ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ: ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

 

Άρθρο του Π. Παναγόπουλου στην εφημερίδα «Εμπρός»

Την απαξίωση του κέντρου της Αθήνας από την Δημοτική αλλά και κάθε Δημόσια αρχή έρχεται να σηματοδοτήσει η απόλυτη εγκατάλειψη ενός πάλαι ποτέ πανέ­μορφου πάρκου. Το «ΕΜΠΡΟΣ» βρέθηκε στο Πεδίον του Άρεως, για να διαπιστώ­σει την παρακμή που μαστίζει πλέον κάθε κομμάτι από την Εθνική μας κληρονομιά και τις συλλογικές μνήμες της κοινωνίας μας.

Μέρα μεσημέρι, και Έλληνας δεν τολμά να διασχίσει το κάποτε πανέμορφο πάρκο. Το στολίδι αυτό της Αθήνας πεθαίνει μέσα στην βρωμιά, την εγκατάλειψη και την πα­ρακμή. Θα έλεγε κανείς ότι κάποιοι μισούν παθολογικά κάθε τι το όμορφο, κάθε τι που θα μπορούσε να δώσει λίγη χαρά και ξεκούραση στην ταλαιπωρημένη ψυχή του νεοέλ­ληνα.

Κάποιοι μισούν την ομορφιά, αλλά και την ιστορία, όταν αυτή έχει να κάνει με πρά­ξεις ελευθερίας, αυταπάρνησης και ηρωισμού. Γιατί σε Αθάνατους Ήρωες του Ελλη­νισμού είναι αφιερωμένη η ύπαρξη αυτού του άλσους. Πριν όμως περιγράψουμε την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή εντός, εκτός, αλλά και στα πέριξ του Πεδί­ου του Άρεως, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ένδοξη ιστορία του.

Ένα πάρκο αφιερωμένο στον Αγώνα για την Ελευθερία

 

Το Πεδίον του Άρεως στην καρδιά του κέ­ντρου της Αθήνας, δεν είναι απλά ένα πάρκο. Είναι ένα Σύμβολο στην Ελευθερία, καθώς το έκτασης 277 στρεμμάτων ή 27,7 εκταρίων μαζί με το λόφο Φινόπουλου άλσος σχεδιά­στηκε το 1934 με σκοπό να τιμηθούν οι Ήρω­ες της Επανάστασης του 1821. Για αυτό και φιλοξενεί τις μαρμάρινες προτομές των 21 Αθάνατων Ηρώων κατά μήκος της οδού Αγω­νιστών του 21. Στην κεντρική είσοδο του Πε­δίου του Άρεως που βρίσκεται προς την με­ριά της οδού Πατησίων, τον επισκέπτη υποδέ­χεται ο μεγαλοπρεπής ανδριάντας του έφιπ­που στρατηλάτη Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’.

Στην πλευρά του άλσους που βλέπει προς την λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχει το μνη­μείο πολέμου των πεσόντων Άγγλων, Αυ­στραλών και Νεοζηλανδών, με «φύλακα», το επιβλητικό άγαλμα της Αθηνάς πάνω σε ένα ψηλό μαρμάρινο «οβελίσκο»-βάθρο ύψους 18 μέτρων.

Επίσης εντός του πάρκου βρίσκονται και άλλα μνημεία ιστορικής σημασίας, όπως αυ­τό υπέρ των πεσόντων Ηρώων του Ιερού Λόχου.

Το 1927 ο χώρος αυτός, (που από την εποχή του Όθωνα ήταν ο κύριος τόπος ανα­ψυχής των Αθηναίων), παραχωρήθηκε στην «Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δενδροστοι- χιών Αθηνών» με σκοπό τη μεταβολή του σε άλσος, όπως ήταν και ο Εθνικός κήπος. Λαμ- βάνοντας υπόψη τους ρυθμούς των αγγλικών και γαλλικών αλσών, η επιτροπή συνέταξε έ­να νέο σχέδιο που αποτελεί συνδυασμό ρυθ­μών, και ανέθεσε την εκτέλεσή της ανάπλα­σης και της δενδροφύτευσης του χώρου στον Ν. Βοσυνιώτη.

Μάλιστα, είχε ληφθεί μέριμνα τότε, να μην εμποδίζεται από τα κεντρικά σημεία του άλ­σους η θέα της Ακρόπολης!

Βέβαια.. τότε η κυβέρνηση Μεταξά, δεν είχε υπολογίσει ότι μερικά χρόνια αργότερα θα ερχόταν η λαίλαπα με το όνομα Κωνστα­ντίνος Καραμανλής, η οποία θα ισοπέδωνε όλα σχεδόν τα νεοκλασικά αριστουργηματικά αρχπεκτονήματα του κέντρου της Αθήνας, για να τα μετατρέψει σε πολυώροφο μπετόν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Έτσι για να επανέλθουμε στο θέμα μας, οι εργασίες δενδροφύτευσης και ανάπλασης άρχισαν το 1935 επί κυβερνήσεως Ι. Μεταξά και συνεχίστηκαν μέχρι το 1940, όταν και κη­ρύχθηκε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Στη πε­νταετία εκείνη φυτεύτηκαν περίπου 46.000 δένδρα και θάμνοι. Κατά το σχέδιο, ακολου­θήθηκε η δενδροφύτευση φυλλοβόλων δέν­δρων προκειμένου το καλοκαίρι να προσφέ­ρουν πλούσια σκιά, τον δε χειμώνα να μην εμποδίζονται οι ακτίνες του ήλιου. Στη κε­ντρική πλατεία του άλσους τοποθετήθηκε σι­ντριβάνι και γύρω φυτεύτηκαν ποικιλίες από σπάνια μεσογειακά φυτά, έτσι ώστε να πα­ρουσιάζουν δένδρα, θάμνοι και λουλούδια τους ωραιότερους και φυσικότερους συν­δυασμούς χρωμάτων κατά τις διάφορες επο­χές.

Μετά τον Οκτώβριο του 1944, εξασφαλίσθηκε και η άρδευση του άλσους. Στην νοτιο­δυτική πλευρά του πάρκου προς την Κυψέ­λη, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Γεωγρα­φικής Υπηρεσίας Στρατού καθώς και οι αθλη­τικές εγκαταστάσεις του Πανελληνίου. Σαν φυσική συνέχεια του Πεδίου του Άρεως θα μπορούσε να θεωρηθεί και η περιοχή της πα- λαιάς σχολής Ευελπίδων, που σήμερα φιλο­ξενεί τα Δικαστήρια. Μέσα στο πάρκο υπάρ­χουν επίσης δύο ναοί, μια παιδική χαρά και το ανοιχτό θέατρο «Αλίκη».

Προς την μεριά της Ευελπίδων βρίσκεται κλειστός και ερειπωμένος ο χώρος που οι παλαιότεροι θα θυμούνται σαν «Άλσος Οικονομίδη». Είναι το υπαίθριο θέατρο που επί χρόνια παρουσίαζε μουσικές παραστάσεις και νέα ταλέντα ο αξέχαστος Γ. Οικονομί- δης. Επίσης προς την μεριά της Πατησίων, βρίσκεται εντελώς ερειπωμένο πλέον, και έ­να από τα ιστορικότερα αναψυκτήρια της πα­λιάς Αθήνας, το «Γκριν Παρκ», στο οποίο επί­σης δίνονταν παραστάσεις τις δεκαετίες του 50 και του 60.

Κλαίνε και τα αγάλματα των Ηρώων

Η εικόνα του πάρκου είναι σήμερα κάτι παραπάνω από θλιβερή. Ο χώρος είναι πλέ­ον επικίνδυνος για διέλευση πολιτών, κα­θώς ο χώρος του άλσους την νύχτα αποτε­λεί καταφύγιο τοξικομανών, ανωμάλων, και τριτοκοσμικών οι οποίοι το έχουν σχεδόν καταλάβει. Τα σκουπίδια έχουν καλύψει όλους τους σχετικά απόκεντρους χώρους, ενώ η δυσωδία που αναδύεται μέσα από τα μισοξεραμένα φυτά την ώρα που κάποιος διασχίζει την οδό με τις προτομές των Ηρώ­ων του 1821 σου ανακατεύει το στομάχι.

Εισήλθαμε στα «ενδότερα», για να ανακα- λύψουμε ότι όλοι οι χώροι πίσω από τα πλά­για των δρόμων του άλσους, αποτελούν έ- | να τεράστιο αποχωρητήριο-σκουπιδότοπο.

Τα αιωνόβια πανύψηλα δέντρα, ξερά, τα λουλούδια ανύπαρκτα, ενώ σύριγγες και προφυλακτικά ήταν σκορπισμένα παντού. Σε κάποια σημεία, τεράστια δέντρα έχουν καταρρεύσει, με τους κορμούς τους να κεί- τονται στο έδαφος σάπιοι.

Πολλές από τις προτομές των Ηρώων του 21 έχουν φθορές από κτυπήματα, ενώ είναι σημαδεμένες με συνθήματα από σπρέι.

Τα συστήματα του αυτόματου ποτίσματος είναι διαλυμένα.

 

Σε όλο τον χώρο του άλσους είναι ακροβο­λισμένοι λαθρομετανάστες οι οποίοι σε κοιτά­ζουν ως εισβολέα που εισέβαλε στην ιδιοκτησία τους, ενώ σε κάποια σημεία έχουν στήσει πρό­χειρα τσανηρια ρομά διαφόρων εθνικοτήτων.

Σε ερωτήσεις που κάναμε σε κατοίκους της περιοχής μας είπαν, ότι το βράδυ δεν τολμάνε να περάσουν ούτε έξω από το πάρ­κο, πόσο περισσότερο να μπούνε μέσα. Συ­χνά αναστατώνονται από τα ουρλιαχτά συμ­μοριών τριτοκοσμικών που συγκρούονται, ενώ κάποιες φορές έχουν ακούσει και πυρο­βολισμούς.

Η αστυνομία ανύπαρκτη, σε ένα χώρο όπου γίνεται το μεγαλύτερο «νταλαβέρι» ναρ­κωτικών της Αθήνας, όπως επίσης μας κατήγ­γειλαν οι κάτοικοι.

Άντρο ανωμαλίας και τοξικομανών

 

Όπως καταγγέλλουν οι περίοικοι, οι ανώ­μαλοι βρίθουν στην περιοχή αναζητώντας περιστασιακούς συντρόφους ανάμεσα σε αλλοδαπούς, ενώ είναι πολλές οι περιπτώ­σεις που έχουν σημειωθεί και επιθέσεις σε γυναίκες που τολμάνε να περάσουν την πε­ριοχή ασυνόδευτες. Το κάποτε υπέροχο αναψυκτήριο του «Γκριν Παρκ» είναι ένα θλι­βερό και γεμάτο γκράφιτι ερείπιο.

 

Αν δοκιμάσει κάποιος να περάσει στο πί­σω μέρος του παλαιού αναψυκτηρίου, και εφόσον μπορέσει να αντέξει την αποπνικτική μπόχα που πλανιέται στον αέρα, είναι πολύ πιθανόν να πέσει επάνω σε ασιάτες (όπως συνέβη με εμάς), οι οποίοι θα κινηθούν ενα­ντίον του με φανερά επιθετικές διαθέσεις και ερωτήσεις «φίλο τι θέλει εντώ; ψάχνει κάτι»;!

Στην κεντρική είσοδο του άλσους δεσπό­ζει ο έφιππος Βασιλέας Κωνσταντίνος επά­νω στο μαρμάρινο βάθρο του που είναι όλο καλυμμένο από γκράφιτι.

Σε διάφορα σημεία του πάρκου υπάρ­χουν κατάλοιπα από «έργα» που έμειναν στην μέση, ενώ κάποιο έμπειρο μάτι μπορεί να διακρίνει και ίχνη παρεμβάσεων κάποιων που προφανώς είχαν σκοπό να οικειοποιηθούν κάποιες εκτάσεις περιφράζρντάς τις. Το «Άλσος Οικονομίδη» είναι και αυτό ένα ρημαγμένο ερείπιο, με τους χώρους του γεμάτους σκουπίδια, σάπια ξύλα και νεκρά ζώα.

Και εκεί επίσης παρατηρήσαμε να υπάρχουν ίχνη περίεργων «επεμβάσεων». Κατά την διάρκεια της επίσκεψης, δεν είδαμε ού­τε έναν αστυνομικό από αυτούς που συνηθί­ζανε παλαιότερα να περνάνε και να σταμα­τάνε με τις μηχανές τους σε διάφορα σημεία του άλσους.

Οι εντυπώσεις μας από την επίσκεψη στο ομορφότερο κάποτε άλσος της Αθή­νας, δεν είναι απλά κακές, αλλά αλγεινές.

Ντροπή για τον μόνον στα χαρτιά δήμαρ­χο της Αθήνας. Ντροπή και για το ανύπαρκτο κράτος. Στην εποχή των Μνημονίων τα πά­ντα σε αυτή την χώρα ακολουθούν πορεία προς την εγκατάλειψη και την καταστροφή.

Η συνεχής ανικανότητα, σε συνδυασμό με την προδοσία, έφερε την κατάρρευση της οικονομίας, την διάλυση του κοινωνικού ιστού, την φτωχοποίηση, και τέλος το ξε­πούλημα. Όλα είναι υπό διαπραγμάτευση και προς πώληση.

Ο φυσικός πλούτος, τα ανεκτίμητα κοιτά­σματα, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα σύ­νορά μας, η Εθνική μας Κυριαρχία, οι πε­ριουσίες των πωλητών, τα πάρκα μας, ακό­μα και τα μνημεία μας. Μνημεία ανεκτίμητου αρχαιολογικού και φυσικού πλούτου έχουν αφεθεί να ρημάξουν, ούτως ώστε να «χαρι­στούν» κυριολεκτικά στην με προσυμφωνη- μένους όρους προσφορά του «αδηφάγου» που θα αποδώσει την καλύτερη μίζα στα τρωκτικά.

Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα.

Η Ελλάδα ενός «σήμερα» χωρίς απολύ­τως κανένα αύριο.

ἐθνικισμός