_____________
Γλυκό τοῦ κόσμου στήριγμα,
ἀθάνατη Μαρία,
Ἐσύ π’ ἀκοῦς τή δέησι
πού ὑψώνουν τά παιδία,
‘ς ἐσέ τήν προσευχή μας
πού μέσ’ ἀφ’ τήν ψυχή μας
βγαίνει γιά σέ θερμά.
*
Ἔχε, Κυρά, ‘ς τή σκέπη σου
τήν πικραμένη χήρα,
‘ς τόν πεινασμένον ἄνοιγε
εὐσπλαχνική τή θύρα,
δόσε τοῦ σκλάβου, Δέσποινα,
ἐλεύθερη Πατρίδα,
τοῦ ναύτη τήν ελπίδα,
πού πλέει ‘ς τήν ξενητειά.
*
Εὐλόγησε τά ὀνείρατα
τοῦ βρέφους πού κοιμᾶται,
ὀδήγησε τά βήματα
τῆς κόρης πού φοβᾶται·
στεῖλε δροσιά κι’ ανάπαυσι
‘ς τοῦ ἀῤῥώστου τό κλινάρι,
ἔχε ‘ς τή θεία σου χάρι
τά μαύρα τά φτωχά.
*
Τή μάνα; παρηγόρησε,
πὤχει παιδί ‘ς τά ξένα,
καί χῦσε μίαν ἀχτίδα σου
εἰς τόν τυφλό, Παρθένα·
κράτα τό γάλα ἀμίαντο
τοῦ βρέφους πού βυζαίνει,
στρέψε ‘ς τήν οἰκουμένη
τό βλέμμα εὐσπλαχνικό.
*
Στεῖλε, σεμνή βασίλισσα,
‘ς τό πλάσμα σου γαλήνη,
χῦσε ‘ς τά στήθη τ’ἄκαρδα
ἀγάπη, ἐλεημοσύνη·
χάρισε τό χαμόγελο
‘ς τά μαραμένα χείλη,
κᾶμε νά γίνουν φίλοι
ὁ ἐχθρός μέ τόν ἐχθρό.
*
Τ’ ἀνδρόγυνο πού εχώρισε,
Ἐσύ, Κυρά, ἕνωσέ το,
διῶξε μακρυά τήν ἔχθρα του
καί πάλι εὐλόγησέ το·
ἀνάπαυσε τά κόκκαλα
πού κλεῖ βαθειά τό χώμα,
καί ζέστανε τό στρῶμα
τῆς μάνας, τοῦ παιδιοῦ.
*
Δέξου ‘ς τά οὐράνια στήθη σου
τ’ ἀνήλικα. Παρθένα,
πού παραιτοῦν τή μάνα τους
γιά νάλθουνε σέ Σένα,
τό χέρι ‘κεῖνο ἀντάμειψε
πού τ’ ὀρφανό χορταίνει,
πού τό κορμί θερμαίνει
τοῦ μαύρου του γυμνοῦ.
*
Εὐλόγησε τά δάκρυα,
καλή μας Παναγία,
ὀπού μέ σπλάχνος χύνονται
ἐμπρός ‘ς τή δυστυχία
συχώρεσε καί φώτισε
ἐκεῖνον πού πλανήθη,
καί χῦσε του ‘ς τά στήθη
τήν Πίστη τήν γλυκειά!
*
Λυπήσου τήν Ἑλλάδα μας,
τήν ἄτυχη Πατρίδα,
πάλι ‘ς τόν κόσμο δείξε τη
μέ σκῆπτρο καί χλαμύδα!
κᾶμε νά σφίξη ἐλεύθερα
μέσ’ τή θερμή ἀγκαλιά της
τά μαῦρα τά παιδιά της,
πού κλαῖνε ‘ς τη σκλαβιά!...
*
Καί ἀξίωσε τά τέκνα σου,
πού σέ παρακαλοῦνε,
μέ τῆς Λαμπρῆς τό φόρεμα
τήν ΒόρειοἬπειρο νά ἰδοῦνε!
νά πλέξουν τήν εἰκόνα σου
μ’ ἐλεύθερα λουλούδια,
κ’ ἐλεύθερα τραγούδια
νά ψάλλουνε γλυκά!
- Στέφανος Μαρτζώκης
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου