Πελαργός καί Πελεκάνος,ἀμφότερα πουλιά τῆς αὐτοθυσίας !

Ἀπό Ε Δ Ω 

Από τα παλιά χρόνια πίστευαν πως όταν οι γέροι πελαργοί χάσουν τη δύναμη και τα φτερά που τους ζεσταίνουν, τότε οι νεαροί πελαργοί αναλαμβάνουν τη διατροφή τους και μαδούν τα δικά τους φτερά για να σκεπάσουν με αυτά τους γονείς τους. Η δοξασία αυτής της συγκινητικής αυτοθυσίας ήταν τόσο πολύ διαδεδομένη στις παραδόσεις όλων των λαών, ώστε ο νόμος που στην αρχαιότητα υποχρέωνε τα παιδιά να γεροκομούν τους γονείς τους, είναι γνωστός με το όνομα "πελαργικός νόμος" και η ανταπόδοση των τροφείων από τα φιλόστοργα παιδία στους γονείς ονομάστηκε "αντιπελαργία" ή "αντιπελάργηση".

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι άνθρωποι μεταμορφωμένοι, και ο Πλούταρχος αναφέρει ότι στη Θεσσαλία όποιος σκότωνε πελαργό, τιμωρούνταν με θάνατο.  (πολλά περισσότερα γιά τόν Πελαργό στήν λαογραφία,ΕΔΩ)

Ο θρύλος του πελεκάνου και ο Χριστός

Ὁ Πελεκάνος ἔχει γίνῃ τό σύμβολο τῆς ἀνυστερόβουλης ἀγάπης καί αὐτοθυσίας. 

Σέ παλαιότερη ἔρευνά μας συναντήσαμε αὐτή τήν εἰκόνα ἀποτυπωμένη πάνω σέ σημαία καί σφραγίδα.

Οἱ σταγόνες αἵματος,συμβολίζουν τήν ὑπέρτατη θυσία γιά τίς μεγάλες ἰδέες (κυρίως Πίστεως καί Πατρίδος). Διότι ὁ πελεκάνος γιά νά δώσῃ στά παιδιά του φαΐ,φτάνει στό σημεῖον τοῦ αὐτοτραυματισμοῦ,ὥστε νά τραφοῦν μέ τό αἷμα του!  (ΕΔΩ,ἕνα πολύ καλό θέμα μέ τούς Μπενάκηδες τῶν ὁποίων ἡ χάρις ἔφθασε μέχρι τήν Νέα Ὀρλεανη ! )

Ἦταν ἡ σημαία καί ἡ σφραγίς,τῆς Πολιτείας τῆς Λουϊζιάνα τῶν ΗΠΑ.

Ἡ ὁποία Λουϊζιάνα διατηρεῖ καί ὡς ἐπίσημο ψευδώνυμο τό :  «Πολιτεία τοῦ Πελακάνου».

Ο καφετής πελεκάνος (Pelecanus occidentalis) ορίστηκε επίσημα  ως κρατικό πουλί της Λουιζιάνας το 1966. 
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι έποικοι εντυπωσιάστηκαν με τη γενναιόδωρη και διατροφική συμπεριφορά του πελεκάνου απέναντι στους νεοσσούς τους, και ο καφετής πελεκάνος ήταν σύμβολο της Λουιζιάνας από τότε. 

Το κρατικό πουλί της Λουιζιάνας είναι μοναδικό μεταξύ των επτά ειδών πελεκάνων στον κόσμο. Ο καφετής πελεκάνος βρίσκεται στις ακτές του ωκεανού και όχι στις εσωτερικές λίμνες. Είναι ο μόνος σκούρος πελεκάνος, και επίσης ο μόνος που βυθίζεται από τον αέρα στο νερό για να πιάσει το φαγητό του.

Η χρήση φυτοφαρμάκων ανάγκασε τους πελεκάνους να σταματήσουν να φωλιάζουν κατά μήκος της ακτής της Λουιζιάνας το 1961 και εξαφανίστηκαν εντελώς μέχρι το 1966. Η Λουιζιάνα άρχισε να προσπαθεί να ξαναπληρώσει τις ακτές της μεταφέροντας νεογέννητα από την πολιτεία της Φλόριντα.

Η Υπηρεσία Ιχθυών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ απαρίθμησε τον καφέ πελεκάνο ως απειλούμενο είδος το 1970, αλλά η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δήλωσε ότι ο καφετής πελεκάνος "ανακτήθηκε" στη Λουιζιάνα το 1995. Περίπου 40.000 καφέ πελεκάνοι αποκαλούν το " The Pelican State "  σπίτι τους σήμερα. (ἀπό ΕΔΩ)

Ἐπίσης διαβάζουμε ἐδῶ,ὅπου καί ἀναλυτικῶς ὑπάρχουν πολλά στοιχεῖα γιά τόν καφέ Πελεκάνο,πώς :

Ο καφετής πελεκάνος είναι το εθνικό πουλί του Αγίου Μαρτίνου , των Μπαρμπάντος , του Αγίου Χριστόφορου και του Νέβις , και των Νήσων Τερκς και Κάικος , και βεβαίως το επίσημο κρατικό πουλί της Λουιζιάνας, που εμφανίζεται στη σημαία, τη σφραγίδα ή το εθνόσημο του καθενός

Ἡ Πελασγική