Ποιά εἶναι ἡ σωστή πλευρά τῆς ...Ἱστορίας ;

Χρυσή Εποχή. Αλληγορική παράσταση με τη φαντασία μιας από τις εποχές του κόσμου κατά τον Οβίδιο: Η Χρυσή Εποχή, η πρώτη εποχή του επίγειου παραδείσου στον οποίο ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με τον συνάνθρωπό του και τα ζώα και η φύση καλύπτει τις ανάγκες του. Στη μέση ένα τεράστιο πλούσιο μήλο, με το Κέρας της Αμάλθειας. Στον ουρανό ο Κρόνος ( ΕΔΩ ) 

Πώς λένε, οί νικητές γράφουν τήν ιστορία...Αφού ό Δίας μέ τούς   θεούς νίκησαν τόν Κρόνο καί τούς Τιτάνες, ή ιστορία μάς λέει πώς είναι οί καλοί καί μάς έσωσαν από τήν κακιά εποχή τού Κρόνου. Μόνο πού ή εποχή τού Κρόνου είναι ή Χρυσή εποχή όπως μάς λέει ό Ησίοδος . Στήν Χρυσή εποχή επικρατούσε ή ειρήνη καί ή αρμονία . Οί άνθρωποι ήταν καλοί καί ενάρετοι καί δέν χρειάζονταν  νά εργάζονται γιά τήν επιβίωσή τους, γιατί ή Γη παρείχε τρόφιμα σέ αφθονία. Ζούσαν σέ πολύ μεγάλη ηλικία αλλά μέ νεανική εμφάνιση καί τελικά πέθαναν ειρηνικά στόν ύπνο τους χωρίς γηρατειά καί ασθένειες. Τά πνεύματά τους ζούν ώς "κηδεμόνες", δηλαδή  είναι τά καλά πνεύματα πού τριγυρνούν στόν κόσμο καί είναι οί φύλακες τών ανθρώπων, {σάν τούς φύλακες αγγέλους πού λένε} σωτήρες τους καί μέ δικαίωμα νά τούς χαρίζουν πλούτη.

Καί μετά ... ήρθε ό Δίας...

Έφτιαξε μέ τούς θεούς άλλο γένος, τό δεύτερο τών θνητών ανθρώπων,   ήταν  τό ασημένιο, κατώτερο από τό χρυσό. «Ούτε στού κορμιού ούτε στού νού τήν δύναμη ήταν όμοιο». Αυτοί ήταν αυθάδεις καί δέν τιμούσαν τούς θεούς, ζούσαν λίγο γερνώντας . Ό Δίας θύμωσε μαζί τους καί τούς έστειλε στόν κάτω κόσμο. Έφτιαξε μετά  άλλο γένος , τό χάλκινο , άλλη αποτυχία, τούς έκανε δυνατούς γιά νά μήν γερνάνε καί χαλάνε αλλά από τήν δύναμή τους αυτοί σκότωναν ό ένας τόν άλλον. Πάνε καί αυτοί. Ξανά προσπάθησε καί έφτιαξε ένα καλό γένος , τό γένος τών ηρώων καί ημιθέων αλλά αυτοί έμοιαζαν περισσότερο μέ τούς θεούς παρά γιά ανθρώπους καί έτσι, πάνε καί αυτοί. Άντε μιά ακόμη προσπάθεια από τόν Δία ήταν τό τελευταίο, τό δικό μας γένος , τό σιδερένιο καί χειρότερο . Μέ κόπους αποκτούν τήν τροφή τους , έχουν αρρώστιες , γερνάνε καί ζούν  λίγα χρόνια. Εκεί σταμάτησε νά προσπαθεί πιά ό Δίας νά φτιάξει προφανώς μιά γενιά σάν τού Κρόνου,   καί παράτησε τούς ανθρώπους στήν μοίρα τους.

 Διαβάστε τί λέει ό Προμηθέας γιά τό γένος τών ανθρώπων τού Διός , δηλαδή γιά τό δικό μας,  καί θά δείτε τί τού σέρνει. 

{Τό Χρυσό Γένος απεικονισμένο από τόν Λουκά Κράναχ τόν Πρεσβύτερο. Βλέπουμε τούς ανθρώπους σ' έναν κήπο σάν τόν παράδεισο , χωρίς ενδύματα γιατί δέν υπήρχε πονηριά καί ντροπή γιά τό σώμα, χορεύουν, απολαμβάνουν τήν ημέρα, ερωτεύονται , κολυμπούν στό ποτάμι καί γύρω τους τά ζώα συνυπάρχουν μαζί τους ήμερα καί άγρια άφοβα καί ειρηνικά. }

Προμηθεύς Δεσμώτης 

( φωτό ἀριστερά : "Προμηθεύς Δεσμώτης ", ζωγραφική ἀπόδοσις ἀπό τόν ὑπέροχο Φλαμανδό ζωγράφο Peter Paul Rubens , 1618 )   ...................

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ 

κράτιστα δή μοι τῶν παρεστώτων τότε

ἐφαίνετ᾽ εἶναι προσλαβόντα μητέρα

ἑκόνθ᾽ ἑκόντι Ζηνὶ συμπαραστατεῖν.

ἐμαῖς δὲ βουλαῖς Ταρτάρου μελαμβαθὴς

κευθμὼν καλύπτει τὸν παλαιγενῆ Κρόνον

αὐτοῖσι συμμάχοισι. τοιάδ᾽ ἐξ ἐμοῦ

ὁ τῶν θεῶν τύραννος ὠφελημένος

κακαῖσι ποιναῖς ταῖσδέ μ᾽ ἐξημείψατο.

ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι

νόσημα, τοῖς φίλοισι μὴ πεποιθέναι. (  216 -225)

*

( Το πιο καλό λοιπόν που ᾽χα να κάμω τότε,

ήταν να πάω με τη μητέρα και στο Δία

πρόθυμο πρόθυμος κι εγώ να παραστέξω.

Κι είναι δικιά μου συμβουλή που του Ταρτάρου

ο βαθυσκότεινος κρυψώνας τον σκεπάζει

τον παμπάλαιο Κρόνο με τους σύμμαχούς του.

Κι όμως ενώ τέτοια καλά είδε από μένα

ο άρχοντας των θεών, μ᾽ εξόφλησε με τούτη

την κακιά πλερωμή, γιατί κατάρα το ᾽χει

ο τύραννος να μην πιστεύεται σε φίλους.) 

..........

ὅπως τάχιστα τὸν πατρῷον ἐς θρόνον

καθέζετ᾽, εὐθὺς δαίμοσιν νέμει γέρα

ἄλλοισιν ἄλλα, καὶ διεστοιχίζετο

ἀρχήν, βροτῶν δὲ τῶν ταλαιπώρων λόγον

οὐκ ἔσχεν οὐδέν᾽, ἀλλ᾽ ἀιστώσας γένος

τὸ πᾶν ἔχρῃζεν ἄλλο φιτῦσαι νέον.

καὶ τοῖσιν οὐδεὶς ἀντέβαινε πλὴν ἐμοῦ.

ἐγὼ δ᾽ ἐτόλμησ᾽· ἐξελυσάμην βροτοὺς

τὸ μὴ διαρραισθέντας εἰς Ἅιδου μολεῖν.

τῷ τοι τοιαῖσδε πημοναῖσι κάμπτομαι,

πάσχειν μὲν ἀλγειναῖσιν, οἰκτραῖσιν δ᾽ ἰδεῖν·

θνητοὺς δ᾽ ἐν οἴκτῳ προθέμενος, τούτου τυχεῖν

οὐκ ἠξιώθην αὐτός, ἀλλὰ νηλεῶς

ὧδ᾽ ἐρρύθμισμαι, Ζηνὶ δυσκλεὴς θέα. ( 228-241 

*

( Ευτύς που κάθησε στον πατρικό του θρόνο

κι αμέσως στους θεούς τιμές να ορίζει αρχίζει

άλλες και στον καθένα και να τους μοιράζει

με τάξη την αρχή, χωρίς όμως καθόλου

για τους ανθρώπους να γνοιαστεί, μα είχε στο νου του

να τους ξοντώσει ολότελα κι άλλους να σπείρει.

Σ᾽ αυτά δε βρέθηκε κανείς ν᾽ αντιμιλήσει,

μα εγώ μονάχα ετόλμησα, και τους ανθρώπους

έσωσα να μην κατεβούν στον Άδη στάχτη.

Γι᾽ αυτό με τέτοιες συμφορές καταπονιούμαι,

αβάσταγες να τις τραβώ κι άθλιες να βλέπεις.

Κι ενώ όλη τη συμπόνια μου για τους ανθρώπους

έδειξα εγώ, δεν τ᾽ αξιώθηκα να λάχω

κι ο ίδιος την όμοια, μα έτσι μ᾽ έχουν διορθώσει

σκληρά – που ντρόπιασμα άτιμο του Δία να στέκω.) 

.......

ΧΟ. μή πού τι προύβης τῶνδε καὶ περαιτέρω;

ΠΡ. θνητούς γ᾽ ἔπαυσα μὴ προδέρκεσθαι μόρον.

ΧΟ. τὸ ποῖον εὑρὼν τῆσδε φάρμακον νόσου;

ΠΡ. τυφλὰς ἐν αὐτοῖς ἐλπίδας κατῴκισα.

ΧΟ. μέγ᾽ ὠφέλημα τοῦτ᾽ ἐδωρήσω βροτοῖς.

ΠΡ. πρὸς τοῖσδε μέντοι πῦρ ἐγώ σφιν ὤπασα.

ΧΟ. καὶ νῦν φλογωπὸν πῦρ ἔχουσ᾽ ἐφήμεροι;

ΠΡ. ἀφ᾽ οὗ γε πολλὰς ἐκμαθήσονται τέχνας.

ΧΟ. τοιοῖσδε δή σε Ζεὺς ἐπ᾽ αἰτιάμασιν—

ΠΡ. αἰκίζεταί γε κοὐδαμῇ χαλᾷ κακῶν.

*

( ΧΟΡΟΣ

Μα πε μου, μην προχώρησες πιο πέρ᾽ ακόμα;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Τους έπαυσα στα μάτια εμπρός να ᾽χουν το χάρο.

ΧΟΡΟΣ

Ποιό γιατρικό για την αρρώστια αυτή τους βρήκες;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Τυφλές ελπίδες θρόνιασα μες στην καρδιά τους.

ΧΟΡΟΣ

Μεγάλο αυτό στον άνθρωπο χάρισες κέρδος.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Μα έξω απ᾽ αυτά και τη φωτιά του ᾽δωσ᾽ ακόμα.

ΧΟΡΟΣ

Κι έχουν τη λαμπερή φωτιά οι λιγόζωοι τώρα;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Όπου πολλές μ᾽ αυτήν θα διδαχτούνε τέχνες.

ΧΟΡΟΣ

Λοιπόν για τέτοιες αφορμές και σένα ο Δίας –

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Άγρια παιδεύει, κι ούτε λέει για να λουφάξει.)  ( 246 - 256)

( Αἰσχύλου " Προμηθεύς Δεσμώτης" σέ μετάφραση Ι.Ν. Γρυπάρη - ΕΔΩ ) 

Νά εὐχαριστήσω τήν Σοφία πού μέ τήν ἀνάρτησίν της ἔδωσε τό ἔναυσμα γιά κάποιες σκέψεις πού δέν κάναμε, μά τόσο λογικές ἦταν. Βλέπεις πῶς μᾶς ἐπηρεάζουν μέ τό ποῦ πρέπει νά σταθοῦμε ὡς ἐπιλέγοντες ( χειραγωγούμενοι) τήν «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας» ; 

Εὐτυχῶς ὑπάρχουν κάποιοι πού μᾶς δίνουν, ἐνίοτε, τό ταρακούνημα πού χρειαζόμαστε. Ἀρκεῖ νά σταθοῦμε ὄρθιοι καί νά συνεχίσουμε στόν ὀρθό δρόμο πιά... 

( Ἐπίσης καί στήν σελίδα τοῦ προφίλ της στό f/ b , ΕΔΩ ) 

Ἡ Πελασγική