Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( μέρος α΄)

«Μεγάλο μέρος της τρέχουσας πολιτικής νομιμότητας της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης και των διαφόρων ευρωπαϊκών υποτελών κρατών της βασίζεται σε μια συγκεκριμένη αφηγηματική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και η αμφισβήτηση αυτής της αναφοράς μπορεί να έχει τρομερές πολιτικές συνέπειες.» - Ron Unz

Μία συνέντευξις τοῦ  Mike Whitney μέ τόν Ron Unz

   Ἄς ξεκινήσουμε μέ τόν Χίτλερ. Στή Δύση εἶναι παγκοίνως ἀποδεκτό ὅτι:

1.  Ὁ Χίτλερ ξεκίνησε τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

2.  Ἡ εἰσβολή τοῦ Χίτλερ στήν Πολωνία ἦταν τό πρῶτο βῆμα σέ μιά εὐρύτερη ἐκστρατεία μέ στόχο τήν παγκόσμια κυριαρχία

Εἶναι αὐτή ἡ ἑρμηνεία τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ἀληθινή ἤ ψευδής; Καί, ἄν εἶναι ψευδής, τότε —κατά τή γνώμη σας— τί προσπαθοῦσε νά πετύχει ὁ Χίτλερ στήν Πολωνία καί θά μποροῦσε νά εἶχε ἀποφευχθεῖ ὁ Β' Παγκόσμιος Πόλεμος;

Ron Unz — Μέχρι τά τελευταῖα δώδεκα χρόνια περίπου, οἱ ἀπόψεις μου γιά τά ἱστορικά γεγονότα ἦταν πάντα ἀρκετά συμβατικές, διαμορφωμένες ἀπό τά μαθήματα πού εἶχα παρακολουθήσει στό κολέγιο καί τήν ὁμοιόμορφη ἀφήγηση τῶν μέσων πού εἶχα ἀπορροφήσει κατά τή διάρκεια τῶν δεκαετιῶν. Αὐτό περιλάμβανε τήν ἀντίληψή μου γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τή μεγαλύτερη στρατιωτική σύγκρουση στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἡ ἔκβαση τῆς ὁποίας εἶχε διαμορφώσει τόν σύγχρονο κόσμο μας.

Ἀλλά στά χρόνια μετά τίς ἐπιθέσεις τῆς 11ης Σεπτεμβρίου καί τόν πόλεμο στό Ἰράκ, εἶχα γίνει ὅλο καί πιό καχύποπτος γιά τήν εἰλικρίνεια τῶν κυρίαρχων μέσων ἐνημέρωσης μας, καί ἄρχισα νά ἀντιλαμβάνομαι ὅτι τά βιβλία ἱστορίας συχνά ἀντιπροσωπεύουν ἁπλῶς μιά συγκεχυμένη ἐκδοχή τέτοιων στρεβλώσεων τῶν μέσων ἐνημέρωσης τοῦ παρελθόντος. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ Διαδικτύου ἀπελευθέρωσε μιά τεράστια ποσότητα ἀνορθόδοξων ἰδεῶν ὅλων τῶν πιθανῶν γεύσεων καί ἀπό τό 2000 ἐργαζόμουν σέ ἕνα ἔργο ψηφιοποίησης τῶν ἀρχείων τῶν κορυφαίων ἐκδόσεων μας τά τελευταῖα 150 χρόνια, τό ὁποῖο μοῦ παρεῖχε εὔκολη πρόσβαση σέ πληροφορίες πού δέν μπορεῖ νά εἶναι διαθέσιμο στόν ὁποιονδήποτε. Ἔτσι ὅπως ἔγραψα ἀργότερα :

Ἐκτός ἀπό τίς ἀποδείξεις τῶν δικῶν μας ἀντιλήψεων, σχεδόν ὅλα ὅσα γνωρίζουμε γιά τό παρελθόν ἤ τά νέα του σήμερα προέρχονται ἀπό λίγο μελάνι σέ χαρτί ἤ χρωματιστά pixel σέ μιά ὀθόνη, καί εὐτυχῶς τις τελευταῖες δεκαετίες ἤ τίς δύο πού συνέβη ἡ ἀνάπτυξη τοῦ Διαδικτύου ἔχει διευρυνθεῖ σημαντικά τό φάσμα τῶν πληροφοριῶν πού ἔχουμε στή διάθεσή μας σέ αὐτήν τήν τελευταία κατηγορία. Ἀκόμα κι ἄν ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν ἀνορθόδοξων ἰσχυρισμῶν πού παρέχονται ἀπό τέτοιες μή παραδοσιακές πηγές πού βασίζονται στό Διαδίκτυο εἶναι ἐσφαλμένες, τοὐλάχιστον ὑπάρχει τώρα ἡ δυνατότητα ἐξαγωγῆς ζωτικῆς σημασίας ψηγμάτων ἀλήθειας ἀπό τεράστια βουνά ψεύδους. Σίγουρα τά γεγονότα τῶν τελευταίων δώδεκα ἐτῶν μέ ἀνάγκασαν νά ἐπαναβαθμήσω πλήρως τη δική μου συσκευή ἀνίχνευσης πραγματικότητας.

Ὡς συνέπεια ὅλων αὐτῶν τῶν ἐξελίξεων, δημοσίευσα τό πρωτότυπο ἄρθρο μου στήν American Pravda πρίν ἀπό μιά δεκαετία, τό ὁποῖο περιεῖχε αὐτό τό ἀπόσπασμα. Σέ ἐκεῖνο τό ἄρθρο τόνισα ὅτι ὅσα μας εἶπαν τά ἱστορικά βιβλία καί τά μέσα ἐνημέρωσής μας γιά τόν κόσμο καί τό παρελθόν του μπορεῖ συχνά νά εἶναι ἐξίσου ἀνειλικρινῆ καί παραμορφωμένα ὅπως μέ τή διαβόητη Πράβντα της ἐξαφανισμένης ΕΣΣΔ.

Ἡ ἀμερικανική μας Pravda

Στήν ἀρχή, ἡ ἑστίασή μου εἶχε ἐπικεντρωθεῖ σέ πιό πρόσφατα ἱστορικά γεγονότα, ἀλλά σύντομα ἄρχισα νά διαβάζω καί νά ἐρευνῶ πολύ τήν ἱστορία τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συνειδητοποιῶντας σταδιακά ὅτι ἕνα μεγάλο μέρος ἀπό ὅλα ὅσα ἀποδεχόμουν πάντα γι' αὐτόν τόν πόλεμο ἦταν ἐντελῶς λανθασμένος.

Ἴσως δέν ἔπρεπε νά ἐκπλαγῶ πολύ ὅταν τό ἀνακάλυψα αὐτό. Σέ τελική ἀνάλυση, ἄν τά ΜΜΕ μας μποροῦσαν νά λένε τόσο κραυγαλέα ψέματα γιά γεγονότα στό σήμερα, γιατί νά τά ἐμπιστευόμαστε σέ θέματα πού εἶχαν συμβεῖ πολύ καιρό πρίν καί πολύ μακρινά ;

Τελικά κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι ἡ ἀληθινή ἱστορία τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ὄχι μόνο ἦταν ἀρκετά διαφορετική ἀπό αὐτό πού πιστεύαμε πάντα οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά ἦταν σέ μεγάλο βαθμό ἀνεστραμμένη. Τά βασικά ἱστορικά βιβλία μας ἔλεγαν τήν ἱστορία ἀνάποδα καί ἀντίστροφα.

Ὅσον ἀφορᾶ τόν Χίτλερ καί τό ξέσπασμα τοῦ πολέμου, νομίζω ὅτι μιά ἐξαιρετική ἀφετηρία θά ἦταν τό Origins of the Second World War , ἕνα κλασικό ἔργο πού δημοσιεύτηκε τό 1961 ἀπό τόν διάσημο ἱστορικό τῆς Ὀξφόρδης AJP Taylor. Ὅπως περιέγραψα τά συμπεράσματά του τό 2019:

Ἡ τελική ἀπαίτηση τοῦ Χίτλερ, τό 95% τοῦ γερμανικοῦ Danzig νά ἐπιστραφεῖ στή Γερμανία ὅπως ἀκριβῶς ἐπιθυμοῦσαν οἱ κάτοικοί του, ἦταν ἀπολύτως εὔλογο, καί μόνο μιά φοβερή διπλωματική γκάφα ἀπό τούς Βρετανούς εἶχε ὁδηγήσει τούς Πολωνούς νά ἀρνηθοῦν τό αἴτημα, προκαλῶντας ἔτσι τόν πόλεμο. Ὁ εὐρέως διαδεδομένος μετέπειτα ἰσχυρισμός ὅτι ὁ Χίτλερ προσπάθησε νά κατακτήσει τόν κόσμο ἦταν ἐντελῶς παράλογος καί ὁ Γερμανός ἡγέτης εἶχε καταβάλει στήν πραγματικότητα κάθε προσπάθεια γιά νά ἀποφύγει τόν πόλεμο μέ τή Βρετανία ἤ τή Γαλλία. Πράγματι, ἦταν γενικά ἀρκετά φιλικός πρός τούς Πολωνούς καί ἤλπιζε νά στρατολογήσει τήν Πολωνία ὡς σύμμαχο τῆς Γερμανίας ἐνάντια στήν ἀπειλή τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης τοῦ Στάλιν.

.............Ἡ Washington Post ἐγκωμίασε τόν συγγραφέα ὡς «τόν πιό ἐξέχοντα ἐν ζωῇ ἱστορικό τῆς Βρετανίας», τό World Politics τ᾿ἀποκάλεσε «Μέ πολύ δυνατά ἐπιχειρήματα, ἔξυπνα γραμμένο καί πάντα πειστικό », The New Statesman, τό κορυφαῖο βρετανικό ἀριστερό περιοδικό, τό περιέγραψε ὡς «Ἕνα ἀριστούργημα: διαυγές, συμπονετικό, ὄμορφα γραμμένο» καί τό αὐγουστιάτικο λογοτεχνικό συμπλήρωμα τῶν Times τό χαρακτήρισε «ἁπλό,συντριπτικό, ἐξαιρετικά εὐανάγνωστο καί βαθιά ἀνησυχητικό». Ὡς διεθνές best-seller, σίγουρα κατατάσσεται ὡς τό πιό διάσημο ἔργο του Taylor καί μπορῶ εὔκολα νά καταλάβω γιατί ἦταν ἀκόμα στή λίστα μέ τά ἀπαραίτητα γιά τό κολέγιό μου σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τήν ἀρχική του δημοσίευση.

Ὡστόσο, ἐπανεξετάζοντας τήν πρωτοποριακή μελέτη του Taylor, ἔκανα μιά ἀξιοσημείωτη ἀνακάλυψη. Παρά τίς διεθνεῖς πωλήσεις καί τήν ἀναγνώριση τῶν κριτικῶν, τά εὑρήματα τοῦ βιβλίου προκάλεσαν σύντομα τρομερή ἐχθρότητα σέ ὁρισμένες περιοχές. Οἱ διαλέξεις τοῦ Τέϊλορ στήν Ὀξφόρδη ἦταν ἐξαιρετικά δημοφιλεῖς γιά ἕνα τέταρτο τοῦ αἰῶνα, ἀλλά ὡς ἄμεσο ἀποτέλεσμα τῆς διαμάχης, ὁ «πιό ἐξέχων ἐν ζωῇ ἱστορικός της Βρετανίας» ἀποκλείστηκε μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀπό τή σχολή λίγο ἀργότερα. Στήν ἀρχή τοῦ πρώτου κεφαλαίου του, ὁ Τέϊλορ εἶχε σημειώσει πόσο περίεργο τοῦ φαινόταν ὅτι περισσότερα ἀπό εἴκοσι χρόνια μετά τήν ἔναρξη τοῦ πιό κατακλυσμικοῦ πολέμου στόν κόσμο δέν εἶχε δημιουργηθεῖ κανένα σοβαρό ἱστορικό ἔργο πού νά ἀναλύει προσεκτικά τό ξέσπασμα. Ἴσως τα ἀντίποινα πού συνάντησε τόν ὁδήγησαν νά κατανοήσει καλύτερα τό μέρος αὐτοῦ τοῦ πάζλ.

Πολλοί ἄλλοι κορυφαῖοι μελετητές καί δημοσιογράφοι, σύγχρονοι καί πιό πρόσφατοι, ἔχουν καταλήξει σέ πολύ παρόμοια συμπεράσματα, ἀλλά πολύ συχνά ὑπέστησαν σοβαρά ἀντίποινα γιά τίς εἰλικρινεῖς ἱστορικές τους ἐκτιμήσεις. Γιά δεκαετίες ὁ William Henry Chamberlin ἦταν ἕνας ἀπό τούς πιό ἀξιοσέβαστους δημοσιογράφους ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἀμερικῆς, ἀλλά ἀφοῦ δημοσίευσε τή Δεύτερη Σταυροφορία τῆς Ἀμερικῆς τό 1950, ἐξαφανίστηκε ἀπό τίς περισσότερες ἐπικρατοῦσες ἐκδόσεις. Ὁ Ντέϊβιντ Ἴρβινγκ πιθανότατα κατατάσσεται ὡς ὁ πιό ἐπιτυχημένος διεθνῶς Βρετανός ἱστορικός τῶν τελευταίων 100 ἐτῶν, μέ τά θεμελιώδη βιβλία του γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο νά λαμβάνουν τεράστιους ἐπαίνους ἀπό τούς κριτικούς καί νά πωλοῦνται κατά ἑκατομμύρια. ἀλλά ὁδηγήθηκε σέ προσωπική χρεοκοπία καί σχεδόν ἀπέφυγε νά περάσει τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του σέ μιά αὐστριακή φυλακή.

(φωτό ἀριστερά, περιοδικό ΤΙΜΕ, τοῦ 1938- Ἀδόλφος Χῖτλερ τό πρόσωπο τῆς χρονιᾶς) 

Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1930 ὁ Χίτλερ εἶχε ἀναστήσει τή Γερμανία, ἡ ὁποία εἶχε γίνει πρόσφατα εὐημεροῦσα ὑπό τήν κυριαρχία του, καί εἶχε καταφέρει ἐπίσης νά τήν ἑνώσει ξανά μέ ἀρκετούς χωρισμένους γερμανικούς πληθυσμούς. Ὡς ἀποτέλεσμα, ἀναγνωρίστηκε εὐρέως ὡς ἕνας ἀπό τούς πιό ἐπιτυχημένους καί δημοφιλεῖς ἡγέτες στόν κόσμο καί ἤλπιζε νά διευθετήσει ἐπί τέλους τήν πολωνική συνοριακή διαμάχη, προσφέροντας παραχωρήσεις πολύ πιό γενναιόδωρες ἀπό ὅ,τι εἶχε σκεφτεῖ ποτέ ὁποιοσδήποτε ἀπό τούς δημοκρατικά ἐκλεγμένους προκατόχους του στή Βαϊμάρη. Ἀλλά ἡ δικτατορία τῆς Πολωνίας πέρασε μῆνες ἀπορρίπτοντας τίς προσπάθειές του γιά διαπραγματεύσεις καί ἄρχισε ἐπίσης τή βάναυση κακομεταχείριση τῆς γερμανικῆς μειονότητάς της, ἀναγκάζοντας τελικά τόν Χίτλερ νά κηρύξει πόλεμο. Καί ὅπως ἀνέφερα τό 2019 , ἡ πρόκληση αὐτοῦ τοῦ πολέμου μπορεῖ νά ἦταν ὁ ἐσκεμμένος στόχος ὁρισμένων ἰσχυρῶν προσωπικοτήτων.

Ἴσως το πιό προφανές ἀπό αὐτά εἶναι τό ζήτημα τῆς πραγματικῆς προέλευσης τοῦ πολέμου, πού κατέστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Εὐρώπης, σκότωσε πενῆντα ἤ ἑξῆντα ἑκατομμύρια καί ὁδήγησε στήν ἐπακόλουθη ἐποχή τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου κατά τήν ὁποία τά κομμουνιστικά καθεστῶτα ἔλεγχαν τό ἥμισυ τοῦ συνόλου τοῦ Εὐρασιατικοῦ κόσμου. Ὁ Τέϊλορ, ὁ Ἴρβινγκ καί πολλοί ἄλλοι ἔχουν ἀπομυθοποιήσει πλήρως τη γελοῖα μυθολογία ὅτι ἡ αἰτία βρισκόταν στόν τρελό πόθο τοῦ Χίτλερ γιά παγκόσμια κατάκτηση , ἀλλά ἄν ὁ Γερμανός δικτάτορας ἔφερε ξεκάθαρα μικρή μόνο εὐθύνη, ὑπῆρχε πράγματι κάποιος ἀληθινός ἔνοχος; Ἤ μήπως αὐτός ὁ μαζικά καταστροφικός παγκόσμιος πόλεμος προέκυψε μέ κάπως παρόμοιο τρόπο μέ τόν προκάτοχό του, τόν ὁποῖο οἱ συμβατικές ἱστορίες μας ἀντιμετωπίζουν ὡς ἐπί τό πλεῖστον λόγῳ μιᾶς συλλογῆς σφαλμάτων, παρεξηγήσεων καί ἀλόγιστων κλιμακώσεων;

Κατά τή δεκαετία τοῦ 1930, ὁ John T. Flynn ἦταν ἕνας ἀπό τούς πιό σημαίνοντες προοδευτικούς δημοσιογράφους τῆς Ἀμερικῆς, καί παρ' ὅλο πού εἶχε ξεκινήσει ὡς ἰσχυρός ὑποστηρικτής του Roosevelt καί τοῦ New Deal του, σταδιακά ἔγινε ὀξύς ἐπικριτής, καταλήγοντας στό συμπέρασμα ὅτι τά διάφορα κυβερνητικά σχήματα τοῦ FDR δέν εἶχαν ἀναβιώσει. τήν ἀμερικανική οἰκονομία. Στή συνέχεια, τό 1937, μιά νέα οἰκονομική κατάρρευση ἀνέβασε τήν ἀνεργία στά ἴδια ἐπίπεδα ὅπως ὅταν ὁ πρόεδρος ἀνέλαβε γιά πρώτη φορά τά καθήκοντά του, ἐπιβεβαιώνοντας τόν Flynn στή σκληρή του ἐτυμηγορία. Καί ὅπως εἶχα γράψει :

Πράγματι, ὁ Flynn ἰσχυρίζεται ὅτι μέχρι τά τέλη τοῦ 1937, ἡ FDR εἶχε στραφεῖ πρός μιά ἐπιθετική ἐξωτερική πολιτική μέ στόχο νά ἐμπλέξει τή χώρα σέ ἕναν μεγάλο ἐξωτερικό πόλεμο, κυρίως ἐπειδή πίστευε ὅτι αὐτή ἦταν ἡ μόνη διέξοδος ἀπό τό ἀπελπισμένο οἰκονομικό καί πολιτικό του κουτί, ἕνα τέχνασμα ὄχι ἄγνωστο μεταξύ τῶν ἐθνικῶν ἡγετῶν σέ ὅλη τήν ἱστορία. Στή στήλη του τῆς Νέας Δημοκρατίας στίς 5 Ἰανουαρίου 1938 , εἰδοποίησε τούς δύσπιστους ἀναγνῶστες του γιά τή διαφαινόμενη προοπτική μιᾶς μεγάλης ναυτικῆς στρατιωτικῆς συσσώρευσης καί πολέμου στόν ὁρίζοντα, ἀφοῦ ἕνας κορυφαῖος σύμβουλος τοῦ Ροῦσβελτ του εἶχε καυχηθεῖ ἰδιωτικά ὅτι μιά μεγάλη περίοδος «στρατιωτικοῦ κεϋνσιανισμοῦ » καί ἕνας μεγάλος πόλεμος θά θεράπευε τά φαινομενικά ἀνυπέρβλητα οἰκονομικά προβλήματα τῆς χώρας. Ἐκείνη τήν ἐποχή, ὁ πόλεμος μέ τήν Ἰαπωνία, πιθανῶς γιά τά συμφέροντα τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, φαινόταν ὁ ἐπιδιωκόμενος στόχος, ἀλλά τά ἐξελισσόμενα γεγονότα στήν Εὐρώπη σύντομα ἔπεισαν τήν FDR ὅτι ἡ ὑποκίνηση ἑνός γενικοῦ πολέμου κατά τῆς Γερμανίας ἦταν ἡ καλύτερη πορεία δράσης. Τά ἀπομνημονεύματα καί ἄλλα ἱστορικά ἔγγραφα πού ἀποκτήθηκαν ἀπό μεταγενέστερους ἐρευνητές φαίνεται νά ὑποστηρίζουν γενικά τίς κατηγορίες του Flynn ὑποδεικνύοντας ὅτι ὁ Ροῦσβελτ διέταξε τούς διπλωμάτες του νά ἀσκήσουν τεράστια πίεση τόσο στή βρετανική ὅσο καί στήν πολωνική κυβέρνηση νά ἀποφύγουν ὁποιαδήποτε διευθέτηση μέσῳ διαπραγματεύσεων μέ τή Γερμανία, ὁδηγῶντας ἔτσι στό ξέσπασμα τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. τό 1939.

Τό τελευταῖο σημεῖο εἶναι σημαντικό, καθώς στίς ἐμπιστευτικές ἀπόψεις ἐκείνων πού βρίσκονται πιό κοντά σέ σημαντικά ἱστορικά γεγονότα θά πρέπει νά ἀποδοθεῖ σημαντικό ἀποδεικτικό βάρος. Σέ ἕνα πρόσφατο ἄρθρο του ὁ John Wear συγκέντρωσε τίς πολυάριθμες σύγχρονες ἐκτιμήσεις πού ἐμπλέκουν τό FDR ὡς μιά κομβική φιγούρα στήν ἐνορχήστρωση τοῦ παγκόσμιου πολέμου μέ τή συνεχῆ πίεση πού ἀσκεῖ στή βρετανική πολιτική ἡγεσία., μιά πολιτική πού ἀκόμη καί ἰδιωτικά παραδέχτηκε θά μποροῦσε νά σημαίνει τήν παραπομπή του ἄν ἀποκαλυφθεῖ. Μεταξύ ἄλλων μαρτυριῶν, ἔχουμε τίς δηλώσεις τῶν πρεσβευτῶν τῆς Πολωνίας καί τῆς Βρετανίας στήν Οὐάσιγκτον καί τοῦ Ἀμερικανοῦ πρεσβευτῆ στό Λονδῖνο, οἱ ὁποῖοι πέρασαν ἐπίσης τή σύμφωνη γνώμη τοῦ ἴδιου τοῦ πρωθυπουργοῦ Τσάμπερλεν. Πράγματι, ἡ γερμανική σύλληψη καί δημοσίευση μυστικῶν πολωνικῶν διπλωματικῶν ἐγγράφων τό 1939 εἶχε ἤδη ἀποκαλύψει πολλές ἀπό αὐτές τίς πληροφορίες καί ὁ William Henry Chamberlin ἐπιβεβαίωσε τήν αὐθεντικότητά τους στό βιβλίο του τοῦ 1950. Ἀλλά ἐπειδή τά κυρίαρχα συστημικά μέσα ἐνημέρωσης δέν ἀνέφεραν ποτέ καμία ἀπό αὐτές τίς πληροφορίες, αὐτά τά γεγονότα παραμένουν ἐλάχιστα γνωστά ἀκόμη καί σήμερα.

Συζήτησα ἐκτενῶς αὐτά τά ἱστορικά γεγονότα στό ἄρθρο μου τοῦ 2019. 

Ἐρώτηση 2: Τό «Blitz» τοῦ Λονδίνου

Ἡ Γερμανία ξεκίνησε τό «Blitz» ( αἰφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς) στήν Ἀγγλία γιά νά τρομοκρατήσει τόν βρετανικό λαό πρός ὑποταγή. Συμφωνεῖτε μέ αὐτό ἤ ὑπῆρξαν ἄλλοι παράγοντες πού ἔχουν παραληφθεῖ στά σχολικά βιβλία τῆς δυτικῆς ἱστορίας; (Ὅπως ὁ βομβαρδισμός τοῦ Βερολίνου ἀπό τόν Τσόρτσιλ;)

Ron Unz — Γιά ἄλλη μιά φορά, αὐτή ἡ τυπική περιγραφή τοῦ Β 'Παγκοσμίου Πολέμου εἶναι σέ μεγάλο βαθμό τό ἀντίθετο τῆς ἀλήθειας. Ἐκείνη τήν ἐποχή, οἱ ἀεροπορικοί βομβαρδισμοί ἀστικῶν κέντρων πολύ πίσω ἀπό τίς στρατιωτικές γραμμές ἦταν παράνομοι καί θεωροῦνταν ἔγκλημα πολέμου, μέ τόν Χίτλερ νά μήν εἶχε καμία ἀπολύτως πρόθεση νά ἐπιτεθεῖ στίς πόλεις τῆς Βρετανίας μέ αὐτόν τόν τρόπο.

Πράγματι, ὁ Γερμανός ἡγέτης εἶχε πάντα εὐνοϊκές ἀπόψεις γιά τή Βρετανία καί ἐπίσης πίστευε ὅτι ἡ διατήρηση τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν πρός τό στρατηγικό συμφέρον τῆς Γερμανίας, καθώς ἡ κατάρρευσή της θά δημιουργοῦσε ἕνα γεωπολιτικό κενό πού θά μποροῦσε νά καλυφθεῖ ἀπό μιά ἀντίπαλη δύναμη.

Μετά τήν ἐπίθεση τῆς Γερμανίας στήν Πολωνία, ἡ Βρετανία καί ἡ Γαλλία κήρυξαν τόν πόλεμο. Ὁ πολωνικός στρατός ἡττήθηκε σέ λίγες μόνο ἑβδομάδες καί ὁ Χίτλερ προσφέρθηκε στή συνέχεια νά ἀποσύρει τίς δυνάμεις του ἀπό τά πολωνικά ἐδάφη πού εἶχαν καταλάβει καί νά κάνει εἰρήνη, ἀλλά οἱ δύο δυτικές δυνάμεις ὁρκίστηκαν νά συνεχίσουν τόν πόλεμο μέχρι νά συντριβεῖ ἡ Γερμανία. Λίγες μάχες σημειώθηκαν μέχρι τήν ἄνοιξη τοῦ 1940, ὅταν οἱ Γερμανοί τελικά ἐπιτέθηκαν καί νίκησαν τόν τεράστιο γαλλικό στρατό, καταλαμβάνοντας τό Παρίσι καί βγάζοντας τή Γαλλία ἔξω ἀπό τόν πόλεμο.

Οἱ βρετανικές δυνάμεις ἐκκενώθηκαν στή Δουνκέρκη καί ὑπάρχουν πολλές ἐνδείξεις ὅτι ὁ Χίτλερ σκόπιμα τούς ἐπέτρεψε νά δραπετεύσουν ὡς χειρονομία πού σώζει τό πρόσωπο ἀντί νά τούς δώσει ἐντολή νά συλληφθοῦν. Ἀκολούθησε τή νίκη του στή Γαλλία προσφέροντας ἐξαιρετικά γενναιόδωρους ὅρους στή βρετανική κυβέρνηση, χωρίς νά ζητήσει ἐναντίον της καί ἀντ' αὐτοῦ πρότεινε μιά γερμανική συμμαχία, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικῆς ὑποστήριξης γιά τήν προστασία τῆς ἀσφάλειας τῆς παγκόσμιας αὐτοκρατορίας τους. Ὁ Χίτλερ πίστευε φυσικά ὅτι θά δεχτοῦν μιά τόσο ἑλκυστική προσφορά καί θά τερμάτιζαν τόν πόλεμο, ὁ ὁποῖος ὑπέθεσε ὅτι εἶχε οὐσιαστικά τελειώσει.

( φωτό δεξιά, στό Hitler's War,χρησιμοποιώντας πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από γερμανικά στρατιωτικά αρχεία και άλλο αρχειακό υλικό, καθώς και από αδημοσίευτα ημερολόγια, σημειώσεις και αλληλογραφία των κορυφαίων υπουργών του Ράιχ, ο ιστορικός Ντέιβιντ Ίρβινγκ εξερευνά τις στρατηγικές, τους στόχους και την εκτέλεση του Πολέμου του Χίτλερ...)

Ἀρκετοί ἀπό τούς κορυφαίους Βρετανούς ἡγέτες ἔδειχναν πρόθυμοι νά κάνουν εἰρήνη μέ τούς γενναιόδωρους ὅρους τοῦ Χίτλερ καί σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα πού βρῆκε ὁ διάσημος Βρετανός ἱστορικός Ντέϊβιντ Ἴρβινγκ, ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργός Οὐίνστον Τσόρτσιλ φαινόταν πρόθυμος νά τό κάνει πρίν ἀλλάξει γνώμη καί ἀποσυρθεῖ. Ὁ Τσόρτσιλ εἶχε περάσει δεκαετίες προσπαθῶντας νά γίνει Πρωθυπουργός καί ὁ Ἴρβινγκ εὔλογα ὑποστηρίζει ὅτι συνειδητοποίησε ὅτι ἡ ἀπώλεια ἑνός καταστροφικοῦ πολέμου μέσα σέ ἑβδομάδες ἀπό τήν τελική κατάκτηση αὐτῆς τῆς θέσης θά τόν ἔκανε περίγελο στά βιβλία τῆς ἱστορίας.

Ἀλλά δεδομένης τῆς στρατιωτικῆς ἥττας τῆς Βρετανίας στήν ἤπειρο καί τῶν πολύ γενναιόδωρων ὅρων πού πρόσφερε ὁ Χίτλερ, ὁ Τσόρτσιλ ἀντιμετώπισε ἕνα τεράστιο πρόβλημα στό νά πείσει τή χώρα του νά συνεχίσει ἕναν πόλεμο πού εὐρέως θεωροῦνταν χαμένος. Ὡς ἐκ τούτου, ἄρχισε νά διατάσσει μιά σειρά βομβαρδιστικῶν ἐπιδρομῶν κατά τῆς γερμανικῆς πρωτεύουσας, μία παράνομη ἐνέργεια,ἕνα ἔγκλημα πολέμου, ἐλπίζοντας νά προκαλέσει μιά γερμανική ἀπάντηση. Αὐτό ὁδήγησε τόν Χίτλερ νά προειδοποιεῖ ἐπανειλημμένα ὅτι ἄν συνέχιζαν νά βομβαρδίζουν τίς πόλεις του, θά ἀναγκαζόταν νά ἀνταποδώσει μέ παρόμοιο τρόπο, καί τελικά τό ἔκανε. Ἐφ' ὅσον τό βρετανικό κοινό δέν γνώριζε ὅτι ἡ κυβέρνησή του εἶχε ξεκινήσει τήν ἐκστρατεία ἀστικῶν βομβαρδισμῶν, θεώρησαν αὐτές τίς ὡς ἀντίποινα γερμανικές ἀεροπορικές ἐπιθέσεις σάν τερατώδη, ἀπρόκλητα ἐγκλήματα πολέμου, καί ὅπως ἤλπιζε ὁ Τσόρτσιλ, δεσμεύτηκαν πλήρως στή συνέχιση τοῦ πολέμου κατά τῆς Γερμανίας.

( Ὁ Irving καί ἄλλοι ἐξηγοῦν ὅλα αὐτά τά σημαντικά γεγονότα στά βιβλία τους καί μιά καθηλωτική διάλεξη τοῦ Irving πού συνοψίζει τίς πληροφορίες του ἐξακολουθεῖ νά εἶναι διαθέσιμη στό Bitchute μετά τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό Youtube.)

Ὁ Ἴρβινγκ εἶναι μιά κρίσιμη πηγή γιά πολλές σημαντικές πληροφορίες γιά τόν πόλεμο καί τό 2018 ἐξήγησα γιατί τά ἀποτελέσματα μιᾶς ὑψηλοῦ προφίλ ἀγωγῆς κατά τῆς Deborah Lipstadt εἶχαν δείξει ὅτι ἡ ἱστορική του ἔρευνα ἦταν ἐξαιρετικά ἀξιόπιστη:

Αὐτοί οἱ ζηλωτές ἀκτιβιστές μειωνοτήτων,ξεκίνησαν μιά συντονισμένη ἐκστρατεία γιά νά πιέσουν τούς διακεκριμένους ἐκδότες τοῦ Ἴρβινγκ νά ἐγκαταλείψουν τά βιβλία του, ἐνῶ ἐπίσης διέκοψαν τίς συχνές διεθνεῖς περιοδεῖες ὁμιλίας του καί ἀσκοῦσαν πιέσεις σέ χῶρες γιά νά τοῦ ἀπαγορεύσουν τήν εἴσοδο. Διατήρησαν ἕναν συνεχή διασυρμό μέσῳ τῶν μέσων ἐνημέρωσης, μαυρίζοντας ἀδιάκοπα το ὄνομά του καί τίς ἐρευνητικές του ἰκανότητες, φτάνοντας μάλιστα στό σημεῖο νά τόν καταγγείλουν ὡς «ναζί» καί « λάτρη τοῦ Χίτλερ», ὅπως εἶχε γίνει μέ παρόμοιο τρόπο στήν περίπτωση τοῦ Prof. Wilson.

Αὐτή ἡ νομική μάχη ἦταν σίγουρα μιά ὑπόθεση Δαβίδ καί Γολιάθ, μέ πλούσιους Ἑβραίους παραγωγούς ταινιῶν καί στελέχη ἑταιρειῶν νά παρέχουν ἕνα τεράστιο πολεμικό σεντούκι 13 ἑκατομμυρίων δολαρίων στό πλευρό τῆς Λίπσταντ, ἐπιτρέποντάς της νά χρηματοδοτήσει ἕναν πραγματικό στρατό 40 ἐρευνητῶν καί νομικῶν ἐμπειρογνωμόνων, μέ ἀρχηγό ἕνας ἀπό τούς πιό ἐπιτυχημένους Ἑβραίους δικηγόρους διαζυγίου τῆς Βρετανίας. Ἀντίθετα, ὁ Ἴρβινγκ, ὄντας ἕνας φτωχός οἰκονομικά ἱστορικός, ἀναγκάστηκε νά ὑπερασπιστεῖ τόν ἑαυτό του χωρίς νά ὠφεληθεῖ ἀπό νομικό σύμβουλο.

( φωτό ἀριστερά, History on Trial )  

Στήν πραγματική ζωή, σέ ἀντίθεση μέ τόν μῦθο, οἱ Γολιάθ αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι σχεδόν πάντα θριαμβευτές, καί αὐτή ἡ περίπτωση δέν ἀποτέλεσε ἐξαίρεση, μέ τόν Ἴρβινγκ νά ὁδηγεῖται σέ προσωπική χρεοκοπία, μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει τό ὑπέροχο σπίτι του στό κεντρικό Λονδῖνο. Ἀλλά ἰδωμένη ἀπό τή μακρύτερη προοπτική τῆς ἱστορίας, νομίζω ὅτι ἡ νίκη τῶν βασανιστῶν του ἦταν ἀξιοσημείωτα Πύρρειος.

Ἄν καί ὁ στόχος τοῦ ἀπελευθερωμένου μίσους τους ἦταν ἡ ὑποτιθέμενη «ἄρνηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος» τοῦ Ἴρβινγκ, ὅσο πιό κοντά μπορῶ νά πῶ, αὐτό τό συγκεκριμένο θέμα ἀπουσίαζε σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό ὅλα, τά δεκάδες βιβλία τοῦ Ἴρβινγκ, καί ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀποσιώπηση ἦταν πού εἶχε προκαλέσει τό φτύσιμο τους. προσβολή. Ὡς ἐκ τούτου, χωρίς ἕναν τόσο ξεκάθαρο στόχο, τό πλουσιοπάροχα χρηματοδοτούμενο σῶμα ἐρευνητῶν καί ἐλεγκτῶν γεγονότων τους πέρασε ἕνα χρόνο ἤ περισσότερο προφανῶς πραγματοποιῶντας μιά ἀνασκόπηση γραμμή πρός γραμμή καί ὑποσημείωση πρός ὑποσημείωση ὅλων ὅσων εἶχε ποτέ δημοσιεύσει ὁ Irving, προσπαθῶντας νά ἐντοπίσει κάθε ἱστορικό λάθος πού θά μποροῦσε ἐνδεχομένως νά τόν ρίξει σέ κακό ἐπαγγελματικό φῶς. Μέ σχεδόν ἀπεριόριστο χρῆμα καί ἀνθρώπινο δυναμικό, χρησιμοποίησαν ἀκόμη καί τή διαδικασία τῆς νομικῆς ἀνακάλυψης γιά νά κλητεύσουν καί νά διαβάσουν τίς χιλιάδες σελίδες στά δεμένα προσωπικά του ἡμερολόγια καί ἀλληλογραφία,Το Denial , μιά ταινία τοῦ Χόλιγουντ τοῦ 2016 σέ σενάριο ἀπό κοινοῦ ἀπό τή Lipstadt, μπορεῖ νά παρέχει ἕνα εὔλογο περίγραμμα τῆς ἀλληλουχίας τῶν γεγονότων ὅπως φαίνεται ἀπό τή δική της ὀπτική γωνία.

Ὡστόσο, παρά τούς τεράστιους οἰκονομικούς καί ἀνθρώπινους πόρους, προφανῶς ἦταν σχεδόν ἐντελῶς ἄδειοι, τοὐλάχιστον ἄν τό θριαμβευτικό βιβλίο τῆς Lipstadt τό 2005 History on Trial μπορεί νά πιστωθεῖ. Σέ τέσσερις δεκαετίες ἔρευνας καί συγγραφῆς, πού εἶχαν δημιουργήσει πολυάριθμους ἀμφιλεγόμενους ἱστορικούς ἰσχυρισμούς τῆς πιό ἐκπληκτικῆς φύσης, κατάφεραν νά βροῦν μόνο μερικές δεκάδες μᾶλλον μικρά ὑποτιθέμενα λάθη γεγονότων ἤ ἑρμηνειῶν, τά περισσότερα ἀπό αὐτά διφορούμενα ἤ ἀμφισβητούμενα. Καί τό χειρότερο πού ἀνακάλυψαν ἀφοῦ διάβασαν κάθε σελίδα τῶν πολλῶν γραμμικῶν μέτρων τῶν προσωπικῶν ἡμερολογίων τοῦ Ἴρβινγκ ἦταν ὅτι κάποτε εἶχε συνθέσει ἕνα σύντομο «φυλετικά εὐαίσθητο» ποιηματάκι γιά τήν σέ νηπιακή ἡλικία κόρη του, ἕνα ἀσήμαντο στοιχεῖο πού φυσικά στή συνέχεια τό διατυμπάνιζαν ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἦταν "ρατσιστής." Ἔτσι, φαινομενικά παραδέχτηκαν ὅτι τό τεράστιο σύνολο ἱστορικῶν κειμένων τοῦ Ἴρβινγκ ἦταν ἴσως 99,9% ἀκριβές.

Νομίζω ὅτι αὐτή ἡ σιωπή του «τοῦ σκύλου πού δέν γάβγισε» ἀντηχεῖ μέ κεραυνοβόλο ἔνταση. Δέν γνωρίζω κανέναν ἄλλον ἀκαδημαϊκό λόγιο σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ κόσμου πού νά ἔχει ὑποβληθεῖ ὅλες τίς δεκαετίες τῆς ζωῆς του σέ τόσο ἐπίπονα ἐξαντλητικό ἐχθρικό ἔλεγχο. Καί ἀφοῦ ὁ Ἴρβινγκ προφανῶς πέρασε αὐτό τό τέστ μέ τόσο μεγάλη ἐπιτυχία, νομίζω ὅτι μποροῦμε νά θεωρήσουμε σχεδόν κάθε ἐκπληκτικό ἰσχυρισμό σέ ὅλα του τά βιβλία —ὅπως ἀνακεφαλαιώνεται στά βίντεό του— ὡς ἀπολύτως ἀκριβή.

Συνεχίζεται ....

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( Μέρος β΄- Οἱ «ἐξαφανισμένοι» ἱστορικοί )

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( Μέρος γ΄ - οἱ ἀρνητές τοῦ Ὁλοκαυτώματος )

Ἡ Πελασγική