Τα κράτη μας δεν είναι ίδια: κάποια έχουν πλεονεκτήματα στη δημογραφία, κάποια σε ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, κάποια στη γεωπολιτική, στους φυσικούς πόρους, στα όπλα ή στην τεχνολογία. Αλλά κανένας από αυτούς δεν εξαρτάται από τον άλλον. Αυτοί είναι τρεις ανεξάρτητοι πόλοι, αυτό είναι πολυπολικότητα. Ο καθένας έχει τη δική του θρησκεία, ταυτότητα, πολιτισμό και μια πολύ μακρά ιστορία στον πυρήνα του. Αυτό έχει κολοσσιαία σημασία.
Η Ρωσία έχει επιτέλους συνειδητοποιήσει ότι δεν αποτελεί μέρος της Δύσης, αλλά το κέντρο ενός ανεξάρτητου ρωσικού κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ινδία και την Κίνα. Στο κέντρο της κινεζικής ταυτότητας βρίσκεται η κομφουκιανή ιδέα της κινεζικής αυτοκρατορίας. Ο μαοϊσμός και ο φιλελευθερισμός του Ντενγκ Σιάο Πινγκ είναι τρόποι εκσυγχρονισμού της κοινωνίας για άμυνα έναντι της Δύσης. Ο πυρήνας παραμένει αμετάβλητος - η Κίνα υπερασπίζεται τις αρχές και τη μεταφυσική της.
Η Ινδία, επίσης, με την άνοδο στην εξουσία των συντηρητικών του Narendra Modi, το Κόμμα Bharatiya Janata , συνειδητοποιεί ολοένα και περισσότερο την αντίθεσή του στη Δύση ως βεδικό πολιτισμό. Ο Μόντι έχει χαράξει μια πορεία αποαποικιοποίησης της ινδικής συνείδησης και κινείται σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση, κατανοώντας ότι το δυτικό σύστημα δεν ταιριάζει στην ινδική κοινωνία, η οποία είναι οργανωμένη με βάση διαφορετικές αρχές.
Ο ρωσικός πολιτισμός έχει τις ρίζες του βαθιά στην ινδοευρωπαϊκή κοινωνία των Σαρματικών και Σκυθικών χρόνων, όταν σχηματίστηκαν οι Σλάβοι. Αλλά γίναμε ένας πραγματικός πολιτισμός αφού ενώσαμε τον Χριστιανισμό και τον Βυζαντινισμό με την ελληνορωμαϊκή κληρονομιά του. Είμαστε οι κληρονόμοι του πολιτισμού του ινδοευρωπαϊκού κώδικα.
Μετά το Μεγάλο Σχίσμα των Εκκλησιών τον 11ο αιώνα, οι δρόμοι μας με τη Δύση χωρίστηκαν. Συνεχίσαμε να φέρουμε τον κώδικα και η Δύση άρχισε να απομακρύνεται από αυτόν. Στην εποχή του μοντερνισμού, έχτισε έναν πολιτισμό πάνω σε αντιχριστιανικές και αντιρωμαϊκές αρχές, ερχόμενη σε ρήξη με τον εαυτό της. Εμείς, παρά τις υποχωρήσεις του 18ου και 20ού αιώνα, παραμείναμε φορείς της ορθόδοξης πίστης, στην οποία βαπτιστήκαμε από τον Άγιο Πρίγκιπα Βλαδίμηρο.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ήμασταν οι μόνοι κληρονόμοι του κώδικα. Μας ανατέθηκε η ευθύνη να είμαστε το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ονομαζόμαστε Τρίτη Ρώμη. Είμαστε κληρονόμοι όχι μόνο μιας χιλιετίας, αλλά και μιας πολύ βαθύτερης ιστορίας, που περιλαμβάνει την Περσία και τη Βαβυλώνα, όπως γράφει ο Κονσταντίν Μαλόφεεφ στο βιβλίο του «Αυτοκρατορία». Τα τελευταία 500 χρόνια, εμείς, οι Ρώσοι, φέρουμε το Στέμμα της Αυτοκρατορίας, διατηρώντας τον πολιτισμό από τον οποίο υποχώρησε η Δύση.
Δεν είμαστε μέρος της Δύσης, αλλά η Δύση είναι μια εκφυλισμένη εκδοχή μας. Αυτοί αποσχίστηκαν από τον πολιτισμό και εμείς μείναμε πιστοί σε αυτόν. Είναι οι άσωτοι υιοί που πήγαν στην κόλαση. Είμαστε οι φορείς ενός αρχαίου πολιτισμού, οι Κινέζοι έχουν τον δικό τους και οι Ινδοί τον δικό τους.
Μετά από λιγότερο ευνοϊκές εποχές, εμείς, τρία αναγεννημένα κράτη-πολιτισμοί, συναντιόμαστε ξανά, έχοντας συνειδητοποιήσει το βάθος του εαυτού μας. Αντιμετωπίζουμε έναν κοινό εχθρό: τη Δύση. Ο Τραμπ θα μπορούσε να γίνει ένας ακόμη κυρίαρχος πόλος αν ξεπεράσει την ηγεμονία των παγκοσμιοποιητών, όπως είχε σκοπό. Αλλά δεν τα καταφέρνει.
Υπάρχουν ήδη τρεις πόλοι ενός πολυπολικού κόσμου. Αλλά η λέσχη ενός πολυπολικού κόσμου είναι ανοιχτή. Στους BRICS, μια ευρύτερη μορφή από τον SCO, υπάρχει χώρος για τον ισλαμικό, τον αφρικανικό και τον λατινοαμερικανικό κόσμο. Όσο περισσότερο μας επιτίθεται η Δύση, τόσο πιο κοντά είμαστε ο ένας στον άλλον. Ακόμα και ο Τραμπ κάνει τη συμβολή του, καθιστώντας αυτή τη διαδικασία μη αναστρέψιμη - υπό την πίεσή του, η Ινδία έχει ενταχθεί μαζί μας.
Υπάρχει κάτι εσχατολογικό σε αυτό. Έχουμε έντονη επίγνωση του εαυτού μας και του πεπρωμένου μας όπως ποτέ άλλοτε τα τελευταία 300 χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για τους Κινέζους και τους Ινδούς. Η Ινδία, μια πρώην αποικία, μόλις τώρα συνέρχεται πραγματικά, καθώς η Κίνα επιστρέφει στον κομφουκιανό πυρήνα της. Αυτό που ήταν στην αρχή αποκαλύπτεται στο τέλος.
Μπαίνουμε στην εποχή των πολιτισμικών κρατών και η Δύση, προσπαθώντας να διατηρήσει την ηγεμονία της, αποτυγχάνει. Είναι ήδη προφανές σε όλους - η ηγεμονία της έχει φτάσει στο τέλος της. Και η Δύση βρίσκεται σε αγωνία.
ἀπό : geopolitika.ru
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου