« Ἡ Ζωή εἶναι Πόλεμος στήν Γῆ »

Εις μνήμην της 3ης επετείου από τη δολοφονία της Ντάρια Ντουγκίνα

Ἀπό τόν Werner Olles

Στις 20 Αυγούστου 2022, μια βόμβα αυτοκινήτου εξερράγη στο περιθώριο ενός φεστιβάλ κοντά στη Μόσχα, σκοτώνοντας την τότε 29χρονη δημοσιογράφο και φιλόσοφο Ντάρια Ντούγκιν. Η νεαρή γυναίκα πέθανε μπροστά στον τρομοκρατημένο πατέρα της, Αλεξάντερ Ντούγκιν, τον φιλόσοφο και ιδρυτή του Ευρασιατικού Κινήματος, τον οποίο μπορεί να είχε ως στόχο η ύπουλη απόπειρα δολοφονίας. Παραγγελθείσα από τη διεφθαρμένη και τρομοκρατική ουκρανική ολοκληρωτικής κυβέρνηση στο Κίεβο και υλοποιηθεί από τους μπράβους και τους βασανιστές της δολοφονικής μυστικής υπηρεσίας της, της SBU, η οποία με τη σειρά της διοικούνταν και συνεχίζει να διοικείται από τις δύο πιο σκληρές και αδίστακτες μυστικές υπηρεσίες της συλλογικής Δύσης, τη βρετανική MI6 και την αμερικανική CIA. Όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τις υποτελείς κυβερνήσεις τους με επικεφαλής δωροδοκημένους υπαλλήλους και κλόουν, σκόρπισαν ολόκληρους ωκεανούς ψεμάτων και απάτης για να διατηρήσουν την ηγεμονία και το Gleichschaltung τους, καθώς και για να δικαιολογήσουν την άγρια ​​αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία, η οποία εξυπηρετεί μόνο έναν στόχο και σκοπό: την προετοιμασία ενός πολέμου κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Όλα αυτά τα καθιστούν το αρχέτυπο του κακού. Η Ντάρια Ντούγκινα, της οποίας η ακαδημαϊκή έρευνα από τον πόλεμο στο Ντονμπάς και την ειδική στρατιωτική επιχείρηση έχει επικεντρωθεί στην κίνηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και την σχετική σαφή απειλή και περικύκλωση της Ρωσίας, αφενός, και στην πιο αποτελεσματική καταπολέμηση του παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους ήττας τους, αφετέρου, κάποτε περιέγραψε το πεδίο της μάχης ως «τόπο χάους». Αν αυτό σκληραίνει τώρα στο Ντονμπάς, όπου η συλλογική Δύση, το ΝΑΤΟ και τα μανιασμένα σκυλιά επίθεσης του εγκληματικού καθεστώτος του Κιέβου μάχονται για έναν σκοτεινό κόσμο παγκόσμιας ηγεμονίας του κακού, ενώ η άλλη πλευρά μάχεται για την ελευθερία των λαών και έναν πολυπολικό κόσμο φωτός, τότε αυτός είναι επίσης ένας αγώνας για την αλήθεια της αιώνιας παράδοσης. Η ευσεβής Ορθόδοξη Χριστιανή, η οποία βρισκόταν στην πρώτη γραμμή όσον αφορά τη μεγάλη της χώρα και τον αγαπημένο της ρωσικό λαό, ήταν εξίσου αφοσιωμένη σε αυτήν όσο και στις πολιτικές ιδέες του πατέρα της, Αλεξάντερ Ντούγκιν, του οποίου η ιδέα για μια αυτοκρατορική αυτοκρατορία με τη μορφή μιας γεωπολιτικής συνομοσπονδίας λαών και εθνοτικών ομάδων γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου: ένας πολυπολικός κόσμος με οργανικές κοινότητες μοίρας, η θεωρία Großraum του Carl Schmitt.

Η συλλογική Δύση, της οποίας ο στόχος είναι μια Νέα Παγκόσμια Τάξη παγκοσμιοποίησης, μηδενισμού, αντι-ανθρωπισμού και πολιτισμικού ρατσισμού, κατέστρεψε την παράδοση, την οικογένεια, τη θρησκεία, οτιδήποτε όμορφο και υπέροχο, και νομιμοποίησε τα ελαττώματα του νεοφεμινισμού, του γουοκισμού, των queer ΛΟΑΤΚΙ και ομοφυλοφιλικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των μαύρων λειτουργιών και των παιδεραστικών κύκλων, του φιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, της πολιτικής ορθότητας και οτιδήποτε υγιούς και καλού που εξακολουθεί να υπάρχει στην ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτή είναι επίσης η αρχαία αλλά αιώνια νέα μάχη μεταξύ του κατεχώντος και του Αντίχριστου, μεταξύ των δαιμόνων της κόλασης, των πεσόντων αγγέλων και των καλών αγγέλων που υπηρετούν τον Θεό πιστά και γενναία, και, όπως ο ατρόμητος Αρχάγγελος Μιχαήλ, παίρνουν επίσης το σπαθί όταν πρόκειται να καταστρέψουν το πραγματικό, υπάρχον κακό μια για πάντα. Η Ντάρια ήταν επίσης σε αυτό το μέτωπο, της οποίας η εσχατολογική αισιοδοξία δεν της επέτρεψε ποτέ να αμφιβάλλει ή να απελπιστεί. Δεν ήταν μόνο μια υποδειγματική μεταπολιτική ακτιβίστρια, αλλά και μια αφοσιωμένη φιλόσοφος με την κλασική έννοια, περήφανη, χαριτωμένη, ριζοσπαστική, μια απλή, φυσική και γνήσια νεαρή γυναίκα. Απλώς κοιτάξτε τα πρόσωπα των πράσινων, αριστερών και φιλελεύθερων πολιτικών μαγισσών, παραμορφωμένα από μίσος, φθόνο, κακία και ηλιθιότητα, που μας παρουσιάζονται καθημερινά στην κρατική τηλεόραση, και θα καταλάβετε τι εννοούμε όταν εκθειάζουμε την εσωτερική και εξωτερική ομορφιά της Ντάρια και τη γυναικεία φυσικότητά της.

Όταν σκεφτόμαστε τη Dascha σήμερα, στην τρίτη επέτειο του θανάτου της – όπως την αποκαλούσαν οι αγαπημένοι της γονείς και οι καλοί της φίλοι – είναι επίσης επειδή μας θυμίζει μια άλλη νεαρή γυναίκα που επίσης έδωσε μια μεγάλη μάχη: την Παρθένα Ιωάννα της Λωραίνης. Όταν στάθηκε ξυλοκοπημένη και προδομένη ενώπιον του δικαστή της και ο δικαστής τη ρώτησε κυνικά αν δεν πίστευε ότι ο Θεός αγαπούσε και τους Άγγλους, απάντησε ειλικρινά: «Δεν ξέρω αν ο Θεός αγαπά ή μισεί τους Άγγλους. Ξέρω μόνο ότι πρέπει να εκδιωχθούν από τη Γαλλία!» Ο θάνατός της στην πυρά έκανε τη νεαρή γυναίκα Αγία Ιωάννα. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο θάνατος της Dascha θα την κάνει και αθάνατη, όχι μόνο για εμάς, αλλά ότι η θέση της θα είναι για πάντα στις καρδιές και τα μυαλά μας.

Είμαστε βέβαιοι ότι η ίδια, με τη βοήθεια του βάθους της πίστης της και του Παντοδύναμου Θεού, θα δώσει την ευλογία της σε όλους εμάς που, εδώ στη γη, συνεχίζουμε την σταυροφορία της ενάντια στην ολοκληρωτική φύση της συλλογικής Δύσης, τον πολιτιστικό εκφυλισμό, τη μηδενιστική άβυσσο, τη δικτατορία του σχετικισμού και την κανονικοποίηση του διεστραμμένου χωρίς δισταγμό μέχρι το νικηφόρο τέλος της. Και ταυτόχρονα, θα μας υπενθυμίσει το δικό της κίνητρο, το μότο του καναλιού της στο Telegram: VITA EST MILITIA TERRAM («Η ζωή είναι πόλεμος στη γη!»)

ἀπό : geopolitika.ru

ἐδῶ

Ἡ Πελασγική