Ζήτω ὁ Βασιλιάς !

Γράφει ὁ Τάκης  

Γυρίζοντας στήν,μιά φορά κι᾿ἕναν καιρό,πόλη τῶν ὀνείρων,τώρα ἐφιαλτῶν, ὁ συλλήβδην σολιψισμός πού ἐκφραζόταν ἔκανε τήν παράνοια ἕνα εἶδος ὁλοκληρωτικῆς πίστης. Πίσω ἀπό τήν ἐνοχλητική αὐτοπροβολή, ἕνας  ἀποκαλούμενος πρίγκιπας καί ἡ Χολλυγουντιανή τσοῦλα του, ἦταν στά πρωτοσέλιδα. Ἐνῷ μακριά, πολύ πιό ἀνατολικά ἀπό ἐκεῖ, βρισκόταν ἕνας νεκρός, κάποιος πού δέν εἶχε ἀπολύτως τίποτα κοινό μέ τόν ἐγωκεντρικό, ἐγωιστή καί ναρκισσιστή Ἄγγλο. Ἀντίθετα, ὁ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος Β' πῆγε νά συναντήσει τόν Δημιουργό του μέ τόν ἴδιο τρόπο πού ἔζησε τά 82 του χρόνια: ἀμίλητος, ἀξιοπρεπής καί ἄξιζε πολύ περισσότερα ἀπό ὅσα ἔλαβε ποτέ ἀπό τόν λαό του.

Τό γράφω μέ βαριά καρδιά γιατί ἤμουν φίλος τοῦ νεκροῦ βασιλιᾶ ἀπό τά νιᾶτα μου καί ἡ διαρκής φιλία κράτησε παρά τό γεγονός ὅτι ἔγραψα εὐνοϊκά γιά τούς συνταγματάρχες, τούς ἴδιους πού τόν ἔκαναν νά χάσει τόν θρόνο του. Ἡ ζωή τοῦ βασιλιᾶ Κωνσταντίνου δέν μπορεῖ νά ἦταν μιά εὐτυχισμένη ζωή μετά τήν ἀπώλεια τοῦ θρόνου του, ὡστόσο ποτέ δέν ὑπῆρξε ἔνδειξη αὐτολύπησης ἤ κριτικῆς πρός τούς ἐχθρούς του. Αὐτό μπορῶ νά τό ἐπιβεβαιώσω, ἔχοντας γευματίσει, δειπνήσει καί περάσει τόσο ἐλεύθερο χρόνο μαζί του. Ἀκόμη καί κατά τήν ἐμπνευσμένη ἀπό τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου ἐκδικητική ἱερά ἐξέταση κατά τῆς ἑλληνικῆς μοναρχίας, δέν μπόρεσα ποτέ νά τόν κάνω νά συμφωνήσει ὅτι ὁ Ἀνδρέας ἦταν ἕνας σάπιος καί διεφθαρμένος δημαγωγός. Κάθε φορά πού ἀντιδροῦσα πολύ θυμωμένα γιά τή ριζοσπαστική ἀριστερά καί τόν Ἀνδρέα, μοῦ ἔδινε ἕνα θλιμμένο χαμόγελο καί ἔλεγε πράγματα ὅπως «Ἡ πολιτική προκαλεῖ παράξενη συμπεριφορά».

Ὅπως κάθε Ἕλληνας τῆς γενιᾶς μου γνωρίζει, ὁ Κωνσταντῖνος ἔγινε βασιλιᾶς σέ ἡλικία 23 ἐτῶν. Ἦταν ὄμορφος, ἀθλητικός καί ὁ πρῶτος μεταπολεμικός νικητής τῆς Ἑλλάδας μέ χρυσό μετάλλιο στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τῆς Ρώμης τό 1960. Ἦταν ἀπίστευτα δημοφιλής, τό κέφι του γιά ζωή τόν ἔκανε ἀγαπητό στούς θερμόαιμους Ἕλληνες. Καί ὅταν παντρεύτηκε τήν πιό ὄμορφη νεαρή πριγκίπισσα τῆς Δανίας, τήν Ἄννα Μαρία, τό θέαμα τοῦ γέρου τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς, τοῦ 76χρονου πρωθυπουργοῦ Γιώργου Παπανδρέου, νά περπατᾶ ἀγκαλιά μέ τό λαμπερό νεαρό ζευγάρι προκάλεσε γνήσια χαρά. Δέν εἶχε ὅμως διάρκεια.

Οἱ ἀναγνῶστες τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἱστορίας δέν θά παραλείψουν τήν ὁμοιότητα μεταξύ τῶν τραγικῶν ἡρώων τῶν κλασικῶν χρόνων καί τῶν κορυφαίων μορφῶν τῆς περιόδου Παπανδρέου (πατέρα). Καθώς ἡ ἱστορία ξετυλίγεται δέν μπορεῖ παρά νά παρατηρήσει τά ἐλαττώματα σέ μεμονωμένους χαρακτῆρες πού τελικά ὁδήγησαν στήν καταστροφή. Ὅμως, σέ ἀντίθεση μέ τό κλασικό μοτίβο, ἡ πτώση αὐτῶν τῶν σύγχρονων ἡρώων ἐπρόκειτο νά εἶναι σχεδόν ἄμεση. Ὁ Παπανδρέου ἐπρόκειτο νά συλληφθεῖ πρίν ἀπό τή λήξη τῆς θητείας του, καί μιά πλήρης διάσπαση μέσα στό κόμμα του θά ἐπέλθει μόνο μετά ἀπό δεκαοκτώ μῆνες. Ὁ νεαρός βασιλιᾶς θά ἐξοριζόταν σέ λιγότερο ἀπό τρία χρόνια.

Οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις συνέχισαν νά ταλαιπωροῦν καί νά κακολογοῦν τόν ἐξόριστο βασιλιᾶ, καί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος ἦρθε στήν ἐξουσία λίγο μετά τό θάνατο τοῦ πατέρα του, ἔφτασε στό σημεῖο νά ἀπαγορεύσει στόν Βασιλιᾶ καί τήν οἰκογένειά του τήν εἴσοδο στή γενέτειρά τους ἀπαλλοτριώνοντας σπίτια καί κτήματα. χωρίς ἀποζημίωση, ἀκίνητη περιουσία πού πληρώθηκε ἀπό τούς προπάτορες τοῦ Βασιλιᾶ καί ὄχι ἀπό ἕνα εὐγνώμον ἔθνος. Ἔβλεπα πολύ τόν Βασιλιᾶ ἐκείνη τήν περίοδο, καί ἐπιτέθηκα στόν Ἀνδρέα καί στούς κολλητούς του ἀπατεῶνες ἀπό τίς τότε διάφορες στῆλες μου, ἀλλά ὁ Κωνσταντῖνος μου ἔλεγε νά μήν τό παίρνω προσωπικά. Ἦταν δύσκολο νά χωνέψει κανείς πῶς αὐτός ὁ ἄνθρωπος μποροῦσε νά γυρίσει τό ἄλλο μάγουλο κάτω ἀπό τέτοιες προσβολές καί ψέματα πού ἐξέφραζαν ἀριστεροί πολιτικοί καί ἐφημερίδες. Μόλις τοῦ ἐπέτρεψαν νά ἐπιστρέψει ὡς ἰδιώτης, ἡ χαρά καί ἡ ἀγάπη του γιά τή χώρα ἦταν τέτοια πού μέ ἀποθάρρυνε πραγματικά νά ἐπιτεθῶ στούς ἀπατεῶνες τῆς ἀριστερᾶς.

Ποτέ δέν μοῦ ἔδωσε τό δικαίωμα, οὔτε ἰσχυρίστηκε ποτέ πώς ἦταν θῦμα ὅπως ὁ κοκκινωπός Ἄγγλος «μάρτυρας». Ὁ Κωνσταντῖνος προήδρευσε στό πάρτι πού ἔδωσα γιά τά 70α γενέθλιά μου στό Λονδῖνο καί παρευρέθηκα στό δεῖπνο γιά τά 70ά του στόν ὄμορφο κῆπο τοῦ πρίγκιπα διαδόχου Παύλου στό Λονδῖνο. Ἡ βασίλισσα Ἐλισάβετ ἦταν παροῦσα. Καθίσαμε ἀργά ἐκεῖνο τό βράδυ ἀναπολῶντας καί λέγοντας παλιά ἀνέκδοτα. Ὁ Βασιλιᾶς, ὁ Ἀλέκος Γουλανδρής καί ἐγώ γιά χρόνια συναντιόμασταν κάθε 31 Δεκεμβρίου γιά ἕνα μεγάλο γεῦμα μέ σαμπάνια, στό παλαιότερο ἑστιατόριο τοῦ Γκστάαντ, τό Rössi. Τό μεσημεριανό γεύμα θά κρατοῦσε μέχρι νά βραδιάσει. Ὁ Βασιλιᾶς δέν μέθυσε ποτέ. Ἐγώ καί ὁ Ἀλέκος τό κάναμε. Τώρα ἔχουν φύγει καί οἱ δύο σύντροφοί τοῦ μεσημεριανοῦ γεύματος, καί σίγουρα μοῦ ἔχουν λείψει αὐτά τά δύο τελευταῖα χρόνια.

Καί ἀφῆστε στήν ἑλληνική ἀριστερά τά χτυπήματα κάτω ἀπό τή ζώνη. Ὁ Κωνσταντῖνος ἦταν ἀρχηγός τοῦ κράτους γιά ἐννέα χρόνια, καί ἄν μή τί ἄλλο τοῦ ἄξιζε μιά ἀνάλογη ἐπίσημη κηδεία. Ὅπως ρώτησε ὁ καλύτερος παρατηρητής τῆς Βασιλικῆς οἰκογενείας στήν κρατική τηλεόραση, «Ἦταν ἤ δέν ἦταν ἀρχηγός τοῦ κράτους;» «Ναί, ἀλλά...» ἦταν ἡ ἀπάντηση τῶν δημοσιογράφων. Μοῦ θύμισε τό σταλινικό τέχνασμα πού ἐξάλειφε τούς δυσάρεστους ἀπό φωτογραφίες πού εἶχαν τραβηχτεῖ πολαιά. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί στήν ἐξουσία τώρα εἶναι δειλοί καί φοβοῦνται τήν ἀριστερά πού ἦταν πάντα ἀντιβασιλική, ὅπως θά ἔπρεπε νά εἶναι. Ἦταν ὁ θεῖος τοῦ Κωνσταντίνου, ὁ βασιλιᾶς Γεώργιος Β', μαζί μέ τόν πατέρα τοῦ Παῦλο καί τή μητέρα τοῦ Φρειδερίκη, πού ἐνέπνευσαν τό ἔθνος νά πολεμήσει καί νά ὁδηγήσει τούς ἀντάρτες κομμουνιστές πίσω στήν κομμουνιστική οὐτοπία ἀπό ὅπου ἦρθαν. Ἡ ἀριστερά ποτέ δέν συγχώρεσε οὔτε ξέχασε,

Δέν πειράζει, ὁ ἑλληνοδανικός βασιλικός οἶκος κάνει τό Ἀνόβερο νά φαίνεται μᾶλλον νουβό, καί ὁ διεκδικητής τοῦ θρόνου, ὁ Παῦλος, εἶναι τόσο καλός ὅσο γίνεται μεταξύ τῶν βασιλικῶν. Προσωπικά, ἦταν οἱ χειρότερες ἑβδομάδες: Ὁ Βασιλιᾶς, ὁ ὑπέροχος ἐκδότης μου Tom Stacey καί ὁ σπουδαῖος Paul Johnson, ἔφυγαν ὅλοι. Καί μᾶς μένουν οἱ Halfwit καί ἡ Meghan.

Τάκης Θεοδωρακόπουλος ἀπό τήν σελίδα του "Taki's Magazine",  τό ἀνωτέρῳ θέμα ἐδῶ. 

Γιά τήν Ἱστορία ἀπό ἔναν ἄνθρωπο πού ἔζησε ἀπό κοντά τόν Βασιλιά Κωνσταντῖνο ΙΓ΄. 

Ἡ Πελασγική