Τό τελευταῖο ποίημα τοῦ Λόρδου Βύρωνα
«Παραπονεῖσθε ὅτι δεν γράφω πλέον στίχους. Σήμερον εἶνε ἡ ἐπέτειος τῆς γεννήσεώς μου, ἔγραψα δέ πρό ὀλίγου κάτι τί, τό ὁποῖον νομίζω ὅτι εἶνε καλλίτερον ἀφ’ ὅσα γράφω συνήθως»
( Τό ποίημα αὐτό βρέθηκε στό ἡμερολόγιο τοῦ Βύρωνα καί τό μετέφρασε ὁ Σπυρίδων Τρικούπης )
Ἀφοῦ ἔπαυσε ν' ἀνάφτη σ' ἄλλους φλόγα ἐρωτική
Πλήν ἄν ἔπαυσε ν' ἀνάπτη σ' ἄλλους φλόγα ἐρωτική
Ἡ καρδιά μου πάντα θέλει μέ τόν ἔρωτα νά ζῆ.
*
Μοῦ ἐμαράθηκαν τά νειάτα, πᾶνε τ' ἄνθη κι οἱ καρποί
Τῆς ἀγάπης τώρα τάφος καί καϋμός μ' ἀκαρτερεί
Μέ θειαφότοπον ὁμοιάζει τῶν στηθιῶν μου ἡ φωτιά
Ὅπου καίεται καί δέν καίει, εἶνε νεκρόκαυστη πυρά.
*
Φόβος, ἐλπίδες, πόνοι, ζάλαι τήν καρδιά μου δέν κινοῦν
Δέν ἰσχύει μήτε ἡ ἀγάπη, στόν ζυγόν πλήν μέ κρατοῦν.
Μακρυά τώρα ἀπ' τήν ψυχή μου, μακρυά τέτοιοι στοχασμοί
Εἰς τόν τάφο τώρα ἡ δόξα τόν ἀνδρεῖον ξεπροβοδεί.
*
Καί τοῦ κλεί τά μάτια ἄν πέση θῦμα τῆς ἐλευθεριᾶς.
Τώρα γύρω μας τουφέκι, φλάμπουρο, δόξα, Ἑλλάς!
Ὁ Σπαρτιάτης βασταμένος στήν ἀσπίδα ἕνα καιρόν
Πλειό ἐλεύθερος δέν ἦτον ἀπ' τόν τωρινό Γραικόν!
*
Ψυχή, ξύπνησε ψυχή μου! Τήν Ἑλλάδα δέν ξυπνῶ
Ἔξυπνη εἶνε ἡ Ἑλλάς μου! Ψυχή, ξύπνα ἀπ' τό βυθό.
Τήν ἀθάνατη στοχάσου, τήν οὐράνια πηγή
Πού ποτίζει τό κορμί σου. Ὅθεν ἦρθες τρέχα ἐκεῖ.
*
Πάθη ὅπου ξανανειώνουν καταπάτα τα ψυχή!
Ἄχρηστο γιά μέ τοῦ κάλλους εἶν' τό γέλιο κ' ἡ ὀργή.
Ἄν τή νειότη σου λυπᾶσαι, γιατί θέλεις πιό νά ζείς
Τῆς τιμῆς ἐδῶ εἶνε ό τάφος, τρέξε αὐτοῦ νά σκοτωθεῖς.
*
Δέν σοῦ μένει παρά νά εὕρης ὅ,τι ἐγύρευες παντοῦ.
Καί ἄν τό εὕρης δέν μποροῦσες, μνῆμα ἀνδρός πολεμικοῦ.
Βρίσκοντάς το, κύττα γύρῳ, πιάσ' τή θέση πού ποθείς.
Γιά τή δόξα πολεμῶντας πέσ' ἐκεῖ ν' ἀναπαυθῆς.
George Gordon Byron
( τό διαβάσαμε ἐδῶ)
Μᾶς τόν θύμησε ἀναγνώστης μας.Ἔ γιά πολλούς λόγους ὁ Βύρων εἶναι στίς καρδιές μας. Ἀλλά μιά καί πρό ἐβδομάδος ἦταν ἡ επέτειος τοῦ θανάτου του,ὀφείλαμε,ὡς Ἕλληνες, ἕνα μικρό ἀφιέρωμα...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου