Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ήταν ο χώρος, στον οποίο στεγαζόταν (μήπως στεγάζεται ακόμη;) ο γνωστός διαδικτυακός βοθρότοπος, ο οποίος στοχοποιεί ανοιχτά ανθρώπους και δημοσιεύει τα ανήθικα και παράνομα «ανδραγαθήματα» των παρακρατικών της άκρας αριστεράς. Τώρα βλέπουμε ότι έχει μετατραπεί, συν τοις άλλοις, και σ' ένα μέρος όπου η εξωτερική του όψη λερώθηκε από κάποια «γκράφιτι», τα οποία παραπέμπουν άμεσα σε ψυχανώμαλες καταστάσεις ανάλογων αρρωστημένων εγκεφάλων.
Δεν έφτανε η ανά τακτά χρονικά διαστήματα δωρεάν φιλοξενία σε παρακρατικούς αλήτες, οι οποίοι υπό το πρόσχημα του «αντιφασισμού» συνεδριάζουν για να προσχεδιάσουν τις επόμενες βίαιες ενέργειές τους κατά των Ελλήνων Εθνικιστών, το πλιάτσικο και την καταστροφή σε μηχανήματα που τα έχει πληρώσει, από το υστέρημά του ο Ελληνικός Λαός, αλλά τώρα οι εξωτερικοί του τοίχοι, στο σύνολό τους σχεδόν, «κοσμούνται» από καταθλιπτικές αθλιότητες του χειρίστου είδους.
Ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου αντί να κάνει το αυτονόητο, να φροντίσει δηλαδή να σβηστούν αυτά τα «κουλτουριάρικα» αίσχη, δήλωσε θρασύτατα: «Έχω πολλά να καταδικάσω και δεν θέλω να μπω σε αυτήν την λογική. Δεν εκφράζω ούτε ευαρέσκεια, ούτε δυσαρέσκεια». Αρνήθηκε, δηλαδή, να καταδικάσει τους βανδαλισμούς της εξωτερικής επιφάνειας του Πολυτεχνείου, έστω και τυπικά.
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι οι «μπογιατζήδες» έκαναν εντελώς ανενόχλητοι την δουλειά τους, για μια διαδικασία μάλιστα, η οποία αναμφίβολα χρειαζόταν τεχνική υποστήριξη, ακόμη και με την δημιουργία «σκαλωσιών», προκειμένου το «βάψιμο» να φτάσει σε τέτοιο ύψος.
Σ' έναν πολυσύχναστο δρόμο, όπως είναι η Πατησίων, ουδείς (!) αντελήφθη την διάπραξη «ζωγραφικών» τερατουργημάτων για αρκετές ώρες. Και όμως, σε τέτοιους πρυτάνεις και σε τέτοιους υπουργούς Παιδείας (ο οποίος ενοχλείται μόνον από την έννοια της Αριστείας) εμπιστεύεται το κράτος την πανεπιστημιακή μόρφωση των νέων. Σ' αυτούς, που με μια εξοργιστική ουδετερότητα κρατούν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην αθλιότητα και την αχρηστία από την μια μεριά, και την Αρετή με την Αριστεία από την άλλη.
Σε τύπους που ανέχονται και παροτρύνουν, έστω και εμμέσως, τους αληταράδες και τους ανθέλληνες να χρησιμοποιούν δημόσιους χώρους που συντηρούνται από το υστέρημα των Ελλήνων, είτε για να βγάζουν τα απωθημένα των ατομικών τους συμπλεγμάτων, είτε για να προετοιμάζουν εγκληματικές ενέργειες. Μια τέτοια κοινωνία, με τέτοιους τύπους στα ηγετικά πόστα της Παιδείας και της Μόρφωσης, είναι καταδικασμένη στην αφάνεια, την παρακμή και την αποσύνθεση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου