Στό παρασκήνιο τῆς Ἱστορίας,τά σχέδια τῶν ἐξουσιαστῶν δίδουν τήν δική τους ...ἀλήθεια !

Καθώς πλησιάζει ἡ ἐπέτειος  τῆς 28ης Ὀκτωβρίου,ὅλο καί κάποιο συναφές θέμα δημοσιεύουμε,ἐπί τῇ τιμῇ αὐτῆς, ἀλλά καί γιά νά μήν ξεχνοῦμε τίς μεγαλειώδεις σελίδες τῆς ἱστορίας τοῦ γένους μας.

Διαβάζοντας κάποιο συναφές μέ τήν ἡμέρα,ἄρθρο,μοῦ ἔκανε ἐντύπωσιν ἕνα γεγονός στό ὁποῖο δέν τοῦ ἔχει δωθῇ ἡ πρέπουσα σημασία καί ἀξία. Πρόκειται γιά τόν ...περίεργο θάνατο τοῦ Διοικητοῦ γενικῆς Ἀσφαλείας τῶν Ἀθηνῶν,τήν περίοδο ἐκείνη (1940),Σπυρίδωνος Παξινοῦ,ἐκ Κερκύρας,ὁ ὁποῖος κατά τήν διάρκεια τοῦ πολέμου καί ἐνῶ εἶχε καταφύγῃ στήν Αἴγυπτο,βρισκόμενος σέ δεξίωσι, ὅπου λογικῶς τό ποτό ἐλαφρύνει τό νοῦ καί κυρίως ἀφήνει ἀνέλεγκτον τήν γλῶσσα,εἶχε πῆ,ἀπευθυνόμενος σέ ἄγγλο ἀξιωματικό :

φωτό

«Μετά τόν πόλεμο θά γράψω ἕνα βιβλίο διά τόν θάνατο τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, πού εἶμαι σίγουρος ὅτι δέν θά σᾶς ἀρέσῃ ».

Τήν ἐπομένη ἡμέρα ἐπεσυνέβη καί ὁ θάνατός του ! Βρέθηκε δολοφονημένος σέ κάποιο στενό τοῦ Καΐρου. Ἡ ἐπίσημος ἀνακοίνωσις τῆς τοπικῆς ἀστυνομίας ἡ ὁποία μάλιστα δέν καθυστέρησε καθόλου ( πού σημαίνει ούδεμία ἔρευνα ! ) ἔλεγε πώς ὁ Παξινός πρῶτα ἐληστεύθη καἰ κατόπιν ἐδολοφονήθη !

Αὐτά ἀναφέρει,μεταξύ ἄλλων,σέ ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή»,ὁ δημοσιογράφος καί ἱστοριοδίφης,Γεώργιος Λεονταρίτης. Ὅμως τό περίεργον στήν ὑπόθεσι Παξινοῦ εἶναι πώς στίς βιογραφίες του ἀναφέρεται πώς δολοφονήθηκε τό 1958,στό Καράτσι τοῦ Πακιστάν,ὅπου βρισκόταν ὡς ναυλομεσίτης. Στό Πακιστάν βρέθηκε μετά ἀπό τήν φυλάκισή του στήν Συρία,ἀπό τούς ἄγγλους τήν ἐπομένη τοῦ περιστατικοῦ πού ἀναφέρθηκε ἀνωτέρῳ,μέ τήν κατηγορία πώς ἦταν πράκτορας τῶν γερμανῶν. Στήν συνέχεια μεταφέρθηκε σέ φυλακές στό Καράτσι τοῦ Πακιστάν τό ὁποῖο τότε ἦταν ὑπό ἀγγλική κυριαρχία (βρέ τά ἐγγλεζάκια,κυρίαρχοι παντοῦ,εἴτε ...ἐπισήμως -ἀποικία- εἴτε ἀνεπισήμως- προτεκτοράτο-).

Μετά τόν Β΄Παγκόσμιο πόλεμο ἀποφυλακίστηκε καί πῆγε στήν Ἰνδία ὅπου ἐργάστηκε στίς ἐπιχειρήσεις τῶν Ῥάλλη. ( ἔχουμε γράψῃ γι'αὐτούς καί τίς ...μπίζνες τους,ἐδῶ).

« Στη συνέχεια άνοιξε ναυλομεσιτικό γραφείο στο Καράτσι του Πακιστάν από τις εργασίες του οποίου απέκτησε σημαντική περιουσία, ενώ διατέλεσε επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδος στο Πακιστάν. Σύμφωνα με ανταπόκριση του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων που δημοσιεύθηκε σε Αθηναϊκές  και επαρχιακές (ἐδῶ καί ἐδῶ οἱ δημοσιεύσεις) εφημερίδες της εποχής, ο Παξινός βρέθηκε κατακρεουργημένος από κτυπήματα με μαχαίρι κοντά στην εξώθυρα του διαμερίσματος του στο Καράτσι και μεταφέρθηκε ημιθανής στο εκεί νοσοκομείο όπου και εξέπνευσε, ενώ ο δολοφόνος του διέφυγε.

Η σορός του Παξινού, μετά τις απαραίτητες διατυπώσεις, μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Ελλάδα. Το Φεβρουάριο του 1959 στις Ελληνικές εφημερίδες δημοσιεύθηκαν πληροφορίες ότι ο δολοφόνος του Παξινού ήταν Έλληνας φίλος του, υπάλληλος αεροπορικής εταιρείας στο Πακιστάν »(ἀπό ἐδῶ)

Ἀλλά καί στό βίκιπαίδεια,διαβάζουμε τήν ἀνάλογον βιογραφία σύν ἕνα ἀκόμη γεγονός :

«Ο Παξινός ήταν παντρεμένος, (η γυναίκα του ονομαζόταν Ιουλία) χωρίς να αποκτήσει παιδιά. Τον Απρίλιο του 1939 η σύζυγος του Παξινού ήταν η κουμπάρα στον γάμο του κρατούμενου στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών στελέχους του ΚΚΕ Κώστα Θέου και νονά του γιού του, ώστε το παιδί να μπορέσει να αποκτήσει όνομα και να δηλωθεί στο ληξιαρχείο για να φοιτήσει στο σχολείο» (ἐδῶ) (ἡ ὑπογράμμισις δική μου)

Ὅμως παραπάνω,στήν ἴδια βιογραφία,διαβάζουμε :

«Το 1935 έγινε υποδιοικητής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών και το 1936 επί δικτατορίας Μεταξά ο υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας Μανιαδάκης τον έστειλε να εκπαιδευτεί στη γερμανική Γκεστάπο στη δίωξη του κομμουνισμού. Επέστρεψε το 1937 όπου τοποθετήθηκε επικεφαλής της υπηρεσίας δίωξης του κομμουνισμού και του νεοσυσταθέντος Κέντρου Αλλοδαπών, το οποίο ήταν υπηρεσία αντικατασκοπείας» (ἐπίσης ἀπό : ἐδῶ) (καί πάλι ἡ ὑπογράμμισις δική μου)

Τί ἀκριβῶς θέλει νά μᾶς περάσῃ ὁ συγγραφεύς τοῦ ἀνωτέρου κειμένου πού ἀφορᾷ τόν Παξινό; Ἀπό τήν μία παρουσιάζεται ὡς διώκτης καί μάλιστα ἰδιαιτέρας ἐκπαιδεύσεως (γερμανική γκεστάπο) τῶν κομμουνιστῶν καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ σύζυγός του παντρεύει καί γίνεται νονά σέ κομμουνιστές καί μάλιστα ἐγκλείστους ; ! ! !

Τό περίεργο λοιπόν στήν ὑπόθεσι Παξινοῦ, εἶναι : εἴτε πώς ὁ Λεονταρίτης ἔγραψε ψευδῶς πώς ὁ Παξινός ἐδολοφονήθη στό Κάϊρο,εἴτε πώς ἔγραψε τήν ἀλήθεια πού κάποιοι ἤθελαν νά μήν γίνῃ γνωστή ! Ποιοί ἄλλοι,φυσικά,ἀπό τούς ἐγγλέζους πού προφανῶς τόν ἔβγαλαν ἀπό τήν μέσι. Γιατί νά τόν φυλακίσουν ὅταν τόσο εὔκολα μποροῦσαν νά τοῦ κλείσουν τό στόμμα μία καί καλή; Ἄλλως τε,ὁ Παξινός μετά τόν πόλεμο δέν θά ἐρχόταν στήν Ἑλλάδα ; Στό Πακιστάν θά πήγαινε; 
Ὅπως τό ἴδιο περίεργη εἶναι καί ἡ ἐμπλοκή τῶν Ῥάλληδων μέ τό ὄνομα Παξινός. Προφανῶς γιά νά ἐπιβεβαιώσουν πώς ἦταν ζωντανός; Διόλου ἀπίθανο ἀφοῦ εἶναι τῆς ἰδίας ῥάτσας μέ τά ...ἐγγλεζάκια.
Ποιός θά διέψευδε μία τέτοια στημένη ἱστορία; Ὁ Παξινός δέν εἶχε παιδιά,ὅσο γιά τήν σύζυγο ἡ ὁποία εἶχε μείνῃ στήν Ἑλλάδα,δέν ξέρουμε τί ἀπέγινε. Ἐκτός καί ἐάν οἱ σχέσεις πού ἐδημιούργησε (κουμπαριές μέ τά κομμούνια) τίς ἄνοιξαν ἄλλους ὀρίζοντες καί τῆς ἔκλεισαν τούς παλαιούς...

Εἶχαν πολλούς λόγους νά τόν μισοῦν τά κομμούνια,βλέπετε : 

«διακρίθηκε ιδιαίτερα στην προσπάθεια του Υφυπουργείου Ασφαλείας να υπογράψουν δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του κομμουνισμού φυλακισμένα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και στη συνέχεια κάποια από αυτά να περάσουν στην υπηρεσία της Ασφάλειας, όπως ο Τυρίμος, ο Μανωλέας, ο Μύτλας κ.α » (καί αὐτό ἀπό : ἐδῶ) ( φυσικά ἡ ὑπογράμμισις δική μου)

Καί βεβαίως τά ἐγγλεζάκια,τοῦ ἀμαύρωσαν καί τό ὄνομα θέτοντάς του τήν ταμπέλα : πράκτορας τῶν γερμανῶν- ναζί ! Καί αὐτό,μᾶλλον,εἶναι τό καλλίτερό τους,πάντα ! 

Γιατί τά γράφω ὅλα αὐτά; Γιά νά σᾶς ἀποδείξω,ἀκόμη μία φορά,πώς οἱ ἐξουσιαστές μας ἔχουν πάντα τούς τρόπους νά κάνουν αὐτό πού θέλουν,ὅπως τό ἔχουν σχεδιάσῃ καί ἀλλοίμονο σ'αὐτόν πού θά σταθῇ ἐμπόδιο στά σχέδιά τους. 

Πάντως ὅπως καί νά ἔχῃ ἡ πραγματικότης μέ τό συγκεκριμένο πρόσωπο,ἕνα εἶναι αὐτό τό ὁποῖο συμφωνοῦν ἀμφότερες οἱ πλευρές. Πώς ὁ Παξινός ἀπείλησε μέ ἀποκαλύψεις,σχετικῶς μέ τόν θάνατο τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ,ἕνα γεγονός πού συνέβη σέ μία χρονική συγκυρία τέτοια κατά τήν ὁποία πολλά πράγματα θά μποροῦσαν νά ἔχουν διαφορετική πορεία. Ἴσως καί ἡ ἴδια ἡ Ἱστορία,ὄχι μόνον τῆς Ἑλλάδος ...


Ἡ Πελασγική