Γράφει ο Αντίοχος
Από το βράδυ της 22ας Ιουλίου, ο σιωνιστής Κίσσινγκερ είχε προαναγγείλει επισήμως ότι «ενδεχομένως τη στιγμή αυτή πραγματοποιείται πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα». (βλ. Σπύρου Μαρκεζίνη «Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος», 3ος τόμος, σελ. 233). Ανεπισήμως, όλα είχαν σχεδιαστεί στα επιτελεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μήνες πριν. Το μόνο που ζητήθηκε από τους Έλληνες παλαιούς πολιτικούς, ήταν να δεχθούν να εγκαθιδρυθεί το σάπιο μεταπολιτευτικό καθεστώς τους πάνω στα ερείπια της Κύπρου. Κι αυτοί έκαναν αυτό που τους ζητήθηκε: την πούλησαν για να ξαναγυρίσουν!
Έτσι, μετά από μια σύσκεψη-οπερέτα των παλαιών πολιτικών, την 23η Ιουλίου, κι αφού πρώτα είχε προδοθεί εκ των έσω το υπό τον αείμνηστο στρατηγό Δημήτριο Ιωαννίδη στρατιωτικό καθεστώς (από τους τότε «αρχηγούς» των Ε.Δ., που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στην προδοσία της Κύπρου…), καταφτάνει εσπευσμένα από την Γαλλία, στις 2 τη νύχτα, ο εθνικός ολετήρας Κων/νος Καραμανλής. Ο οποίος, είχε ξεπουλήσει για πρώτη φορά την κυπριακή υπόθεση και τις θυσίες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, με τις επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου (1959), δηλώνοντας όταν τις υπέγραψε: «Ήταν η ευτυχεστέρα ημέρα της ζωής μου»! Και δε θα δίσταζε να την πουλήσει και για δεύτερη φορά… Μία φορά προδότης, για πάντα προδότης!
Στις 4.20 π.μ. ορκίστηκε πρωθυπουργός, παρουσία του «προέδρου»- μαριονέτα Φαίδωνος Γκιζίκη.
Στις 4 το απόγευμα, παρουσία του, ορκίστηκε η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση των νεκροθαφτών της Κύπρου: Μαύρος (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών), Ζολώτας (Συντονισμού), Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης), Γεώργιος Ράλλης (Εσωτερικών), Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου (Δικαιοσύνης), Σόλων Γκίκας (Δημοσίας Τάξεως), Νικόλαος Λούρος (Παιδείας), Κωνσταντίνος Τσάτσος (Πολιτισμού), Κώστας Λάσκαρης (Απασχολήσεως), Ανδρέας Κοκκέβης (Κοινωνικών Υπηρεσιών) και Παναγιώτης Λαμπρίας (υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ).
Δύο μέρες αργότερα η κυβέρνηση συμπληρώθηκε με τους: Χριστόφορο Στράτο, Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Δημήτριο Παπασπύρου, Χαράλαμπο Πρωτοπαππά, Αθανάσιο Κανελλόπουλο, Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη, Γεώργιο Μυλωνά, Ιωάννη Μηναίο, Ευάγγελο Δεβλέτογλου, Γιάννη Μπούτο, Γιάννη Βαρβιτσιώτη, Δημήτρη Τσάτσο, Κωνσταντίνο Αποσκίτη, Γεώργιο Γιαννόπουλο, Γεώργιο Παπαγιαβή, Αθανάσιο Ταλιαδούρο, Κωστή Στεφανόπουλο, Αθανάσιο Τσαλδάρη, Κώστα Αλαβάνο και Μανώλη Κεφαλογιάννη.
Σήμερα, 41 χρόνια μετά, το σάπιο καθεστώς της μεταπολίτευσης –που καταχρέωσε την Ελλάδα και την οδήγησε στα επαχθή Μνημόνια της δυστυχίας μας- πνέει τα λοίσθια. Ευχή μας: «Να μην το βρει του χρόνου» και να ξημερώσει επιτέλους η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου