...Είχαν προηγηθεί σε χρόνο ανύποπτο έρευνες στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Ίμβρου, όπου στηριζόμενος σε βιβλία και χειρόγραφα, περιέλαβε στα απομνημονεύματά του το συμπέρασμά του ότι : «η δανική βασιλική οικογένεια είχε το ίδιο αίμα με εκείνο που είχε χυθεί στην πύλη του Αγ. Ρωμανού την αποφράδα εκείνη νύχτα της 29ης Μαϊου 1453».Στα απομνημονεύματά του, τα οποία ανακάλυψε ο ιστοριοδίφης Στέφανος Δάφνης αναφέρεται ότι ο Γεώργιος ο Α΄ ήταν απόγονος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και της συζύγου του Άννας – Σοφίας Νοταρά που είχαν έναν υιό, τον Ιωάννη.
Οι ιστορικοί Α. Γιαλαμάς και Α. Σγάντζος κυκλοφόρησαν το 1937 μία μελέτη που είχε τίτλο «Οι Βασιλείς μας είναι απόγονοι των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων». Εκεί παρουσιάζουν και σχετικό πίνακα με γενεαλογικά στοιχεία που κατέστρωσε ο διαπρεπής και ειδικευμένος Δανός ερευνητής Κ. Λάγκμπορν (1863), μετά από ενδελεχή και πολύπλευρη μελέτη των πηγών.Ο πίνακας αυτός μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον καθηγητή Στέφανο Α. Κουμανούδη, καθηγητή της Λατινικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 1928 και αποδεικνύει ότι μακρινός πρόγονος του Γεωργίου Α΄ ήταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1261 – 1282)...
Ο Ιωάννης Χριστιανός – Παλαιολόγος είναι βέβαιο και σίγουρο ότι υπήρχε. Αρκετοί παλαιοί ιστοριοδίφες και ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, όπως οι Dungen, Βερναδάκης, Ζωιόπουλος, Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός κ.α. Υπήρξαν επίσης πολύπλευροι και εκτενείς μελετητές.
Ο Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός έκανε τη σημαντική αυτή ανακάλυψη το 1834, τριάντα χρόνια νωρίτερα από την αναρρίχηση του Γεωργίου Α΄ στον ελληνικό θρόνο. Τα όσα τεχνηέντως επινοήθηκαν ή κατασκευάστηκαν και γράφτηκαν ότι δήθεν «ο Χριστιανός είχε παιδί τον Ιωάννη» ή ότι «ο Φρειδερίκος ήταν το αγαπημένο παιδί της Δωροθέας» κ.α., ανακαλύφθηκαν όλως περιέργως τον προηγούμενο αιώνα χωρίς την στοιχειώδη μελέτη.
Αποκρύφτηκε η πραγματική εικόνα του Ιωάννη Χριστιανού που ήταν ελληνικής καταγωγής πατρός τε και μητρός και έγινε δανικής καταγωγής (πρωτότοκος υιός του Χριστιανού Α΄ και της Δωροθέας). ...
...Όσον αφορά το επίθετο «Γκλύξμπουργκ», αυτό είναι αγγλικής επινόησης και εφεύρεσης, το οποίο έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κομμουνιστικά έντυπα, αλλά και διάφοροι ανιστόρητοι πολιτικάντηδες που επιδίωκαν να φανούν αρεστοί στην αριστερή εκλογική πελατεία.
Η Δανία δεν είχε ποτέ σχεδόν σταθερά σύνορα και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1860 τέσσερις γερμανικές επαρχίες (Χόλσταϊν, Σλέσβιγκ, Σόντεμπουργκ και Γκλύξμπουργκ) περιήλθαν προσωρινά στη κατοχή της Δανίας, για να αλλάξουν αργότερα και πάλι χέρια. Κανένα μέλος της βασιλικής οικογένειας της Δανίας δεν καταγόταν από κάποια από αυτές τις τέσσερις περιοχές, που συνέπεσε επί ένα χρονικό διάστημα να ανήκουν στο δανικό στέμμα. Ακόμα και το 1863, όταν εκλέχτηκε βασιλιάς των Ελλήνων ο δευτερότοκος υιός του διαδόχου της Δανίας, οι περιοχές που προαναφέρθηκαν είχαν ξαναγυρίσει στους Γερμανούς...
Διαβᾶστε τό ἐξαιρετικό θέμα," Ἡ Δυναστεία τῶν Γκλύξμπουργκ". Παραθέτουμε καί τήν σχετική τοῦ θέματος βιβλιογραφία :
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «ΗΛΙΟΥ», εκδ. 1947.
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμοι 14ος και 16ος, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ.
Γεώργιος Φραντζής (Σφραντζής), Η Άλωση της Πόλης, εκδοτική Θεσσαλονίκης.
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, Βυζαντίου Άλωσις – Αποδείξεις Ιστοριών Η΄, εκδ. Δημιουργία.
Μιχαήλ Κριτόβουλος, Βυζαντίου Άλωσις, εκδ. Δημιουργία.
Γιώργος Λεονάρδος, Οι Παλαιολόγοι, εκδ. Λιβάνη.
Σπ. Β. Τριανταφύλλου, «Η Βασιλεία εν Ελλάδι και οι παραδόσεις περί καταγωγής του Ελληνικού Βασιλικού Οίκου».
Κ. Ν. Μπαρμπής, «Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται – Πικρά χρόνια εξορίας».
Κ. Ν. Μπαρμπής, Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος – Δραγάσης : Ο Λεωνίδας του Βυζαντίου, εκδ. Λογοθέτης.
Εὐχαριστοῦμε τόν φίλο ἀναγνώστη,ἐδῶ.
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου