Οἱ ῥίζες τοῦ Πολιτισμοῦ

Ο Alain de Benoist εφιστά την προσοχή στο βάθος και τη συνέχεια του πολιτισμού στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας τις πρωτοποριακές ανακαλύψεις του Alexander Marshack για να εντοπίσει την κληρονομιά της ευρωπαϊκής τέχνης μέχρι την εποχή του Λίθου και να αναδείξει τις προϊστορικές ρίζες της δημιουργικής εμπλοκής της ευρωπαϊκής συνείδησης με τα σύμβολα, τον χρόνο και την αφήγηση.

ἀπό τόν Alain de Benoist

 Η Μεγάλη Πολιτιστική Επανάσταση

Η μεγάλη πολιτιστική επανάσταση έλαβε χώρα εδώ [στην Ευρώπη] πριν από 35.000 χρόνια — αν όχι νωρίτερα.

«Φαίνεται», γράφει ο καθηγητής Alexander Marshack, «ότι σε μια εποχή τόσο μακρινή όσο 30.000 χρόνια πριν από την εποχή μας, κατά την παγετώδη περίοδο, ο δυτικοευρωπαίος κυνηγός είχε χρησιμοποιήσει ένα εξελιγμένο από πριν, πολύπλοκο σύστημα σημειογραφίας, του οποίου η παράδοση μπορεί να χρονολογείται πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω. Αυτή η σημειογραφία προέκυψε από μια γνωστική τεχνική που βασιζόταν στον χρονικό παράγοντα και την χρονική παραγωγή».

Είναι πιθανώς μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του αιώνα σε θέματα που αφορούν την προϊστορία.

( φωτό ἀριστερά- Alexander Marshack)

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο Marshack , στιβαρός, χαρούμενος, με κοντά μαλλιά και ερευνητής στο Μουσείο Εθνολογίας και Αρχαιολογίας Peabody στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ , διερεύνησε το πρόβλημα της «προέλευσης». Στόχος του: να προσδιορίσει τη φύση των νοητικών διεργασιών στους πρώτους ανθρώπους.

«Εντός των ορίων της εξέλιξης του είδους», παρατήρησε, «ο εγκέφαλος έχει παραμείνει σταθερός για μία έως διακόσιες χιλιάδες χρόνια».

Δεν υπάρχει επομένως «πρόοδος της ανθρωπότητας», αλλά μάλλον ένας συνεχής μετασχηματισμός του κόσμου από μια ανθρωπότητα της οποίας ο εγκέφαλος έχει παραμείνει ο ίδιος από τα πιο απώτατα χρόνια. Αν το ανθρώπινο φαινόμενο αποτελεί ένα σύνολο, τότε ο «πολιτισμός» είναι εξίσου αρχαίος.

Ο Marshack  υπέθεσε:

«Ο προϊστορικός άνθρωπος, ο άνθρωπος της παγετώδους περιόδου, δεν διέφερε πολύ από τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτό που διαφέρει περισσότερο είναι τα γεγονότα, οι ιδέες και οι σχέσεις που εντυπώνονται στον εγκέφαλό του - αλλά όχι ο τρόπος λειτουργίας του, οι κλίσεις του, οι ικανότητές του ή η νοημοσύνη του».

Με άλλα λόγια, ο Homo sapiens δεν ήταν απλώς ένας κατασκευαστής εργαλείων . Ήταν επίσης ικανός να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί μορφές. Είχε επίγνωση των εννοιών της συνέπειας, του συμβόλου και του χρόνου. Ο Marshack ονόμασε αυτή τη δραστηριότητα χρονικά συναρτώμενη .

Αποκρυπτογραφώντας τα Οστά

Ο Marshack ξεκίνησε να αποδείξει την υπόθεσή του. Άρχισε να αποκρυπτογραφεί χαραγμένα οστά.

Σεληνιακές «Φράσεις»

Μέχρι τότε, οι προϊστορικοί που ανακάλυπταν σημάδια σε οστά ή πέτρες τα απέρριπταν ως «διακοσμητικά μοτίβα» ή «κυνηγετικά σημάδια». Ο Marshack  εξέτασε πιο προσεκτικά.

Μεταξύ 1965 και 1970, μελέτησε περισσότερα από χίλια προϊστορικά αντικείμενα από εννέα ευρωπαϊκές χώρες, υποβάλλοντάς τα σε μικροσκοπική και φωτογραφική ανάλυση. Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες.

Διαπίστωσε ότι οι εγκοπές, οι αιχμές και οι ραβδώσεις δεν ήταν τυχαίες. Είχαν σκαλιστεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, από διαφορετικές γωνίες, με διαφορετικά εργαλεία . Πολλά αντικείμενα περιείχαν ομάδες των 29 ή 30 σημαδιών, που ευθυγραμμίζονταν με τον σεληνιακό κύκλο . Οι υποομάδες μέσα σε αυτές τις ακολουθίες αντιστοιχούσαν ακριβώς στις φάσεις της σελήνης.

Ο Marshack το περιέγραψε αυτό ως «μια σχεδόν τέλεια σεληνιακή διατύπωση μέχρι και τις υποδιαιρέσεις της».

 Τα χαραγμένα σημάδια στο οστό Blanchard. (φωτό)

Ἡμερολόγιο ἡ Σελήνη ( Πέντε Πλανῆτες ) τό θέμα ΕΔΩ 

Παραδείγματα που περιλαμβάνονται:

Οστό La Marche (221 μονάδες ≈ επτά σεληνιακούς μήνες)

Οστό Abri-Blanchard (διπλή σειρά από 69 στρογγυλεμένα φρεάτια, η άκρη του εργαλείου άλλαξε 24 φορές)

Βότσαλο Barma Grande , μεταξύ άλλων

Οι Μεγάλοι Κυνηγοί και τα Τελετουργικά τους

Αυτές οι ανακαλύψεις αποκάλυψαν ότι ο προϊστορικός άνθρωπος διέθετε ένα βοήθημα οπτικής μνήμης —ένα σύστημα σημειογραφίας κοινό στην Άνω Παλαιολιθική σε όλη την Ευρώπη, πιο προηγμένο από ορισμένα ιστορικά συστήματα.

Ο Marshack  συνέδεσε επίσης αυτή τη σημειογραφία με πετρογραφίες ζώων, γυναικείων μορφών και αιδοιικών συμβόλων, υποστηρίζοντας ότι και αυτά ήταν χρονικά προσαρμοσμένα, αποτελώντας μέρος ενός δραματικά-αφηγηματικού τελετουργικού συστήματος .

Ο Henri de Saint-Blanquat σημείωσε:

«Ένα από τα άλογα που είναι ορατά στο οστό του La Marche διαθέτει τρία αυτιά και τρία μάτια, δύο χαίτες και δύο γραμμές πλάτης... Όλα υποδηλώνουν ότι το άλογο είχε «χρησιμοποιηθεί» πολλές φορές, με κάθε «χρήση» να αντιστοιχεί στην προσθήκη οργάνων στο γλυπτό».

Έτσι, οι σεληνιακοί κύκλοι και οι εποχιακοί μύθοι μπορεί να έχουν ενσωματωθεί σε συμβολικές αφηγήσεις. Ο Marshack  κατέληξε στο συμπέρασμα:

«Το ίδιο το αιδοίο είναι σε κάποιο βαθμό ένα «μη σεξουαλικό» σύμβολο... που αντιπροσωπεύει τις ιστορίες των διαδικασιών που περιλαμβάνουν τη γέννηση και τον θάνατο, την έμμηνο ρύση και τους χρονικά καθορισμένους κύκλους της φύσης».

Πόσο πίσω στο παρελθόν έχει αυτό το σύστημα; Το οστό Pech-de-Lazé (–230.000 χρόνια), που ανακαλύφθηκε από τον François Bordes, ανοίγει εκπληκτικές δυνατότητες.

οστό Pech-de-Lazé 

Από την Προ-Συγγραφή στον Πρωτομοντέρνο Άνθρωπο

Για τον Marshack , αυτές οι χαρακτικές αντιπροσώπευαν τις ρίζες της επιστήμης και της γραφής : μια προ-γραφή, μια προ-αριθμητική σημειογραφία, την υποδομή πάνω στην οποία χτίστηκαν η μεταγενέστερη γραφή και τα μαθηματικά.

Αυτό αλλάζει ριζικά την άποψή μας για τους πρώτους ανθρώπους. Το «πρωτόγονο» ανθρωποειδές εξασθενεί, αντικατασταθέν από έναν πρωτοσύγχρονο άνθρωπο — ένα ον με πρακτική γνώση του χρόνου, του τόπου και της επικράτειας, καθώς και την ικανότητα να περιγράφει και να συμβολίζει την εμπειρία.

Το «ανθρώπινο γεγονός», υποστήριξε ο Marshack , ορίζεται όχι μόνο από την κατασκευή εργαλείων, αλλά και από την επίγνωση του χρόνου, της αφήγησης και της ίδιας της συνείδησης:

Ο άνθρωπος είναι το ζώο που συνειδητοποιεί ​​ότι έχει συνείδηση.

Υποδοχή και Διαμάχη

Το βιβλίο του Marshack, Les Racines de la civilization (Plon, 1972· Αγγλικά: The Roots of Civilisation , McGraw Hill, 1972 -φωτό αριστερά-) προκάλεσε αίσθηση. Μεγάλα μέσα ενημέρωσης όπως τα The New York Post, The Washington Post, Mosaic, Antiquity, The Boston Globe και Newsweek το κάλυψαν. Ακαδημαϊκοί όπως οι Lewis Mumford, Carleton Coon, Hallam L. Movius Jr. και Gerald S. Hawkins το επαίνεσαν ως μια επαναστατική ανακάλυψη .

Στη Γαλλία, οι προηγούμενες σημειώσεις του Marshack για τις ανωτέρας παλαιολιθικής εποχής (1970) είχαν περάσει σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες. Αλλά το Racines κέρδισε σοβαρή προσοχή, πυροδοτώντας συζητήσεις στην ανθρωπολογία, την αρχαιολογία, ακόμη και τη γλωσσολογία.

Τα μεταγενέστερα άρθρα του Marshack — Cognitive Aspects of Upper Paleolithic Engraving (Current Anthropology, 1972), Upper Paleolithic Notation and Symbol (Science, 1972) και Exploring the Mind of Ice Age Man (National Geographic, 1975) — ανέπτυξαν περαιτέρω τη θέση του.

Το έργο του ευθυγραμμίστηκε με μια ευρύτερη επανεκτίμηση της ευρωπαϊκής προϊστορίας στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, μαζί με τον Colin Renfrew για τη χρονολόγηση, τον Alexander Thom για την προϊστορική αστρονομία και τον John Dayon για την τεχνολογία.

Σύναψη

Ο Marshack μεταμόρφωσε τον τρόπο που βλέπουμε την ανθρωπότητα της Εποχής των Παγετώνων. Η Άνω Παλαιολιθική δεν ήταν μια εποχή «πρωτόγονων αγρίων», αλλά ανθρώπων που ήδη κατανοούσαν τα σύμβολα, τον χρόνο και την ιστορία — τα πρώτα βήματα προς τον πολιτισμό.

Από τα εγκοπές στα οστά των κυνηγών μέχρι τις μεγαλιθικές ευθυγραμμίσεις του Στόουνχεντζ, διαφωτίζουμε τη συνέχεια ενός νου που λαμβάνει υπόψη τον χρόνο : την αρχή του διαλόγου του ανθρώπου με το σύμπαν.

Ἀπό : arktosjournal.com

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Alain de Benoist " Άποψη από τα Δεξιά" (ἔκδοσις ἀπό Arktos, 2011)

Ἡ Πελασγική