Ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος με σημερινό του άρθρο στην ιστορική
εφημερίδα "Ακρόπολις" ξεμπροστιάζει το νέο ματαιόδοξο ανάχωμα κατά της
Χρυσής Αυγής, το κόμμα Πολύδωρα - Ζώη.
Ποιο είναι το κόμμα με 7 λέξεις χωρίς οπαδούς;
Ευτυχώς που έχω αγοράσει για τις απόκριες μια περούκα αφάνα. Χθες μου
φάνηκε χρήσιμη, αφού με βοήθησε να περάσω απαρατήρητος καθήμενος στην
τελευταία σειρά της αίθουσας συντακτών, όπου είχα την ιστορική τιμή να
είμαι παρών στον εναρκτήριο αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας.
Στην είσοδο που οδηγούσε προς την λαμπρή τελετή με υποδέχτηκε η κοπέλα που κατέρριψε το ΑΣΕΠ σε μια νύχτα.
Χαμογελαστή και μπριόζα είχε ζωγραφισμένη στα μάτια της την ικανοποίηση
για την νέα μαύρη πολυθρόνα που θα στρογγυλοκαθίσει ως διευθύντρια του
κύριου προέδρου.
Στην αίθουσα δεν ήμουν μόνος μου. Είχε έρθει και ο κυρ-Τάσος που είχε διορίσει τον ανιψιό του στην πυροσβεστική
όταν ο πρόεδρος είχε τον ρόλο του "άρχοντα των δαχτυλιδιών" στην
Κατεχάκη. Ήταν και η κυρία Ελένη, η Χολαργιότισσα, αφού χρωστούσε μαι
χάρη και εκείνη με τη σειρά της ως συμβασιούχα καθαρίστρια στο
αστυνομικό τμήμα Ωροπού. Πάντα επί εποχής παντοδυναμίας του προέδρου στα
μέσα και τα έξω. Ήταν και τρεις - τέσσερις ακόμη που δυστυχώς δεν τους
γνώριζα.
Αυτό όμως που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν το λαμπερό χαμόγελο του προέδρου. Επιτέλους το όνειρό του έγινε πραγματικότητα.
Αγωνίστηκε πολλά χρόνια για να ζήσει αυτές τις στιγμές. "Μεθυσμένος"
από το χειροκρότημα της λαοθάλασσας (όπως λέει και ο ποιητής στην
μοναξιά του) ανήγγειλε τις 7 μαγικές λέξεις που θα οδηγήσουν την χώρα
μας στον παράδεισο της ευημερίας. Και αν κάτι ξεχάσει ο πρόεδρος αθ έχει
συνεχώς δίπλα του τους ήρωες του εθνικού Κοινοβουλίου. Τον διορισμένο ως μόνιμο υπάλληλο στην βουλή, βουλευτή Κουράκο και τον ζάμπλουτο νεαρό Ζώη που έγινε βουλευτής 30 χρονών.
Όλοι, φυσικά και με τον ταξιτζή και οι 4 μαζί θα κάνουν βόλτες στα
χαμένα όνειρα μήπως συναντήσουν φίλους και οπαδούς για να γεμίσουν κι
άλλο ταξί, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του κλάδου που έχει υποστεί
ραγδαία καθίζηση. Φεύγοντας από την εκδήλωση συνάντηση στο δρόμο δυνατό
αέρα και βροχή. Ευτυχώς γιατί με έκαναν να συνέλθω και να διερωτηθώ.
Γιατί θα πρέπει να ανέχομαι την πλειάδα μωροφιλοδοξιών από επαγγελματίες
πολιτικούς τυχοδιώκτες που δεν μπορούν να καταλάβουν πως έχουν πλέον
ξεβραστεί από τη χύτρα της κοινωνίας που βράζει με οργή και μίσος;
Τριάντα χρόνια βουλευτής κάποιος, πόσα κιλά ευθύνη έχει για τους 5.000 συμπολίτες μου που αυτοκτόνησαν σε δύο χρόνια; Κουράστηκα, βαρέθηκα και σιχάθηκα και μόνο να τους βλέπω. Αντέχω όμως μέχρι να πάψουν να υπάρχουν!
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου