Ὅταν σᾶς ἔγραφα προχθές πώς θά ἔχει πλάκα ἡ σημερινή ἡμέρα ( ἐδῶ) ,κάτι ἤξερα :
...φοιτητές υποδέχτηκαν με αποδοκιμασίες τους βουλευτές της ΝΔ, Χάρη Θεοχάρη και Χαράλαμπο Αθανασίου, οι οποίοι το πρωί πήγαν για να καταθέσουν στεφάνι... τους αποδοκίμασαν και δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στο χώρο του Πολυτεχνείου ενώ άρπαξαν από τα χέρια το στεφάνι που κρατούσε ο κ. Αθανασίου και το πέταξαν.
Ὁ Ἀθανασίου ὅμως ἀπτόητος :
«η Βουλή των Ελλήνων τιμά σήμερα τον αγώνα του ελληνικού λαού και ειδικότερα των σπουδαστών μας. Ο αγώνας κατά της Δικτατορίας ήταν υπερκομματικός. Δεν είχε πολιτικό χρώμα. Η ιδεολογία του ήταν μία, αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, αγώνας για την Ελλάδα...όποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τους αγώνες του ελληνικού λαού, το Πολυτεχνείο και το ελεύθερο φρόνημα προσβάλλουν την ιστορία. Τα παιδιά αυτά, όταν εμείς κάναμε τον αγώνα εδώ, ήταν αγέννητα ή ήταν στις κούνιες τους και τα θήλαζαν.
Η μέρα σήμερα είναι ιερή ...Ζήτω το Πολυτεχνείο»
Ἄν σχολιάσω κάτι θά εἶναι τά σχετικά μέ τό «Τα παιδιά αυτά, όταν εμείς κάναμε τον αγώνα εδώ, ήταν αγέννητα ή ήταν στις κούνιες τους και τα θήλαζαν»,διὀτι γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα ἀντιλαμβἀνεσθε πώς δέν ἀξιζει τόν κόπο...
Ὑπῆρχε περίπτωσις κάποια ἀπό τά παιδιά ἐκεῖνα πού βρίσκονταν ἐκεῖ καί τόν ἀποδοκίμασαν ἤ τοῦ πέταξαν τό στεφάνι ἤ τοῦ ἀπαγόρευσαν τήν εἴσοδο στό σκηνικό τῆς παραμυθολογίας,νά ἦταν τότε,τό 1973,σέ κάποιες κούνιες ; Γιά σκέψου λίγο Ἀθανασίου,κάνε ἕναν ἁπλούστατο ὐπολογισμό καί πές μας πόσο παιδί μπορεῖ νά εἶναι κάποιος στά 49 χρόνια του; Μᾶλλον μεσήλικα,θά τόν ἔλεγα παρά παιδί...
Ἐπίσης,ποιός ἔκανε ἀγῶνα τότε ; Ἐσύ ; Βρισκόσουν καί ἐσύ ἀνάμεσα σ᾿ἐκείνους πού «ἔγραψαν τόν μῦθο» ; Χμμ... Δέν νομίζω... Ἕνας ἄνδρας 27 ἐτῶν,τότε ἤσουν καί μᾶλλον εἶχες πρό καιροῦ χαιρετήσει τά φοιτητικά θρανία. Τό 1971 ἀπέκτησες τό πτυχίο σου καί ὅπως λέει τό βιογραφικό σου,τό 1975 μπῆκες στό δικαστικό σῶμα,ἄρα μήπως τό ἐπίμαχον ἔτος, 1973,ὑπηρετοῦσες στό στρατό ( μέ ὅ,τι σήμαινε γιά τότε ο στρατός) ; Λέω τώρα...
Ἀλλά θά μοῦ πῆς ὁ ἀρχηγός σου παριστάνει τόν ἀντιστασιακό,6 μηνῶν βρέφος,ἐσύ θἀ κόλλαγες σ᾿ἕνα Πολυτεχνεῖο καί τήν ἐκει παρουσία σου; Ἄν τε,πᾶρε καί τήν κόκκινη παντιέρα καί ἀνάκραξε ὁμοῦ μετά τοῦ Κούλη «Βεβαίως καί ὁ Μάρξ εἶναι ἀπό τά κορυφαῖα μυαλά...» !
Γι᾿αὐτό ἔκανα λόγο γιά πλάκα,σήμερα. Τόσο μεγάλη ὅμως δέν τό περίμενα. Ὅλους τούς γιουχάρανε,τούς ἀποδοκίμασαν,τούς πέταξαν τά στεφάνια,τούς ἀπαγόρευσαν τήν εἴσοδο στό σκηνικό τῆς παραμυθολογίας,μέχρι ξύλο πού ἔφαγαν στελέχη τοῦ συριζα μ᾿ἀποτέλεσμα ὁ Ἀλέξης νά μήν πάει γιά κατάθεση....ὅμως μία τήν γλύτωσε. Σοῦζα κάθησαν καί τήν ...καμάρωναν ...
Έτσι όπως σε 100 χρόνια θα υπάρχουν -ακόμη-....επιζήσαντες του ολοκαυτώματος (μέχρι και γι αυτό εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ελληνική λέξη για τους αιώνιους γνωστούς σκοπούς τους) Έτσι και σε 100 χρόνια θα υπάρχουν -και θα τρώνε με χρυσά κουτάλια- "παιδιά"-αιώνιοι φοιτητές-"επαναστάτες"...επιζήσαντες του "βιομηχανίας του Πολυτεχνείου" (που θα λεγε κι ο Norman Finkelstein)....
ΑπάντησηΔιαγραφήμην ξεχνάμε και τις ...αθάνατες/αιώνιες συντάξεις "εθνικής αντίστασης"...
αντε και -μέχρι- του χρόνου!!...
Αντώνης Γερμανία
Πολύ ἐπιτυχής ὁ συσχετισμός ! Ἔτσι ἀκριβῶς !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως δέν εἶναι τό μόνο πρᾶγμα πού μᾶς κάνει νά νοιώθουμε μία ...ἀηδία,θά ἔλεγα.Ὅμως παρ᾿ὅλη τήν πληθώρα παρομοίων θεμάτων,φαίνεται πώς εἴμαστε ἕνας λαός μέ πολύυυυ μεγάλες ἀνοχές. Ὄχι ἀντοχές ΑΝΟΧΕΣ !
Μέ ἄλλα λόγια εἴμαστε γιά κλωτσιές. Ἐκτός καί σταθοῦμε τυχεροί,κάποιοι ἐξ ἡμῶν,καί βρεθοῦμε στό ἐξωτερικό. Δέν εἶχα ὅπως ἐσύ,δυστυχῶς,αὐτή τήν τύχη ! Τήν τύχη...
Καλησπέρα ἀγαπητέ μου Ἀντώνιε καί τούς ὁλόκαρδους χαιρετισμούς μου στήν ὁμογένεια τῆς Γερμανίας !