Εἰς μνήμην Harper Lee (28 Ἀπριλίου 1926 – 19 Φεβρουαρίου 2016)

 

Στις 19 Φεβρουαρίου, πέθανε σε ηλικία 89 ετών, η Nellie Harper Lee, (Χάρπερ Λι) συγγραφέας του βιβλίου “To Kill A Mockingbird”, («Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», στα ελληνικά).

Το μυθοπλαστικό αυτό βιβλίο έχει πουλήσει περισσότερα από 30.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, προωθείται και διδάσκεται στα σχολεία των ΗΠΑ ως μνημείο «κατά του ρατσισμού» και έγινε ταινία με τον Γκρέγκορι Πεκ. Την ταινία αυτή του 1962, (με τον τίτλο «Σκιές και σιωπή») πρόβαλε πριν λίγο η ΕΡΤ, ως μέρος του πακέτου ταινιών κατά του «ρατσισμού», ή όπως αυτή θέλει να τις παρουσιάζει, που προβάλλει κατά κόρον η κρατική σοβιετική τηλεόραση στο ελληνόφωνο κοπάδι εν μέσω μάλιστα του λεγόμενου «προσφυγικού». 

 

Η υπόθεση είναι τόσο κοινότυπη: Εν έτει 1930, στο φαινομενικά γαλήνιο και απλοϊκό Μέικομπ της Αλαμπάμα, στον «κακό» Νότο, που στην πραγματικότητα είναι βουτηγμένο στον «ρατσισμό», ένας θαρραλέος προοδευτικός «αντιρατσιστής» δικηγόρος αποφασίζει να υπερασπιστεί έναν μαύρο που τον κατηγορούν ότι βίασε μια νεαρή ανήλικη Λευκή. Φυσικά, ο μαύρος είναι αθώος, είναι ένας άγιος που τον κατηγορούν άδικα, η κατηγορία στηρίζεται σε δύο λευκούς ψευδομάρτυρες (ο ένας έχει το όνομα Robert E. Lee, το όνομα του θρυλικού στρατηγού των Νοτίων - Ω της βλασφημίας!), η αλήθεια είναι ότι η νεαρά λευκή λέει ψέματα, αυτή ρίχτηκε στον άκακο μαύρο γιατί μια μέρα της ήρθε να… φιλήσει έναν άνδρα (!), οι ένορκοι καταδικάζουν τον αθώο και άκακο και άγιο μαύρο κλπ. Σχεδόν όλοι οι λευκοί στην ταινία παρουσιάζονται ως άξεστοι, ρατσιστές, σωστά τέρατα και όλοι (μα ΟΛΟΙ) οι μαύροι ιερές μορφές που ούτε κιχ δεν κάνουν και τα υπομένουν όλα στωικά και χριστιανικά. Παραγωγός της ταινίας με τον Πεκ, ήταν ο Alan Jay Pakula (1928 – 1998), εβραϊκής καταγωγής.

 

Η Καναδή συγγραφέας και αρθρογράφος Kathy Shaidle έγραψε πρόσφατα στο TakiMag ότι η «Harper Lee είναι η Rachel Carson του αμερικανικού φανταστικού μυθιστορήματος», που σημαίνει ότι το βιβλίο της Lee έχει προξενήσει τόση ζημιά στην αμερικανική κοινωνία ως βασιζόμενο σε ψευτιές, όσο το “Silent Spring” της Κάρσον στο περιβάλλον.

Η Shaidle έγραψε (πριν από το θάνατο της Lee) : «Δεν θυμάμαι να είδα την ταινία, αλλά έχω την εντύπωση ότι μάλλον θα την έχω δει. Άλλωστε το ‘To Kill a Mockingbird’ έχει διαποτίσει τις συνειδήσεις μας τόσο πολύ - ας το παραδεχτούμε, το βιβλίο και η ταινία αποτελεί για την κουλτούρα μας μια κοσμική αγία γραφή, που σίγουρα έχει διαποτίσει αυτή η ιστορία κατά κάποιο τρόπο και εμένα.

Και αυτός ο διαποτισμός ήταν μια καταστροφή για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν εννοώ απλά ότι κάθε πέμπτη αμερικανική ταινία ή τηλεοπτική εκπομπή, προφανώς πρέπει να συμπεριλάβει μια σκηνή με μια καυτή αίθουσα δικαστηρίου στο Νότο, γεμάτη από κόσμο, με αργούς περιστρεφόμενους ανεμιστήρες οροφής και  δικηγόρους με ιδρωμένα λευκά πουκάμισα και τιράντες, που να πετάνε κεραυνούς μιλώντας για τον ρατσισμό, την Κου Κλουξ Κλαν, ή τον Πρόεδρο Kennedy.

 

Στην πραγματική ζωή, τα τελευταία πέντε χρόνια, πόσες χιλιάδες ηλίθιοι πήγαν στη Νομική Σχολή, επειδή ήθελε να γίνουν Atticus Finch (ο πρωταγωνιστής δικηγόρος); Φαντασιώνονταν τους εαυτούς τους να ακούν με ανατριχίλα το “Δεσποινίς Louise, σηκωθείτε. Ο πατέρας σας περνάει’” (το λένε οι μαύροι στο ακροατήριο συγκινημένοι από την μάχη που έδωσε ο δικηγόρος και πατέρας της μικρής Louise), επαναλαμβάνοντάς το σαν να είναι το Πάτερ Ημών. Μια μέρα, θα γίνω σίγουρα σαν αυτόν, και θα το πούνε για μένα...

Αλλά επειδή ο Atticus Finch είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, οι ηλίθιοι έγιναν αναπόφευκτα αυτό το είδος των δικηγόρων (και κοινωνικών λειτουργών και δημοσιογράφων και «ακτιβιστών» και πολιτικών και χειριστών του παρασκηνίου τους) που μετασχημάτισαν την πόλη σας σε ένα αχταρμά εβδομαδιαίων εθνοτικών φεστιβάλ, μουσείων ‘γενοκτονίας’, τοποθεσίες δωρεάν ενέσεων ηρωίνης, κακοσχεδιασμένων "κοινωνικών κατοικιών" και μνημείων Νέλσον Μαντέλα.

Το ‘To Kill a Mockingbird’ δίδαξε γενιές και γενιές λευκών ανθρώπων ότι οι μαύροι άνθρωποι, αν δεν είναι "Magic Negros", είναι σίγουρα ευγενείς, και ταπεινοί άγγελοι ανίκανοι να αμαρτήσουν. Πόσοι λίμπεραλ  δικαστές, ένορκοι και δικαστικά συμβούλια έχουν αφήσει ελεύθερους Αφρο-Αμερικάνους ένοχους για εγκλήματα εναντίον λευκών επειδή είχαν μια φράση ή δύο από το βιβλίο της Harper Lee κολλημένες στα κεφάλια τους;

Αμερική: Η πραγματικότητα

Πόσοι από αυτούς τους μαύρους εγκληματίες αφότου αφέθηκαν ελεύθεροι πήγαν να βιάσουν και να σκοτώσουν ξανά;

Οι πραγματικοί εγκληματίες, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του Mockingbird είναι τα λευκά σκουπίδια, που (στο τέλος) σκοτώνονται μεταξύ τους.

Και όταν δεν μπορούν εύκολα να βρεθούν πραγματικοί λευκοί κακοποιοί, ένας από αυτούς τους wannabes Atticus Finch θα πλάσει πρόθυμα κάποιον.

Ως εκ τούτου, η κυρία Lee τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον George W. Bush.

 

Μια απομίμηση του ‘To Kill a Mockingbird’ είναι η ταινία ‘A Time To Kill’ (Η ετυμηγορία). Για ανάλυση της ταινίας διάβασε: Χόλυγουντ και μηχανισμοί προπαγάνδας: Η ταινία ‘A Time ToKill’ (1996)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή