Μεγάλη Παρασκευή, ἡ πιό θλιβερή ἡμέρα τῆς Χριστιανοσύνης

« Ἡ Ἀποκαθήλωσις  »  Σάντρο Μποτιτσέλι ( ἐδῶ)

Σήμερα μαῦρος οὐρανός, σήμερα μαύρη μέρα

σήμερα ὅλοι θλίβονται καί τά βουνά λυποῦνται.

Σήμερα ἔλαβαν βουλή οἱ ἄνομοι Ἑβραῖοι

οἱ ἄνομοι καί τά σκυλιά κι οἱ τρεισκαταραμένοι

γιά νά σταυρώσουν τόν Χριστό, τόν πάντων βασιλέα.

*

Ὁ Κύριος ἠθέλησε νά μπεῖ σέ περιβόλι

νά λάβει δεῖπνο μυστικό, γιά νά τόν λάβουν ὅλοι.

Κι ἡ Παναγιά ἡ Δέσποινα καθόνταν μοναχή της

τάς προσευχάς της ἔκανε γιά το μονογενῆ της.

*

Φωνή ἐξήλθ' ἐξ ουρανοῦ κι ἀπ' ἀρχαγγέλου στόμα:

- Σώνουν, Κυρά μου, οἱ προσευχές, σώνουν καί οἱ μετάνοιες

καί τόν υἱόν σου πιάσανε καί στόν χαλκιά τόν πᾶνε

κι στοῦ Πιλάτου τάς αὐλάς ἐκεῖ τόν τυραννᾶνε.

*

Ἡ Παναγιά σάν τ' ἄκουσε ἔπεσε καί λιγώθη.

Σταμνί νερό της ρίξανε τρία κανάτια μόσχο

καί τρία νεροδόσταμνα γιά νά τῆς ἔρθει ὁ νοῦς της.

Καί σάν τῆς ἤρθ' ὁ λογισμός καί σάν τῆς ἦρθε ὁ νοῦς της

ζητάει μαχαίρι νά σφαγεῖ, γκρεμό νά πάει νά πέσει,

ζητάει τ' ἀργηροψάλιδο νά κόψει τά μαλλιά της.

*

Ἡ Μάρθα κι ἡ Μαγδαληνή καί τοῦ Λαζάρου ἡ μάνα

καί τοῦ Ἰακώβου ἡ ἀδελφή κι οἱ τέσσερις ἀντάμα.

Πῆραν τό δρόμο τό στρατί, στρατί τό μονοπάτι

τό μονοπάτι τ'ς ἔβγαλε μές στοῦ λῃστοῦ τήν πόρτα.

Κι ἡ πόρτα ἀπό το φόβο της ἀνοίγει μοναχή της.

*

Τηράει ζερβά, τηράει δεξιά, κανέναν δέν γνωρίζει

τηράει καί δεξιότερα, βλέπει τόν Ἀη-Γιάννη.

- Ἀφέντ', Ἀγιάννη, Πρόδρομε, καί βαπτιστά τοῦ γιου μου

Μήν' εἶδες τόν ὑιόκα μου καί τό διδάσκαλό σου;

*

- Δέν ἔχω στόμα νά Σοῦ πῶ, γλῶσσα νά Σοῦ μιλήσω

δέν ἔχω χειροπάλαμο γιά νά σου τον(ε) δείξω.

Βλέπεις ἐκεῖνον τό γυμνό, τόν παραπονεμένο

ὅπου φορεῖ πουκάμισο στό αἷμα βουτηγμένο

ὅπου φορεῖ στήν κεφαλή ἀκάνθινο στεφάνι;

*

Ἐκεῖνος εἴν' ὁ Γιόκας σου καί με διδάσκαλός μου.

Ἡ Παναγιά πλησίασε, γλυκά τόν(ε) ρωτάει:

- Δέ μοῦ μιλᾶς, παιδάκι μου, δέ μοῦ μιλᾶς, παιδί μου;

- Τί νά σοῦ πῶ, μανούλα μου, πού διάφορο δέν ἔχεις.

Σῦρε, μάνα μ', στό σπίτι σου, κάμε τήν προσευχή σου

βάλε κρασί στό μαστραπά κι ἀφρᾶτο παξιμάδι

καί δῶσε τήν παρηγοριά νά την(ε) λάβουν κι ἄλλοι.

*

Μόνο τό Μέγα Σάββατο κοντά το μεσονύχτι

πού θά λαλήσ' ὁ πετεινός, σημαίνουν οἱ καμπάνες

Σημαίν' ὁ Θιος, σημαίν' ἡ γῆ, σημαίνουν τά ἐπουράνια,

σημαίνει κι ἡ Ἀγια-Σοφιά μέ τίς χρυσές καμπάνες.

Ὅποιος τ' ἀκούει σώζεται κι ὅποιος τό λέει ἁγιάζει

κι ὅποιος τό καλοφουγκραστεί παράδεισο θά λάβει

παράδεισο καί λίβανο ἀπό τόν Ἁγιο Τάφο.

( Τά κάλαντα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. " Τό μοιρολόγι τῆς Παναγίας"  ἐδῶ ) 

Ἡ Πελασγική