Τήν Ἑλλάδα πού νοσταλγοῦμε...

φωτό

 Εὐτυχῶς πού ἀνακαλύφθηκε ἡ φωτογραφική κάμερα καί μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά αἰχμαλωτίσῃ τόν χρόνο. Στιγμές ἀπό τό συμπαντικό ποτάμι αὐτό πού ῥέει ἀκαταπαύστως καί πού σέ καμμία περίπτωσιν δέν γυρνᾷ πίσω. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνον καταστροφή τῆς Δημιουργίας, ὅπως,δυστυχῶς, ἀποδεικνύει ἀνά τήν Ἱστορία ἐκ τῶν ἔργων του, ἀλλά ἔχει δώσει ὑπέροχες δημιουργικές ἀνακαλύψεις ὡφέλιμες μέ κάθε τρόπον γιά τόν ἴδιο, ἀλλά καί γιά τήν Φύσιν πού τόν περιβάλλει,καί ἐκφράσεις σ᾿ὅλους τούς τομεῖς καί αὐτόν τῆς Καλλιτεχνικῆς του ζωῆς. Πῶς ὅμως αὐτές θά μποροῦσαν νά πραγματοποιηθοῦν ἄν δέν ὑπῆρχαν τά ἔξυπνα μυαλά ; Ναί, ἀπό αὐτά ἦρθε ὅλο αὐτό πού λέμε Πολιτισμός, καί πού σέ κάποιες του μορφές ἔχει μία ὡφελιμότητα πού ἐκ πρώτης ὅψεως μπορεῖ νά φαίνεται δευτερευούσης σημασίας ὅμως ὅπως μᾶλλον οἱ δημιουργοί του ἀντιλαμβάνονται καί οἱ ἄνθρωποι μέ τό πιό κοφτερό μυαλό, ὅλα εἶναι συνδεδεμένα καί ἐξαρτώμενα τό ἕνα μέ τό ἄλλο σά τούς κρίκους μίας ἁλυσίδας πού ἔρχεται γιά νά δέσει τήν ἀνθρώπινη συνέχεια καί νά πραγματώσῃ τό Μέλλον. 

ἀπό :  Φρεντ Μπουασονά, ο φιλέλληνας φωτογράφος των αρχών του 20ου αιώνα

Τίποτε δέν εἶναι ἀνεξάρτητο, τίποτε δέν γεννιέται ἀπό μόνο του,τίποτε δέν μπορεῖ νά ὑπάρξῃ χωρίς τήν ἀλληεπίδρασιν, καί μέσα ἀπό αὐτό καί ἡ ἀνακάλυψις τῆς φωτογραφικῆς κάμερας. Ἡ αἰχμαλωσία τοῦ Χρόνου σέ στιγμές πού καταγράφουν ἀνθρώπινες ζωές. Διότι ὅπως καί νά τό κάνῃ κανείς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ βασικός πρωταγωνιστής τῆς ζωῆς στόν πλανήτη καί μέσῳ αὐτοῦ καί τῶν ἔργων του καταγράφονται στίς Ἱστορικές σελίδες τά σπουδαῖα καί σοβαρά, θετικά καί ἀρνητικά πού θά δώσουν τήν δυνατότητα στούς κληρονόμους νά συνεχίσουν σέ μία πορεία πρός τό Μέλλον. 

Τέτοιες στιγμές ἀποτυπωμένες σέ μία φωτό πάντα θά ἀποτελοῦν ἀπόδειξιν ὅλων τῶν παραπάνω,ἀλλά καί νοσταλγία γιά τά ὄμορφα, ἁπλά πού ἔφυγαν καί δέν θά ἔρθουν ποτέ ξανά πίσω.Καί καθώς κινοῦνται στήν πορεία τους πρός ἀρχειοθέτησιν στήν Συμπαντική Βιβλιοθήκη τῶν Ἀκασικῶν Ἀρχείων, ἐμεῖς κυττοῦμε τίς φωτό σέ κάποιο ἄλμπουμ σκονισμένο στήν σοφίτα τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ μας καί νοσταλγοῦμε...

Ἐν προκειμένῳ "πατρικό σπίτι" ἡ Ἑλλάδα μας. 

Ἄς ἀπολαύσουμε φωτό ἀπό ἐκείνη τήν Ἑλλάδα τοῦ χθές, πού σίγουρα λείπει σέ ὅλους μας : 

Προσέξτε τήν γυναίκα στό κέντρο, πώς κρατᾶ τόν ἄνδρα της ἀπό τό πουκάμισο,προφανῶς γιά νά νοιώθῃ ἀσφαλής καθώς κυκλοφορεῖ στόν πολυσύχναστο δρόμο τοῦ ἅστεως. Ἕνα κράτημα πού ἀποδεικνύει πρωτίστως τόν συμβολισμό τοῦ ἀνδρός ὡς στήριγμα τῆς οἰκογενείας καί τόν σεβασμό ὡς πρός αὐτό ἀπό τήν γυναῖκα του. Ὄχι ὅπως σήμερα πού πέφτουν ΔΗΜΟΣΙΩΣ τά χαστούκια ἀναιδῶς ! ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Μέτσοβο  ( φωτό ἀπό ἐδῶ μέ λεπτομέρειες γιά τόν δημιουργό φωτογράφο Robert McCabe ) 

Ἀπείρανθος Νάξου, ᾿70  ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Ὁ ξενοδόχος μέ τήν κόρη του στήν πόρτα τοῦ πανδοχείου Βelle Helene, στίς Μυκῆνες, 1955 -Γράφει ἡ πινακίδα στήν πόρτα εἰσόδου τοῦ Πανδοχείου :  «Χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾽ ἄμμι φιλήσεαι »  Χαιρετώ σε ξένε ἀπό ἐμάς θα φιλοξενηθῇς ,  Ὁμήρου « Ὀδύσσεια »  στιχ. 123.  ( φωτό ἀπό ἐδῶ )

Ναός τοῦ Ἀπόλλωνος στήν Ἀρχαία Κόρινθο, τό 1961. ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Μετέωρα. Καί ὁ παγωτατζῆς γιά τούς τουρίστες ἐκεῖ.  ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Μοναχός στά Μετέωρα. 1961, ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Ἄποψις τῆς Ἀκρόπολης ἀπό τήν Ἀρχαία Ἀγορά, 1954-’55. Ἄς μήν προσπαθήσουμε νά κάνουμε τήν σύγκρισιν μέ τό σήμερα. Θά κλάψουμε...( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

φωτό

Κάποτε πού τά παιδάκια εὔρισκαν χαρά στόν παραδοσιακό χορό καί δέν ἦταν σκυμμένα πάνω σ᾿ἕνα "ἔξυπνο τηλέφωνο"... Στήν Κάσο 1965 ( φωτό ἀπό ἐδῶ ) 

Ἀναμνήσεις ἀπό ἐποχές πού πέρασαν, δέν γυρίζουν πίσω καί πού πάντα θά νοσταλγοῦμε ὄχι μόνον γιατί ἦσαν πολύ καλλίτερες, ἀλλά κυρίως ἐπεί δή μέσα σ᾿αὐτές ἦταν καί δικές μας ἐποχές πού δέν γυρίζουν πίσω...

Ἡ Πελασγική