11η Νοεμβρίου 1918 «Ἡμέρα Μνήμης»

Στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπογράφεται η πρώτη ανακωχή του πολέμου, η Συνθήκη ανακωχής του Μούδρου, μεταξύ του Άγγλου ναυάρχου Κάλθορπ, πληρεξούσιου των Συμμάχων της Αντάντ αφενός και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου. Αυτή η συνθήκη απετέλεσε και την απαρχή της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Την 11η Νοεμβρίου 1918 υπογράφηκε και η δεύτερη και ουσιαστικότερη επί της κεντρικής Ευρώπης ανακωχή, η ανακωχή της Κομπιέν, σε σιδηροδρομικό βαγόνι, που είχε εγκαταστήσει ο Γάλλος Στρατάρχης Φερντινάν Φος (Ferdinand Foch) το στρατηγείο του, κοντά στην Κομπιέν. 

Η «άνευ όρων» συνθηκολόγηση της Γερμανίας πάνω στα αποκαλούμενα Δεκατέσσερα Σημεία, που ήταν αποτέλεσμα αυτής της ανακωχής, αποτέλεσε τη βάση των συνθηκών ειρήνης, που συντάχθηκαν από τη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης, η οποία συνήλθε στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 1919 και στην οποία συμμετείχαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον (Woodrow Wilson), ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζωρζ Κλεμανσώ, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Λόιντ Τζωρτζ, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ορλάντο και αντιπροσωπείες 32 συνολικά κρατών... ( ἀπό ἐδῶ)

«Ἡμέρα Μνήμης » Είναι η ημέρα που τηρείται από τα κράτη μέλη της Κοινοπολιτείας η λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για να τιμήσουν τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων που σκοτώθηκαν κατά την άσκηση του καθήκοντος ( Ἀνωτέρῳ  τό Κενοτάφιο τοῦ ΧουάϊτΧώλλ στό Λονδῖνο,μνημεῖο γιά τούς πεσόντες τοῦ Α΄Π.Π. ) 

Η 11η Νοεμβρίου είναι επίσημη αργία στη Γαλλία και επέτειος του τερματισμού του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι η «ημέρα της Ανάμνησης».

Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας καταθέτει στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου. ( ἀπό τήν σελίδα τῆς Γαλλικῆς Πρεσβείας στήν Ἀθήνα,ἐδῶ)

Ἐφέτος μᾶς κουβαλήθηκε κι᾿ἡ Καμάλα Χάρρις,γιά νά τιμήσῃ τήν «Ἡμέρα Μνήμης»... ( ἀπό ἐδῶ)

Στήν χώρα μας,γιά τούς πεσόντες τῶν συμμάχων πού πολέμησαν κατά τόν Β΄Π.Π. στό πλευρό μας,ἀλλά κυρίως γιά ἐκείνους πού ἔπεσαν σέ μάχες πού ἔλαβαν χώρα στά ἐδάφη τῆς Ἑλλάδος,ὑπάρχει τό Συμμαχικό Πολεμικό Κοιμητήριο Φαλήρου ὅπου εἶναι θαμμένοι καί ὅπου οὐσιαστικῶς κάθε χρόνο τούς ἀποτείεται φόρος τιμῆς. Ὁ ἴδιος χῶρος βεβαίως χρησιμοποιεὶται καί γιά τίς εκδηλώσεις πού ἀφοροῦν τόν Α΄Π.Π. 

Σχετικῶς διαβάζουμε ἐδῶ. 

Ἐκεῖ λοιπόν ἑορτάστηκε κι᾿ἐφέτος ἡ «Ἡμέρα Ἀνακωχῆς». Διαβάζουμε : 

Στο Συμμαχικό Νεκροταφείο του Αλίμου, παρουσία του Αρχηγού ΓΕΘΑΑ, Πρεσβευτών, και εκπροσώπους της Γαλλικής Πρεσβείας εορτάστηκε σήμερα το πρωί, η «Ημέρα Ανακωχής».

Η Ημέρα Ανακωχής ή Ημέρα Εκεχειρίας ονομάζεται η επέτειος της λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η οποία γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου στη Γαλλία και το Βέλγιο με το όνομα «L'Armistice» (όπου είναι και επίσημη αργία).

Στη Μεγάλη Βρετανία και αρκετές χώρες της Κοινοπολιτείας φέρεται με το όνομα "Ημέρα Ανάμνησης" («Remembrance Day» ή «Jour du Souvenir» στον Καναδά), στην Πολωνία με το όνομα «Ημέρα Πολωνικής Ανεξαρτησίας» και στην Αμερική με το όνομα «Veterans Day» (= Ημέρα Παλαιμάχων).

Στις 11:00 π.μ. 11 Νοεμβρίου 1918, «την ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας, του ενδέκατου μήνα» όπως αναφέρεται αρκετές φορές από τον τύπο η χρονική στιγμή έναρξης της συνθήκης ανακωχής των συμμάχων με τη Γερμανία,στην Κομπιέν (Compiègne), έληξε και επίσημα ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Η επέτειος εορτάζεται με κατάθεση στεφάνου στο μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη από ανώτατους εκπροσώπους των αρχών (π.χ. στο Παρίσι ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου) και κατά παράδοση με δύο λεπτών σιγή που αρχίζει στις 11:00 π.μ. της 11ης Νοεμβρίου, για να δοθεί φόρος τιμής στα 20 εκατομμύρια νεκρούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.( ἀπό ἐδῶ)

102 χιλιάδες Αὐστραλοί στρατιῶτες ἔπεσαν στόν Α΄Π.Π. ,ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Πρέσβης τῆς Αὐστραλός Πρέσβης στήν Ἀθῆνα,Ἄρθουρ Σπύρου. ( ἐδῶ)

Ο πόλεμος θα αφήσει πίσω του συνολικά 10 εκατομμύρια νεκρούς και 20 εκατομμύρια τραυματίες μεταξύ των στρατιωτών. 

Η κατανομή ανά χώρα είναι:

Ρωσία: 2 εκατομμύρια νεκροί (5 εκατομμύρια τραυματίες)

Γερμανία: 2 εκατομμύρια (4,2 εκατομμύρια)

Γαλλία: 1,4 εκατομμύριο (4,2 εκατομμύρια)

Αυστροουγγαρία: 1,4 εκατομμύριο (3,6 εκατομμύρια)

Μεγάλη Βρετανία και η αυτοκρατορία: 960.000 (2 εκατομμύρια)

Ιταλία: 600.000 (1 εκατομμύριο)

Οθωμανική Αυτοκρατορία: 800.000

Αναλογικά, ο μικρός σερβικός στρατός υφίσταται τις τρομακτικότερες απώλειες: 130.000 νεκροί και 135.000 τραυματίες, τα τρία τέταρτα των δυνάμεών του.

Στις εμβληματικές μάχες του Βερντέν και του Σομμ, το 1916, θα σκοτωθούν, τραυματισθούν, εξαφανισθούν 770.000 και 1.200.000 άνθρωποι αντίστοιχα και από τις δύο πλευρές των εμπολέμων.

Ομως, αναλογικά, η έναρξη του πολέμου είναι η πλέον πολύνεκρη: 27.000 γάλλοι στρατιώτες θα σκοτωθούν στις 22 Αυγούστου 1914, που είναι η πλέον πολύνεκρη ημέρα σε ολόκληρη την ιστορία του γαλλικού στρατού.

Το 70% των νεκρών και των τραυματιών είναι θύματα του πυροβολικού και 5 έως 6 εκατομμύρια θα μείνουν ανάπηροι. Τα χημικά όπλα, που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1915 δεν θα προκαλέσουν παρά 20.000(!) θανάτους. Αλλά θα μείνουν βαθιά χαραγμένοι στην μνήμη. ( ἀπό ἐδῶ)

Ο Haber (δείχνοντας) δίνει οδηγίες στους στρατιώτες για την ανάπτυξη του αερίου χλωρίου στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.Ἀπό τό θέμα μας : Ποιός εἶναι ὁ «πατήρ» τῶν χημικῶν ὅπλων; Ὦ ναί,ἔνας ἑβραῖος,ὁ Fritz Haber ἐκ Γερμανίας.

Εκατομμύρια νεκροί άμαχοι

Ο πόλεμος κινήσεων στο ανατολικό μέτωπο, η έξοδος των πληθυσμών, οι λιμοί, στη συνέχεια ο εμφύλιος πόλεμος στην Ρωσία και οι μεταπολεμικές περιφερειακές συρράξεις προκάλεσαν 5 έως 10 εκατομμύρια νεκρούς μεταξύ του πληθυσμού, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ορισμένων ιστορικών. Σε αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνεται 1,2 έως 1,5 εκατομμύριο Αρμενίων -ο αριθμός αμφισβητείται- στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Αλλοι αριθμοί

6 εκατομμύρια αιχμάλωτοι

20 εκατομμύρια άμαχοι υπό καθεστώς κατοχής. Η γερμανική, αυστροουγγρική ή βουλγαρική κατοχή αφορά κυρίως το Βέλγιο, την Γαλλία, την Πολωνία και την Σερβία.

10 εκατομμύρια πρόσφυγες σε ολόκληρη την Ευρώπη.

3 εκατομμύρια χήρες και 6 εκατομμύρια ορφανά.

1,3 δισεκατομμύριο οβίδες εκτοξεύθηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου.

10 δισεκατομμύρια επιστολές και δέματα ανάμεσα στους στρατιώτες του δυτικού μετώπου και των οικογενειών τους.

Το κόστος του πολέμου αντιπροσωπεύει 3 έως 4 φορές το ΑΕΠ των ευρωπαϊκών χωρών που θα βγουν ρημαγμένες από αυτόν.( ἀπό ἐδῶ)

Η βύθιση του μεγαλύτερου εμπορικού πλοίου στον κόσμο από τους Γερμανούς. Πνίγηκαν περίπου 1.300 άμαχοι. Η επίθεση που οδήγησε στη συμμετοχή των ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο...

Ἔτσι λοιπόν,τήν 11η Νοεμβρίου,σάν σήμερα,τιμοῦμε ἐκείνους πού ἔδωσαν τήν ζωή τους γιά τήν Εἰρήνη καί τήν Ἐλευθερία ἀξίες τίς ὁποῖες καθώς φαίνεται ἀντιλαμβάνονται μόνον οἱ Ἁπλοί ἄνθρωποι. Μήν μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω γιατί,νομίζω πώς ὅλοι σας καταλαβαίνετε τὀ γιατί... 

Ἐνθυμούμεθα τήν ἡμέρα πού ἔλαβε τέλος ὁ Α΄Π.Π.  ἤ ὅπως ἔχει μείνει ὡς ὁ «Μεγάλος Πόλεμος»,διότι ἦταν ἡ πρώτη φορά ὅπου τόσα πολλά κράτη,τόσοι πολλοί στρατιῶτες ἐνεπλάκησαν σ᾿ἕναν πόλεμο πού ἔβαλε φωτιά σέ μία ὁλόκληρη ἤπειρο. 

φωτό

Ἡ 11η Νοεμβρίου,ἡ «Ἡμέρα Μνήμης» εἶναι καί γνωστή ὡς ἡ «ἡμέρα τῆς παπαρούνας» τό σύμβολο τῆς ὁποίας ἔχει υἱοθετηθεῖ γιά τήν ἡμέρα. Γιατί ; 

Ὁ Καναδός Τζών Μάκρυ,πού ὑπηρέτησε ὡς νοσοκόμος ἀξιωματικός,στά πεδία τῶν μαχῶν τοῦ Α΄Π.Π. ἔγραψε στίς 3 Μαΐου 1915 τό ποίημα «Στίς πεδιάδες τῆς Φλάνδρας»,πρός τιμή τοῦ φίλου καί συμμαχητή του Ἀλέξις Χέλμερ πού σκοτώθηκε στήν μάχη τοῦ Ὕπρ. 

Παρατήρησε πώς οἱ παπαροῦνες ἦταν τ΄μοναδικό λουλούδι πού φύτρωνε στίς καταστραμμένες ἀπό χημικά καί ὀβίδες πεδία μάχης ἀλλά κι᾿ἀνάμεσα στούς τάφους τῆς Φλάνδρας τοῦ Βελγίου. Ἐπίσης τό κόκκινο τῆς παπαρούνας συμβόλιζε τό αἷμα πού χύθηκε στόν Α΄Π.Π. 

φωτό

Στις πεδιάδες της Φλάνδρας 

Στις πεδιάδες της Φλάνδρας, παπαρούνες ανθίζουν

Ανάμεσα στους σταυρούς σειρά με σειρά,

Την δικιά μας θέση έτσι θυμίζουν.

Κορυδαλλοί θαρραλέα πετώντας,

αψηφούν των όπλων την κλαγγή

σπάνια κελαηδίσματα τραγουδώντας.

Είμαστε  οι νεκροί. Πριν λίγες μέρες,

ζήσαμε, νιώσαμε την αυγή και είδαμε την ομορφιά της δύσης.

Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε

στις πεδιάδες τις Φλάνδρας.

Κράτα αυτό που έμεινε από την μάχη μας με τον εχθρό.

Σε σένα τ' αδύναμά μας χέρια παραδίδουν τον πυρσό. 

Κάνε τον δικό σου, κράτα τον ψηλά. 

Και αν η πίστη σου καμφθεί για μας που 'χουμε πεθάνει

δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες

στις πεδιάδες της Φλάνδρας.

«...Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.

Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση...» ( Στρατῆς Μυριβήλης «ἡ Ζωή ἐν τάφῳ» ) 

( Τό ποίημα τοῦ Μάκρυ,τό ἀπόσπασμα ἀπό τό ἔργο τοῦ Μυριβήλη «ἡ  Ζωή ἐν τάφῳ»,μέ τήν παπαρούνα -διαβάστε το ὅλο- καί οἱ λοιπές πληροφορίες ἀπό ἐδῶ)

Δέν ξεχνοῦμε...

Ἡ Πελασγική