Χάρτης Κωνσταντινουπόλεως,16ος αἰ. ( ἀπό ἐδῶ)
Οι Νάσι τελικά – πλην του διαρκώς σε κίνησι Ζοάο-Ιωσήφ – τον Αύγουστο του 1552 ξεκίνησαν για την Κωνσταντινούπολη. Με την επιρροή τους όμως, ήδη είχαν δρομολογήσει απίστευτες καταστάσεις στην Οθωμανική Τουρκία, προς όφελός τους. Εγνώριζαν από πρώτο χέρι επακριβώς τι συνέβαινε εκεί, και στην συνέχεια επέβαλαν την πολιτική τους.
Οι Νάσι από την Αγκόνα επεβιβάσθησαν σε πλοίο και κατέπλευσαν στην όμορφη Ραγκούζα ή σημερινό Ντουμπρόβνικ στις αρχές του
1553 όπου έγιναν δεκτοί με τιμές και έτυχαν λαμπρής υποδοχής από τις αρχές της πόλεως. Η Ντόνα Γκρασία είχε εκμισθώσει μια ολόκληρη περιοχή του λιμένος, στην
οποία αυτή και πράκτορές της φορτωεκφόρτωναν τεράστιες ποσότητες
εμπορευμάτων, αφήνοντας μεγάλα ποσά φόρων εκτελωνισμού και ενοικίων
στην πόλι. Το αντάλλαγμα ήταν η συμφωνία για μη κατασχέσεις για κανένα
λόγο (π.χ. Ιερά Εξέτασις) και η πληρωμή με 6μηνη εξόφλησι. Οι αρχές της
Ραγκούζα ετίμησαν την συμφωνία τους. Και μάλιστα επέτρεψαν στους
αντιπροσώπους της να κατοικούν εκτός της εβραϊκής συνοικίας.
Ενώ η οικογένεια Νάσι, εκτός του Ιωσήφ ή Ζοάο, ευρίσκετο ήδη στην
Ραγκούζα (Ντουμπρόβνικ), το παγκόσμιο εμπορικό-κατασκοπευτικό δίκτυο
πληροφοριών του Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι, ελειτούργη νυχθημερόν,
κομίζοντας πληροφορίες, τις οποίες ο ίδιος αξιολογούσε και εκανόνιζε
αναλόγως την πορεία του.
Εφ’ όσον η απόφασις της οικογενείας ήτο η μετακόμισις στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, το δίκτυο πληροφοριών
ήτο και εκεί σε πλήρη ανάπτυξι.
Από τα χρόνια της διαμονής τους στην Αμβέρσα, είχαν ήδη ανοίξει τον
δρόμο των Εβραίων προσφύγων προς την οθωμανική επικράτεια πράγμα που
φυσικά δεν έγινε τυχαία αλλά με πολύ προσεκτική πολιτική σκέψι και ανάλυσι των εθνικοκοινωνικών δεδομένων της Υψηλής Πύλης.
Οι έμπιστοι
αυτοί πράκτορες, σε αγαστή συνεργασία με τους Νάσι, είχαν την δύναμι να
προκαθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην οθωμανική αυτοκρατορία.
Γνωρίσαμε προηγουμένως έναν τέτοιο έμπιστο πράκτορα της οικογενείας
Νάσι, ο οποίος ταυτοχρόνως ήτο ιατρός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς
τον γιατρό Μοσέ Χαμόν του οποίου η οικογένεια "παρήγαγε"
αυτοκρατορικούς γιατρούς για τρείς τουλάχιστον γενεές. Σαν έμπιστος του
Σουλτάνου, είχε πρόσβασι σε υψηλού επιπέδου πληροφόρησι αλλά και την
δυνατότητα να επηρεάζη τον Σουλτάνο υπέρ του λαού του ... ( σελίδες 149-150 )
...το μεγαλύτερο και ολέθριο ελάττωμα του Σουλεϊμάν ήτο η
αδυναμία του στο χαρέμι. Αυτή η αδυναμία του έγινε εύκολα εμπορικό και
πολιτικό όπλο σε χέρια ραδιούργων.
Πολλές Εβραίες κυκλοφορούσαν στην αυτοκρατορική αυλή με σκοπό να
διδάξουν και να εμπορευθούν. Έκαναν κάθε δουλειά, από μοιρολογήτρες ως
οτιδήποτε μπορεί να πουλήση μια γυναίκα.
Οι χανούμισσες τις χρησιμοποιούσαν για να μάθουν να κεντούν και να
υφαίνουν, να μακιγιάρονται, να χρησιμοποιούν και να αγοράζουν αρώματα και
κυρίως ναρκωτικά όπως όπιο, χασίς, κλπ. Σταδιακά, οι Εβραίες αυτές έγιναν
τελείως απαραίτητες στις χανούμισες και δωροδοκούσαν τους ευνούχους
φύλακες για άμεση πρόσβασι στα άδυτα του χαρεμιού όπου τελικώς
κατέστησαν αντιπρόσωποι-πράκτορες των γυναικών του χαρεμιού με τον έξω
κόσμο.
η πιο διάσημη Εβραία που μπαινόβγαινε στο χαρέμι με
σκοπό το κέρδος ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ήταν η περίφημη κυρα-Εστέρ. Άνδρας της
ήταν ο ραββίνος Ελιά Χανδαλί, ο οποίος την άφησε χήρα στα 25 περίπου
χρόνια της. Κατάφερε και έγινε δεκτή στο χαρέμι και απαραίτητη στις
χανούμισσες.
απέσπασε πλήρη φορολογική
απαλλαγή και εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Σουλτάνο, ο οποίος επηρεάζετο
από τις γυναίκες του.
Το σουλτανικό φιρμάνι του 1539 απήλλασε ακόμη και
τους απογόνους της (3 αγόρια) από φορολογία, αλλά, της έδινε το δικαίωμα να
έχη απόλυτο νόμιμο πρόσβασι στο χαρέμι. Γνωρίζοντας πολύ καλά την
αδυναμία αυτή του σουλτάνου, η κυρα-Εστέρ, εδέχετο πλούσια δώρα,
μεσολαβώντας σε διορισμούς διαφόρων σε διάφορες δημόσιες θέσεις,
χρησιμοποιώντας την επιρροή των χανουμισσών. Έτσι, απέκτησε τεραστία
οικονομική αλλά κυρίως πολιτική δύναμι, αφού όλοι οι επίσημοι υπεκλίνοντο
μπροστά της, επιζητώντας την εύνοιά της, καθότι όλοι εγνώριζαν πως
εναντίωσις μαζύ της μπορούσε να σημαίνη το τέλος τους. Κατανοούμε
επομένως και τον τρόπο με τον οποίο το ανάκτορο εγέμισε Εβραίους
αξιωματούχους…
Έγινε χρήσιμη για πολλούς και κυρίως για τον λαό της αλλά και τους Νάσι.
Ο μεγάλος πλούτος της και κυρίως η θέσις της την κατέστησαν ρυθμιστικό
παράγοντα των εβραϊκών κοινοτήτων και οι ραββίνοι εχρησιμοποίουν πολλάκις
τον νόμο όπως αυτή ήθελε ....
 |
Η χήρα από το 1535 Ντόνα Γκρασία και οι Εβραίοι της Κωνσταντινουπόλεως δεν είχαν λόγο να θέλουν έναν μεγάλο βεζύρη εξ Ελλήνων σαν τον Παργάλη Ιμπραήμ, με γνώσεις και ικανότητες και ο οποίος εξ αρχής απέδειξε ότι θα ήτο ενάντιος στα σχέδιά των περί κυριαρχίας των στην αυτοκρατορία.
Τα εβραϊκά συμφέροντα ήταν η αιτία να χάση το 1536 η
αυτοκρατορία έναν μοναδικό ηγέτη σαν τον Ιμπραήμ και οι ιστορικοί(;) να
βρίσκουν πίσω απ' την εξόντωσί του την σουλτάνα Ρωξυλάνη.
Η ανόητη αλλά
φιλόδοξη γυναίκα δεν ήταν δυνατόν να κατανοήση τίνος υποχείριο ήταν όταν
συνωμοτούσε κατά του Ιμπραήμ ούτε κατάλαβε πως ο Ιμπραήμ ήταν πρόβλημα
άλλων και αυτή "επελέγη" να το λύση για λογαριασμό τους. Τα θέλγητρά της
ήταν τέτοια που κι ο Σουλεϊμάν δεν αντελήφθη τίποτα… Με την βοήθεια από
τώρα και του Ρουστάμ οι παρεμβάσεις της Εστέρ στις κρατικές υποθέσεις ήταν
ουσιαστικές. Κατά τα άλλα ο Σουλεϊμάν ο οποίος δεν ήτο εις θέσιν να
κατανοήση "τι γινόταν κάτω απ την μύτη του" ωνομάσθη από τους ιστορικούς
(τούς ιστορικούς της era vulgaris) Μεγαλοπρεπής καθ' ότι Εβραίος εκ μητρός. ( σελίδες 151-152)
Ἡ κυρίαρχος τοῦ χαρεμιοῦ τοῦ Σουλεϊμάν,ἡ «ρωσσίδα» Ρωξυλάνη πού ἔγινε ἡ Σουλτάνα Χιουρρέμ . Ἀλήθεια,πόσο κοκκινομάλλα καί κατσαρομάλλα μπορεῖ νά εἶναι μία σλαύα ; Ἔλα ντέ ! Ἀπροσδιόριστη ἡ καταγωγή της,μόνον μέ ὑποθέσεις...( ἡ φωτό ἀπό ἐδῶ)
Ο Σουλεϊμάν είχε τρία παιδιά, τον Μουσταφά, τον Βαγιαζήτ και τον Σελήμ. Αυτά τα παιδιά μεγάλωναν σε ένα περιβάλλον το οποίο διαρκώς τα αξιολογούσε όσον αφορούσε τις ικανότητές τους. Ο αυτοκρατορικός γιατρός και η κυρα-Εστέρ, τα εγνώριζαν άριστα και επίσης τα αξιολογούσαν από θέσεως ισχύος… Ο πρωτότοκος, ο Μουσταφά, κληρονομικώ δικαιώματι, θα κυβερνούσε και μάλλον θα "εθυσίαζε" τα αδέρφια του.
Ο Μουσταφά, γεννημένος το 1516, ήταν γιός της πρώτης ευνοουμένης
σουλτάνας, της Τσερκέζας Γκιούλμπαχάρ (Ρόδο της Ανατολής) ενώ οι άλλοι
δύο της Ρωσσίδας Ρωξυλάνης. Επροορίζετο να διαδεχθή τον πατέρα του. Δεν
ήτο ένας τυχαίος άνδρας. Διέθετε ισχυρωτάτη προσωπικότητα, ήτο
αξιοσέβαστος, πολεμικώτατος, συνετός και, κατά τα λεγόμενα της εποχής
εκείνης, είχε όλες τις ικανότητες και τα προτερήματα του πατρός του χωρίς
όμως τα ελαττώματά του.
Είχε επιβληθή στον στρατό, και ελατρεύετο τόσον
από τον στρατό όσο και από τους γενιτσάρους. Το μέλλον της αυτοκρατορίας
προεβλέπετο λαμπρώτατο, υπό την ηγεσία του.
Οι Νάσι από την άλλη μεριά, δεν επεθύμουν επ' ουδενί λόγω έναν κραταιό
Σουλτάνο γιατί δεν θα ήτο υποχείριό τους (όπως και σήμερα με τους
πολιτικούς; απ' την "Γαλλική Επανάστασι" κι εντεύθεν;). Ο Σουλτάνος
Μουσταφά όμως, δεν θα ήταν το άβουλο πιόνι στα χέρια των δολοπλόκων Νάσι
και αυτοί, μέσω του γνωστού κυκλώματος, το εγνώριζαν καλά. Αυτό που
επαρουσιάζετο ως πρόβλημα διαδοχής για την εφαρμογή των εβραϊκών
σχεδίων οι δολοπλόκοι το μετέτρεψαν πάλι σε πρόβλημα της φιλοδόξου και
ανοήτου Ροξυλάνης. Η οποία, επηρεασμένη από τους γνωστούς κύκλους,
επείσθη ότι ένα από τα δικά της παιδιά έπρεπε να γίνη σουλτάνος. Ένας
σουλτάνος βολικός για τις σιωνιστικές επιδιώξεις των Εβραίων και των Νάσι.
Κατάφερε και έπεισε τον ηδυπαθή Σουλεϊμάν ότι ο Μουσταφά συνωμοτούσε
εναντίον του, οπότε απεφάσισε την εκτέλεσι του υιού του.
Στην προσπάθειά της συμμετείχε και ο άβουλος Ρουστάμ πασάς, υποχείριο
των δυνάμεων που έσφαξαν τον Ιμπραήμ. Βέβαια τον Ρουστάμ τον
αντιπαθούσε ο Μουσταφά και οπωσδήποτε θα τον "απέλυε". Τελικώς ο
Ρουστάμ ετοποθετήθη στην θέσι του Ιμπραήμ. Σε μία εκστρατεία κατά των
Περσών, το μοιραίο 1553, ο Μουσταφά εκλήθη στο αυτοκρατορικό κατάλυμα
στο Εργελή. Εκεί εδολοφονήθη και αμέσως εστασίασαν οι γενίτσαροι εξαγριωμένοι από την άνανδρη και άδικη δολοφονία. Θαρρεί κανείς ότι
μεταφυσικά διαισθάνθηκαν την τεραστία μελλοντική απώλεια για την
αυτοκρατορία.
Με τεράστια δυσκολία και πολλές δωροδοκίες κατεστάλη η εξέγερσις των
γενιτσάρων, αφού όμως στην θέσι του Ρουστάμ διωρίσθη ο Αχμέτ πασάς. Ένα
από τα δύο παιδιά της Ρωξυλάνης θα εγένετο τελικώς σουλτάνος. Και μετά την
έλευσι της οικογενείας Νάσι, το 1553, θα απεφασίζετο ποιός από τους δύο που
απέμειναν.....( σελίδες 153-154)
( Ἀπό τό βιβλίο « Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν τῆς Κύπρου ἀδικουμένης» Γρ. Μπέλλου. )
Προσωπικῶς εἴτε διαβάζω αὐτές τίς σειρές εἴτε ἐκεῖνες πού ἀφοροῦν τό πολύχρονο παρασκήνιο πρό τῆς μεγάλης προδοσίας τῆς Κύπρου,ἀλλά καί ὅσα διαδραματίζοται ἕως τίς ἡμέρες μας,εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο «ἔργο» !
Γι᾿αὐτό ἐπαναλαμβάνω,ὅσο κουραστικό κι᾿ἄν σᾶς ἀκούγεται,πώς ἡ γνώσις τῆς Ἱστορίας μπορεῖ νά καταστῆ τό καλλύτερο μάθημα γιά τό μέλλον. Πρός πᾶσα κατεύθυνσιν. ..
Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Η΄)
Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Θ΄)
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου