Οί πολεμιστές λοιπόν ήταν εγκατεστημένοι στήν Ακρόπολη καί ήταν φύλακες μέν τών συμπολιτών τους, αρχηγοί δέ τών άλλων 'Ελλήνων πού θεληματικά τους είχαν αρχηγούς. Όσο τους ήταν δέ δυνατό κρατούσαν πάντα τόν ίδιο αριθμό ανδρών καί γυναικών στά όπλα, δηλαδή τόσους φύλακες öσοι χρειάζονταν γιά τόν πόλεμο, κοντά είκοσι χιλιάδες, τόσοι ήταν οί πολεμιστές στά χρόνια εκείνα.
Αυτοί λοιπόν τέτοιοι ήταν, καί μέ τέτοιο πάντα τρόπο καί τή δική τους χώρα καί τήν Ελλάδα καλοκυβερνοΰσαν. Καί γι' αυτό καί σ' όλη τήν Ευρώπη, καί στην 'Ασία, καί γιά τά. όμορφα κορμιά τους καί γιά τά κάθε λογής ψυχικά τους προτερήματα θαυμάζονταν καί φημίζονταν πιό πολύ άπά όλους τους τότε ανθρώπους.
........
Εκείνη τήν εποχή, η Ακρόπολη ήταν τόσο μεγάλη, πού έφτανε ώς τόν Ηριδανό καί τόν Ίλισσό καί έπαιρνε μέσα καί τήν Πνύκα καί είχε σύνορο της τό Λυκαβηττό άπό τά αντικρινά μέρος τής Πνύκας. Ήταν δέ όλη σκεπασμένη μέ χώμα, καί εξόν άπό λίγα μέρη ήταν στό πάνω μέρος ίσιωμα. Καί κατοικούσαν στά άκρινά της μέν μέρη καί άπά κάτω άπό τις πλαγιές της, άπό τους τεχνίτες καί τους γεωργούς, δσοι καλλιεργούσαν τά έκεΐ κοντά μέρη της. Στο επάνω δέ μέρος μόνη ή (τάξη) τών πολεμιστών είχε τίς κατοικίες της ολόγυρα στά ναό τής "Αθηνάς καί του 'Ηφαίστου, περιτριγυρισμένη μ'ένα τοίχο σάν τό μάντρωμα κήπου ένας σπιτιού. Προς τά βορεινά πάλι μέρη είχαν σπίτια κοινά (οί πολεμιστές) καί χειμωνιάτικες εγκαταστάσεις, όπου έτρωγαν τόν χειμώνα όλοι μαζί, καί έφτιασαν στό μέρος αυτό καί κάθε άλλο πού τούς χρειάζονταν γιά νά μπορούν νά κάνουν κοινοβιακή ζωή, δηλαδή γιά νά κατοικούν αύτοί καί οi Ιερείς, χωρίς όμως (νά μαζεύουν καί νά χρησιμοποιούν) τό χρυσάφι καί ασήμι, γιατί αυτά τά πράγματα σέ τίποτα καί πουθενά δέν τά μεταχειρίζονταν. Μά προσπαθώντας νά μήν είναι ούτε σκορπιοχέρηδες ούτε καί τσιγκούνηδες, έχτιζαν σπίτια καλά, στά όποια καί αυτοί οί ίδιοι καί τά παιδιά τών παιδιών τους έμεναν ώς τά γηρατειά τους, τά άφηναν δέ όπως ήταν ή μιά γενεά στην άλλη. Τά νότια πάλι μέρη (τής Ακρόπολης) τά χρησιμοποιούσαν γιά κήπους καί γυμναστήρια. Έφτιαχναν καί εγκαταστάσεις έκεϊ γιά συσσίτια, πού τόν καιρό όμως τού καλοκαιριού ' τά παρατούσαν. Υπήρχε δέ καί μιά βρύση, στό μέρος πού είναι σήμερα ή 'Ακρόπολη. Άπό τή βρύση αυτή, πού στείρεψε άπό τους σεισμούς, έχουν απομείνει τώρα μικρά ρυάκια. Όλους προμήθευε άφθονο τρεχούμενο νερό, πού τό μέν καλοκαίρι ήταν κρύο καί τά χειμώνα ζεστό...
Κριτίας Πλάτωνος ( τό διαβάσαμε ἐδῶ )
... ἦν ἐνακισχίλια ἔτη, ἀφ' οὗ γεγονὼς ἐμηνύθη πόλεμος τοῖς θ' ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖς ἐντὸς πᾶσιν: ὃν δεῖ νῦν διαπεραίνειν. τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλις ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ' οἱ τῆς Ἀτλαντίδος νήσου βασιλῆς... τότ' ἦν τὰ ἐπιτηδεύματα ταῖς τε γυναιξὶ καὶ τοῖς ἀνδράσι τὰ περὶ τὸν πόλεμον ... μάλιστα ὄντας μυριάδας. οὗτοι μὲν οὖν δὴ τοιοῦτοί τε ὄντες αὐτοὶ καί τινα τοιοῦτον ἀεὶ τρόπον τήν τε αὑτῶν καὶ τὴν Ἑλλάδα δίκῃ διοικοῦντες, ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν κατά τε σωμάτων κάλλη καὶ κατὰ τὴν τῶν ψυχῶν παντοίαν ἀρετὴν ἐλλόγιμοί τε ἦσαν καὶ ὀνομαστότατοι πάντων τῶν τότε... τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν Ἠριδανὸν καὶ τὸν Ἰλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸς τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὅρον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆς Πυκνὸς ἔχουσα, γεώδης δ' ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδος ἄνωθεν... ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ' αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆς, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν: τὰ δ' ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ' αὑτὸ μόνον γένος περὶ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς Ἡφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἷον μιᾶς οἰκίας κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. τὰ γὰρ πρόσβορρα αὐτῆς ᾤκουν οἰκίας κοινὰς καὶ συσσίτια χειμερινὰ κατασκευασάμενοι, καὶ πάντα ὅσα πρέποντ' ἦν τῇ κοινῇ ... πολιτείᾳ δι' οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου--τούτοις γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίας καὶ ἀνελευθερίας μεταδιώκοντες κοσμίας ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεις, ἐν αἷς αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντες ἄλλοις ὁμοίοις τὰς αὐτὰς ἀεὶ παρεδίδοσαν--τὰ δὲ πρὸς νότου, κήπους καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντες οἷα θέρους, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖς. κρήνη δ' ἦν μία κατὰ τὸν τῆς νῦν ἀκροπόλεως τόπον, ἧς ἀποσβεσθείσης ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖς δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰς οὖσα πρὸς χειμῶνά τε καὶ θέρος...
( "Κριτίας" Πλάτωνος ἀποσπάσματα ἀπό στιχ. 108-112 )
Τί ὡραῖα πού εἶναι ἡ μάθησις !
Ἡ Πνευματική μας Κληρονομιά.
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου