Ἡ Πνευματική μας Κληρονομιά

Πέρασαν εννιά χιλιάδες χρόνια από τότε πού κηρύχθηκε ό πόλεμος ανάμεσα σέ κείνους πού κατοικούν έξω από τις στήλες τού Ηρακλή και σέ  κείνους πού κατοικούν μέσα απ' αυτές . Εκείνων λοιπόν (πού κατοικούσαν μέσα από τις στήλες τού Ηρακλή), τούτη εδώ ή πολιτεία, ή Αθήνα,  είχε την αρχηγία, και ως το τέλος αυτή κουμαντάριζε τον πόλεμο όπως λέγαν οι παλαιοί. Εκείνων δε πού κατοικούσαν έξω από τις στήλες του 'Ηρακλή, την αρχηγία είχαν οι βασιλιάδες τού νησιού πού λεγόταν Ατλαντίς... εκείνον τον καιρό τα πολεμικά έργα ήταν κοινά και στις γυναίκες και στους άντρες.

Οι πολεμιστές λοιπόν ήταν εγκατεστημένοι στην Ακρόπολη  και ήταν φύλακες μέν των συμπολιτών τους, αρχηγοί δε των άλλων 'Ελλήνων πού θεληματικά τους είχαν αρχηγούς. Όσο τους ήταν δε δυνατό κρατούσαν πάντα τον ίδιο αριθμό ανδρών και γυναικών στα όπλα, δηλαδή τόσους φύλακες όσοι χρειάζονταν για τον πόλεμο, κοντά είκοσι χιλιάδες, τόσοι ήταν οι πολεμιστές στα χρόνια εκείνα. 

Αυτοί λοιπόν τέτοιοι ήταν, και με τέτοιο πάντα τρόπο και τη δική τους χώρα και την Ελλάδα καλοκυβερνούσαν. Και γι' αυτό και σ' όλη την Ευρώπη, και στην Ασία, και για τα όμορφα κορμιά τους και για τα κάθε λογής ψυχικά τους προτερήματα θαυμάζονταν και φημίζονταν πιο πολύ από όλους τους τότε ανθρώπους.

........

Εκείνη την  εποχή, η Ακρόπολη ήταν τόσο μεγάλη, πού έφτανε έως τον Ηριδανό και τον Ιλισό και έπαιρνε μέσα και την Πνύκα και είχε σύνορο της το Λυκαβηττό από το αντικρινό μέρος τής Πνύκας. Ήταν δε όλη σκεπασμένη με χώμα, και εξόν από λίγα μέρη ήταν στο πάνω μέρος ίσιωμα. Και κατοικούσαν στα ακρινά της μεν μέρη και από κάτω από τις πλαγιές της, από τους τεχνίτες και τους γεωργούς, όσοι καλλιεργούσαν τα εκεί κοντά μέρη της. Στο επάνω δε μέρος μόνη ή (τάξη) των πολεμιστών είχε τίς κατοικίες της ολόγυρα στο ναό τής Αθηνάς και του Ηφαίστου, περιτριγυρισμένη μ' ένα τοίχο σαν το μάντρωμα κήπου ένας σπιτιού. Προς τα βορεινά πάλι μέρη είχαν σπίτια κοινά (οι πολεμιστές) και χειμωνιάτικες εγκαταστάσεις, όπου έτρωγαν τον χειμώνα όλοι μαζί, και έφτασαν στο μέρος αυτό και κάθε άλλο πού τούς χρειάζονταν για να μπορούν να κάνουν κοινοβιακή ζωή, δηλαδή για να κατοικούν αυτοί και οι Ιερείς, χωρίς όμως (να μαζεύουν και να χρησιμοποιούν) το χρυσάφι και το ασήμι, γιατί αυτά τα πράγματα σέ τίποτα και πουθενά δεν τα μεταχειρίζονταν. Μα προσπαθώντας να μην είναι ούτε σκορποχέρηδες ούτε και τσιγκούνηδες, έχτιζαν σπίτια καλά, στα όποια και αυτοί οι ίδιοι και τα παιδιά των παιδιών τους έμεναν ως τα γηρατειά τους, τα άφηναν δε όπως ήταν ή μια γενεά στην άλλη. Τα νότια πάλι μέρη (τής Ακρόπολης) τα χρησιμοποιούσαν για κήπους και γυμναστήρια. Έφτιαχναν και εγκαταστάσεις εκεί για συσσίτια, πού τον καιρό όμως τού καλοκαιριού τα παρατούσαν. Υπήρχε δε και μια βρύση, στο μέρος πού είναι σήμερα ή Ακρόπολη. Από τη βρύση αυτή, πού στέρεψε από τους σεισμούς, έχουν απομείνει τώρα μικρά ρυάκια. Όλους προμήθευε άφθονο τρεχούμενο νερό, πού το μέν καλοκαίρι ήταν κρύο και το χειμώνα ζεστό...

 Κριτίας Πλάτωνος ( τό διαβάσαμε ἐδῶ ) 

ἐδῶ

... ἦν ἐνακισχίλια ἔτη, ἀφ' οὗ γεγονὼς ἐμηνύθη πόλεμος τοῖς θ' ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖς ἐντὸς πᾶσιν: ὃν δεῖ νῦν διαπεραίνειν. τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλις ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ' οἱ τῆς Ἀτλαντίδος νήσου βασιλῆς... τότ' ἦν τὰ ἐπιτηδεύματα ταῖς τε γυναιξὶ καὶ τοῖς ἀνδράσι τὰ περὶ τὸν πόλεμον ... μάλιστα ὄντας μυριάδας. οὗτοι μὲν οὖν δὴ τοιοῦτοί τε ὄντες αὐτοὶ καί τινα τοιοῦτον ἀεὶ τρόπον τήν τε αὑτῶν καὶ τὴν Ἑλλάδα δίκῃ διοικοῦντες, ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν κατά τε σωμάτων κάλλη καὶ κατὰ τὴν τῶν ψυχῶν παντοίαν ἀρετὴν ἐλλόγιμοί τε ἦσαν καὶ ὀνομαστότατοι πάντων τῶν τότε... τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν Ἠριδανὸν καὶ τὸν Ἰλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸς τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὅρον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆς Πυκνὸς ἔχουσα, γεώδης δ' ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδος ἄνωθεν... ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ' αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆς, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν: τὰ δ' ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ' αὑτὸ μόνον γένος περὶ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς Ἡφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἷον μιᾶς οἰκίας κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. τὰ γὰρ πρόσβορρα αὐτῆς ᾤκουν οἰκίας κοινὰς καὶ συσσίτια χειμερινὰ κατασκευασάμενοι, καὶ πάντα ὅσα πρέποντ' ἦν τῇ κοινῇ ... πολιτείᾳ δι' οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου--τούτοις γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίας καὶ ἀνελευθερίας μεταδιώκοντες κοσμίας ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεις, ἐν αἷς αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντες ἄλλοις ὁμοίοις τὰς αὐτὰς ἀεὶ παρεδίδοσαν--τὰ δὲ πρὸς νότου, κήπους καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντες οἷα θέρους, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖς. κρήνη δ' ἦν μία κατὰ τὸν τῆς νῦν ἀκροπόλεως τόπον, ἧς ἀποσβεσθείσης ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖς δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰς οὖσα πρὸς χειμῶνά τε καὶ θέρος...

( "Κριτίας" Πλάτωνος ἀποσπάσματα ἀπό στιχ. 108-112 )

Τί ὡραῖα πού εἶναι ἡ μάθησις  ! 

Ἡ Πνευματική μας Κληρονομιά. 

Ἡ Πελασγική