«Ὁ ὅρκος τοῦ στρατιώτη»

 Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

φωτό

―Τὴν Κυριακή, παιδιά, εἶπε ὁ ἀρχηγὸς τῆς Νεολαίας τοῦ σχολείου μας, θὰ πᾶμε ὃλοι μαζὶ στὸ Στάδιο. Θὰ γίνη ἡ ὁρκωμοσία τῶν νεοσυλλέκτων στρατιωτῶν. Θὰ μαζευτοῦμε στὶς δύο στὸ σχολεῖο, γιὰ νὰ βρεθοῦμε νωρὶς στὸ Στάδιο...

…

῞Ενα δυνατὸ σάλπισμα μᾶς συνέφερε ἀπὸ τὴ βαθιὰ ἔκσταση τῆς ψυχῆς μας. ῎Αρχισαν νά ᾿ρχωνται οἱ ἐπίσημοι Στρατηγοί, ναύαρχοι, ἀνώτεροι ὑπάλληλοι, ὁ Δήμαρχος μὲ τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο. Στὸ τέλος ἦρθε τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο καὶ σὲ λίγο ἔφτασε ἡ Α. Μ. ὁ Βασιλεύς. ῾Η μουσικὴ χαιρέτησε τὸν ἐρχομό τους· ὁ στρατὸς παρουσίασε ὅπλα καὶ ὁ λαὸς ἀνασηκώθηκε χαιρετῶντας τοὺς ἄρχοντές του. Σὲ μιὰ μικρὴ ἐξέδρα, κοντὰ στὸ στίβο, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μ’ὅλη τὴν ῾Ιερὰ Σύνοδο ἔψαλαν ἁγιασμό. Καὶ τώρα θὰ γινόταν ἡ ὁρκωμοσία. Μιὰ ἀπέραντη σιγὴ ἁπλώθηκε σ’ ὅλο τὸ Στάδιο. ῞Ολος ὁ κόσμος ὂρθιος. Οἱ ἀξιωματικοὶ χαιρετοῦσαν στρατιωτικά. ῾Η Νεολαία, μὲ τὸ δικό της χαιρετισμό. ῞Ολες οἱ σημαῖες ἔγειραν λίγο στὴ γῆ. Εἴκοσι ἀεροπλάνα πετοῦσαν πάνω ἀπὸ τὸ Στάδιο. Ὅλοι οἱ νεοσύλλεκτοι ὕψωσαν τὸ δεξί τους χέρι· ὁ Ἀρχιεπίσκοπος διάβαζε τὸν ὃρκο τοῦ στρατιώτη κι οἱ νεοσύλλεκτοι τὸν ἔλεγαν κι αὐτοί.

«῾Ορκίζομαι νὰ φυλάω πίστη στὴν Πατρίδα καὶ τὸσυνταγματικὸ Βασιλέα τῶν ῾Ελλήνων, ὑποταγὴ στοὺςνόμους καὶ τὰ ψηφίσματα τοῦ Κράτους, ὑπακοὴ στοὺςἀνωτέρους μου· ὁρκίζομαι νὰ ὑπερασπίζω μὲ πίστη καὶἀφοσίωση, ως τὴν τελευταία σταλαγματιὰ τοῦ αἵματός μουτὶς Σημαῖες, νὰ μὴν τὶς ἐγκαταλείψω, μήτε ν’ ἀποχωριστῶποτὲ ἀπ’ αὐτές· ὁρκίζομαι νὰ φυλάω τοὺς στρατιωτικοὺςνόμους καὶ γενικὰ νὰ φέρωμαι σὰν καλὸς καὶ φιλότιμος στρατιώτης»

Νεοσύλλεκτοι!

φωτό

Μὴν ἀφήσετε τὴν ψυχή σας νὰ πονῆ γιὰ τὸ χωρισμό σας ἀπὸ τὰ σπίτια σας.Μὴν ἀφήσετε τὸ νοῦ σας νὰ τρέχη σ’ ἀγαπημένα πρόσωπα,σ’ ἀγαπημένους τόπους. ῾Η Πατρίδα σᾶς δέχεται ἐδῶ. Μιὰ νέα οἰκογένεια σᾶς ἀνοίγει τὴν ἀγκαλιά της. Νέους φίλους θὰ γνωρίσετε. Ὁ στρατώνας εἶναι δικό σας σπίτι.

Νεοσύλλεκτοι!

«Ενα νέο ἔργο καὶ μιὰ νέα φροντίδα ἀνοίγεται μπροστά σας. Εἶναι φροντίδα κοινὴ γιὰ ὅλους τοὺς ῞Ελληνες. Εἶναι φροντίδα γιὰ σᾶς, γιὰ τοὺς δικούς σας, γιὰ μᾶς, γιὰ ὅλους μας. ῾Η στρατιωτικὴ ζωὴ δὲν εἶναι τόσο βαριά, ὅσο νομίζετε.Θὰ σᾶς ἀγαπήσωμε ὅλοι μὲ τὴν καρδιά μας, καὶ θὰ σᾶς βοηθήσωμε νὰ μὴ σᾶς ἀποφανῆ ἡ νέα ζωή. ᾽Εμεῖς οἱ ἀξιωματικοί σας θὰ εἴμαστε πάντα κοντά σας· Θὰ γίνωμε ἡ νέα σας οἰκογένεια. Μαζὶ μὲ τὸν ὅρκο, ποὺ δώσατε σήμερα δῶστε μας καὶ τὴν καρδιά σας. ῎Ετσι, σὰν καλοὶ φίλοι, πιασμένοι χέρι χέρι, θὰ κάμωμε σύντομα τίμιο καὶ δυνατό τὸν ἐθνικὸ στρατό. Τὸ στρατό, ποὺ θὰ εἶναι τὸ καμάρι και ἡ ἐλπίδα τῆς μεγάλης πατρίδας. ῾Η δοξασμένη σημαία πάντα θὰ μᾶς προστατεύη·κι ὁ Θεὸς ἀπὸ ψηλὰ πάντα θὰ μᾶς εὐλογῆ. 

Ζήτω ἡ ἑλληνικὴ Πατρίδα!

Ζήτω ὁ βασιλεύς!

Ζήτω ὁ ἐθνικὸς στρατός! 

Ὅλο τὸ Στάδιο ἀντήχησε ἀπὸ ἀτέλειωτες ζητωκραυγεύς.Γιὰ πολὺν καιρὸ θὰ νιώθωμε τὸν ἀντίλαλο τῆς γιορτῆς· Καὶ γιὰ πάντα θὰ θυμόμαστε τὰ ἁπλὰ καὶ ζωντανὰ λόγια τοῦ καλοῦ Στρατηγοῦ.

«Θέλομε τὴν Ἑλλάδα νὰ τὴν κυβερνᾶ μιὰ καρδιά ποὺ μονάχα γι’ αὐτὴν νὰ κτυπᾶ. Γιατὶ, μονάχα ἔτσι, ὅταν εἴμαστε ἕνας λαός ἐνιαῖος καὶ ἀδιαίρετος, ὅταν ὅλα τὰ ἄτομα, ποὺ ἀποτελοῦν αὐτὸ τὸ λαό εἶναι ἀλληλέγγυα μεταξύ τους, ὅταν ὁ καθένας αἰσθάνεται καὶ πιστεύη, ὅτι ἡ δυστυχία τοῦ ἄλλου εἶναι καὶ δυστυχία ἰδική του, τότε ἀποτελοῦμε πραγματικὰ ἑνα ῎Εθνος, ποὺ θὰ μπορέση ὄχι μόνον ν’ ἀναπτύξη τὴν ἐσωτερική του ζωὴ σὲ πολιτισμό, καὶ σὲ ἀκμὴ καὶ σὲ πρόοδο,ἀλλὰ θὰ μπορέσει ν’ ἀντιμετωπίσει ὀποιανδήποτε πίεση...»

Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ

( Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἀνάγνωσμα «Ὁ ὅρκος τοῦ στρατιώτη», ἀπό  τό Ἀναγνωστικό τῆς ΣΤ΄Δημοτικοῦ 1939, σελ.72-76)

Ἡ Πελασγική