ΕΝΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΗΔΟΥΝ ΑΠΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ, ΟΙ ΦΥΛΛΑΔΕΣ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Ειλικρινά «συγκλονιστήκαμε» συναισθηματικά, από το άρθρο του Ethnos.gr σχετικά με την προσωπική μαρτυρία του Πακιστανού λαθρομετανάστη Σαλμάν Αρίφ, ο οποίος απελευθερώθηκε μαζί με άλλους 109 αλλοδαπούς, από το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, στο πλαίσιο της νέας τακτικής των υπουργείων Μεταναστευτικής Πολιτικής και Προστασίας του Πολίτη.

Επιτέλους πότε θα πάψουν να προβάλλονται αυτές οι χοντροκομμένες και άκομψες σπαραξικάρδιες ιστορίες για τους καημένους λαθρομετανάστες, που θυμίζουν δακρύβρεχτη ελληνική ταινία μελό της δεκαετίας του 60;

Αλλά ας έρθουμε στις προσωπικές μαρτυρίες του ιδίου τις οποίες η φυλλάδα  «Έθνος» σε μια ένδειξη «ανθρωπισμού», «αλτρουισμού» και «διεθνιστικού μεγαλείου» βιάστηκε να προβάλλει.

«Η Αμυγδαλέζα είναι φυλακή. Μέσα στα κοντέινερ παίζαμε χαρτιά για να περάσει η ώρα. Βγαίναμε λίγο στην αυλή, αλλά δεν είχαμε τι να κάνουμε».

Δηλαδή τι περίμενε, από τη στιγμή που εισήλθε λαθραία, χωρίς νόμιμες διαδικασίες σε μια χώρα; Να στεγαστεί στη Μεγάλη Βρετανία και να του παραχωρήσουν ένα γήπεδο τένις για αθλοπαιδιές;

«Το φαγητό, δεν ήταν καλό. Ρύζι, ψωμί, μακαρόνια. Έκοβαν μία φραντζόλα ψωμί για οκτώ άτομα».

Μάλλον εδώ ο λαθρομετανάστης Σαλμάν διακατέχεται από μια άκρατη τάση αχαριστίας και αγνωμοσύνης, διότι πριν ξεστομίσει αυτές τις κουβέντες θα έπρεπε να σκεφτεί, ότι υπάρχουν εκατοντάδες Ελληνικές οικογένειες που δεν έχουν την δυνατότητα να σιτίζονται με αυτές τις τροφές για τις οποίες ο ίδιος ομιλεί τόσο περιφρονητικά, αφού η αδιάφορη και ανίκανη πολιτεία, προτιμά να συντηρεί λαθρομετανάστες και ν’ αφήνει τους πολίτες της να πεινούν. Ότι υπάρχουν Έλληνες με κατακερματισμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, που περιμένουν με τις ώρες στη σειρά για να κατορθώσουν να πάρουν μια σακούλα με ρύζι, ψωμί και μακαρόνια.

Στο κάτω κάτω αν δεν τον ικανοποιούσε το μενού της Αμυγδαλέζας, ας ζητούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του που καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι, από σιτοδεία και λειψυδρία, στερώντας μας έτσι από την παρουσία του και από την «τιμή» που μας έκανε να εισβάλει απρόσκλητος στη Χώρα μας.

Κάποιοι από τους συγκρατούμενούς του όπως λέει, είχαν ψώρα και δεν υπήρχε ιατρική μέριμνα.

Και πάλι καλά, αν σκεφθεί πώς υπάρχουν Έλληνες καρκινοπαθείς που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν την απαραίτητη θεραπεία και να λάβουν την απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή για να κρατηθούν στη ζωή. Εν τέλει αν δεν τον ικανοποιεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας, την επόμενη φορά που θα εισέλθει παράνομα σε μια χώρα, ας επιλέξει τις ανεπτυγμένες Δυτικοευρωπαϊκές, που έχουν σύγχρονο σύστημα υγείας και προσφέρουν άρτια νοσοκομειακή περίθαλψη.

Γιατί όμως μπήκαμε στον κόπο ν’ ασχοληθούμε με τις δηλώσεις και τις επικρίσεις ενός λαθρομετανάστη που στο κάτω κάτω κανείς δεν τον προσκάλεσε και κανείς δεν έκρινε την παρουσία του απαραίτητη για την Χώρα μας.

Για να επισημάνουμε και να θίξουμε μέσω αυτών μια νέα ανθελληνική κυβερνητική συμπεριφορά και προπαγάνδα που αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά προβαλλόμενη για μια ακόμη φορά μέσω μιας αντεστραμμένης πραγματικότητας, ώστε να δημιουργηθεί με στείρους και ανούσιους συναισθηματισμούς και φθηνά επικοινωνιακά τρικ η εικόνα των ανήμπορων και κατατρεγμένων μεταναστών, τους οποίους η κυβέρνηση με την «ανθρωπιστική» ευαισθησία που την διακρίνει, οφείλει να στηρίξει και να βοηθήσει, στερώντας πόρους και κονδύλια που θα μπορούσαν να διατεθούν για τη στήριξη αναξιοπαθούντων Συμπατριωτών μας.

Το όποιο δράμα, του όποιου Σαλμάν Αρίφ παρόλο που αποφάσισε αυθαίρετα και παράνομα να εισέλθει στη Χώρα μας, σε καμία περίπτωση δεν το υποτιμούμε ή το περιφρονούμε, αλλά επίσης σε καμία περίπτωση, δεν μας περισσεύουν αποθέματα συναισθηματισμού ή διεθνιστικής συμπόνιας. Τα δάκρυα, η ανησυχία και η ευαισθητοποίησή μας, είναι για τους Συμπατριώτες μας που υποφέρουν και στερούνται έστω και αυτά τα πενιχρά που απολαμβάνουν οι απρόσκλητοι λαθρομετανάστες. Για όλους αυτούς που καθημερινά θέτουν τέλος στη ζωή τους, λόγω της αβάσταχτης απελπισίας και της αθλιότητας που τους καταδίκασε η παλαιά κυβέρνηση, στ’ αχνάρια της οποίας βαδίζει και η νέα.

Δικαίωμα μας είναι λοιπόν να διοχετεύουμε την συναισθηματική και υλική μας υποστήριξη στους Έλληνες και μόνο σε αυτούς και το αυτό να απαιτήσουμε για την κυβέρνηση που εκλέχθηκε από Έλληνες.

 Επίσης απαιτούμε από τις διάφορες φυλλάδες τύπου Έθνους, αντί να προβάλουν τις εδεσματολογικές και τις διάφορες άλλες κριτικές του κάθε Πακιστανού λαθρομετανάστη ως προς τις συνθήκες των κέντρων κράτησης, να ασχοληθούν με το δράμα του Λαού μας και κυρίως με αυτούς που αυτοκτονούν, οι θάνατοι των οποίων και προπάντων οι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτή την πράξη περνούν στα ψιλά.