πού συμβαίνει ὥστε ν᾿ἀλλάξῃ τήν παγκόσμια πραγματικότητα καί τίποτα, ἀπολύτως τίποτε δέν μπορεῖ νά τό σταματήσῃ. 

Ὅλα τά ἄλλα εἶναι προφανῶς "παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς" ...

Ἡ Πελασγική