" ...μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι..." Σωκράτης

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ : " Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΟΤΚΑΓΙΑ "



... πόνεσα την αιώνια σταυρωμένη ράτσα μου που κι­ντύνευε και πάλι στο προμηθεϊκό βουνό του Καυκάσου. Δεν ήταν ο Προμηθέας, ήταν η Ελλάδα καρφωμένη πάλι από το Κράτος και τη Βία στον Καύκασο -αυτός είναι ο σταυρός ο δικός της- και φωνάζει.

Φωνάζει τους ανθρώ­πους, τα παιδιά της να τη σώσουν .  Νίκος Καζαντζάκης («Καύκασος», Αναφορά στον Γκρέκο)




Είναι από τις ιστορίες που σπας... Που δεν τη χωράει ο νους... Όσο “σκληρός” και να ‘σαι, λυγίζεις… και σε πιάνει το παράπονο, γιατί εσύ, δεν μοιάζεις με αυτούς! Γιατί εσύ τα ξέχασες όλα…!!!

ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ…

1.Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΠΗΛΙΑ – ΟΤΚΑΓΙΑ

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, βρισκόταν μέσα σε μια σπηλιά, σε υψόμετρο 1800 μέτρων, για αυτό και ονομάστηκε “Μάγαρα” (μααρά στα τούρκικα σημαίνει σπηλιά). 

Οι Έλληνες τουρκόφωνοι την αποκαλούσαν και“Παχατζάκ Παναγιασί”, δηλαδή...


“η Παναγιά που κάνει τον άλλο να βλέπει”.
  Προς ανάμνηση του προσκυνήματος της Παναγίας Μάγαρας, φιλοτεχνήθηκε και τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ακριτοχωρίου, εικόνα της θεομήτορος, με πρωτοβουλία των Νικ. Μαυρίδη και Δημ. Παρασκευαίδη, κατοίκων του χωριού. 

Η εικόνα αγιογραφήθηκε στο εργαστήρι του Ιερού Ησυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου, Ακριτοχωρίου.

Ο ΡΑΦΕΤ ΠΑΣΑΣ, λυσσασμένος από την αποτυχία της μεγάλης επιχείρησης στην περιοχή της Σαμψούντας, στρά­φηκε καί προς τη γειτονική Πάφρα. 

Μα οι Ρωμιοί κάτοικοι τούτης της περιφέρειας αντιστάθηκαν το ίδιο ηρωικά με τούς Σαμψούντιους, για να ματαιώσουν τα σατανικά σχέδιά του. Καί εκεί, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. 

Οι αντάρτες, σέρνοντας μαζί τους τα γυναικό­παιδα, ξέφυγαν από τον κλοιό και ανέβηκαν στα ψηλά βουνά, πίσω από τις γραμμές τού τούρκικου στρατού.
Φρενιασμένος ό Ραφέτ πασάς, για μέρες ολόκληρες δεν μπορούσε να ηρεμήσει. 
Έκανε βόλτες νευρικές στο γραφείο του, μιλούσε δύσθυμα καί απότομα στον καθένα πού τον πλη­σίαζε καί ήταν έτοιμος ν’ αρπαχτεί με τον πρώτο τυχόντα πού θα του αντιμιλούσε. 
Μια μαύρη βαρυθυμία πλάκωνε για μέρες το Διοικητήριο κι ένας φόβος τύλιγε τούς επιτελείς του, ώσπου μια μέρα, κάποια πληροφορία πού πήρε τυχαία, τον έκανε ν’ αλλάξει ξαφνικά τη διάθεσή του καί να τρίβει τα χέρια του από χαρά: 
Στην περιοχή Ότκαγια του δυτικού Νεμπιέν, μέσα σε μια σπηλιά πού οι Ρωμιοί της περιφέρειας την έλεγαν «της Παναγίας ή μάγαρα», είχαν κρυφτεί εξακόσια γυναικόπαιδα της περιοχής καί εξήντα αντάρτες, με οπλαρχηγούς το Χατζή Γιώργη, τον καπετάν Κωστή καί τον καπετάν Παπάζογλου. Ήταν μια αναπάντεχη ευκαιρία για να χορτάσει την αιμοβόρα δίψα του...

 
Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου