Ἔχουμε νά κάνουμε μέ παράσιτα,καταλάβετέ το...

 

εἰκών

 Ὅταν κατά τήν διάρκεια μιάς ἔρευνας ἀνακαλύπτουμε πίσω ἀπό τίς ἐξουσιαστικές θέσεις ἤ θέσεις -κλειδιά,τούς γνωστούς μέχρι τίς ἡμέρες μας, παγκοσμίους ἐξουσιαστές,ἀρκετοί εἶναι αὐτοί πού ἀντιδροῦν καί ἰσχυρίζονται πώς δέν μπορεῖ νά ἰσχύῃ κάτι τέτοιο διότι θά πρέπει νά ἦταν ἕνα πολυπληθές γένος,κάτι πού δέν ἀνταποκρίνεται στήν ἀλήθεια,ἀφοῦ σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο δέν ξεπερνοῦν τίς 2 δεκάδες ἑκατομμύρια. 

Αὐτό πού ἴσως δέν μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν ἤ ἀφελῶς ὑπολογίζουν,εἶναι πώς δέν μετρᾶ τό πλῆθος ἀλλά ἡ δύναμις. Καί γι' αὐτούς ἡ δύναμις εἶναι στήν ἐξουσία. Αὐτό τούς ἐνδιέφερε πάντα καί ἐκεῖ ἀποσκοποῦσαν,ἀκριβῶς ὅπως καί ἕως σήμερα λειτουργοῦν. 

Δέν εἶναι παράξενο λοιπόν,ὅταν βλέπουμε γενεές,στήν ἑλληνική προϊστορία,μάλιστα δέ ἀρχῆς γενομένης ἀπό τόν προπάτορα αὐτῶν,νά βρίσκονται,μέ κάθε τρόπον,στά ἀνώτερα κλιμάκια ἐξουσίας συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως. Καί ὅταν οἱ συνθῆκες δέν εὐνοοῦν νά μετακινοῦνται καί στόν νέο τόπον πού πηγαίνουν καί πάλιν νά ἐπιτυγχάνουν νά ἀναρριχηθοῦν στήν ὕπατη θέσιν ! 

Θά τούς βροῦμε,ἀνά τήν ἱστορίαν,παντοῦ ! Ἀπό τήν Ἑλλάδα,τήν Ῥώμη,τό Βυζάντιο,τήν Φραγκία,τήν Βρεττανία (ὅταν τήν κατέλαβον μέσῳ Νορμανδῶν),τήν Χαζαρία καί φυσικά στήν Νέα Γῆ,τήν Ἀμερική. Μάλιστα δέ,ἔχοντας σέ καίρια σημεῖα ἐξουσίας, τούς ἀνθρώπους τους, κινοῦν τά νήματα καί ἀναλόγως τῶν συμφερόντων τους καταγράφουν τήν ἱστορίαν.

εἰκών

 Σήμερα,μᾶς φαίνεται σάν κάτι «φυσιολογικό» νά διαβάζουμε γιά τό πῶς λειτουργεῖ ὁ Κίσσιγκερ,ὁ Ῥότσιλντ,ὁ Ῥοκφέλερ,ὁ  Σόρος,πῶς σχεδιάζουν τήν ἐξέλιξιν τῶν πραγμάτων καί πῶς ἐπιτυγχάνουν τήν τελική ἔκβασιν αὐτῶν πρός ὅφελός τους. Γιατί ὅμως δέν μᾶς φαίνεται φυσιολογικό ἤ λογικόν νά λειτουργοῦσαν καί στά χρόνια τῆς ἀπωτάτης ἀρχαιότητος κατ'αὐτόν τόν τρόπον; Τί ἔχει ἀλλάξῃ,φαντάζεσθε καί ὡς διά μαγείας ἀπέκτησαν τήν ἰκανότητα αὐτήν ; Τίποτα,διότι ἁπλῶς πάντα ἔτσι λειτουργοῦσαν καί ἔτσι θά λειτουργοῦν. 

Διότι εἶναι ὅπως τά παράσιτα,δέν μποροῦν νά ὑπάρξουν χωρίς τήν ὕπαρξιν τοῦ ξενιστοῦ. Ἔχουν λοιπόν ἀνἀγκη γιά νά βρίσκονται στήν ζωή νά ἀπομυζοῦν ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Εἶναι ἀνίκανοι γιά ὁποιαδήποτε δημιουργική μορφή ἀνθρωπίνης ἐκφράσεως καί γιά τόν λόγον αὐτόν πρέπει νά βρίσκονται ἀνάμεσα σέ ἰκανοὐς καί ἔξυπνους ἀνθρώπους,ταλαντούχους,γιά νά καρπώνονται ἀπό αὐτούς. Γι'αὐτό καί ἐνσωματώνονται καί συνεξελίσσονται μαζύ τους. 

Πόσον τυχαῖον εἶναι πού ὁ Σωκράτης δείχνοντας ἕνα φοινικικό πλοῖον εἶπε τό γνωστό : «Ίδοῦ ὁ κίνδυνος» ; Ὅταν ἀντιληφθεῖτε πόσον σοβαρόν κίνδυνον ἀποτελοῦν,θά καταλάβετε γιατί ἀνά τήν ἱστορίαν εἵλκυον τό μῖσος τῶν ἀνθρώπων,ὅπου εὑρέθησαν. Καί γιατί ὑφίσταται ἀντισιμιτισμός,ὡς ἡ μόνη ἔννοια μίσους σέ ἀνθρώπινη φυλή!

Φυσικά,ὅταν φθάσετε στό σημεῖο νά τά ἀντιληφθεῖτε ὅλα αὐτά θά καταλάβετε πώς ἡ ἀνθρωπότης ἔχει πέσῃ στά μαῦρα δίχτυα αὐτῆς τῆς φάρας,τόσον πολύ μπλεγμένη,πού ἴσως εἶναι πολύ ἀργά νά ἀπαγκιστρωθῇ. Ἀλλά καί πάλιν,ποιός ξέρει,ποτέ δέν εἶναι ἀργά,ἡ ἐλπίδα πεθαίνει ὅταν πεθαίνει κανείς. Γι'αὐτό : Dum spiro spero ...

Ἑλλάς Αἰώνιον