Ο πολιτικός αγώνας έχει να κάνει πάνω από όλα από το ανθρώπινο δυναμικό που συμμετέχει στον αγώνα. Τα υλικά μέσα βοηθούν, αλλά ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αυτός που θα καθορίσει το αποτέλεσμα.
Στην φωτογραφία εικονίζεται ο Κοντρεάνου μαζί με την ομάδα του Văcărești, δηλαδή τους συναγωνιστές με τους οποίους βρέθηκε στις φυλακές του Văcărești, μετά από επαναλαμβανόμενες συλλήψεις τους από το εβραιομασονικό καθεστώς, κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού τους αγώνα στα πανεπισήμια.
Αυτή η ομάδα
αποτέλεσε τη μαγιά της μετέπειτα Σιδηράς Φρουράς, ή Λεγεώνας του Μιχαήλ
Αρχαγγέλου όπως ήταν το κανονικό όνομα της οργάνωσης. Αν κοιτάξετε
προσεκτικά τους εικονιζόμενους, θα δέιτε ότι οι φαινότυποι βρίσκονται
κυρίως στο φάσμα μεταξύ Μεσογειακού και Διναρικού. Οι αγωνιστές αυτοί
συγκρούστηκαν πολλάκις με την αστυνομία, την χωροφυλακή και τον στρατό,
εφόσον δεν υπήρχαν παρακρατικοί αριστεροί τότε στη Ρουμανία για να τους
βάλει το καθεστώς μπροστά. Αντιμετώπισαν συλλήψεις, βασανιστήρια,
εξευτελισμούς, χωρίς ποτέ να υποκύψουν, διατηρώντας την εθνικιστική
πίστη τους στο ακέραιο.
Ανθρωπολογικές μελέτες δείχνουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Ρουμανίας είναι Αλπικοί, ενώ υπάρχουν και αρκετοί Βαλτικοί. Γιατί όμως δεν βλέπουμε κάποιους μεταξύ των συγκεκριμενων αγωνιστών; Όσοι γνωρίζουν περί της φυλετικής ψυχολογίας, δεν είναι δύσκολο να απαντήσουν. Οι Μεσογειακοί και οι Διναρικοί αποτελούν δραστήριους και μαχητικούς φυλετικούς τύπους, με αποτέλεσμα να έχουν υψηλότερες πιθανότητες να αποτελέσουν την αγωνιστική πρωτοπορία σε περιοχές όπου υπάρχουν σε ικανοποιητικές συγκεντρώσεις. Προφανώς δύναται να δημιουργηθεί ένα αγωνιστικό σώμα και με άλλους φυλετικούς τύπους, όμως όσο περισσότερο δραστήριους εκ φύσεως φυλετικούς τύπους διαθέτει ένα αγωνιστικό σώμα, τόσο πιο ισχυρό γίνεται. Δεν είναι τυχαίος ο δυναμισμός της Σιδηράς Φρουράς.
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ικανότητες εκ φύσεως για να αναλάβουν σκληρό πολιτικό αγώνα. Κορυφαίο ρόλο παίζει η φυλή, η οποία δίνει κάποιες προδιαθέσεις στον ψυχισμό. Αν καλλιεργηθούν και ταυτοχρόνως υπάρξει ιδεολογική κατάρτιση ή ακόμα και κάποιος μεταφυσικός/μη-ορθολογικός παράγοντας, τότε λαμβάνουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Το κάλεσμα για αγώνα δεν πρέπει να απευθύνεται σε όλους, αλλά μόνο σε αυτούς που είναι ικανοί να τον αναλάβουν.
Ανθρωπολογικές μελέτες δείχνουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Ρουμανίας είναι Αλπικοί, ενώ υπάρχουν και αρκετοί Βαλτικοί. Γιατί όμως δεν βλέπουμε κάποιους μεταξύ των συγκεκριμενων αγωνιστών; Όσοι γνωρίζουν περί της φυλετικής ψυχολογίας, δεν είναι δύσκολο να απαντήσουν. Οι Μεσογειακοί και οι Διναρικοί αποτελούν δραστήριους και μαχητικούς φυλετικούς τύπους, με αποτέλεσμα να έχουν υψηλότερες πιθανότητες να αποτελέσουν την αγωνιστική πρωτοπορία σε περιοχές όπου υπάρχουν σε ικανοποιητικές συγκεντρώσεις. Προφανώς δύναται να δημιουργηθεί ένα αγωνιστικό σώμα και με άλλους φυλετικούς τύπους, όμως όσο περισσότερο δραστήριους εκ φύσεως φυλετικούς τύπους διαθέτει ένα αγωνιστικό σώμα, τόσο πιο ισχυρό γίνεται. Δεν είναι τυχαίος ο δυναμισμός της Σιδηράς Φρουράς.
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ικανότητες εκ φύσεως για να αναλάβουν σκληρό πολιτικό αγώνα. Κορυφαίο ρόλο παίζει η φυλή, η οποία δίνει κάποιες προδιαθέσεις στον ψυχισμό. Αν καλλιεργηθούν και ταυτοχρόνως υπάρξει ιδεολογική κατάρτιση ή ακόμα και κάποιος μεταφυσικός/μη-ορθολογικός παράγοντας, τότε λαμβάνουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Το κάλεσμα για αγώνα δεν πρέπει να απευθύνεται σε όλους, αλλά μόνο σε αυτούς που είναι ικανοί να τον αναλάβουν.
Ένα άλλο ζήτημα είναι αυτό της ηγεσίας. Ο Κορνήλιος Κοντρεάνου υπήρξε
χαρισματικός άνδρας, με ηγετικές και οργανωτικές ικανότητες. Ταυτόχρονα η
φυσιογνωμία του ήταν ιδιαίτερα ευγενής. Όλα αυτά προφανώς συνδέονται με
τον φυλετικό του τύπο.
Στα πολιτικά κινήματα δημιουργείται συχνά το
εξής φαινόμενο. Όσο μεγαλώνει ένα κίνημα, στις τάξεις του κινήματος
τείνουν να εισέρχονται σταδιακά και άτομα με υψηλές ηγετικές ικανότητες.
Αν ο επικεφαλής του κινήματος δεν έχει εκ φύσεως ιδιαίτερες ηγετικές
ικανότητες, βλέπει ότι οι καλύτεροι αρχίζουν να τον υποσκελίζουν, με
αποτέλεσμα να τίθεται εν αμφιβόλω η θέση του. Σε τέτοιες περιπτώσεις,
υπάρχει περίπτωση ο επικεφαλής να παραμερίζει ή να διώχνει τους
καλύτερους από αυτόν, για να εξασφαλίσει την θέση του. Όμως με αυτόν τον
τρόπο διαιωνίζεται η μετριότητα, εφόσον οι καλύτεροι αποθαρρύνονται.
Αυτό οδηγεί το κίνημα να τελματώνει.
Αν ωστόσο ο επικεφαλής έχει πραγματικά ηγετικές ικανότητες, όπως ο Κοντρεάνου, τότε αρχίζει να πλαισιώνεται από ικανότατους αγωνιστές, καθότι μπορεί να τους διαχειριστεί. Αυτό οδηγεί σε μια διαρκή ισχυροποίηση του κινήματος, το οποίο με σωστή τακτική δείχνει τον δρόμο προς την εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα του Κοντρεάνου είχε τέτοια επιτυχία. Οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην ηγεσία, η οποία παρέμεινε ισχυρή και μετά τη δολοφονία του Κοντρεάνου.
Ο ίδιος ο Κοντρεάνου στο βιβλίο του αναλύει τα χαρακτηριστικά του ηγέτη: "Χρειάζεται ένας άριστος, ένας άνδρας που να έχει έμφυτες ικανότητες, έναν γνώστη όχι μόνο των βασικών αρχών διοίκησης ενός οργανισμού, αλλά να γνωρίζει πώς να ανπτύσσεται και να μάχεται".
Αν ωστόσο ο επικεφαλής έχει πραγματικά ηγετικές ικανότητες, όπως ο Κοντρεάνου, τότε αρχίζει να πλαισιώνεται από ικανότατους αγωνιστές, καθότι μπορεί να τους διαχειριστεί. Αυτό οδηγεί σε μια διαρκή ισχυροποίηση του κινήματος, το οποίο με σωστή τακτική δείχνει τον δρόμο προς την εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα του Κοντρεάνου είχε τέτοια επιτυχία. Οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην ηγεσία, η οποία παρέμεινε ισχυρή και μετά τη δολοφονία του Κοντρεάνου.
Ο ίδιος ο Κοντρεάνου στο βιβλίο του αναλύει τα χαρακτηριστικά του ηγέτη: "Χρειάζεται ένας άριστος, ένας άνδρας που να έχει έμφυτες ικανότητες, έναν γνώστη όχι μόνο των βασικών αρχών διοίκησης ενός οργανισμού, αλλά να γνωρίζει πώς να ανπτύσσεται και να μάχεται".
Μεταξύ των χαρακτηριστικών που αναφέρει, είναι "μια εσωτερική δύναμη έλξης",
δηλαδή να έχει προσωπικότητα που να αποτελεί κέντρο έλξης για τους
αγωνιστές.
Αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο Κοντρεάνου είναι
έμφυτα. Σημαντικοί διανοούμενοι της εποχής συντάχθηκαν με την Σιδηρά
Φρουρά και θυμήθηκαν "ξαφνικά" να γίνουν εθνικιστές. Ο βαθύτερος λόγος
βέβαια είναι η αύρα που απέπνεε ο δυναμισμός και η φυσιογνωμία του
κινήματος του Κοντρεάνου. Αν ήταν κάποιος άλλος στην ηγεσία, δύσκολα
κάποιος πνευματικός άνθρωπος να συνασπίζονταν με τη Σιδηρά Φρουρά με τον
ανελέητο πόλεμο που δέχονταν.
Συμπερασματικά, αν ο επικεφαλής ενός κινήματος δεν έχει ικανότητες, τότε αρχίζει να συγκεντρώνει γύρω του μετριότητες, που καθηλώνουν το κίνημα. Αν όμως το κίνημα έχει έναν επικεφαλής με εκ φύσεως ηγετικές ικανότητες, τότε γύρω του αρχίζει να συσσωρεύει αγωνιστές αντίστοιχων ικανοτήτων, με αποτέλεσμα το κίνημα διαρκώς να ισχυροποιείται.
Συμπερασματικά, αν ο επικεφαλής ενός κινήματος δεν έχει ικανότητες, τότε αρχίζει να συγκεντρώνει γύρω του μετριότητες, που καθηλώνουν το κίνημα. Αν όμως το κίνημα έχει έναν επικεφαλής με εκ φύσεως ηγετικές ικανότητες, τότε γύρω του αρχίζει να συσσωρεύει αγωνιστές αντίστοιχων ικανοτήτων, με αποτέλεσμα το κίνημα διαρκώς να ισχυροποιείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου