Ἡ Ἀρχαία Ἑλλάς καί ἡ Ῥώμη δέν ἔσχον ἥρωα ἀγνότερον καί μεφαλοφρονέστερον. Ἀπό τό ὑπερήφανον αὐτοῦ μέτωπον ἀνεδίδετο μία αἴγλη φωτός, ὡσανεί ὁ ἄνθρωπος οὖτος δέν εἶχεν ἐν ἑαυτῷ ἄλλην σκέψιν ἀπό τήν Πατρίδα. Τό βλέμμα του ῥεμβόν ἐπλανᾶτο εἰς τό ἄπειρον μέ τήν ἔπαρσιν τῆς ὑπερτάτης ἀποφάσεως, ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ἐνδοιασμούς καί δέν σταματᾷ πρό ἐμποδίων, ὅταν πρὄκειται νά προσφερθῇ θυσία ὑπέρ τῶν ἄλλων.
Καί ἐνόμιζεν δι᾿ἐαυτόν αἶσχος, ὅτι λαός ὁμόφυλος εὐρίσκεται ἐκτεθειμένος εἰς πᾶσαν ὕβριν, εἰς πάντα ἐκβιασμόν, εἰς πᾶσαν δολοφονικήν ἔμπνευσιν τῶν ἐκ Βουλγαρίας ληστῶν ἐλλείψει μέσων καί ἐλλείψει πρωτοβουλίας ὀλίγων ἀνθρώπων. Ἡ ἰδέα του περί τῆς Μακεδονικῆς ἀμύνης ἀποτελεῖ δόγμα πασίγνωστον : Ἡ ἑλληνική Μακεδονία δύναται νά ὑπερασπίσῃ ἑαυτήν μόνη, διά καταλλήλου ὀργανὠσεως. Καί εἰς τήν πραγματοποίησιν τῆς ἰδέας αὐτῆς, ἀφοσιοῦται ὁλοψύχως, λησμονῶν σύζυγον, τέκνα, οἰκογένεια τά πάντα. Καθώς οἱ ἰππόαι τῶν πρώτων σταυροφορικῶν χρόνων, αἰσθάνεται ὅτι εἶχεν ἱερόν καθῆκον νά ἐκπληρώσῃ, ὑπερασπίζων τούς κινδυνεύοντας, προστατεύων τους σφαζομένους Ἕλληνας ἱερεῖς, ἀπό τῶν χειρῶν τῶν ὁποίων ἁρπάζουν τά ἄχραντα μυστήρια, καί ἐπαναφέρων εἰς τά ἐγκαταλειφθέντα σχολεῖα τούς ἀποδιωχθέντας δασκάλους. Οὐδείς ἐκδικητής, οὐδείς στρατιώτης τῆς Πίστεως, οὐδείς μαχητής τῆς Ἐλευθερίας ἔσχε πρόγραμμα εὐγενέστερον ἀπό αὐτόν. Ἐάν ἡ ἀρχαία Σπάρτη, ἐπανήρχετο εἰς τήν ζωήν, θά τόν ἀνεγνώριζεν ὑπερηφάνως ὡς υἱόν της.
Οὔτω δέ ἔζησε εἰς τήν Μακεδονία ὑπό δύο σχεδόν μῆνας ύπό τό ψευδώνυμον Καπετάν Ζέζας. Τό ὄνομά του κατέστη ἔνδοξον ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς, καί ἡ φήμη του ἐπλήρωσε τάς ἤχους τῶν Μακεδονικῶν ὀρέων, ὡς ἐμβατήριον σάλπισμα πρός τούς δυστυχεῖς ἐκείνους δούλους, οἴτινες στενάζουν ὑπό τόν διπλοῦν ζυγόν τῶν δολοφόνων καί τῶν τυράννων.
Ἡ μορφή αὐτοῦ φωτίζει τό σκότος ὡς θαμβωτική λάμψις ἐκδικητοῦ ἀγγέλου, διώκοντος σκιάς τοῦ ᾄδου. Νομίζει τίς ὅτι ἐκράτει πυρίνην ῥομφαίαν. Συμμορίαι Βουλγάρων, σκότιοι ἀπόστολοι τῶν κομιτάτων, ποικίλοι δολοφόνοι καί ἐκβιασταί τρέπονται εἰς ἄτακτον φυγήν καί σκορπίζονται ἐνώπιόν του, αἰσθανόμενοι ὅτι ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας των ἔφθασεν. Διότι ὁμοῦ μέ αὐτόν ἄλλοι ἀρχηγοί ὡς ὁ Καούδης, ὁ Παύλου, ὁ Μαργαρίτης, ὁ Πούλακας, ὁ Βισβίζης, ὁ Καραλίβανος καί τόσοι ἄλλοι ἀκολουθοῦσι σαρώνοντες τό ἔδαφος ἀπό τά παράσιτα, τά ὁποῖα ἀφῆκεν νά φυρώσουν ἡ τουρκική ἐξουσία. Ἀλλ᾿ἡ τελευταία αὕτη, ὡς νά ἠσθάνετο ἐντροπήν ὅτι ὀλίγοι ἄνδρες ἔδιδον εἰς αὐτήν τόσον διδακτικόν μάθημα, μολονότι δέν τήν προεκάλεσαν μολονότι εἰργάζοντο ὑπέρ τοῦ αὐτοῦ ἔργου τῆς ἡσυχίας καί τῆς τάξεως, τό ὁποῖον ἐπαγγέλλεται προσεπάθησε νά τούς ἐξοντώσῃ. Καί ἔρριψεν ἤδη χαμαί τόν μεγαλείτερον καί τόν ὑψηλότερον ἐξ ὅλων. Ἀλλ᾿ὁ θάνατός του, ὁ τόσον πρόωρος καί τόσον ἄδικος, θά χρησιμεύσῃ εἰς τό Ἔθνος ὡς αἰώνιον παράδειγμα αὐταπαρνήσεως καί ἡ γῆ εἰς τήν ὁποίαν ὁ ἤρως οὗτος ἔπεσε θά παραγάγῃ ταχέως μυρίους ἐκδικητάς.
( Τό πρωτοσέλιδο ἄρθρο τῆς ἐφημερίδος " ΕΜΠΡΟΣ" τῆς 19ης Ὀκτωβρίου 1904 ἀφιερωμένο στόν Παῦλο Μελᾶ. Ἕκδοσις ὅπου ἐδημοσιεύθη καί ἡ εἴδησις τοῦ θανάτου του. ἐδῶ)
την πρώτη ημέρα εισαγωγής των πρωτοετών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων τους παραδίνεται φάκελος με ενημερωτικό υλικό για τη Σχολή μέσα στον οποίο υπάρχει και το γράμμα του Μελά το οποίο απευθύνεται στους νεαρούς Ευέλπιδες :
«Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, ν’ αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου, ο πόλεμος. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για την Μεγάλη Ιδέα. Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών. Αυτοί οι Ευέλπιδες, οι αυριανοί ηγήτορες του Έθνους.
Νεαρέ Εύελπι μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή. Όποιος σε κοιτά, τα μάτια του σε γεμίζουν παλλικάρι. Περισσότερο να προσβάλλεσαι όταν σε κυριεύει ο πόνος. Μη θυμώνεις, χειρότερα είναι να χτυπήσεις έστω και εάν μόλις κρατιέσαι με έναν κόμπο στο λαιμό. Να φύγεις είναι δειλία. Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις Αξιωματικός. Απελπισία, ύστερα γελάς και από την μια μεριά στην άλλη γίνεσαι άνδρας, δηλαδή μαθαίνεις να κρατάς μέσα σου τον πόνο και την απορία, έτσι χωρίς να φαίνεται, αλλά να επιμένεις πάντα στον σκοπό σου, στα όνειρά σου.
Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με..
Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με...
Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με..
Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας) Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, Τάξις 1891.»( Ἀπό Μεταπαίδεια, "Παῦλος Μελᾶς" ἐδῶ )
Υ.Γ. Πάντως δέν μπορῶ νά μήν ἀναφερθῶ στό σήμερα καί τούς ἀλῆτες-προδότες πολιτικάντηδες πού πρόδωσαν ὅ,τι πιό ἱερό ἐπέτυχαν ὁ Παῦλος Μελᾶς καί ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ΙΒ΄, τήν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας. Παρέδωσαν τή Ἱερή, Ἱστορική κληρονομιά τῆς Μακεδονίας μας ξεπουλῶντας τό ἔνδοξο ὄνομά της. Αὑτό πού ἐνέπευσε τούς μεγάλους ἀγῶνες τῶν Μακεδονομάχων πρωτοστατοῦντος τοῦ Παύλου Μελᾶ.
Ἀλλά τίποτε δέν ἔχει χαθεῖ ὅσο ἡ μνήμη τοῦ Καπετάν Ζέζα εἶναι ζωντανή καί μᾶς ὀδηγεῖ γιά τόν συνεχή ἀγῶνα. Γιατί ὅπως ἔλεγε κι᾿ἐκεῖνος : « Ἡ ζωή εἶναι πόλεμος»
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ !!!
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου