Ὁ Σταυρός στήν Μυτιλήνη

Γράφει ὁ Ἐργοδότης :

αλ@κα μου, αυτά τα πράγματα ΔΕΝ γίνονται!!!!!

Ηρέμησε, Εργοδότη παιδί μου! Ηρέμησε! Φάε το μπισκότο σου να αισθανθείς όμορφα, καί πάρ’ το απ’ την αρχή!

Εντάξει!… Βαθειές ανάσες, καί ηρεμώ!

Λοιπόν. Αν καί την ξέρετε την ιστορία απ’ τα ιντερνέτια, να την ξαναπώ εδώ κάπως σύντομα:

Πρίν από μερικούς μήνες στη Μυτιλήνη, κάποιοι κάτοικοι τα πήραν στο κρανίο με τα συνεχόμενα κύματα εισερχομένων λάθρο, κι αποφάσισαν να στήσουν έναν σταυρό πάνω από την ακρογιαλιά στη βόρεια άκρη της πόλης Μυτιλήνης…

…εδώ, στην κόκκινη κουκκίδα…

…γιά να υπενθυμίζουν στους λάθρο ότι εισέρχονται σε χριστιανική χώρα, την οποία οφείλουν να σεβαστούν.

(Μεταξύ μας, άμα περιμένουν οι Μυτιληνιοί ότι ο σταυρός θα διδάξει τον σεβασμό στις Ελληνικές πολιτισμικές αξίες στα λαθροπιθήκια, ψώνισαν από σβέρκο· αλλά, τέλος πάντων, ουδέν μεμπτόν.)

Απ’ την άλλη, στην εικόνα φαίνεται καθαρά η πλάζ κάτω απ’ το πάρκο, όπου ο λαϊκός κόσμος πάει γιά τα καλοκαιρινά του μπάνια – καί θα ήταν τελείως απαράδεκτο την μικρή αυτή καταφυγή των ντόπιων να τη μαγαρίσουν μπούρκες καί λαθροβρωμιά.

Έλα, όμως, που στη Μυτιλήνη κυκλοφορούν καί κάτι (πολυπληθείς) κροκόδειλοι, ονόματι «Μ»ΚΟ, «αναρχικοί», «αλληλέγγυοι», καί τα ρέστα… οι οποίοι φρόντισαν να πάνε νυχτιάτικα καί να γκρεμίσουν τον εν λόγωι σταυρό.

Οι Μυτιληνιοί το πήραν πατριωτικά, καί ξαναστήσαν δεύτερον σταυρό, τσιμεντένιον με μπετόβεργες.

Οι κροκόδειλοι, όμως, ξαναπήγαν (πάλι νύχτα) με βαρειές, καί κατέστρεψαν καί τον δεύτερο σταυρό.

Αλλά οι Μυτιληνιοί πείσμωσαν αγρίως, καί συνεργούντος κι ενός (προφανώς ομοιοπαθούς λαθροπλήκτου) Χιώτη, φτιάξανε έναν τεράστιο σιδερένιο σταυρό. Τον οποίο τον κουβάλησαν απ’ την Χιόν (ο τόνος στη λήγουσα! lol!!!) με νταλίκα -μέσα σε πλοίο φέρρυ, φυσικά-, γιά να τον στήσουν στη θέση των κατεστραμμένων.

Έλα, όμως (εκ δευτέρου), που επενέβησαν οι εμβάτσοι της Μυτιλήνης, καί πήγαν να κατάσχουν τη νταλίκα με τον σταυρό, καί την έκλεισαν σε μάντρα! (Κουφάλες εμβάτσοι, είσαστε αισχρά ρουσφέτια του Σύριζα, γι’ αυτό πεταχτήκατε να κάνετε πλάτες στους κροκόδειλους – παρά το ότι δεν σας το ζήτησε κανείς! Τί; Όχι; Ψέμματα λέω; Καλάααα!… Καλάααα!…)

Αυτά όλα στις αρχές Φεβρουαρίου ενεστώτος έτους 2019.

Όμως, περίπου έναν μήνα μετά, με κάποιον μαγικό τρόπο η σταυροφόρος νταλίκα βγήκε απ’ την εμβατσόμαντρα, καί ξημερώματα Κυριακής 3 Μαρτίου 2019 οι ενδιαφερόμενοι Μυτιληνιοί είχαν στήσει τον σταυρό με τη βοήθεια γερανού (με τα χέρια δεν στηνόταν!) σε βάση με δώδεκα ατσάλινα μπουλόνια, κι όταν βγήκε ο Ήλιος καμαρώνανε με «σέλφιζ» καί λοιπές καλλιτεχνικές φωτογραφίες! Κι εμείς όλοι καμαρώναμε μαζί τους! (Παρακάτω μιά ωραία φωτό του σταυρού από το ξημέρωμα εκείνης της Κυριακής.)

Βέβαια, η ιστορία μας δεν είχε ακριβώς αίσιο τέλος. («Χάππυ έντ», που λέν καί στο χωριό. Lol!!!) Διότι πάλι επενέβησαν οι εμβάτσοι (τα ρουσφέτια, που λέγαμε), καί μπαγλάρωσαν αυτοφώρως (με κατηγορίες του κώλου) τους στήσαντες τον σταυρό, γιά να τους παραπέμψουν σε τακτική δικάσιμο. Αλλά, τέλος πάντων, κάπου εδώ σταματάει προσωρινώς η αφήγηση των πεζών γεγονότων – ο δέ σταυρός εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του μέχρι σήμερα.

Κι εδώ έρχεται καλπάζοντας το Ιππικό, να βοηθήσει! Εννοώ, πως ουδόλως θα ξέφευγαν από το παρόν ιστολόγιο οι «κρυμμένες» μεταφυσικές λεπτομέρειες της ιστορίας αυτής!

Λοιπόν. Κάπως πιό λεπτομερειακά, ο σταυρός στήθηκε σ’ αυτή τη θέση:

Από το Γκούγκλ Έρθ βλέπουμε τις συντεταγμένες: 39 μοίρες 06′ 41′ ‘ βόρειο πλάτος, καί 26 μοίρες 34′ 00’ ‘ ανατολικό μήκος. Οπότε, τί το πιό προφανές να τις βάλουμε στο Στελλάριουμ (καί σε ύψος 10 μέτρα απ’ τη θάλασσα, όπως στην πραγματικότητα), γιά να δούμε την εικόνα του ουρανού… καί διαλέγουμε τις (νυχτερινές) πρώτες ώρες της Κυριακής, 03-03-2019, που ο σταυρός στηνόταν.

Πέρα από τη σύνοδο Αφροδίτης-Σελήνης καί τον Δία στο ποδάρι του Προμηθέα (καί κοντά στο γαλαξιακό κέντρο), δεν βλέπουμε κάτι εντυπωσιακό. Όμως, προχωράμε τον χρόνο μπροστά, στη θέαση της ανατολής του Ήλιου από τη θέση του σταυρού, τη μέρα της εαρινής ισημερίας…

…όπου προσωπικά έμεινα κάγκελο!

ΔΕΝ γίνονται αυτά, λέμε!!!

Το ν’ ανατείλει ο Ήλιος ακριβώς μπροστά στον σταυρό, καί δή τη μέρα της εαρινής ισημερίας, καί δή την «πυθαγορική» ώρα 06:18′ (με απόκλιση μόλις τριών λεπτών της ώρας), είναι δουλειά που απαιτεί τουλάχιστον ηλεκτρονικό υπολογιστή!

Πώς, λοιπόν, επιτεύχθηκε αυτό μονάχα με τη λαϊκή πρωτοβουλία; Δεν επιτεύχθηκε.

Η απάντηση βρίσκεται …ΆΝΩΘΕΝ… καί πουθενά αλλού.

Αν, λοιπόν, ήμουνα στη θέση όχι των κροκοδείλων, αλλά αυτών που βρίσκονται από πίσω τους, θά ‘τρωγα τον κόσμο να βρω εισιτήριο, να την κοπανήσω απ’ την Ελλάδα εγκαίρως. Κι αν ήμουνα εκτός Ελλάδος, θα σταματούσα πάραυτα οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια εναντίον της χώρας αυτής. Γιατί;

Διότι η Ελλάδα ξυπνάει με τρόπους μή ελεγχόμενους από ανθρωπάκια μυστικών Ατλαντείων κέντρων αποφάσεων – καί σύντομα θα πάρουν μπρός τα πανάρχαια άρρητα μυστικά της όπλα. Άρα, αν είναι κανείς λάθρο, «αλληλέγγυος», ή ότιδήποτε παρόμοιο, η μόνη σώφρων ενέργειά του είναι το: τρεχάτε ποδαράκια μου!

Η Ελλάδα, λοιπόν, ναί. Ξυπνάει. Εμείς;

Ά, γιά μας ισχύει αυτό που λέει αποφθεγματικώς μία γνωστή μου κυρία:

«- Βοήθα με, Θεέ μ’!»

«- Κουνήσ’, άνθρωπέ μ’!»

Οπότε… (ξε)κουνηθήτε συν-Έλληνες!

Υγ 1: Λογικά, πρέπει ν’ αναλύσω καί την ίδια τη γεωγραφική θέση του σταυρού. Δεν θα το πράξω, διότι πρόκειται γιά προσώρας απόρρητη πληροφορία. Έχει, όμως, απόλυτη σχέση με το ξύπνημα των δυνάμεων, που αναφέραμε.

Υγ 2: Πιθανώτατα υπάρχουν κι άλλα «κρυμμένα» υπερφυσικά στοιχεία, που τώρα δεν τα παρατήρησα. Η οποιαδήποτε καλή ιδέα, όμως, ευπρόσδεκτη!

Υγ 3: Δεν θα επαναλάβω όσα λέω, γιά την αρχαιότητα κάποιων συμβόλων μας. Θεωρώ πως αυτές οι γνώσεις ήδη είναι κοινό κτήμα των Ελλήνων.

ἀπό ΕΔΩ