Η τετράχρονη Ελευθερία Τρανοπούλου ήταν το μόνο παιδί που δεν απομακρύνθηκε από το χωριό του, την Οξυά, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Σ’ ένα σχεδόν κατεστραμμένο χωριό, όπου παρέμειναν 50-60 κάτοικοι από τους 400, μένει με τη γιαγιά της η οποία τη φροντίζει.
Εκεί λαμβάνει το πρώτο της ζευγάρι παπούτσια από τη UNISEF. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η Ελευθερία κοίταζε μόνο τα καινούργια της παπούτσια...
Όταν κάποια στιγμή άφησε τη γιαγιά της να της τα φορέσει, ο πάγος έσπασε. Η Ελευθερία έτρεχε μέσα στο χωριό γελώντας με χαρά, μόνο κάθε τόσο σταματούσε και κοιτούσε τα παπούτσια προσεκτικά!
Πανέμορφες εικόνες, από τήν οδυνηρή εποχή του συμμοριτοπολέμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ζευγάρι παπούτσια, τόσο σπάνιο καί πολύτιμο, έδωσε ευτυχία στήν μικρή φτωχή Ελληνοπούλα.
(Νά μήν περάσουν απαρατήρητα όμως, τά συνθήματα του ΚΚΕ στούς τοίχους των ρημαγμένων οικιών, που μάλιστα στό ένα εξ αυτών είναι γραμμένα μέ κυριλλική γραφή....)
Πολύ εὔστοχη παρατήρησις !
ΔιαγραφήΦυσικά στήν Κυριλλική ἀφοῦ ἀπευθύνονταν στούς σλαύους ( ἀπό Γιουγκοσλαυΐ μέχρι Βουλαγαρία) τούς ὁποίους μέ κάθε τρόπον ἤθελαν νά τούς προσφέρουν «δῶρο» τήν Μακεδονία μας.
Ἀγαπητέ μου Ἰωάννη Καποδίστρια,οἱ παραπάνω φωτογραφίες πού ἔχουν ἀποτυπωμένες μνῆμες,καλές καί κακές,ἀποδεικνύουν καί τά εὔλογα :ἡ εὐτυχία μπορεῖ νά βρίσκεται στά πιό ἁπλά πράγματα,κάτι πού γιά ἑβδομήντα χρόνια ἀπό ἐκείνα τά χρόνια μᾶς διέφευγε στήν κυριολεξία. Σήμερα,ἔτσι ὅπως μᾶς ἔχουν καταντήσει ( κυριολεκτικῶς καταντήσει) ἀρχίζουμε νά ἐκτιμοῦμε τά λίγα καί ἁπλά ...
Τοὐλάχιστον ἡ μικρή Ἐλευθερία ἀπό τήν Ὀξιά Φλωρίνης,εἶχε μπροστά της χρόνια δημιουργικά,ἐμεῖς σήμερα τί περιμένουμε γιά τό αὔριο ;
Καλησπέρα ἀγαπητέ μου Ἰωάννη Καποδίστρια !