Κανένας από τους μεγάλους παίκτες δεν το έκανε ( να μήν ἐμφανιστεῖ). Ή σε περίπτωση που έστελναν τους απεσταλμένους τους, υπήρχε σημαντική άρνηση να υπογράψουν την παράλογη τελική δήλωση – όπως έγινε από τα μέλη των BRICS, Βραζιλία, Ινδία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ και Νότια Αφρική.
Χωρίς τους BRICS, δεν υπάρχει απολύτως καμμία ικανότητα στην συλλογική Δύση –όπως στον Ηγεμόνα και τους διάφορους υποτελείς του – για να αλλάξει τη σκακιέρα του πολέμου στην Ουκρανία.
Στην προσεκτικά βαθμονομημένη ομιλία του προς τους διπλωμάτες και την ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, ο Πούτιν περιέγραψε μια απίστευτα συγκρατημένη και στρατηγική προσέγγιση για την επίλυση του προβλήματος της Ουκρανίας. Σε σχέση με την κλιμακούμενη κατάσταση λόγω του πράσινου φωτός που έδωσε ο Ηγεμόνας – στην πραγματικότητα εδώ και αρκετούς μήνες – για να επιτεθεί το Κίεβο στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η προσφορά του Πούτιν ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρη.
Αυτή η πρόταση είναι μια άμεση προσφορά στον Ηγεμόνα και τη συλλογική Δύση – καθώς ο ηθοποιός του Κιέβου, με τα βρεμένα μπλουζάκια, εκτός από παράνομος, είναι πέρα για πέρα άσχετος.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ΝΑΤΟ –μέσω αυτής της νοσηρής απώλειας μνήμης – είχε ήδη διακηρύξει την άρνησή του να διαπραγματευτεί, ακόμη και όταν ορισμένα σχετικά ξύπνια μέλη της Verkhovna Rada (κοινοβούλιο της Ουκρανίας) άρχισαν να συζητούν την προσφορά [του Πούτιν], σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δούμας Vyacheslav Volodin.
Η Μόσχα βλέπει την Verkhovna Rada ως τη μόνη νόμιμη οντότητα στην Ουκρανία – και τη μόνη με την οποία θα ήταν δυνατή η επίτευξη συμφωνίας.
Ο Ρώσος εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών Vasily Nebenzya μπήκε στο θέμα - διπλωματικά: εάν η γενναιόδωρη πρόταση απορριφθεί, την επόμενη φορά οι συνθήκες για την έναρξη των διαπραγματεύσεων θα είναι «διαφορετικές». Και «πολύ πιο δυσμενείς», σύμφωνα με τον επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας Αντρέι Καρταπόλοφ.
Καθώς ο Nebenzya τόνισε ότι σε περίπτωση άρνησης η συλλογική Δύση θα φέρει την πλήρη ευθύνη για περαιτέρω αιματοχυσία, ο Kartapolov ανέλυσε στη Μεγάλη Εικόνα: Ο πραγματικός στόχος της Ρωσίας είναι να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο σύστημα ασφαλείας για τον ευρασιατικό χώρο.
Και αυτό, φυσικά, είναι ανάθεμα για τις ελίτ του Ηγεμόνα.
Το όραμα ασφάλειας του Πούτιν για την Ευρασία θυμίζει αυτή τη θρυλική ομιλία στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007. Τώρα, με τη σταθερή πρόοδο ενός μη αναστρέψιμου πολυλειτουργικού ( η υπογράμμιση δική μου) και πολυκεντρικού νέου συστήματος διεθνών σχέσεων, το Κρεμλίνο πιέζει για μια επείγουσα λύση – λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση των τελευταίων μηνών.
Ο Πούτιν έπρεπε για άλλη μια φορά να υπενθυμίσει στους κωφούς, άλαλους και τυφλούς το προφανές:
«Οι εκκλήσεις να επιβληθεί στρατηγική ήττα στη Ρωσία, η οποία διαθέτει το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, καταδεικνύουν τον ακραίο τυχοδιωκτισμό των δυτικών πολιτικών. Είτε δεν καταλαβαίνουν το μέγεθος της απειλής που δημιουργούν οι ίδιοι, είτε απλώς διακατέχονται από την πίστη στη δική τους ασυλία και τη δική τους αποκλειστικότητα. Και τα δύο μπορούν να μετατραπούν σε τραγωδία».
Παραμένουν κωφοί, άλαλοι και τυφλοί.
Μια πρόταση που δεν λύνει τίποτα;
Μια φλέγουσα συζήτηση μαίνεται σε ενημερωμένους κύκλους στη Ρωσία για την πρόταση Πούτιν. Οι επικριτές το κατακρίνουν ως συνθηκολόγηση – εξαναγκασμένη από επιλεγμένους ολιγάρχες και επιχειρηματικούς κύκλους με επιρροή, αντίθετα σε έναν «σχεδόν πόλεμο» (το προτιμώμενο σύνθημα) που συνεχίζει να αναβάλλει το αναπόφευκτη χτύπημα.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η στρατιωτική στρατηγική υποτάσσεται πλήρως σε μια πολιτική στρατηγική. Και αυτό θα εξηγούσε τα σοβαρά προβλήματα στη Μαύρη Θάλασσα και στην Υπερδνειστερία: το πολιτικό κέντρο εξουσίας αρνείται να κατακτήσει τον υπ' αριθμόν ένα οικονομικό/στρατιωτικό στόχο, που είναι η Οδησσός.
Επιπλέον, οι αλυσίδες εφοδιασμού όπλων της Ουκρανίας δεν διακόπτονται όπως θα έπρεπε .
Το βασικό κρίσιμο σημείο είναι «αυτό διαρκεί πάρα πολύ». Αρκεί να δει κανείς το παράδειγμα της Μαριούπολης.
Το 2014, η Μαριούπολη αφέθηκε υπό τον έλεγχο συμμοριών ουκρανών υπερεθνικιστών, νεο-ναζί-μπαντερίστας , ως μέρος μιας οικονομικής συμφωνίας με τον δισεκατομμυριούχο Rinat Akhmetov, ( Οι λεπτομέρειες σχετικά με το παρελθόν του Αχμέτοφ, το πώς απέκτησε τον πλούτο του μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Ουκρανία και τις δραστηριότητές του μεταξύ 1985 και 1995, παραμένουν αμφιλεγόμενες. Ο Αχμέτοφ έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις ότι έκανε επιτυχώς επικίνδυνες επιχειρηματικές επενδύσεις τα πρώτα χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης , λέει τό βικιπαίδεια ἀλλά γνωρίζουμε πλέον καλῶς πώς ὅλοι αὐτοί οἱ λεγόμενοι "ὀλιγάρχες" ἤπιαν κυριολεκτικῶς τό αἷμα τῶν κρατῶν πού βρίσκονταν κάτω ἀπό τό κομμουνιστικό καθεστώς. Κυριολεκτικῶς !!! ) τον ιδιοκτήτη των έργων Azovstal (Η Azovstal και η Illich Iron and Steel Works με έδρα τη Μαριούπολη ήταν η ραχοκοκαλιά της χαλυβουργίας του Akhmetov...) . Αυτή είναι μια κλασική περίπτωση ολιγαρχών και χρηματιστών να υπερισχύουν των στρατιωτικών στόχων.
Η γενναιοδωρία του Πούτιν, ορατή σε αυτή την τελευταία προσφορά ειρήνης, προκαλεί επίσης έναν παραλληλισμό με αυτό που συνέβη στη Dara'a στη Συρία: η Ρωσία διαπραγματεύτηκε επίσης αυτό που αρχικά έμοιαζε με ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, η Dara'a παραμένει ένα χάος, εξαιρετικά βίαιο, με Σύριους και Ρώσους στρατιώτες σε κίνδυνο.
Γίνεται πολύ δύσκολο όταν η τρέχουσα πρόταση ζητά μόνο από το ΝΑΤΟ να μην σφετερισθεί το Κίεβο, αλλά ταυτόχρονα θα επιτραπεί στο Κίεβο να έχει στρατό, με βάση τις (ακυρωμένες) διαπραγματεύσεις του Απριλίου 2022 στην Κωνσταντινούπολη.
Οι επικριτές υποστηρίζουν επίσης ότι ο Πούτιν φαίνεται να πιστεύει ότι αυτή η πρόταση θα λύσει τον πόλεμο. Όχι πραγματικά. Μια πραγματική εκστρατεία αποναζισμού είναι υπόθεση δεκαετιών – που περιλαμβάνει τα πάντα, από την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση έως την εξάλειψη των εστιών της εξτρεμιστικής ιδεολογίας. Μια πραγματική πολιτιστική επανάσταση.
Η τρέχουσα κλιμάκωση είναι ήδη σε συντονισμό με τις εντολές που δίνονται από τη υψηλή πλουτοκρατία που πραγματικά διευθύνει το σόου στους αγγελιοφόρους – και τους πράκτορες : οι ναζιστικές συμμορίες-μπαντερίστας θα εξαπολύσουν έναν πόλεμο του τρόμου στη Ρωσία για χρόνια. Από το έδαφος της Ουκρανίας. Όπως ακριβώς το Idlib στη Συρία παραμένει ένα περιβάλλον φιλικό προς την τρομοκρατία.
Το αρχείο της Οδησσού
Η στρατηγική του Πούτιν μπορεί να είναι σε κάτι που διαφεύγει από τους επικριτές του. Η επιθυμία του για επιστροφή της ειρήνης και την αποκατάσταση υγιών σχέσεων με το Κίεβο και τη Δύση πρέπει να είναι τέχνασμα – καθώς είναι ο πρώτος που ξέρει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Είναι σαφές ότι το Κίεβο δεν θα παραχωρήσει πρόθυμα εδάφη: αυτά θα πρέπει να κατακτηθούν στο πεδίο της μάχης. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ απλά δεν μπορεί να υπογράψει την κοσμική του ταπείνωση στη διακεκομμένη γραμμή, αποδεχόμενο ότι η Ρωσία θα πάρει αυτό που απαιτεί από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ο πρώτος –διπλωματικός– στόχος του Πούτιν όμως έχει ήδη επιτευχθεί.
Έχει αποδείξει ξεκάθαρα στην Παγκόσμια Πλειοψηφία ότι είναι ανοιχτός να λύσει το δίλημμα σε μια γαλήνια ατμόσφαιρα, ενώ το αποδιοργανωμένο ΝΑΤΟ συνεχίζει να φωνάζει «Πόλεμος!» κάθε δευτερόλεπτο.
Ο Ηγεμόνας θέλει πόλεμο; Και θα είναι λοιπόν πόλεμος – μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Και αυτό μας φέρνει στο αρχείο της Οδησσού.
Ο Πούτιν, κυρίως, δεν είπε τίποτα για την Οδησσό. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία του Κιέβου να κρατήσει την Οδησσό. Εάν η ειρηνευτική πρόταση απορριφθεί οριστικά, η Οδησσός θα εμφανίζεται στην επόμενη λίστα των αδιαπραγμάτευτων.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, επεσήμανε: «Ο Πούτιν είναι υπομονετικός. Όσοι έχουν αυτιά θα ακούσουν, όσοι έχουν μυαλό θα καταλάβουν».
Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι θα εμφανιστούν λειτουργικοί εγκέφαλοι στη Δύση. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν επιβεβαίωσε πώς το ΝΑΤΟ σχεδιάζει τεράστιες εγκαταστάσεις στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία για να «συντονίσει τη μεταφορά όπλων στην Ουκρανία».
Προσθέστε σε αυτό την νοσηρή απώλεια μνήμης που φανερώνει ότι το ΝΑΤΟ «συζητά» να φέρει τα πυρηνικά του όπλα σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας «ενόψει της αυξανόμενης απειλής από τη Ρωσία και την Κίνα».
Για άλλη μια φορά η Παλαιά Ιστορία αποκαλύπτει το παιχνίδι: σημειώστε ότι όλα αφορούν την παράνοια του Ηγεμόνα με τις δύο κορυφαίες «υπαρξιακές απειλές», την
Στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας. Δηλαδή, οι ηγέτες των BRICS συντονίζουν την κίνηση προς έναν πολυπολικό, πολυλειτουργικό (δική μου υπογράμμιση ), «αρμονικό» (ορολογία Πούτιν) κόσμο.
Η κλοπή ρωσικών χρημάτων είναι νόμιμη
Στη συνέχεια, υπάρχει η κατάφωρη κλοπή ρωσικών χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων.
Στο θλιβερό τους θέαμα στην Απουλία, στη νότια Ιταλία, οι G7 – παρουσία του παράνομου ιδρωμένου ηθοποιού – συμφώνησαν να χορηγήσουν επιπλέον δάνεια 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, που χρηματοδοτούνται από τους τόκους των παγωμένων και για πρακτικούς σκοπούς της Ρωσίας. κλεμμένα περιουσιακά στοιχεία.
Με μια απόλυτα διεστραμμένη λογική, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Giorgia Meloni –της οποίας η ανανέωση της κομμωτικής και της γκαρνταρόμπας δεν ίσχυσε και για τον εγκέφαλό της– είπε ότι η G7 «δεν θα κατάσχει παγωμένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας». «Μιλάμε για το ενδιαφέρον που συσσωρεύουν με την πάροδο του χρόνου».
Καθώς χάνονται οι οικονομικές απάτες, αυτό είναι κάτι το όμορφο.
Ουσιαστικά, ο κύριος πελάτης (ο Ηγεμόνας) και το όργανό του (η ΕΕ) προσπαθούν να συγκαλύψουν την πραγματική κλοπή αυτών των «παγωμένων» ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων σαν να επρόκειτο για νομική συναλλαγή.
Η ΕΕ θα μεταφέρει τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία –κάτι περίπου 260 δισεκατομμύρια δολάρια– στο καθεστώς της ασφάλειας για το αμερικανικό δάνειο. Αυτό είναι το όλο θέμα – γιατί μόνο το εισόδημα που προέρχεται από τα περιουσιακά στοιχεία δεν θα αρκούσε ως εγγύηση για την εξασφάλιση του δανείου.
Γίνεται ακόμα πιο ζόρικο. Αυτά τα κεφάλαια δεν θα φύγουν από την Ουάσιγκτον για το Κίεβο. θα παραμείνουν εκεί προς όφελος του βιομηχανικού-στρατιωτικού συγκροτήματος που παράγει περισσότερα όπλα.
Έτσι, η ΕΕ κλέβει τα περιουσιακά στοιχεία, με ένα αδύναμο νομικό πρόσχημα (η Janet Yellen είπε ήδη ότι είναι εντάξει) και τα μεταφέρει στις ΗΠΑ . Η Ουάσιγκτον είναι απρόσβλητη εάν όλα πάνε στραβά – όπως και να γίνει.
Μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι οι Αμερικανοί θα έδιναν ένα αρκετά μεγάλο δάνειο σε μια de facto παράνομη χώρα, με αξιολόγηση δημόσιου χρέους στην άβυσσο. Η βρώμικη δουλειά ανατίθεται στους Ευρωπαίους: εναπόκειται στην ΕΕ να αλλάξει το καθεστώς των κλεμμένων/«παγωμένων» περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας σε εξασφαλίσεις.
Και περίμενε το απόλυτο ζοφερό παιχνίδι. Το όλο σχέδιο αφορά την Euroclear, στο Βέλγιο – όπου είναι συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο ποσό ρωσικών κεφαλαίων. Ωστόσο, η απόφαση για αυτήν την απάτη ξεπλύματος βρώμικου χρήματος δεν ελήφθη από το Βέλγιο, ούτε καν από τους EUrocrats.
Αυτή ήταν μια απόφαση της G7 που επιβλήθηκε από τον Ηγεμόνα. Το Βέλγιο δεν είναι καν μέρος της G7. Ωστόσο, στο τέλος, η «αξιοπιστία» της ΕΕ ως σύνολο θα είναι αυτή που θα καταρρεύσει σε ολόκληρη την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Και οι κωφοί, άλαλοι και τυφλοί, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν το γνωρίζουν καν.
Ἀπό : unz.com
Ἡ Πελασγική
