Ἡ Κρυφή ἱστορία τοῦ 20ου αἰῶνος

John Foster Dulles

 Η ιστορία άρχισε λίγο μετά την κατάρρευση του Γ’Ράϊχ, όταν ο στρατηγός Ράϊνχαρντ Γκέλεν, αρχικατάσκοπος και μέλλων Ιππότης της Μάλτας, άρχισε διαπραγματεύσεις με τον Άλεν Ντάλες και την αμερικανική ΟSS ( Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών. Χρησιμοποιώντας τα δίκτυα των μυστικών υπηρεσιών των Ναζί σαν μέσο για να προωθήσει την προσωπική του επιβίωση και την επιβίωση του τεράστιού του δικτύου αντικατασκοπίας, ο Γκέλεν έκανε μια ξεχωριστή συμφωνία με τον Ντάλες, που κατέληξε στο οριστικό μπόλιασμα του αντικατασκοπευτικού μηχανισμού των ναζί στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες . Αυτό ήταν η γέννης της  ΣΙΑ και ένα μέρος του πλέγματος της προδοσίας που συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Δεν είναι παράξενο ότι ο Γκέλεν κατάφερε να σφυρηλατίσει δεσμούς με τον Διευθυντή Ντάλες. Το παρελθόν του Ντάλες είναι ανεξερεύνητα συνδεδεμένο με τους ναζί και άλλα ελιτίστικα συμφέροντα. 

 

Στην αρχή του αιώνα η οικογένεια Ντάλες, εξαδέρφια των Ροκφέλερ, προερχόμενοι από τον Νότο και με παρασκήνιο δουλοκτησίας και ισχυρών διεθνών διασυνδέσεων, ήταν έντονα συνδεδεμένη με διεθνή και γερμανικά συμφέροντα και, αν τους παρατηρούσε κανείς, υποστηρικτές ευγονικών προγραμμάτων (πχ επιλεκτική αναπαραγωγή και εξόντωση για τις κατώτερες τάξεις . Μία προσωπική φιλοσοφική διακήρξη του αδελφού του Άλεν, του Τζον Φόστερ Ντάλες,στα 1911, φωτίζει το υπόβαθρο της σκέψης και τυχαία υπογραμμίζει ένα κύριο θέμα ή μία δικαιολογία για την "Εναλλακτική λύση 3:

 

«Κάτω ἀπό φυσιολογικές συνθήκες, ὅλα τά εἴδη τείνουν νά αὐξάνονται μέ μεγάλη ταχύτητα. Μετά ἀπό λίγες γενιές ὁ κόσμος θά εἶναι κυριολεκτικά γεμᾶτος ἀπό ζωή. Καθώς ὁ ἀριθμός τῶν εἰδῶν αὐξάνεται, γίνεται ὁλοένα καί πιο δύσκολο γιά κάθε ἄτομο νά βρῆ μέσα συντήρησης.. μερικοί πρέπει νά χαθοῦν, καί αὐτό πού εἶναι γνωστό σάν ὁ νόμος τῆς φυσικῆς ἐπιλογής, λέει ὅτι αὐτοί πού θά χαθοῦν θά εἶναι οἱ ἀσθενέστεροι. Οἱ δυνατότεροι θά ἐπιβιώσουν.. 

Μέ τόν ἄνθρωπο, ὅπως καί μέ κάθε ἄλλη μορφή ζωῆς, ὑπάρχει ἡ ἴδια τάση γιά τόν δείκτη γεννητικότητας νά ὑπερέχῃ τοῦ δείκτη θνησιμότητας, μέ τό ἀναπόφευκτον ἀποτέλεσμα ἑνός ὑπερπληθυσμού, στόν ὁποῖον μερικοί πρέπει νά ἐξοντωθοῦν. Ποιοί θά ἐξοντωθοῦν ἐξαρτᾶται ἀπό τό ποιοί εἶναι ἀδύναμοι καί ποιοί δυνατοί στόν διαγωνισμό πού

ἐπακολουθεῖ. Ἡ Βιολογία μᾶς λέει ὅτι μόνο μ'  αὐτόν τόν συναγωνισμό καί τήν ἐξόντωση ἐπιτυγχάνεται ἡ πρόοδος. Γιατί ἡ τάσις ἑνός εἴδους εἶναι νά ἐκφυλίζεται καί μόνον μέ τήν ἐξόντωσιν τῶν κατωτέρων μελῶν ἕνας ὑψηλότερος μέσος ὅρος διατηρεῖται...». 

Φιλοσοφιική διακήρυξις τοῦ John Foster Dulles (γερουσιαστής ΗΠΑ ἀδερφός τοῦ δ/ντή τῆς CIA, Alen Dulles)δημοσιευμένη τό 1911

Πριν από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, τα αδέλφια Ντάλες επιστρατεύτηκαν στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ από ταν θείο τουςΥπουργό Εξωτερικών Ρόμπερτ Λάνσινγκ (Robert Lansing). Ο Λάνσινγκ είχε καλές διασυνδέσεις με τους τραπεζικούς κα πολιτικούς κύκλους, με φίλους όπως ο Γουΐλιαμ Χάουαρντ Ταφτ, ο Αντριου Κάρνεγκι καιο Μπέρναντ Μπαρούχ. 

Ο Λάνσινγκ ένας χυδαίος αγγλόφιλος που πήρε μαθήματα προφοράς για να ακούγεται σαν Βρετανός, ήταν ένας από αυτούς τους Αμερικανούς που χρησιμοποίησαν την δύναμή τους yια να επιβάλλουν, κατ' ουσία, στον πρόεδρο Γουΐντροου Ουΐλσον την άποψη ότι οι ΗΠΑ πρέπει να συμμαχίσουν με την Αγγλία ενάντια στην Γερμανία και επέβλεπαν την σταθερή ροή αμερικανικών μυστικών υπηρεσσιών προς τους  βρετανικούς αντικατασκοπευτικούς κύκλους. Η δολοφονία του αρχιδούκα  Φερδινάνδου, του κληρονόμου του θρόνου της Αυστρίας ἠταν το σπίρτο που άναψε την  παγκόσμια σύρραξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

 Τα πρακτικά του  Στρατοδικείου που εξέτασε τον Καμπρίνοβιτς έναν από τους δολοφόνους του αρχιδούκα. αποδεικνύουν ότι συζητήθηκαν λίγα για την ταυτότητα των δραστών: 

Πρόεδρος του Στρατοδικείου: «Πες μου περισσότερα  σε σχέση με τα κίνητρα. Ηξερες πριν αποφασίσεις την απόπειρα δολοφονίας ότι ο Τάνκοσιτς και ο Τσίγκνοβιτς ήταν μασόνοι; Το γεγονός ότι εσύ και αυτοί ήσασταν μασόνοι, είχε επιρροή στην απόφασή σας;"

Καμπρίνοβιτς: «Ναι». 

Ο πρόεδρος: «Αναλάβατε από αυτούς την αποστολή να πραγματοποιήσετε τη δολοφονία;»  

 Καμπρίνοβιτς: «Από κανέναν δεν ελαβα την εντολή να πραγματοποιήσω τη δολοφονία. Η σχέση της Μασονίας με τη δολοφονία ήταν ότι δυνάμωσε την πρόθεσή μου. Στη Μασονία επιτρέπεται να σκοτώσεις. Ο Τσιγκάνοβιτς μου είπε ότι οι μασόνοι είχαν καταδικάσει τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο σε Θάνατο περισσότερο από ένα χρόνο πριν». 

 

Σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης, οι Τσιγκάνοβιτς και Τάνκοσιτς είχαν υψηλότερες θέσεις στη μασονική ιεραρχία απ' ό,τι ο Καμπρίνοβιτς, και ο Τσιγκάνοβιτς πληροφόρησε τον Καμπρίνοβιτς ότι η Οργάνωση δεν μπορούσε να βρει κάποιον να πραγματοποιήσει τη δολοφονία.

Ο κόμης Τσέριν (Count Czerin), ένας φίλος του αρχιδούκα, αναφέρει στο βιβλίο «Στον  Παγκόσμιο Πόλεμο -Im - Welt- Krieg"  ότι ο αρχιδούκας ήξερε αρκετά καλά ότι ο κίνδυνος για την ζωή του ήταν άμεσος. Ένα χρόνο πριν τον Πόλεμο με πληροφόρησε ότι οι μασόνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατό του».
 

Γιατί οι μασόνοι ενδιαφέρονταν για το Θάνατο του αρχιδούκα Φερδινάνδου; Μακριά από την εικόνα που δίνουν, αυτή των άκακων ανδρών που ασχολούνται με τελετουργίες σε κλαμπ ανδρών στα κύρια μέσα ενημέρωσης, η Μασονία, επί μακρόν, συνδέθηκε με τη διεθνή πολιτική χειραγώγηση και προβλήθηκε ως αγωγός για τις προθέσεις ενός αριθμού ελιτίστικων συμφερόντων, που περιελάμβανε τον Οίκο των Ρότσιλντ και τις σχέσεις του με το διεθνές τραπεζικό σύστημα. 

Συζητώντας για μια προφανή μηχανορραφία που θα ενέπλεκε τις ΗΠΑ στον ευρωπαϊκό πόλεμο, ο Πλοίαρχος Τζόζεφ Κενγουόρθι (Joseph Kenworthy), της βρετανικής ναυτικής αντικατασκοπείας, ανέφερε: «Το Λουζιτάνια στάλθηκε εσκεμμένα με σημαντικά μειωμένη ταχύτητα, σε μια περιοχή όπου ένα γερμανικό υποβρύχιο ήταν γνωστό ότι περίμενε και με τη συνοδεία του να έχει αποσυρθεί». 

 Ο πρόεδρος Γουΐλσον είναι γνωστό ότι συγκάλυψε στα αρχεία του Θησαυροφυλακίου τα φορτωτικά έγγραφα του καταδικασμένου Λουζιτάνια, τα οποία αποδείκνυαν ότι μετέφερε λαθραίες στρατιωτικές προμήθειες που είχαν προορισμό τη Μεγάλη Βρετανία, διαψεύδοντας την ιδέα ότι το Λουζιτάνια ήταν ένα μη στρατιωτικό, επιβατηγό σκάφος. 

ο μεγιστάνας των διαμαντιών Cecil Rhodes

Cecil Rhodes

Ο τραπεζίτης Μπέρναρντ Μπαρούχ  έλεγχε τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ως πρόεδρος του Γραφείου Πολεμικών Βιομηχανιών, ο τραπεζίτης Ευγένιος Μάγιερ (Eugene Meyer) ήταν επικεφαλής της Εταιρίας Οικονομικών Πολέμου, ενώ ο τραπεζίτης Πολ Βάρμπουργκ (ΡαυΙ Warburg) ήταν επικεφαλής της Τράπεζας Ομοσπονδιακού Αποθεματικού (FED). Και οι τρεις αυτοί άνδρες ήταν  πράκτορες του τραπεζικού ομίλου των Ρότσιλντ. Ο πόλεμος που θα τελείωνε όλους τους πολέμους, καταβρόχθισε 13 εκατ. ψυχές, και με την ολοκλήρωσή του ο Άλεν και ο Τζον Φόστερ Ντάλες στρατολογήθηκαν από τον πανίσχυρο σύμβουλο του προέδρου Γουΐλσον, γνώστη των τραπεζικών πραγμάτων, συνταγματάρχη 'Εντουαρντ Χάουζ (Edward House), μελλοντικού αρχιτέκτονα του -δήθεν σοσιαλιστικού -σχεδίου Νιου Ντιλ (New Deal)  του Ρούζβελτ. Οι Ντάλες ταξίδεψαν στην Ευρώπη γ ια να παραστούν στην Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού και να συναντηθούν με μέλη της ομάδας των νοτιοαφρικανών μεγιστάνων διαμαντιών και με την ομάδα της μυστικής Στρογγυλής Τραπέζης του μασόνου Σέσιλ Ρόουντς (Cecil Rhodes), που ιδρύθηκε το 1891. 

Αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα της βρετανικής αριστοκρατίας και τη βιτρίνα των τραπεζιτών των Ρότσιλντ, όπως οι Βάρμπουργκ, οι Σρέντερ (Schroder) και οι Λάζαρντ (Lazard), η Στρογγυλή Τράπεζα προώθησε και συνεχίζει να προωθεί, μια Νέα Παγκόσμια Τάξη βασισμένη στις Μασονικές/Ιλουμινίστικες ιδέες, όπως αυτές που είχε ο μέντορας του Ρόουντς, ο Τζον Ράσκιν (John Ruskin). Ο Ράσκιν με τη σειρά του, λέγεται ότι είχε επηρεαστεί από τον Βαυαρό Ιλλουμινάτο Άνταμ Βάϊσχάουπτ, τον μυστικισμό της 'Ισιδος του 'Εντουαρντ Μπάλγουερ-Λίτον (Edward ΒυΙ-wer-Lytton), τη Θεοσοφία της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ από το βιβλίο «'Ισις Αποκαλυμμένη», τον Ναό της ΄Ισιδος-Ουράνια των Ερμητικών Σπουδαστών της Χρυσής Αυγής και τη γερμανική ομάδα της Θούλης, η οποία θα εκτόξευε και θα προμήθευε φιλοσοφικά κλειδιά-βάσεις στην καριέρα του Αδόλφου Χίτλερ. Η Στρογγυλή Τράπεζα συνηγόρησε –αντανακλώντας καθαρά τις ιδέες των Ιλλουμινάτι  (και ακόμα το κάνει αυτό)  υπέρ της καταστροφής των εθνικών κυριαρχιών  και την παράδοσή τους σε ένα ελιτίστικο κυβερνών Σώμα, το πρωτότυπο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. 

 Η ομάδα σχηματίστηκε σύμφωνα με τον Ρόουντς κατά τα μασονικά πρότυπα με έναν εσωτερικό Κύκλο Μυημένων, που περιελάμβανε τον Ρόουντς, τον λόρδο Μιλνερ (Lord Milner), τον μελλοντικό πρωθυπουργό Αρθουρ Μπάλφουρ (Arthur Balfour) και τον λόρδο Ρότσιλντ, του οποίου οι τραπεζικές μυστικές εταιρίες είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην ομάδα. 
 

Carroll Quigley

«…Εκεί αναπτύχθηκε στον εικοστό αιώνα», λέει ο Δρ. Κάρολ Κουίλεϋ (Carroll Quigley), «ένα πανίσχυρο μόρφωμα μεταξύ του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, που διείσδυσε βαθιά στην πανεπιστημιακή ζωή, τον Τύπο και στις πρακτικές της εξωτερικής πολιτικής. Στην Αγγλία το κέντρο ήταν η ομάδα της Στρογγυλής Τραπέζης, ενώ στις ΗΠΑ ήταν η εταιρία Τζ. Π. Μόργκαν (J. Ρ. Morgan & Company) ή τα τοπικά της υποκαταστήματα στη Βοστώνη, τη Φιλαδέλφεια και το Κλίβελαντ». 

 Μυημένοι στην Στρογγυλή Τράπεζα, τα αδέλφια Ντάλες έγιναν αξιωματούχοι του αμερικανικού κλάδου, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων - ΣΕΣ CFR(Council οη Foreign Relations) [η βρετανική ηγετική ομάδα ήταν το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, γνωστό ως Οίκος Τσάταμ - Chatham House]. Αλλα μέλη του άξονα ΣΕΣ-διεθνών τραπεζών πού περιελάμβανε τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ (David Rockefeller) και τον Αβερελ Χάριμαν (Averell Harriman), (του οποίου η οικογένεια ήταν οι ιδρυτές του Γραφείου Ευγονικών Καταγραφών και της Ένωσης Ευγονικών Ερευνών, που ζητούσε τη στείρωση 50 εκατ. Αμερικανών με σκοπό την τελειοποίηση του Ιδανικού Ανθρώπου στα 1980), ήταν η οικογένεια Άστορ, οι τραπεζίτες του Ρότσιλντ Μπέρναρντ Μπαρούχ και Πολ Βάρμπουργκ (ο τελευταίος μισθώθηκε από την εταιρία Κουν-Λεμπ [Kuhn, Loeb & Company] με 500.000 δολάρια το χρόνο για να προωθήσει τη δημιουργία μιας Ομοσπονδιακής Αποθεματικής Τράπεζας στις ΗΠΑ) και άλλα εξέχοντα μέλη της διεθνούς αριστοκρατίας του δολαρίου.

 Στα 1910, μια μυστική συνάντηση των τραπεζιτών στο νησί Τζέκιλ (Jekyll) της Γεωργίας των ΗΠΑ, οριστικοποίησε μακρόπνοα σχέδια για τη δημιουργία μιας Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας στην Αμερική, η οποία Θα παρουσιαζόταν στο κοινό ως "απαλλαγμένη από τη Γουόλ Στριτ ή από κάθε μονοπωλιακό συμφέρον" - κάτι πολύ μακριά από το να είναι η αλήθεια. Παρουσιαζόμενο από τον ΄Ολντριτς Μπιλ (Αldrich Bill), το σχέδιο για την Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα αρχικά απορρίφθηκε από το Κογκρέσο. Όταν έγινε αντιληπτό ότι οι Ρεπουμπλικανοί συνδέονταν στενά με τα τραπεζικά συμφέροντα στην αντίληψη του λαού, αποφασίστηκε αυτή η σύλληψη να παρουσιαστεί από τους Δημοκρατικούς, όπως και έγινε, και κατέληξε στο Νόμο περί Ομοσπονδιακού Αποθεματικού του 1913. 

( φωτό ἀριστερά  : BIS Βασιλεία Ἐλβετίας κάτι σάν τόν πύργο τῆς Βαβέλ ...φωτό )  

Μιλώντας για τις ενέργειες της Στρογγυλής Τραπέζης και των τραπεζικών χορηγών της στη δημιουργία του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού, ο Δρ. Κουιλεϊ έγραψε: «Οι δυνάμεις του οικονομικού καπιταλισμού είχαν έναν μακροπρόθεσμο στόχο, τίποτα λιγότερο από το να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια, ικανό να κυριαρχεί σε κάθε πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην παγκόσμια οικονομία, ολοκληρωτικά. Αυτό το σύστημα θα ελεγχόταν με φεουδαλιστικό τρόπο από τις παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες που Θα ενεργούσαν με κοινές συμφωνίες, μέσω μυστικών συμφωνιών που θα λάμβαναν χώρα σε συχνές ιδιωτικές συναντήσεις και Συνέδρια. Το αποκορύφωμα του συστήματος θα ήταν η Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων (Bank for International Settlements -BIS- Περί αὐτῆς διαβάζουμε ΕΔΩ ) στη Βασιλεία της Ελβετίας, μία ιδιωτική τράπεζα που θα κατεχόταν και θα ελέγχονταν από τις παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες που ήταν και οι ίδιες ιδιωτικοί συνεταιρισμοί. Κάθε κεντρική τράπεζα όφειλε να κυριαρχεί στην κυβέρνησή της μέσω της ικανότητάς της να ελέγχει τα δάνεια του Θησαυροφυλακίου, να χειρίζεται τις διεθνείς ανταλλαγές, να επηρεάζει το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα και να επηρεάζει τους συνεργαζόμενους πολιτικούς με επακόλουθα οικονομικά ανταλλάγματα στον κόσμο των επιχειρήσεων ».

 

Η ομάδα του Ρόουντς και οι υποστηρικτές της ήταν τα κλειδιά για την προμήθεια οικονομικής ενίσχυσης της ρωσικής επανάστασης στις αρχές του περασμένου αιώνα. Στις αρχές του 1907, 20 εκατομμύρια δολάρια δόθηκαν στους Τρότσκι και Λένιν, με επιπρόσθετα μεγάλα (αλλά αδήλωτα) ποσά που έρευσαν από τους τραπεζίτες στους κομμουνιστές τα αμέσως επόμενα χρόνια. 

Το 1918, μία ομάδα από 15 διεθνείς χρηματοδότες ταξίδεψε μυστικά στην Πετρούπολη κάτω από την κάλυψη μιας αποστολής του Ερυθρού Σταυρού. Αντιπρόσωποι του Παν-Ρωσικού Συνεδρίου εξαγοράστηκαν στον "σκοπό" για ένα εκατομμύριο δολάρια για να υποστηρίξουν τον μασόνο Κερένσκι, με επιπρόσθετη οικονομική αμοιβή για την προσωρινή κυβέρνηση και τους διαδόχους της, τους Μπολσεβίκους. 

 

Συνήθως υποθέτουμε ότι τα συμφέροντα καπιταλιστών και κομμουνιστών είναι διαμετρικά αντίθετα στους στόχους τους, αλλά με τα χρόνια η Στρογγυλή Τράπεζα, οι Ρότσιλντς και τα αδέρφια τους ( οι μασόνοι) ήταν ευτυχείς με το να παίζουν κρίκετ με κομμουνιστές κάθε είδους και σε ευρεία εναλλαγή τοποθεσιών από την Κίνα του Μάο έως την Κούβα του Κάστρο, καταφέρνοντάς το με πακτωλό εκατομμυρίων δολαρίων και βάζοντας τα συμφέροντα της Δύσης –Ανατολής να συγκρούονται μεταξύ τους. Δεν υποστηρίζω μια ανοικτή καταδίκη της κομμουνιστικής φιλοσοφίας, αλλά θέλω να δείξω την παράδοξη αντίθεση διεθνών υπερκαπιταλιστών να υποστηρίζουν ένα σύστημα που απεικονίζεται ως ο θανάσιμος εχθρός τους. 

 Ο καθηγητής Στιούαρτ Κρέϊν περιγράφει τον μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε από τους Ρότσιλντ κατά την διάρκεια του 19^ου αι.  « Εάν κοιτάξετε πίσω σε κάθε πόλεμο στην Ευρώπη θα δείτε ότι όλοι τελείωσαν με την εγκαθίδρυση μιας νέας ισορροπίας δυνάμεων. Με κάθε ανασχηματισμό υπήρχε ισορροπία δυνάμεων σε ένα νέο γκρούπ γύρω από τον οίκο των Ρότσιλντ στην Αγγλία, την Γαλλία ή την Αυστρία. Ομαδοποιούσαν έθνη, έτσι ώστε εαν  ένας  βασιλιάς ξέφευγε από την γραμμή, ένας πόλεμος θα ξεσπούσε και ο πόλεμος θα κερδιζόταν από το πού θα πήγαιναν οι χρηματοδοτήσεις. Ερευνώντας τα χρέη των εμπολέμων αποδεικνύεται ποιός επρόκειτο να τιμωρηθεί».

J.P. Morgan

Το 1925 η Στρογγυλή Τράπεζα είχε εξαπλώσει την οργάνωσή της μέσω  τριών κύριων ομάδων σε 20 χώρες. Η επιρροή αυτής της ομάδας και των συμμάχων της είχε αν μη τι άλλο, αυξηθεί με τα χρόνια και κάθε αμερικανός πρόεδρος από την εποχή του μασόνου και συγγενή του Ρότσιλντ, Φραγκλίνου Ρούζβελτ, έλαβε το μεγαλύτερο μέρος του υπουργικού συμβουλίου του από τα στελέχη του «απυρόβλητου» αμερικανικού ΣΕΣ. 

Η τωρινή σύνθεση του ΣΕΣ, που έχει περισσότερα από 2600 μέλη ( με τους μεγαλύτερους διεθνείς συμμάχους), περιλαμβάνει αντιπροσώπους -κλειδιά, από όλα σχεδόν τα κυριότερα ιδρύματα, συνεταιρισμούς, οικονομικούς οργανισμούς , συνεργασίες επικοινωνιών και «αποθήκες σκέψης» ( think tanks) των ΗΠΑ. Σε κάθε δεδομένη στιγμή περίπου τα μισά του ΣΕΣ υπηρετούν ή έχουν υπηρετήσει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Και οι γνωστοί στα ΜΜΕ υποψήφιοι για την κούρσα των προεδρικών εκλογών του 1992, συνδεόντουσαν με το ΣΕΣ, ενώ και ο κυριότερος μη καθιερωμένος υποψήφιος  όπως ο Μπό Γκρίτζ, έδωσε το χέρι στον δημοσιογράφο Τζέϊ Κάτζ όταν του έκανε ένα μασονικό νόημα  σε ένα συνέδριο σαρβαϊβαλιστών.

Το αστέρι του Άλεν Ντάλες ανέτειλε όταν το 1920 διορίστηκε Α’ Γραμματέας της Πρεσβείας των ΗΠΑ  στο Βερολίνο. Την ίδια περίοδο ο Τζόν Φόστερ Ντάλες αντιπροσώπευε τους διεθνείς τραπεζίτες στην Γερμανία μέσω της τραπέζης της Αγγλίας και της Τζ. Π. Μόργκαν. Αυτή ήταν μια περίοδος έντονης παρασκηνιακής δράσης από τις μυστικές υπηρεσίες των Βρετανών και των Αμερικανών στην προώθηση του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού ο οποίος ήταν η προμετωπίδα της μυστικής ομάδας της Εταιρείας της Θούλης στο προσκήνιο στην Γερμανία. 

Sir Edward Bulwer-Lytton

Η Θούλη και η συνδεδεμένη Κοινωνία των Βρίλ ήταν αδερφικά συνδεδεμένες με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και ( τυχαία;) βασισμένη, τουλάχιστον εν μέρει, στα κείμενα του μασόνου Έντουαρντ Μπόλγουερ Λίτον συγγραφέα του Βρίλ: Η ισχύς της επερχόμενης φυλής. “ Vril: The power of the Coming Race” ο ίδιος άνδρας  του οποίου η φιλοσοφία πυροδότησε τον Τζόν Ράσκιν και μέσω αυτού τον Σέσιλ Ρόουντς . Στις 20 Μαρτίου 1922 ο τραπεζίτης Γιάλμαρ Σάχτ ( αργότερα οικονομικός διαχειριστής του Γ’ Ράϊχ ως υπουργός Οικονομικών και του οποίου ο πατέρας υπήρξε συν-διευθυντής του γερμανικού κλάδου της «Αμερόληπτης» Ασφαλιστικής Εταιρίας  ιδιοκτησίας Τζ. Π. Μόργκαν, ένας συν-ΑΔΕΛΦΟΣ του Ρότσιλντ) , έστειλε τον φίλο του Τζόν Φόστερ Ντάλες  με μια πρόταση για την Γερμανία, να δεχθεί ένα δάνειο 5 δισεκατομμυρίων μάρκων για να αποδοθεί στην Κεντρική  Ράϊχσμπανκ και από εκεί στις νέο-ιδρυόμενες γερμανικές εταιρείες με τον καθορισμένο στόχο να κάνουν τις γερμανικές επανορθώσεις, δυνατές. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο Χίτλερ, παρ’ όλο τον αντισημιτισμό του, ήταν κάπως δημοφιλής στους τραπεζίτες. Είχε υποσχεθεί την αποπληρωμή του γερμανικού πολεμικού χρέους έως το τελευταίο πφένιχ. Επιπροσθέτως για να κανονίσει κεφάλαια για την Γερμανία ο Ντάλες πίστευε, αντίθετα με τις εντολές των Συμμάχων,  ότι η χώρα θα έπρεπε να επανεξοπλιστεί και ρύθμισε μυστικές αποστολές πλοίων με πολεμοφόδια μέσω των Ντυπόν, πελατών της νομικής εταιρίας του Σάλιβαν και Κρόμγουελ.

Άρθουρ Μπάλφουρ, της περίφημης δήλωσηςμε την οποία

χάρισε την Παλαιστήνη στους Σιωνιστές Ισραηλίτες

Κατά τα επόμενα χρόνια ο τραπεζίτης Σάχτ  επέβλεπε την διαπλοκή των γερμανικών συμφερόντων με τεράστια διεθνή καρτέλ μα πιο διάσημη την συμμαχία της εταιρίας Ι.Τζ. Φάρμπεν χημικά με την στάνταρ Όϊλ του Νιού Τζέρσεϊ των Ροκφέλερς ( σήμερα ΕΧΧΟΝ) ο σχηματισμός της οποίας περιελάμβανε μια δωρεά 30 εκατομμυρίων δολαρίων από τους Ροκφέλερς. Το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ ανέφερε αργότερα : «Χωρίς τις τεράστιες δυνατότητες των Φάρμπεν , την εντατική έρευνα και τις ευρείες  διεθνείς διασυνδέσεις, η συνέχιση του πολέμου από την Γερμανία θα ήταν αδιανόητη και αδύνατη». Μια εξέταση των πηγών χρηματοδότησης της Φάρμπεν θα ήταν πιο ενδεικτική. 

Το 1929 η βιομηχανία στην Γερμανία είχε αναπτυχθεί τόσο που βρισκόταν πίσω μόνο από τις ΗΠΑ.Ο Τζών Φάστερ Ντάλες προήχθη σε επικεφαλής της Σάλιβαν και Κρόμγουελ της νόμιμης εταιρίας που αντιπροσώπευε τα Γερμανικά συμφέροντα και κατά την διάρκεια των ετών 1934-1935 τα γράμματά του προς τους Γερμανούς πελάτες έφεραν τον αυθάδικο χαιρετισμό  «Χάϊλ Χίτλερ»! Πελάτες της Σάλιβαν και Κρόμγουελ περιελάμβαναν τον Τζ. Φάρμπεν ( ο οποίος διηύθηνε το εργοστάσιο σκλάβων στο Άουσβιτς) τον κυριότερο χρηματοδότη του Χίτλερ, Φρίτς Τάϊσεν ( ο οποίος παρουσίασε τον Άλεν Ντάλες στον Χίτλερ), τον στρατηγό της Γκεστάπο, Κούρτ φον  Σρέντερ της Αγγλογερμανικής Σρέντερ Μπάνκ, την Τζένεραλ Μότορς της Γερμανίας και άλλες εταιρίες κρίσιμες στην προσπάθεια της Γερμανίας στον Β’Π.Π. Μετά την ανατολή του  Neuordnung ( Νέα Τάξη)  ο Ντάλες αντιπροσωπεύοντας τράπεζες και εταιρίες επενδύσεων της συμμαχίας Ρότσιλντ –Στρογγυλής Τραπέζης  ταξίδεψε στην Γερμανία για να διαπραγματευτεί  περαιτέρω αμερικανικές  χρηματοδοτήσεις προς τον Φύρερ. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η αποτυχημένη δικτατορία του Μουσολίνι έβγαινε από την δύσκολη θέση με δάνεια από την Τζ. Π. Μόργκαν. 

Φραγκλίνος Ρούσβελτ

Καθώς η νομιμοφροσύνη του μασόνου προέδρου Φ. Ρούσβελτ του απέδιδε πολλά από το ΣΕΣ ( CFR), ο γαμπρός του Κέρτις Ντάλ  ανέφερε λακωνικά αυτό που μπορεί να επιβεβαιωθεί από πολλές πηγές : « Επί μακρόν αισθανόμουν ότι ο Ρούσβελτ ανέπτυξε πολλές σκέψεις και ιδέες π[ου ήταν δικές του προς όφελος της χώρας. Αλλά όχι. Οι περισσότερες από τις σκέψεις του, τα πολιτικά του πολεμοφόδια, είχαν προσεκτικά κατασκευαστεί  γι’ αυτόν, προκαταβολικά, από την ομάδα του ΣΕΣ (CFR) –Κόσμος του νέου χρήματος. Εξόχως με πολύ γούστο σαν ένα τέλειο τμήμα πυροβολικού, προκάλεσε την έκρηξη αυτών των πυρομαχικών στο μέσον ενός ανυποψίαστου στόχου του αμερικανικού λαού-  συνεπώς  ξεπλήρωσε και συγκράτησε την διεθνή πολιτική του υποστήριξη.

Ενώ ο Ρούσβελτ έκανε εκστρατείες με υποσχέσεις  να κρατήσει τις ΗΠΑ μακριά από τον Ευρωπαϊκό πόλεμο πολυάριθμες αποδείξεις που περιλαμβάνουν την μυστική αλληλογραφία με τον μασόνο Ουΐνστον Τσόρτσιλ δείχνουν ότι είχε την πρόθεση να οδηγήσει τις ΗΠΑ στην σύρραξη με καλπασμό-πίσω από ένα γραφείο.

Το 83% των αμερικανών ήταν αντίθετοι σε μια αμερικανική επέμβαση αλλά οι τραπεζίτες και ο Ρούζβελτ ήξεραν καλύτερα! Είχαν άλλα σχέδια που περιελάμβαναν δάνεια κατ’ εξαίρεση προς την Μεγάλη Βρετανία την ναυπήγηση 50 αντιτορπιλικών και πολεμοφόδια αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων. Όπως και την εκπαίδευση βρετανών  μάχιμων πιλότων  στις ΗΠΑ. Όλα τα γερμανικά προξενεία έκλεισαν σε αυτήν την χώρα ενώ τα πλοία των ΗΠΑ βύθιζαν γερμανικά υποβρύχια αν και δεν είχε κηρυχτεί  πόλεμος μεταξύ τους.

Ο Τσώρτσιλ ανέφερε μυστικά ότι ο Ρούζβελτ : «είπε πως θα εξαπέλυε πόλεμο αλλά δεν θα τον κήρρυτε και ότι θα γινόταν ολοένα και πιο προκλητικός. Γινόταν το κάθε τι που θα προκαλούσε ένα ατύχημα. Που θα μπορούσε να οδηγήσει τις ΗΠΑ στον πόλεμο».

Ο Χένρι Στίμσον μέλος χρηματοδοτήσεων του ΣΕΣ( CFR) υπουργός πολέμου των ΗΠΑ και ηγέτης ενός πανίσχυρου συνασπισμού παρεμβατιστών έκανε την ακόλουθη παρατήρηση στο ημερολόγιό του μετά από συνάντηση με τον Ρούζβελτ: «Αντιμετωπίζουμε το ευαίσθητο ζήτημα μιας διπλωματικής ενέργειας  η οποία πρέπει να σιγουρέψει ότι η Ιαπωνία θα κάνει λάθος και θα κάνει αυτή την πρώτη λάθος κίνηση -εμφανή επιλέον».

Το σχέδιο μελετών Πολέμου και Ειρήνης του ΣΕΣ(CFR), γρήγορα έδωσε την λύση στα δύσκολα. Στάλθηκε ένα υπόμνημα στον Ρούζβελτ που τον συμβούλευε για βοήθεια προς την Κίνα και για εμπορικό εμπάργκο στην Ιαπωνία, συμβουλή που ο Ρούζβελτ ακολούθησε. Οι ιαπωνικές καταθέσεις στις ΗΠΑ πάγωσαν και η διώρυγα του Παναμά έκλεισε για την γιαπωνέζικη ναυτιλία, στραγγαλίζοντας το γιαπωνέζικο εμπόριο.

Το σχέδιο αυτό θα ήταν ένας καθοριστικός παράγων για τους μελλοντικούς στόχους των ΗΠΑ. Στενά συνεργαζόμενο με το υπουργείο Εξωτερικών, το Σχέδιο Μελετών διαιρούσε τον κόσμο σε μπλόκ συντάσσοντας πολύτιμες στατιστικές για την παραγωγή αγαθών και το εμπόριο. Καθορίζοντας ότι η αυτάρκεια της Γερμανίας και της Ευρώπης ήταν υψηλότερη από ότι αυτή του δυτικού ημισφαιρίου, το Σχέδιο Μελετών αποφάσισε ότι η ήττα της Γερμανίας και η αμερικανική παγκόσμια κυριαρχία ήταν η μόνη λύση. Η Αμερική έπρεπε να εξαπλώσει τους ιμπεριαλιστικούς στόχους δημιουργώντας μια επετακτική παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και ηγεμινία για τις ΗΠΑ.

Δεν αναφερόταν κατηγορηματικά ποια γκρούπ ή άτομα θα κυβερνούσαν τις ΗΠΑ κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου εξάπλωσης, αν και ο Γουΐλ Ρότζερς δεν ήταν καθόλου σκεπτικός.  «Η κύρια απαίτηση των ΗΠΑ από τον κόσμο στον οποίο προτείνει να έχει την αδιαμφησβήτητη κυριαρχία αναφέρει το Σχέδιο Μελετών είναι η γρήγορη εκπλήρωση ενός προγράμματος πλήρους εξοπλισμού».  Από αυτό το σημείο η πορεία για τον Β΄Π.Π. και την μεταπολεμική εποχή κυριαρχούμενη από τις ΗΠΑ, είχε χαρτογραφηθεί.

Πολλά έχουν γραφθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με την εκ των προτέρων γνώση του Ρούσβελτ για την επίθεση στο Πέρλ Χάρμπορ, που περιελάμβανε τους αμερικανικούς ελιγμούς ενάντια στην Ιαπωνία και έκαναν τα αντίποινα σχεδόν αναπόφευκτα, ενώ πληροφορίες για πιθανή επίθεση έφθαναν στον Ρούσβελτ από οκτώ διαφορετικές πηγές. Ήταν μια μέρα όνειδους, όπως ο Τζόν Τόλαντ ( John Toland) επανέλαβε στο βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο  (Day of Infamy), και ο Ρούσβελτ είχε προκαλέσει το επιθυμητό ατύχημα.

Μετά την επίθεση στο Πέρλ Χάρμπορ, ο Άλεν Ντάλες υπηρέτησε στο επιτελείο του Γραφείου Συντονισμού Πληροφοριών (Office of Coordinator of Information – OCI),  προδρόμου του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών( OSS).

Ο Τζ. 'Εντγκαρ Χούβερ (J. Edgar Hoover) αντιπαθούσε τους Ντάλες χαρακτηρίζοντάς τους ως διεθνιστές. Ο Χούβερ, ίσως κάτι να ήξερε. Ήταν απλώς "συνήθεις εργασίες" κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για πολλούς από αυτούς τους ίδιους διεθνιστές. 

Sosthenes Behn

 Κατά τη διάρκεια του 1942, η Στάνταρντ 'Οιλ ( Ροκφέλερς)του Νιου Τζέρσεϊ προμήθευε με πετρέλαιο τους Γερμανούς μέσω της ουδέτερης Ελβετίας, ενώ η Τζένεραλ Μότορς εφοδίαζε και τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια της σύρραξης. Το υποκατάστημα της Τσέιζ Μπανκ (Chase) στο Παρίσι διαχειριζόταν εκατομμύρια δολάρια από δουλειές με τους ναζί με την έγκριση του κεντρικού καταστήματος στο Μανχάταν, ενώ ο συνταγματάρχης Σόσθινες Μπεν (Sosthenes Behn), ο επικεφαλής της ΙΤΤ, διαβουλευόταν με τον Χίτλερ για επικοινωνιακά συστήματα και βόμβες-ρομπότ. Τα ρουλεμάν, από τα οποία είχαν μικρές ποσότητες οι Σύμμαχοι, στέλνονταν σε συνδεδεμένες με τους ναζί εταιρίες στη Ν. Αφρική από τον αντιπρόεδρο του Αμερικανικού Γραφείου Πολεμικής Παραγωγής σε συνεργασία με τον εξάδελφο του ναζί Γκέρινγκ, στη Φιλαδέλφεια. Μια αμερικανική συμμαχία με τον Στάλιν προκάλεσε σιωπηλή αποδοχή της σφαγής 6 εκατομμυρίων Ουκρανών κατά το 1932-33, μαζί με την γερμανο-ρωσική εισβολή της Πολωνίας και τη ρωσική εισβολή στις Φινλανδία - Λετονία - Εσθονία και Λιθουανία. «Ένδεκα εκατομμύρια δολάρια σε εκμισθωμένη βοήθεια δόθηκε στην ΕΣΣΔ μαζί με αντίγραφα σχεδίων για ατομικές βόμβες και αποστολές εξευγενισμένου ουρανίου, που προσφέρθηκαν από τον άνθρωπο του ΣΕΣ (CFR), τον Χάρι Χόπκινς (Harry Hopkins)», σύμφωνα με το βιβλίο του G. R. Jordan "Τα ημερολόγια του ταγματάρχη Τζόρνταν". Μετά τον πόλεμο, ο αμερικανικός στρατός συνεργάσθηκε στην Επιχείρηση Κιλχολ 4 (Operation Kellhoul), στέλνοντας 2 εκατομμύρια Ρώσων προσφύγων πίσω στη Ρωσία σε βαγόνια μεταφοράς ζώων, για να αντιμετωπίσουν τα τρομερά αντίποινα του Στάλιν.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι η ιστορία θανάτου 35 εκατομμυρίων πατριωτών που κραύγαζαν συνθήματα δουλοπάροικων, ενώ δισεκατομμύρια δολάρια εισέρρευσαν στα πορτοφόλια των διεθνών τραπεζιτών και των λεγεώνων τους, των πολιτικών και των εμπόρων όπλων. Στο τέλος του πολέμου, έτσι λέει η κρατούσα άποψη, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε στο καταφύγιό του. Από μέρους μου, δεν έχω πεισθεί. Πολλοί άλλοι εξέχοντες ναζί δραπέτευσαν για να συνωμοτήσουν κάποια άλλη φορά. Γιατί όχι ο Χίτλερ, που είχε όλες τις πηγές με το Γ΄ Ράϊχ υπό τις διαταγές του. Η διασημότητα του Χίτλερ υποδείκνυε ότι ο Θάνατός του ήταν ψεύτικος όπως και οι Θάνατοι άλλων ναζί στο τέλος του πολέμου - Του Μάρτιν Μπόρμαν Μartin Bormann), έξι φορές για παράδειγμα, αλλά οι μυστηριώδεις περιστάσεις και η έλλειψη αποδείξεων του Θανάτου του βαρύνουν υπέρ της Θεωρίας ότι ο Χίτλερ δραπέτευσε

Ο Γουέιν Χέντερσον (Wayne Ηenderson), σε ένα αδημοσίευτο άρθρο, προσφέρει αναθεωρημένες πληροφορίες σχετικό με το Θάνατο του Χίτλερ: "Τον Φεβρουάριο του 1973, ένας δημοσιογράφος πήρε μια σπάνια συνέντευξη από έναν άνδρα που νομιζόταν επί μακρόν νεκρός. Αν και πιστευόταν γενικά ότι πέθανε προσπαθώντας να δραπετεύσει από  το Βερολίνο - λίγα μέτρα μπροστά από τα ρωσικά στρατεύματα που ύστερα κατέλαβαν την πόλη - , ο Μάρτιν Μπόρμαν, στενός φίλος του Χίτλερ, ζούσε σε απομόνωση, άρρωστος, σε μία μονή Ρετεμπντοριστών κοντά στην Τουπίθα, στη Βολιβία. Αυτός, ανάμεσα σε άλλους, ήταν ο δέκτης αυτού του δώρου του "Άγριου Μπιλ" Ντόνοβαν (Donovan) της ΟSS (αργότερα η CIA) και συγκεκριμένων κλικών της ελίτ τον Βατικανού.

( φωτό ἀριστερά : Μάρτιν Μπόρμαν )

Ο Μπόρμαν ήταν από τους λίγους εκλεκτούς παρόντες στο καταφύγιο στις 30 Απριλίου του 1945 - άλλοι παρόντες ήταν ο Οτο Γκούνσχε (Οο Gunsche) υπασπιστής του Χίτλερ, ο Χάϊντς Λίνγκε (Heinz Linge), θαλαμηπόλος του Χίτλερ και ο Γιούλιους Σάουμπ (Julius Schaub), ένας έμπιστος φίλος του Φύρερ, που ήταν επιφορτισμένος με την καταστροφή των αρχείων. Συνεχίζει, χωρίς να λέει ότι ο Χίτλερ και η σύζυγός του για 24 ώρες, η Εύα Μπράουν, ήταν επίσης εκεί. Σύμφωνα με την επίσημη ερμηνεία, ο Αδόλφος και η Εύα πέθαναν εκείνη την ημέρα, αν και υπάρχει κάποια διαφωνία εάν αυτό έγινε με πιστόλι ή δηλητήριο. Αυτό που πραγματικά έγινε στις 30 Απριλίου του 1945, όμως, δείχνει να είναι αρκετά διαφορετικό από τη επίσημη ερμηνεία. 

Ο Χανς Μπάουερ (Hans Bauer), ο άσσος ιπτάμενος πιλότος - ένας από τους μεγαλύτερους αεροπόρους που είδε ο κόσμος μέχρι σήμερα προσγειώθηκε και απογειώθηκε έξω από την Καγκελαρία στη Βιλελμστράσε. Μετέφερε τους εκλεκτούς από το Βερολίνο και θα μπορούσε εύκολα να μετακινήσει τον Χίτλερ και την ακολουθία του κάθε στιγμή, όσο εύκολα είχε πετάξει για να οδηγήσει τα διάφορα πλούτη των ναζί, που του τα είχαν εμπιστευθεί, σε ασφαλείς κρυψώνες. 

Πράγματι, ο Μπόρμαν και άλλοι είχαν συμβουλεύσει το Χίτλερ να πετάξει για το Μπέρχτεσγκάντεν, όπου τα πιστά στρατεύματα μπορούσαν να τον φρουρήσουν στις κοντινές, αδιαπέραστες Άλπεις. Όμως, μία πτήση - τουλάχιστον από την Καγκελαρία -ήταν αχρείαστη. Όταν οι Σοβιετικοί κατέλαβαν τα ερείπιο του καταφυγίου, βρήκαν... πίσω από τη βιβλιοθήκη στο προσωπικό δωμάτιο του Χίτλερ.. μία λεπτή μετακινούμενη, από μπετόν προσθήκη τοίχου. Πίσω υπήρχε μία τρύπα σε μέγεθος ανθρώπου, που οδηγούσε σε ένα καταφύγιο από μπετόν, υπογείως και 500 μέτρα μακριά. Ένα άλλο τούνελ συνέδεε το καταφύγιο με μία γραμμή τροχιοδρόμου.. Οι ερευνητές βρήκαν ένα απανθρακωμένο σημείωμα με γυναικείο τύπο γραψίματος... που έλεγε στους γονείς της να μην ανησυχήσουν εάν δεν ακούσουν νέα της επί μακρόν. Οι Χίτλερ  ίσως δεν θα ήταν ανάγκη να πάρουν  ούτε τον τροχιόδρομο, αφού ο Μπάουερ θα μπορούσε εύκολα να τους πάρει με μία ασφαλέστερη πτήση χωρίς πρόβλημα καυσίμων. 

ὑπογεγραμμένη κάρτα ἀπό τόν Hans Bauer,δεξιά στήν φωτό, μέ τόν Ἀδόλφο Χίτλερ ( ἡ φωτό ἀπό ἐδῶ)  

Το αναγνωρισμένο σώμα - κατά την επίσημη άποψη - ως αυτό του Χίτλερ, έμοιαζε περισσότερο (λαμβάνοντας υπ' όψιν το γεγονός ότι η οδοντοφυΐα του πτώματος και αυτή που φαίνεται στα οδοντικά αρχεία του Χίτλερ, δεν ταιριάζει) με αυτό του Γιούλιους Σρεκ (Julius Schreck), ενός επί μακρόν φανατικού υποστηρικτή του Φύρερ και προσωπικού οδηγού του. Ο Σρεκ είναι γνωστό ότι έμοιαζε τόσο με τον Χίτλερ, που συχνά ενεργούσε ως ο σωσίας του αφεντικού του, και ο Θάνατος του Σρεκ (σε ένα φτωχά σκηνοθετημένο και χωρίς αποδείξεις αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1936), έκανε πιο εύκολο για τον αφοσιωμένο να πάρει τη θέση του αφέντη του ανάμεσα στα αποκαΐδια της Καγκελαρίας. Θα επέτρεπε ο Σρεκ στον εαυτό του πρόθυμα, να γίνει αυτός το πτώμα στο Βερολίνο; Οι φανατικοί και οι ζηλωτές είναι γνωστό ότι έχουν κάνει ακόμα πιο παράξενα πράγματα. 

Ο συλλογισμός του Χέντερσον ενισχύεται και από μια άλλη δήλωση των Ρώσων τον Σεπτέμβριο του 1945: «Κανένα ίχνος από τα πτώματα του Χίτλερ και της Μπράουν δεν ανακαλύφθηκε..»  Είναι επιβεβαιωμένο ότι ο Χίτλερ, μέσω ψευδών καταθέσεων, επιδίωκε να κρύβει τα ίχνη του. Αναντίρρητη απόδειξη, δείχνει ότι ένα μικρό αεροπλάνο άφησε το Τιργκάρντεν την αυγή της 30ής Απριλίου πετώντας προς το Αμβούργο. Τρεις άνδρες και μία γυναίκα είναι γνωστό ότι ήταν μέσα. Επίσης, είναι επιβεβαιωμένο ότι ένα μεγάλο υποβρύχιο άφησε το Αμβούργο πριν την άφιξη των βρετανικών δυνάμεων. Μυστηριώδη πρόσωπα ήταν μέσα σ’ αυτό κι ανάμεσά  τους μια γυναίκα. 

Ο Χέντερσον περιγράφει τη μοίρα του Ες ..του ανθρώπου που έκανε τα περισσότερα για να δημιουργήσει τις διασυνδέσεις ΗΠΑ - Βατικανού - Ναζί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο: 

Rudolf Heß

«Εξαφανίστηκε στα φιλόξενα χέρια των μασονικών στοών της Αγγλίας, επί μακρόν φιλο-φασίστες και αχώριστοι με τους Ευρωπαίους αντίστοιχούς τους, τη Θούλη και τους Τεύτονες Ιππότες ανάμεσά τους, τη νύχτα της 10ης Μαΐου του 1941. Ο σωσίας που αργότερα βρέθηκε στη φυλακή του Σπαντάου και πέθανε σιωπηλός το 1987, κορόιδεψε μόνο τους πιο τυχαίους παρατηρητές». 

Πάλι προς υποστήριξη του συλλογισμού του Χέντερσον, ανακάλυψα ότι ο ψυχίατρος που επιλέχθηκε να εξετάσει τον Ες, ο Δρ. Γιούιν Κάμερον (Ewen Cameron), που σύντομα επρόκειτο να γίνει ο περίφημος ελεγκτής σκέψης (mind control) της CIA, ανέφερε ότι ο Άλεν Ντάλες του εμπιστεύτηκε ότι ο φυλακισμένος στο Σπαντάου δεν ήταν ο αληθινός Ες, αλλά ένας απατεώνας. Ο Ες, έτσι εξήγησε ο Ντάλλες, εκτελέστηκε κατόπιν διαταγών του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Προσπαθώντας για μια θετική αναγνώριση του Ες από ένα τραύμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στο θώρακα, ο Κάμερον εμποδίστηκε από τους φρουρούς να το κάνει.

 'Έχουν υπάρξει πολλές Θεωρίες σχετικά με την εγκατάσταση βάσης των ναζί στην Ανταρκτική μετά τον πόλεμο, με τον Χίτλερ πιθανώς παρόντα. Ενώ υπήρχαν πολλά υποβρύχια και δραστηριότητα τάνκερς στις παρυφές της Ανταρκτικής αυτήν την περίοδο και μία έρευνα για Γερμανούς που έγινε από τους Αμερικανούς που χρησιμοποίησαν 4.000 άνδρες (υποθέτοντας οι Σύμμαχοι οριστικά πως κάτι συνέβαινε εκεί), δεν απέδωσε τίποτα άλλο εκτός από περιστασιακές ενδείξεις και φήμες ότι μία γερμανική βάση στο Νότιο Πόλο πράγματι υπήρξε. Υπάρχει η πιθανότητα ότι η Ανταρκτική χρησιμοποιήθηκε σαν ένας ενδιάμεσος σταθμός για τους διαφεύγοντες ναζί, αλλά οι ενδείξεις λένε ότι αυτοί που διέφυγαν από τη δίκη της Νυρεμβέργης πιθανόν πήγαν οπουδήποτε αλλού, αν και σίγουρα δεν πήγαν στη Σελήνη ή στον Άρη.

Jim Keith

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ  Jim Keith  "Casebook Alternative 3".

  

Ὁ Jim Keith συγγραφέας ἀρκετῶν βιβλίων συνωμοσιολογίας πέθανε τό 1999 κατά τήν διάρκεια ἐγχειρήσεως στό σπασμένο του γόνατο !!!

ἀναδημοσίευσις ἀπό:

περιοδικό NEXUS τεύχος 9 11ος-12ος 2000

Ἑλλάς Αἰώνιον