Θά λειτουργήσῃ ἡ εἰρηνοποιός δύναμις τοῦ Τράμπ καί στήν Συρία ; ΠΡΕΠΕΙ !

Η σφαγή αμάχων, κυρίως Αλαουιτών πιστών στον πρώην πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, είναι μια κλήση αφύπνισης για την Αμερική

Γράφει ὁ Martin Jay

 Η σφαγή αμάχων, κυρίως Αλαουιτών, πιστών στον πρώην πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, είναι μια κλήση αφύπνισης για την Αμερική και όλα τα βλέμματα θα είναι πλέον στραμμένα στον Τραμπ για να δουν αν υποστηρίζει τη ειδεχθή δολοφονία από μαχητές του HTS –και επομένως υποστηρίζει τον Νετανιάχου– ή αν βλέπει τη σημασία της ηγεμονίας σε αυτή την ομάδα και το βάρβαρο στυλ διακυβέρνησής της.

Καθώς ο ίδιος και οι αξιωματούχοι του παρακολουθούν τα αποτρόπαια βίντεο κλιπ ολόκληρων οικογενειών να σφαγιάζονται, η ειρωνεία της δικής του κληρονομιάς στη Συρία και το Ιράκ δεν θα χαθεί από τον ίδιο και πολλοί θα πουν ότι η πραγματική αιτία της ανατροπής εδώ είναι η ασυνεπής εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι ίδιοι οι μαχητές του ISIS που ο Τραμπ σκότωνε με τα αμερικανικά στρατεύματα τον Ιανουάριο του 2017 όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα κυβερνούν τη Συρία και είναι προφανώς σύμμαχοι.

Φυσικά, πολλοί θα δείξουν βιαστικά την κυβέρνηση Μπάιντεν και θα κουνήσουν το δάχτυλο στην απόφαση της ενδέκατης ώρας να δοθούν στην ομάδα HTS τα μετρητά για να προχωρήσει στη Δαμασκό και να ανατρέψει τον Άσαντ. Ήταν μια απόφαση που ελήφθη εξ ολοκλήρου από τον Νετανιάχου ή συμβουλεύτηκε τον Μπάιντεν; Ο Τραμπ γνώριζε τίποτα για αυτό;

Αυτό που είναι πιο ξεκάθαρο είναι ότι η ιστορία της Αμερικής να υποστηρίζει τρομοκρατικές ομάδες έχει βαρύ κόστος καθώς δεν υπάρχει λάθος τώρα που το HTS δεν μπορεί να «μεταρρυθμιστεί» στο απαιτούμενο όραμα μιας «μέτριας» ισλαμικής κυβέρνησης με την οποία η Δύση μπορεί να συνεργαστεί.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο George H. W. Bush κάλεσε τους Ταλιμπάν να έρθουν και να επισκεφθούν τις ΗΠΑ ως μέρος ενός τρόπου να τους γνωρίσουν, ώστε να υπογράψουν μια τεράστια συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου που εκτείνεται σε όλο το πλάτος της χώρας και φέρνει τρισεκατομμύρια δολάρια στον ενεργειακό όμιλο της Καλιφόρνια. Εμφανίστηκαν, φυσικά, με την παραδοσιακή τους ενδυμασία και ήπιαν τσάι και κοίταξαν με τον Μπους και την καμπάνα του. Η συμφωνία δεν υπογράφηκε ποτέ, καθώς δεν θα υποχωρούσαν στην εκβιαστική απαίτησή τους για 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο και μόνο για την προστασία του αγωγού, αφού κατασκευαστεί. Εκείνη την εποχή, οι Ταλιμπάν λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου γυναίκες και ακολουθούσαν τις πιο βάρβαρες πρακτικές. Τίποτα από αυτά δεν φαινόταν να έχει καμία σχέση με τη συμφωνία ή το αν μια αμερικανική κυβέρνηση θα μπορούσε να τα πάει καλά μαζί τους ή όχι.

Αλλά αυτοί οι εξτρεμιστές είχαν κάτι. "Είχαν την τράπουλα στα χέρια", όπως θέλει να λέει ο Τραμπ. Στην περίπτωση του σημερινού συριακού καθεστώτος, είναι δύσκολο να δούμε τι έχουν να προσφέρουν στην κυβέρνηση Τραμπ, ωστόσο, για να προσαρμοστούν σε οποιοδήποτε όραμα είναι μια μεταρρυθμισμένη τρομοκρατική ομάδα που μετατράπηκε σε κυβέρνηση. Έχουν στο πλευρό τους το Ισραήλ, καθώς και την ΕΕ, η οποία έκανε την πιο παράλογη δήλωση μετά τις θηριωδίες που κατηγόρησαν σε μεγάλο βαθμό τους Αλαουίτες ότι ξεκίνησαν τις επιθέσεις στους κολλητούς του HTS. Και έτσι, χωρίς ορυκτά ή πετρέλαιο, στο μεγαλύτερο μέρος της Συρίας που ελέγχουν, θα πρέπει να στηριχθούν σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική υποστήριξη τόσο του Νετανιάχου όσο και των αξιωματούχων της ΕΕ καθώς αντιμετωπίζουν την αντίδραση Τραμπ τις επόμενες ημέρες, η οποία είναι απίθανο να είναι συμπληρωματική. Η περιφρόνηση της ΕΕ, την οποία είδαμε με την Ουκρανία, φαίνεται ότι θα επαναληφθεί καθώς έχει ήδη υποδείξει ότι επενδύει πιο μακροπρόθεσμα με την κυβέρνηση του HTS, ίσως υποδεικνύοντας ότι τα μετρητά και η ισχύς του λόμπι του Ισραήλ έχουν διεισδύσει στα χρονικά ισχύος των Βρυξελλών βαθύτερα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως.

φωτό, φωτό

Για το Ισραήλ, ταιριάζει απόλυτα στους σκληροπυρηνικούς και στον Νετανιάχου που ο Joulani και οι κολλητοί του διαπράττουν τέτοια βαρβαρότητα. Ενισχύει τα κλισέ που θέλει να καλλιεργήσει για να υποκινήσει το μίσος μεταξύ των αδαών Αμερικανών και μεγαλοποιεί περισσότερο τη χαρά του για αυτό που αντιλαμβάνεται ως νίκη στον άξονα της αντίστασης μέχρι την Τεχεράνη.

Το τεράστιο ερώτημα τώρα αφορά τη σχέση μεταξύ Τραμπ και Νετανιάχου με την οποία αγωνίζονται οι αναλυτές, ειδικά μετά από αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έκανε ο Τραμπ μετά από λίγες μέρες στην εξουσία, οι οποίες υποδηλώνουν ότι ήταν δυσαρεστημένος με τον Ισραηλινό ηγέτη και την επιθυμία του για πόλεμο με το Ιράν. Χρειάζεται να μπει στην θέση του ο Νετανιάχου; Ο Τραμπ μπορεί κάλλιστα να πιστεύει ότι ο οπλισμός μέχρι τα δόντια των Κούρδων στον Βορρά και το να επιτραπεί να ξεδιπλωθεί ένας εμφύλιος πόλεμος ενάντια στο HTS θα μπορούσε να είναι μοχλός για τον Ισραηλινό ηγέτη του οποίου οι ημέρες στην εξουσία είναι μετρημένες σε κάθε περίπτωση. 

Εναλλακτικά, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το HTS και τον γενειοφόρο ηγέτη του και να στείλει αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία ως μέρος ενός προγράμματος που τους κρατά εκεί ως ειρηνευτές, για να αστυνομεύουν τους άγριους - μια παρόμοια νοοτροπία που παρατηρείται στο Ιράκ. Για κάποιους, αυτό μπορεί να φαίνεται σαν να ρίχνεις λάδι στην φωτιά, καθώς τελικά, ήταν άλλη μια αποτυχία της κυβέρνησης Ομπάμα να εξουσιάσει το Ιράκ, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της ίδιας της τρομοκρατικής ομάδας που βρίσκεται στην εξουσία σήμερα στη Δαμασκό. Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι αν πολεμήσεις αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες κατά μέτωπο, τροφοδοτείς τον άξονα της αντίστασης που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός. Δύσκολη απόφαση για τον Τραμπ. 

Ἀπό :  strategic-culture.su

Ἡ Πελασγική