Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος δ΄).

φωτό

Ανακαλύπτοντας τον αντίλαλο της Καρχηδονιακής θρησκείας  στον μεταγενέστερο Ιουδαϊσμό

Γράφει ὁ Ron Unz

Ήμουν πολύ ευχαριστημένος με την ανάλυσή μου για την εβραϊκή προέλευση τον Ιανουάριο, συμπεριλαμβανομένης της απομυθοποίησης της υπόθεσης των Χαζάρων και της υπόθεσης που είχα κάνει για την πολύ πιθανή φοινικική/καρχηδονιακή καταγωγή των σύγχρονων Εβραίων. Αν και ο HG Wells είχε σκιαγραφήσει εν συντομία αυτή τη θεωρία πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, πάντα τη θεωρούσα τόσο εύλογη που αναρωτιόμουν γιατί είχε αγνοηθεί τελείως εκείνη την εποχή και προφανώς δεν είχε αναφερθεί σχεδόν ποτέ πουθενά αλλού. Χάρηκα λοιπόν που το αναβίωσα τώρα, συγκεντρώνοντας τα πολύ σημαντικά λογοτεχνικά και γενετικά υποστηρικτικά στοιχεία που είχαν συσσωρευτεί σταθερά από το 1920.

Οι συνέπειες αυτής της Punic Hypothesis είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα μ.Χ., ο Χριστιανισμός είχε ξεκινήσει ως μια μικρή εβραϊκή θρησκευτική αίρεση, αλλά σύντομα προσέλκυσε ένα πλήθος Εθνικών ( Τζεντίλς, μή ἑβραῖοι) προσήλυτων, οι οποίοι καπέλωσαν τους αρχικούς Ιουδαίους οπαδούς, οδηγώντας σε σημαντικές αλλαγές στα δόγματά του. Αλλά κάτω από αυτήν την ανασυγκρότηση, κάτι μάλλον παρόμοιο μπορεί να συνέβη στον Ιουδαϊσμό κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, με τους Πουνικούς (Καρχηδόνιους)  προσήλυτους σε όλο τον κόσμο της Μεσογείου σύντομα να ξεπερνούν κατά πολύ τους αρχικούς Ιουδαίους Εβραίους.

Επιπλέον, δεδομένου του πολύ μεγαλύτερου πλούτου και της πολυπλοκότητας αυτών των Πουνικών Εβραίων, θα είχαν κυριαρχήσει ιδιαίτερα στις τάξεις των ελίτ της θρησκείας. Ως κληρονόμοι μιας χιλιόχρονης εμπορικής αυτοκρατορίας, ήταν ένας περήφανος λαός, ίσως απρόθυμοι να εγκαταλείψουν όλες τις δικές τους παραδόσεις καθώς υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό των ρουστίκ, ξαδέλφων τους στην ενδοχώρα. Επομένως, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν ορισμένα στοιχεία αυτών των παγανιστικών πουνικών πεποιθήσεων μπορεί να συνεχίσουν να υπάρχουν στη νέα εκδοχή της εβραϊκής θρησκείας που τελικά εμφανίστηκε.

Αν και μερικές από αυτές τις σκέψεις ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η θρησκευτική μου πείρα ήταν πολύ πενιχρή για να τις ακολουθήσω σωστά και επειδή το άρθρο μου ήταν ήδη υπερβολικά μεγάλο, σταμάτησα εδώ. Ευτυχώς, κάποιος πολύ πιο γνώστης σε τέτοια θέματα αποφάσισε σύντομα να ασχοληθεί με το θέμα.

Πριν από μερικούς μήνες είχα δημοσιεύσει ένα μακροσκελές και πολύ ενδιαφέρον άρθρο υποστηρίζοντας ότι οι μεγάλες ιδεολογικές αλλαγές στην Καθολική Εκκλησία που έγιναν από τη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού που έληξε το 1965 ήταν στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας οργανωμένης ανατροπής εκείνου του δισχιλιετούς. -παλαιοχριστιανικού θεσμού από τους μακροχρόνιους Εβραίους αντιπάλους του, ίσως και να ισοδυναμεί με πραξικόπημα που βασίζεται σε άθλια μέσα. Αν και δεν είχα το υπόβαθρο για να αξιολογήσω σωστά αυτά τα επιχειρήματα, βασίζονταν σε πληθώρα εκπληκτικών πληροφοριών και φαίνονταν προσεκτικά αιτιολογημένα.

The Smoke of the Synagogue τοῦ Lawrence Erickson 

Δεδομένης της προφανούς τεχνογνωσίας αυτού του συγγραφέα στη θρησκευτική ιστορία και τα θεολογικά ζητήματα, ήμουν πολύ ευχαριστημένος που φάνηκε να πείστηκε από τα επιχειρήματά μου για φοινικική/καρχηδονιακή καταγωγή για τους Εβραίους και στη συνέχεια δημοσίευσε ένα νέο άρθρο που επιβεβαίωσε την υπόθεσή μου και την επεκτείνει με τρόπους που δεν είχα λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά του εξοικείωση με την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

Θρησκευτικές επιπτώσεις της Καρχηδονιακής ΘεωρίαςΘρησκευτικές επιπτώσεις της Καρχηδονιακής Θεωρίας

Αν και θα παροτρύνω θερμά όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν ολόκληρο το άρθρο, αξίζει να συζητήσουμε αρκετά από τα σημαντικά του σημεία και να παραθέσουμε μερικά από τα βασικά αποσπάσματα του.

Πρώτον, αν και οι Ισραηλίτες είχαν πολύ στενή σχέση με τους γειτονικούς Χαναανίτες, σημείωσε ότι η Παλαιά Διαθήκη ήταν έντονα εχθρική προς τους τελευταίους, οι οποίοι στιγματίστηκαν ως καταραμένος λαός.

«και είπε· “κατηραμένος θα είναι ο Χαμ και οι απόγονοί του. Υπηρέτης και δούλος θα είναι στους αδελφούς του”.».

-Γένεση 9:25

Η Βίβλος χρησιμοποιεί τον όρο «Χαναανίτες» για να αναφερθεί στις ιθαγενείς ειδωλολατρικές φυλές στη γη της Χαναάν (σημερινό Ισραήλ και Λίβανος). Η ιστορία των Χανααναίων ξεκινά με τον συνονόματό τους, Χαναάν. Η Βίβλος περιγράφει πώς ο πατέρας του Χαναάν, ο Χαμ, παρακολουθεί γυμνό τον Νώε και το λέει στους αδελφούς του εμπαίζοντάς τον, αντί να βοηθήσει να καλύψει την γύμνια του ο Νώε. Ως τιμωρία, ο Νώε καταριέται τον Χάμ, τον γιό του Χαναάν και τους απογόνους τους, στη Γένεση 9:25. Οι απόγονοι του Χαναάν εγκαθίστανται στη γη Χαναάν και καταδικάζονται επειδή ασκούν αιμομιξία, ομοφυλοφιλία, κτηνωδία και θυσίες παιδιών (Λευιτικό 18). Ο Θεός τελικά διατάζει τους Ισραηλίτες να τους απομακρύνουν από το νότιο τμήμα της γης (σημερινό Ισραήλ). Ενώ μερικοί έχουν την εντύπωση ότι οι Χαναναίοι εξολοθρεύτηκαν πλήρως, η Βίβλος δηλώνει στο  Κριτές 3 1:4 ότι οι Χαναναίοι στο βορρά (σημερινός Λίβανος) είχαν τη δυνατότητα να επιβιώσουν για να δοκιμάσουν τους μελλοντικούς Ισραηλίτες στη μάχη.

Αλλά οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι άποικοι τους ήταν απλώς οι παράκτιοι Χαναναίοι, οπότε αν τελικά έγιναν οι πρόγονοι των περισσότερων μεταγενέστερων Εβραίων, συμπεριλαμβανομένων των Σιωνιστών εποίκων που ίδρυσαν το κράτος του Ισραήλ, τόνισε ότι οι ιστορικές και θρησκευτικές ειρωνείες που προέκυψαν ήταν τεράστιες.

Ενώ η Βίβλος περιγράφει τους ανθρώπους αυτής της γης ως Χαναναίους, οι Έλληνες είχαν διαφορετικό όνομα για αυτούς: Φοίνικες. Η Καρχηδόνα ιδρύθηκε από τους Φοίνικες ως αποικία τον 9ο αιώνα π.Χ. περίπου τρεις αιώνες αφότου οι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι συνέβη ο εκτοπισμός των Χαναναίων από τους Ισραηλίτες. Ωστόσο, υπάρχει κάποια πιθανότητα να πιστεύουμε ότι αυτοί οι Φοίνικες/Καρχηδόνιοι ήταν κάτι άλλο από τους άμεσους απόγονους των Βιβλικών Χαναναίων. Ο Ephraim Stern, πρόεδρος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, δήλωσε ότι οι Φοίνικες ήταν απόγονοι των Χαναναίων της Βιβλικής εποχής, μερικοί από τους οποίους αναγκάστηκαν να φύγουν από την Παλαιστίνη διωγμένοι από τους Ισραηλίτες γύρω στο 1200 π.Χ.

Ήδη, εμφανίζεται μια απίστευτη ειρωνεία. Οι σύγχρονοι μελετητές αναγνωρίζουν διακριτικά ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων υπό την ρωμαϊκή κατοχή, δεν εγκατέλειψε ποτέ την Παλαιστίνη, πράγμα που σημαίνει ότι οι σύγχρονοι Παλαιστίνιοι είναι οι πιο κοντινοί απόγονοι των αρχαίων Ισραηλιτών. Άλλοι έχουν ήδη επισημάνει πόσο ειρωνικό είναι το ότι ολόκληρο το Σιωνιστικό σχέδιο δικαιολογείται από τον ισχυρισμό ότι είναι απόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά στην πραγματικότητα, εκδιώκουν τους πραγματικούς απογόνους των Ισραηλιτών από την αγία γη.

Η καρχηδονιακή θεωρία εμβαθύνει περαιτέρω αυτήν την ήδη αξιοσημείωτη ειρωνεία. Οι σιωνιστές άποικοι δεν είναι απλώς μια ξένη οντότητα που επιτίθεται στους αληθινούς Ισραηλίτες, αλλά είναι στην πραγματικότητα οι απόγονοι των ανθρώπων που καταράστηκαν και διέταξαν ρητά να απομακρυνθούν από τη γη , από τον Θεό, σύμφωνα με τις γραφές στις οποίες πιστεύουν οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι Σιωνιστές. Έχουν μια σχέση προς την αγία γη, απλά δεν είναι αυτή που θέλουν.

Από χριστιανική σκοπιά, η ιστορία του σύγχρονου Σιωνισμού είναι η ιστορία ενός πικραμένου λαού που προσπαθεί να αντιστρέψει την κρίση του Θεού εναντίον τους χωρίς τον Χριστό, και στους οποίους έχει επιτραπεί να υπάρχουν για να δοκιμάσουν τους Ισραηλίτες στη μάχη. Αυτό καταλήγει να παραμένει αληθινό θεολογικά, με την έννοια ότι οι Χριστιανοί είναι οι νέοι Ισραηλίτες και οι χριστιανικές κοινωνίες έχουν καταληφθεί από εβραϊκές οργανώσεις, και είναι επίσης αληθινό και πάλι κυριολεκτικά, με την έννοια ότι οι Ισραηλίτες απόγονοι βρίσκονται τώρα σε σωματική μάχη με τους απογόνους των Χαναναίων στην ιερή γη.

Τα δεκάδες εκατομμύρια Χριστιανοί Σιωνιστές της Αμερικής θεωρούν τους εαυτούς τους ως πρωταθλητές των Ισραηλινών, τους οποίους ταυτίζουν με τους Ισραηλίτες της Βίβλου, και υποψιάζομαι ότι πολλοί από αυτούς μπορεί αόριστα να θεωρούν τους Παλαιστίνιους ως απόγονους των καταραμένων Χαναναίων. Αλλά τα πραγματικά γεγονότα φαίνεται να είναι αντίστροφα, με τους Ισραηλινούς Εβραίους να έχουν βαριά Χαναναϊκή καταγωγή και τους σημερινούς Παλαιστίνιους που υποφέρουν να είναι πιθανώς οι πλησιέστεροι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Ισραηλιτών.

Ο Έρικσον συνέχισε σημειώνοντας:

Συνήθως πιστεύεται ότι οι σύγχρονοι Εβραίοι είναι οπαδοί της Παλαιάς Διαθήκης, που διαφοροποιούνται από τους Χριστιανούς μόνο λόγω της απόρριψης του Ιησού ως Μεσσία. Οι εβραϊκές γραφές φαίνεται να δείχνουν ξεκάθαρα τον Ιησού ως τον Μεσσία, αφήνοντας τους Χριστιανούς απογοητευμένους για αιώνες για την άρνηση των Εβραίων να το δεχτούν αυτό. Ωστόσο, η έρευνα του καθηγητή Israel Shahak έδειξε ότι η σύγχρονη εβραϊκή θρησκεία περιλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία από παράξενες, φαινομενικά παγανιστικές πρακτικές. Πολλοί τους έχουν κατηγορήσει για γενική λατρεία του διαβόλου, αλλά η καταγωγή των Χαναναίων θα μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη σαφήνεια ως προς την ουσία των πεποιθήσεών τους.

Εξήγησε ότι σύμφωνα με τον Shahak, πολλοί Ταλμουδικοί Εβραίοι στην πραγματικότητα πίστευαν στην ύπαρξη τόσο αρσενικών όσο και θηλυκών υπέρτατων θεοτήτων των οποίων η σεξουαλική ένωση είναι κρίσιμος στόχος των εβραϊκών θρησκευτικών τελετουργιών. Βρήκε αυτό ένα πολύ αινιγματικό στοιχείο σε μια υποτιθέμενη μονοθεϊστική πίστη.

…Ήμουν μπερδεμένος και αναρωτήθηκα πώς μια τέτοια περίεργη πεποίθηση θα μπορούσε να είχε καταλήξει στον σύγχρονο Ιουδαϊσμό. Με το καρχηδονιακό πλαίσιο όμως, είναι απολύτως λογικό, καθώς οι Καρχηδόνιοι λάτρευαν ένα θεϊκό ζευγάρι, τον αρσενικό Baal-Hammon και τη θηλυκή Tanit.

Υποθέτοντας ότι η καρχηδονιακή θεωρία είναι αληθινή, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η σύγχρονη εβραϊκή θρησκεία είναι ένα είδος υβριδίου μεταξύ του γνήσιου Ιουδαϊσμού της Τορά και του Χαναανιτικού παγανισμού. Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, καθώς οι Φοίνικες ήταν ένας περήφανος λαός με μια αυτοκρατορία που διήρκεσε μια χιλιετία, και πιθανότατα ήταν απρόθυμοι να εγκαταλείψουν εντελώς τη δική τους θρησκεία υπέρ μιας που προερχόταν από τα φτωχά ξαδέρφια τους αγρότες.

Προς μεγάλη του τιμή, ο Έρικσον δεν απέφυγε και τα πιο ευαίσθητα ζητήματα όπως η θυσία παιδιών που φαινόταν να συνδέει τις θρησκευτικές πρακτικές των Punic [Καρχηδονίων] με εκείνες των Εβραίων των τελευταίων ημερών.

... οι Χαναναίοι της Βίβλου, συμμετείχαν σε ένα πλήθος δυσάρεστων παγανιστικών πρακτικών, συμπεριλαμβανομένης της θυσίας παιδιών… Παρά την απόσταση μεταξύ Καρχηδόνας και Φοινίκης, οι Φοίνικες Καρχηδόνιοι διατήρησαν μια άρρηκτη σχέση με τη μητρική τους θρησκεία, και αυτό περιελάμβανε την πρακτική της θυσίας παιδιών. Για πολλά χρόνια υπήρχε αμφιβολία ότι οι Καρχηδόνιοι θυσίασαν πραγματικά παιδιά, αλλά τα πρόσφατα ευρήματα έδωσαν συντριπτικά στοιχεία ότι το έκαναν. Ένα άρθρο στην Haaretz παρέχει μια χρήσιμη περίληψη :

«Αν και διασκορπίστηκαν σε όλη τη δυτική Μεσόγειο, οι Φοίνικες παρέμειναν πιστοί στις θρησκευτικές τους πρακτικές. Για αιώνες, η Καρχηδόνα έστελνε μια αντιπροσωπεία στην Τύρο κάθε χρόνο για να κάνει θυσίες στο ναό του θεού της πόλης Melqart. Στην ίδια την Καρχηδόνα, οι κύριες θεότητες ήταν το θεϊκό ζεύγος Baal-Hammon, που σημαίνει «Κύριος του Brazier» και η Tanit, που ταυτίζεται με την Αστάρτη. Το πιο διαβόητο χαρακτηριστικό της φοινικικής θρησκείας ήταν η πρακτική της θυσίας παιδιών. Η περιοχή γύρω από τη δυτική Μεσόγειο (Καρχηδόνα, Δυτική Σικελία, Νότια Σαρδηνία) είναι γεμάτη με ταφές θυσιασμένων παιδιών, αλλά στην πραγματικότητα, η πρακτική ήταν συνηθισμένη στις φοινικικές πόλεις σε όλο το Λεβάντε [Μέση Ανατολή]. Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει ότι το 310 π.Χ., κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης στην πόλη, οι Καρχηδόνιοι θυσίασαν πάνω από 200 παιδιά ευγενικής καταγωγής για να κατευνάσουν τον Βάαλ-Άμμων».

Η έρευνα του καθηγητή Ariel Toaff δείχνει ότι αυτή η πρακτική επίσης δεν τελείωσε με την καταστροφή της Καρχηδόνας, και ότι οι Ευρωπαίοι Εβραίοι έκαναν θυσίες παιδιών μέχρι τον Μεσαίωνα. Η ύπαρξη της καρχηδονιακής παιδικής θυσίας υποστηρίζει σθεναρά τις αφηγήσεις για τη θυσία παιδιών των Χαναναίων στη Βίβλο, καθώς και την έρευνα του καθηγητή Toaff, και δείχνει μια σημαντική σχέση μεταξύ του Ραβινικού Ιουδαϊσμού και του Χαναανικού παγανισμού.

Η θυσία γινόταν σε ανοιχτά και κλειστά ιερά που ονομάζονταν «Tofet», όπου θάφτηκαν οι τεφροδόχοι που περιείχαν τα λείψανα των αποτεφρωμένων παιδιών ( φωτό ) ΄Καί ἐδῶ ὅπου μπορεῖτε νά ᾿δεῖτε πολλές φωτό μέ νεκροταφεῖα θυσιασμένων παιδιῶν.

Σε ένα εκτενές απόσπασμα, ο Έρικσον σημείωσε επίσης την ισχυρή σχέση που διατήρησαν τόσο οι Φοίνικες όσο και οι μετέπειτα Εβραίοι με τον Κρόνο:

Μια άλλη ενδιαφέρουσα συνέχεια είναι ο ρόλος του Κρόνου στην εβραϊκή κουλτούρα. Ο ιστορικός Ευσέβιος καταγράφει ότι η φοινικική υπέρτατη θεότητα, Ελ, θεοποιήθηκε ως το αστέρι του Κρόνου . Οι Ρωμαίοι συνέδεσαν επίσης τον Κρόνο με την Καρχηδονιακή υπέρτατη θεότητα, τον Βάαλ-Άμμων, πιθανώς ενισχύθηκε από το γεγονός ότι ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του στη ρωμαϊκή μυθολογία. ( Σημ. Πελασγικῆς : Στήν Ἕλληνική Μυθολογία πρῶτα ,ἀγαπητέ ἀρθρογράφε. Ἀπό τήν Ἑλληνική Μυθολογία πῆραν οἱ Ῥωμαῖοι σχεδόν τά πάντα καί τά υἱοθέτησαν σάν δικά τους.]

Οι ρωμαϊκές και οι μεσαιωνικές εβραϊκές πηγές πιστοποιούν ότι κάποια μορφή λατρείας του Κρόνου/Βάαλ-Αμμών παρέμεινε ακόμη και μετά την ομαδική μεταστροφή των Καρχηδονίων στον Ιουδαϊσμό. Ο  Shlomo Sela, καθηγητής στο Τμήμα Εβραϊκής Σκέψης στο Πανεπιστήμιο Μπαρ Ιλάν, ανέλυσε τα έργα του Abraham ibn Ezra, ενός εξέχοντος Εβραίου σχολιαστή του Μεσαίωνα, ο οποίος έγραψε ένα εκτενές έργο προσπαθώντας να υπερασπιστεί τη σχέση μεταξύ των Εβραίων και του Κρόνου. Ο Sela έγραψε ότι αυτή η σχέση είναι «ιστορικά κατοχυρωμένη σε όλες σχεδόν τις πηγές που έχουν παρουσιαστεί παραπάνω για να καταδειχθεί η εμμονή της σύνδεσης Κρόνου-Εβραίων από την αρχαιότητα μέχρι τον Μεσαίωνα. Έτσι, τόσο ο Τάκιτος όσο και ο Άγιος Αυγουστίνος υποστήριξαν ότι οι Εβραίοι έκαναν το Σάββατο ημέρα ανάπαυσης για να τιμήσουν ή να λατρεύουν τον Κρόνο».(σελ. 40)

Για να μην πιστεύει κανείς ότι επρόκειτο απλώς για ρωμαϊκή ή χριστιανική προπαγάνδα, ο Sela δηλώνει επίσης: «Ότι η εβραϊκή κοινωνία της Ταλμουδικής περιόδου αναγνώριζε τον ίδιο συσχετισμό φαίνεται από το γεγονός ότι το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ (Shabbat 156a) αναφέρεται στον Κρόνο ως Shabbetai, δηλ. αστέρι του Σαμπάτ (Σάββατο)».Ο ίδιος ο ibn Ezra δεν αρνήθηκε ότι το Σαμπάτ (Σάββατο) είχε σχέση με τον Κρόνο, αλλά το υπερασπίστηκε λέγοντας ότι οι Εβραίοι αναπαύονταν για να προστατευτούν από την κακοήθη επιρροή του Κρόνου, η οποία υποτίθεται ότι ήταν ισχυρότερη εκείνη την ημέρα. Η εβραϊκή εφημερίδα Forward παραδέχεται επίσης τη σύνδεση, αλλά ισχυρίζεται ότι οι Εβραίοι ονόμασαν τον Κρόνο μετά το Σάββατο απλώς και μόνο επειδή οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι οι Εβραίοι αναπαύονταν προς τιμή του Κρόνου.

Και οι δύο αυτές εξηγήσεις εγείρουν σοβαρά ερωτήματα. Η Παλαιά Διαθήκη δηλώνει ξεκάθαρα και επανειλημμένα ότι ο Θεός ευλόγησε την ημέρα του Σαββάτου και την έκανε αγία, και ότι πρέπει να αφιερωθεί μόνο στον Θεό (Έξοδος 20:8-11). 

Εάν οι ευσεβείς Εβραίοι αναπαύονται για τον Κρόνο, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι είναι για να προστατευτούν από τον Κρόνο, αυτό θα ήταν τουλάχιστον θρησκευτικά λανθασμένο. Μαζί με αυτό, θα πίστευε κανείς ότι οι ευσεβείς Εβραίοι θα ήταν βαθιά προσβεβλημένοι από τη ρωμαϊκή κατηγορία ότι αφιέρωσαν το Σάββατο σε μια κακόβουλη ειδωλολατρική θεότητα και θα αντιστεκόταν σθεναρά σε μια τέτοια σύνδεση δεδομένων των αυστηρών γραφικών προειδοποιήσεων κατά της ειδωλολατρίας. Αντίθετα, φαίνεται ότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το να ονομάσουν τον Κρόνο «το αστέρι του Σαββάτου», θέτοντας αμφιβολίες στην ιδέα ότι οι Ρωμαίοι έκαναν λάθος σε αυτό. ( Που σημαίνει πως δεν έκαναν καθόλου λάθος οι Ρωμαίοι...) 

Δεδομένου ότι οι Εβραίοι αντιστέκονται στον εκχριστιανισμό για δύο χιλιάδες χρόνια κάτω από τεράστια πίεση, και ότι χρησιμοποιούν ακόμη και ένα  διαφορετικό μαθηματικό σύμβολο συν ( +)  επειδή το δικό μας μοιάζει πάρα πολύ με σταυρό, μια εσφαλμένη ονομασία εδώ θα φαινόταν σαν αρκετή παράβλεψη.

Επιπλέον, αν και το Άστρο του Δαβίδ έχει φτάσει να αντιπροσωπεύει το κύριο σύμβολο του Ιουδαϊσμού, η προέλευσή του είναι στην πραγματικότητα σκοτεινή αφού δεν υπάρχει πουθενά τέτοια αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη. Αντίθετα, υπάρχουν βιβλικές αναφορές σε ένα αστέρι ως σύμβολο του Κρόνου και τη συσχέτισή του με τις φοινικικές θρησκευτικές πρακτικές.

Ο Άγιος Στέφανος φαίνεται να υπαινίσσεται αυτό στην ομιλία του στο Σανχεντρίν (Πράξεις κεφ. 7), όπου συγκρίνει τις πράξεις τους με εκείνες των ανυπάκουων Ισραηλιτών στην Παλαιά Διαθήκη, συμπεριλαμβανομένων μερικών που αποφάσισαν να προσκυνήσουν τον Μολώχ και τον Ρέμφαν έναντι του Θεού:

«Αλλά εσηκώσατε στους ώμους σας την ειδωλολατρικήν σκηνήν του Μολόχ και το αστέρι του θεού σας Ρεμφάν, δηλαδή του Κρόνου, είδωλα που εκάματε δια να τα προσκυνήτε. Και δια τούτο προς τιμωρίαν σας, θα σας διώξω και θα σας βάλω να κατοικήσετε μακρύτερα από την Βαβυλώνα.». -Πράξεις 7:43

Remphan (ή Rephan) είναι το αιγυπτιακό όνομα του Κρόνου.  Ο Στέφανος αναφέρεται στο Αμώς 5:26 όταν αναφέρεται στο αστέρι του Ρέμφαν:

«Επήρατε και εφέρατε την σκηνήν του Μολόχ και το άστρον του ειδωλολατρικού θεού σας Ραιφάν, τα είδωλα αυτών, τα οποία κατεσκευάσατε δια τον εαυτόν σας». -Αμώς 5:26

( Πελασγική : Εἴχαμε ἀνάλογη ἀνάρτησιν ἐδῶ :  Τό ἄστρο τοῦ Ῥέμφαν ) Ὅπου καί ἀνάλογες παραπομπές γιἀ την σχέσιν ἑβραίων -Κρόνου) 

Το Chiun είναι το εβραϊκό όνομα του Κρόνου, και το Σχόλιο της Βίβλου Jamieson-Fausset-Brown σε αυτό το εδάφιο αναφέρει ότι ο Κρόνος πιθανότατα αντιπροσωπευόταν με ένα σύμβολο αστεριού: «Πιθανότατα υπήρχε μια μορφή ενός αστεριού στο κεφάλι της εικόνας του ειδώλου να αντιπροσωπεύει τον πλανήτη Κρόνο. επομένως οι "εικόνες" αντιστοιχούν στο "αστέρι" στην παράλληλη πρόταση." Φαίνεται πολύ πιθανό ότι η καρχηδονιακή επιρροή οδήγησε σε μια αναβίωση στη χρήση αυτού του συμβόλου του αστεριού του Κρόνου, και είναι αυτό που οδήγησε τον Άγιο Στέφανο να αναφερθεί σε αυτόν τον συγκεκριμένο στίχο.

Όταν αναρωτιόμαστε πώς μπορεί να φαινόταν αυτό το σύμβολο του αστεριού, υπάρχει φυσικά ένας πολύ προφανής υποψήφιος: το αστέρι του Δαβίδ. Πολλοί Χριστιανοί δεν φαίνεται να το γνωρίζουν αυτό, αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη κανενός είδους «αστέρι» του Δαβίδ, ένα αστέρι σύμβολο για τον Δαβίδ, ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε εύλογα να συνδέσει τον Δαβίδ με το σύγχρονο εβραϊκό σύμβολο.Οι θεωρίες για την προέλευση του Άστρου του Δαβίδ είναι ασαφείς και ποικίλες, αλλά η σελίδα της Εβραϊκής Εικονικής Βιβλιοθήκης σχετικά με το θέμα λέει με ενδιαφέρον ότι «Το παλαιότερο αδιαμφισβήτητο παράδειγμα βρίσκεται σε μια σφραγίδα του έβδομου αιώνα π.Χ. που βρέθηκε στη Σιδώνα». Η Σιδών ήταν μια σημαντική πόλη των Χαναναίων/Φοινίκων και ο 7ος αιώνας π.Χ. είναι μόλις ένας αιώνας αφότου λέγεται ότι έζησε ο προφήτης Αμώς.

Η σελίδα αναφέρει επίσης ότι αραβικές και εβραϊκές πηγές αναφέρονταν στο εξάγραμμα ως «η σφραγίδα του Σολομώντα» και ότι αυτό συνδέει το σύμβολο με την πρώιμη «ιουδαιοχριστιανική» μαγεία, όπως το μαγικό έργο ( 1ο αι. ), Η Διαθήκη του Σολομώντα . Σε αυτό το μη κανονικό έργο, ο Θεός δίνει στον Σολομώντα ένα δαχτυλίδι χαραγμένο με ένα πεντάγραμμο που του επιτρέπει να ελέγχει τους δαίμονες και η ιστορία τελειώνει με τον Σολομών να λατρεύει τον Μολώχ και τον Ρέμφαν σε αντάλλαγμα για σεξ. Αυτή φαίνεται να είναι η παλαιότερη τεκμηριωμένη πηγή για το Άστρο του Δαβίδ, το οποίο τυχαίνει να είναι από την εποχή που έζησε ο Άγιος Στέφανος και τυχαίνει να συνδέει επίσης το σύμβολο με τον Κρόνο/Ρέμφαν.

Μιλούσαν ο Αμώς και ο Άγιος Στέφανος για το Άστρο του Δαβίδ όταν καταδίκασαν αυτό το σύμβολο του αστέρα του Κρόνου; Μπορεί να μην μπορέσουμε ποτέ να το επιβεβαιώσουμε, αλλά δεδομένου ότι το παλαιότερο παράδειγμα του Άστρου του Δαβίδ είναι από την εποχή του Αμώς, σε μια μεγάλη πόλη λατρείας του Κρόνου, και οι πρώτες τεκμηριωμένες εμφανίσεις του το συσχετίζουν επίσης με τον Κρόνο την εποχή του Αγίου Στεφάνου, αυτό φαίνεται πολύ πιθανό.

Νομίζω ότι όλα αυτά τα κοινά θρησκευτικά στοιχεία υποστηρίζουν έντονα την Punic Hypothesis [Καρχηδονιακή Υπόθεση] της εβραϊκής καταγωγής, προσθέτοντας στα σημαντικά λογοτεχνικά και γενετικά στοιχεία που είχα περιγράψει προηγουμένως.

Συνεχίζεται ...

Ἀπό :  unz.com

Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος α΄)

Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος β΄)

Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων ( μέρος γ΄)

Ἡ Ἀληθινή Καταγωγή τῶν Ἑβραίων ὡς Χαζάρων, Ἰσραηλιτῶν ἤ Χαναναίων  ( μέρος ε΄)

Ἡ Πελασγική