Ο πολυχρησιμοποιημένος σήμερα όρος "τουρκόφωνοι ή τουρκικοί λαοί" έχει ιστορία περίπου 75 ετών. Οφείλεται στον Ούγγρο βυζαντινολόγο Gyula Moravcsik (1892-1972), ο οποίος τον εισήγαγε για πρώτη φορά το 1942 στο δίτομο σύγγραμμα του Byzaninoturcica. Σύμφωνα με τον Moravcsik ως τουρκόφωνοι (δηλαδή ομιλούντες τις διάφορες διαλέκτους του τουρκικού τουρανικού κλάδου της ουραλο-αλταϊκής ομογλωσσίας) χαρακτηρίζονται οι λαοί της ασιατικής προέλευσης που ανήκαν είτε στον ουραλο-αλταϊκό (κεντρο-ανατολικό ασιατικό) είτε στο φιννο-ουγγριανό (ουγγριτικό) (κεντρο-δυτικό ασιατικό) φυλετικό τύπο όπως οι Ούγγροι και οι Κομάνοι και ήλθαν σε επαφές, φιλικές ή εχθρικές, με το Βυζάντιο μέσα από δύο βασικές οδούς: α) αυτές των ρωσικών στεπών και της βορειοανατολικής βαλκανικής και β) εκείνης της κεντρικής Ασίας (των Αλταΐων) και, στη συνέχεια, των περιοχών της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής. Οι Ογούζοι Τούρκοι( αραβικά Ghuzz τουρκικά Oguz) είναι οι κοινοί φυλετικοί και εθνολογικοί (όχι όμως και γλωσσικοί) πρόγονοι των τουρκικών λαών του Μεσαίωνα και αποτέλεσαν μεγάλη συνομοσπονδία τουρκόφωνων (τουρανικών) φύλων της κεντρικής Ασίας στις περιοχές των Αλταΐων Ορέων.( Η καταγωγή των Τούρκων )
...ο αυτοκράτωρ Ιουστίνος Β' αποστέλλει ως πρέσβυ τον Ζήμαρχο, που με ξεναγό και μεσάζοντα τον πρόκριτο των Σόγδιων, Μανιαχ, καταφτάνει στην πρωτεύουσα των Δυτικών Τούρκων, πάνω στο Χρυσόν Όρος, κάπου εντός των Αλτάιων Ορέων, όπου γίνεται αποδεκτός με τιμές και λούσα, όπου και εκπονείται και η συμφωνία για τον σχηματισμό συνασπισμού εναντίον των Σασσανιδών Περσών.
Η διαμάχη των Αριμασπών με τους Γρύπες, για την κυριότητα του χρυσού που φυλάνε με συνέπεια οι δεύτεροι, ως πληροφορία που παραδόθηκε στον Ηρόδοτο από τους κατοίκους της Ολβίας, ελληνικής πόλης στην θέση της σημερινής Οντέσσας (ή "Οδησσός"), αντανακλά την αέναη διαμάχη των αλταϊκών φυλών με τα πλούσια σηρικά και σινικά/θινικά έθνη, πέραν από τα Αλταϊκά Όρη, και πέραν από τα Μακρά Τείχη (ή "Σινικόν Τείχος"), ήδη από την Αρχαιότητα.
Καταγράφεται και νέα πρεσβεία προς τους Τούρκους, το 575. Αυτήν την φορά, ο πρόξενος Βαλεντίνος επιστρέφει με εκατοεξαμελή διπλωματική αντιπροσωπεία του Τάρδου (575-603), γιου του Σιζαβούλου, ο οποίος και εργάζεται υπονομευτικώς για ν'αποσχιστεί από τον θείο του, Τασπαρ (572-81), γινόμενος και ο ίδιος χαγάνος, αν και μονάχα για το δυτικό μισό της αυτοκρατορίας τους (επισήμως από το 582 και μετά).
Η συμμαχία της ανατολικής Ρωμανίας με το δυτικό χαγανάτο των Ουρανίων Τούρκων δεν θα μακροημερεύσει, επειδή το χαγανάτο αυτό θα καταρρεύσει, τυπικά το 659. Όμως οι Ρωμιοί συνεχίζουν να συμμαχούν με πρώην υπηκόους του Τούρκου χαγάνου, και συγκεκριμένα τόσο οι πρώιμοι Βούλγαροι, όσο και οι ιουδαιόθρησκοι Χάζαροι, χρησιμοποιούνται από τηv ρωμαϊκή διπλωματία για την αντιμετώπιση πιο άμεσα εχθρικών λαών. ( αλτάια έθνη )
Ἄς διαβάσουμε καί κάποια χρήσιμα πράγματα,ἀξίζει ν᾿ἀνοίγουμε τά μάτια καί τό πνεῦμα μας μήπως καί ἀρχίσουμε νά καταλαβαίνουμε πῶς πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε τήν σκέψιν μας...
Ἡ ἱστορία εἶναι μία ἐπανάληψις,πού ὅταν συμβαίνει, σίγουρα,ἔχει σχεδιαστῆ ἀπό κάποιους καί γιά συγκεκριμένους λόγους,πού βεβαίως,ὠφελοῦν ἀποκλειστικῶς τούς ...σχεδιαστές της !
Δυστυχῶς αὐτή τήν ἐπανάληψιν τήν βιώνουμε στούς δικούς μας καιρούς. Τί θέλουν νά ἐπιτύχουν ; Δεῖτε τί ἔφερε ἐκείνη ἡ χρονική ἱστορική περίοδος μέ τούς λαούς τῶν Ἀλτάϊων ὁρέων πού ξεχύθηκαν σέ νοτιοδυτική Ἀσία καί Ἀνατολική Εὐρώπη (καί Βαλκάνια) καί θά ὑποψιασθεῖτε τί προσπαθοῦν νά κάνουν σήμερα μέ τό ...μεταναστευτικό κῦμα ἐξ Ἀσίας (καί πάλιν ἔ; ). Ἐπίσης,λάβετε ὑπ᾿ὅψιν πώς ἡ χρονική περίοδος πού ξεκίνησε ἐκεῖνο τό κῦμα (6ος-7ος αἰ. μ. Χ.) συνέπεσε,διόλου τυχαίως,μέ τήν δημιουργία καί ἐξάπλωσιν τοῦ Ἰσλάμ...
Καλή ἀνάγνωσιν.
Σημ. Συνδυᾶστε ἐπίσης καί αὐτό :
26 Αὐγούστου 1071,τό σκοτάδι ἁπλώνεται στήν ἀνθρωπότητα καί κρατᾷ ἕως σήμερα...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου